Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Μελιχιόρ:Εσυ τι κρατάς;
Βαλτασάρ: Εγω νέα μέτρα, εσυ;
Μελιχιόρ: Εγώ νέους φόρους, εσύ Γάσπαρ;
Γάσπαρ:Εγώ νέους λαθρομετανάστες




Εν τουτοις, παρ’ ολα αυτα τα ομορφα δώρα
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!



Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Μίλησε κανείς;

Σκεφτηκα στην αρχη να το αναρτησω στο αλλο μπλογκhttp://rikimatal.blogspot.com/2010/12/blog-post_22.html, επειδη ομως εκεινο το εχω για να κάνω την πλάκα μου, αποφάσισα τελικα να το αναρτήσω εδω για να το δουν και περισσοτεροι...



 Τα λογια βεβαια εδώ  ειναι περιττά, αλλα εν πάσει περιπτώσει, εγώ κάτω απο την γελοιογραφια έχω βάλει την εξής λεζάντα:


―«Ήντα γυρεύγεις ελόγου σου στο νεκροταφείο συντέκνισσα; Ο άντρας σου και σένα;»

«Οι, ο τόπος μου.....»―


Μίλησε κανείς;






Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

«ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΖΕΤΑΙ»

Με ενα μικρό αποσπασμα απο το βιβλιο μου, το «Τρενακι»
ευχομαι  σε όλους σας καλα Χριστουγεννα!!!!!!!!!!!

Ο ήρωας, ο μικρός Παναγιώτης, ονειρεύεται χρόνια να εκπληρωσει το μεγάλο, παιδικό του όνειρο: Να αποκτήσει ενα τρενάκι.
Κι οταν επιτέλους φτάνει στο παρα πέντε για να το καταφέρει το θυσιάζει στην ανθρώπινη ανάγκη...γιατι έτσι μόνο θα αισθάνονταν ότι βιώνει την ενννοια των Χριστουγέννων.
«..........Καλησπέρα και χρόνια πολλά» είπε μόνο και τοποθέτησε δίχως δεύτερη σκέψη  όλο τον «επίγειο θησαυρό του» στο κουτί με τα στυλό και τους αναπτήρες.
«Ηταν για ένα τρενάκι» εξακολούθησε σαν να ήθελε να απολογηθεί, «μα ξέρετε, δεν το έχω ανάγκη πια. Καληνύχτα σας και καλά Χριστούγεννα» ύψωσε την φωνη του  να ευχηθεί και πριν προλάβουν να συνέλθουν αυτοί―μήπως κι ήταν άγγελος;― ο Παναγιώτης τρέχοντας χάθηκε στο γυρισμα του δρόμου.
Κι εκει τότε, μια κι ήταν σίγουρος πως μάρτυρας για το κλάμα του κανείς γύρω εκτός απο το σκοτάδι της νύχτας  δεν υπήρχε, αφησε τα μάτια του να εκφραστούν όπως αυτά ήξεραν και ήθελαν.
Μα....μα αν εκείνη την ώρα σήκωνε το κεφάλι του ψηλά θα έβλεπε ολοκάθαρα πως ένα αστέρι ερχόταν πίσω του. Ένα αστέρι που όλο και χαμήλωνε, διαρκώς και χαμήλωνε, το αστέρι του μικρού Χριστού που εντός ολίγου πάλι απόψε θα ξαναγεννιόταν για να αφυπνίζει την αγάπη στο σύμπαν, πέφτοντας ολόφωτο κατά πάνω του τον ακολουθούσε.
Κι ασφαλώς, σίγουρα θα ήταν η λάμψη του αυτή που χάρισε στην καρδιά του Παναγιώτη την τόσο απεριόριστα ανιδιοτελή αγάπη για τον συνάνθρωπο του.
Σίγουρα θα ήταν η λάμψη του αστεριού το φως που μεταμόρφωσε την καρδιά του κάνοντας την να μοιάζει τόσο πολύ με κάποια φάτνη που δυο χιλιάδες χρόνια πριν, γεννηθηκε μέσα στην ταπεινότητα της, Εκείνος που πρωτοδίδαξε:
«ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΖΕΤΑΙ»!!!!!!!!!!!


Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

2010 χρονια αναζητούμε την ελπίδα...πάμε για το 2011

 Οπως όλοι ξέρουμε, την βραδια της  25ης Δεκεμβρίου   έχουμε τη μεγαλυτερη νυχτα του χρόνου αφού απο την επομένη η μέρα αρχίζει σιγα σιγά να μεγαλώνει κατά δευτερόλεπτα.
Με λίγα και απλά λόγια την 25η Δεκεμβρίου  ξεκινα ο αιώνιος  θρίαμβος του φωτός απέναντι στο σκοτάδι και οι άνθρωποι απο καταβολής κόσμου χαίρονταν και πανηγύριζαν γι’ αυτο.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όλοι λίγο ως πολύ γνωρίζουμε πως η 25η Δεκεμβρίου υιοθετήθηκε σαν ημέρα επετείου της γέννησης του Χριστου , τον  4ο αιώνα από τον Πάπα Ιούλιο. 
Η γέννηση του Διόνυσου


Γιατι επιλέχθηκε ; Μα γιατι έπρεπε να επιλέξουν την μέρα που ειχε την μεγαλύτερη επιρροή  στα πλήθη κι αυτη δεν ήταν αλλη απο την συγκεκριμένη μέρα―25η Δεκεμβρίου― που γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου.
 Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο Ήλιος αναγεννιέται και παίρνει νέα δύναμη.


 Αν πάμε και  πιο πίσω, θα δουμε ακόμα πολλές αλλες παρόμοιες δοξασίες, ―Μίθρας κτλ―αλλα το θέμα μας, όχι, δεν ειναι εκεί.
Το θέμα μας δεν είναι αν την ελπίδα του κόσμου την βαφτίσαμε
 Χριστουγεννα, Ηλιούγεννα, Μιθρούγεννα, ή ότι αλλο  τέλος πάντων.

Το θεμα μας θαρρώ ειναι, πως οι εμεις οι άμοιροι οι άνθρωποι, 2010 χρόνια τώρα―και ειμαι και ελαστικη, αφηνω εξω ολα τα προηγουμενα―αναζητούμε την ελπίδα, πάμε  για το 2011, κι ακόμα δεν την βρήκαμε...ακόμα δεν ηρθε.
Αντιθετα θα ελεγα, διαρκώς μακραίνει απο διπλα μας όλο και περισσότερο...
Θα δεήσει άραγε να ερθει ποτέ;

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα;;;;;;;;;;; Τι Χριστούγεννα;;;;;;;;;;;;


Η φωτογραφία της ανάρτησης ανήκει εδώ http://tzonakos.blogspot.com/
Ξερω, ξερω.....γινομαι κουραστικη.....δεν μας παρατας ρε ψωνιο , μπορει να σκεφτεστε....αλλα εγω θα το πω....και θα το ξαναπω....και θα συνεχισω παντα να το λεω....

Ερχονται Γιορτές ρε γμτ ... για ποιούς και για πόσους ομως; ;;;;;;
Ερχονται Χριστούγεννα.....Τι Χριστούγεννα;  Της ματσαμπούκας και των ψεύτικων φώτων;
Αυτα τα Χριστούγεννα;
Μα τα Χριστούγεννα κανονικα θα έπρεπε να ειναι εσωτερικο φως...
Ενα φως παγκόσμιο που να αντανακλά πάνω σε ολους τους ανθρώπους και όχι μονο πάνω στο χιλιοφορτωμένο τραπέζι μας...
Καταλαβαίνω,  σας την χάλασα, όμως όχι, εγω προσωπικά,  όσο υπάρχουν γύρω μου ανθρωποι σαν της φωτογραφίας, θα αρνουμαι να γιορτάζω τέτοια Χριστούγεννα.
Γι αυτο και στο τραπέζι του σπιτιου μου, ούτε και φέτος δεν θα μπει τίποτα παραπάνω από οτι θα εμπαινε μια οποιαδήποτε άλλη,  συνηθισμένη μέρα.
Ευελπιστω απλως πως τα αληθινα Χριστουγεννα μπορεί και να τα γιορτάσω κάποτε, κάπου αλλου, σε ένα άλλο κόσμο, ή σε μια άλλη ζωή...ποτέ δεν ξέρεις....
 

 

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Χωρίς φίμωτρο


Ρατσιστικό παραλήρημα από δικαστίνα-μπλόγκερ

γράφει ―τι ειρωνεία ― η εφημερίς Ελευθεροτυπία και ο , πως να τον πω τωρα,  τέλος παντων,  ένας ,χμμμμμμ.... κύριος Ψαρός, Ψαράς, κάπως έτσι τέλος πάντων,κατονομάζοντας την μπλογκερ marianaonice.σε κατά κόσμον Μαριάνθη Παγουτέλη, λειτουργό, λένε, της Θέμιδας από την έδρα του Εφετείου Αθηνών. 

Πέραν του χώρου τούτου δεν γνωριζω την Μαριάννα , ή όπως αλλιως την λενε, προσωπικα, και δεν με ενδιαφερει να την γνωρίσω κιολας, όπως δεν ειναι δυνατόν να με ενδιαφερει να γνωρισω και τον κάθε μπλογκερ που «συνομιλώ» μαζι του. Η συμπαθεια και η επαφή μου με τον καθε μπλογκερ  εδω μέσα κρίνεται απο τα ενδιαφεροντα, και πάνω απ ολα με το ηθος που διακρίνω ή δεν διακρίνω στις αναρτήσεις του. Απο εκει εκρινα , και αποτεινα και την συμπαθεια μου στην Μαριάννα και ουδεν πέραν τουτου με ενδιαφέρει.
Εκείνο που με ενδιαφέρει πάνω απ΄ολα ωστόσο, ειναι ο τρόπος με τον οποιο στιγματίζεται ενα όνομα , που μπορεί να είναι, μπορεί όμως και να μην είναι, αυτο που, οι δεν ξερω ποιοι και για ποιο λογο στοχεύουν.
Με ενδιαφερει επισης, πως ειναι δυνατον και ποιο συνταγματικό δικαίωμα της δημοκρατικής, υποτίθεται, χώρας στην οποία ζω, δίνει, και σε ποιους δίνει, το δικαίωμα , να παραβιάσουν το νομο περι απορρητου των τηλεπικοινωνιων, δίχως την ύπαρξη  κακουργηματικού λόγου , επειδη κάποιοι «υπεράνω» κύριοι και κυρίες το απαιτησαν.
Ψαχνοντας λοιπόν απο χθες βραδυ την υπόθεση, κυριολεκτικά ψαχνοντας μια και το ενα λινκ με παρέπεμπε στο αλλο, διαπίστωσα τελικά οτι η Μαριάννα στον πάγο, ή marianaonice―όπως γνωρίζω εγω την κατηγορούμενη μπλογκερ, ένα χρόνο πριν είχε όντως εκφράσει την αγανάκτηση της για την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού
 Όμως, στον Θεό σας, ποιος άνθρωπος που θα είχε, όχι πολύ, λίγο αίμα μέσα του, δεν θα αγανακτούσε βλέποντας εικόνες σαν τις παρακάτω
Ποιος θα εμενε αδιάφορος και δεν θα ανατρίχιαζε συγκλονισμένος   απ’ τη βάρβαρη επίθεση γενοκτονίας των σιωνιστών στη Γάζα …
Ποιανού η οργη δεν θα ξεχείλιζε μπρος στη θέα των διαμελισμένων παιδιών  κι ενός λαού στα όρια της απόγνωσης ; 


Σε τέτοιες στιγμές  λοιπόν μπορουμε να ξεστομίσουμε πολυ χειρότερα λόγια.
Αυτό δηλαδη τι σημαίνει, και σε ποιον επιτρέπει να μεταφράσει την αγανάκτηση για το αυτονόητο δικαίωμα της ελευθερίας ενός λαού, σε ρατσισμό;
Εκτός κι αν όλοι όσοι κλίνουν προς αυτην την άποψη συμφωνουν με την παραπάνω αιματοχυσια...με την κάθε είδους αιματοχυσία. 
Κι απο οτι βλέπω, δεν ειναι και λίγοι μια και ολοι όσοι πετουν το λιθο του αναθεματος τωρα στην συγκεκριμενη μπλογκερ, ξεχνουν ή αποστρεφονται τετοιου ειδους εικονες που δεν ειναι και λιγες
Μηπως όμως έχουμε μπερδέψει τις έννοιες των λέξεων τότε;

Γιατι όσο καταδικάζονται άνθρωποι επειδή μόνο τόλμησαν να εκφράσουν μια άποψη μη αρεστή είτε στους λίγους είτε στους πολλούς, την δική τους άποψη, και στην συνέχεια αναγκάζονται να απολογηθούν για αυτην....

Οσο χρησιμοποιειται ενα μεσο μαζικης ενημερωσης για  οφελος των λίγων...


Οσο γίνονται βορά στη δημοσιότητα ονοματα, χωρις να  εχει προηγηθει αρση του απορρητου με εισαγγελικη παρεμβαση, πράγμα που για να γινει , ειπαμε, απαιτειται ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ...
Οσο γινονται ολα αυτές  και όλες  οι υπόλοιπες,  γνωστές σε όλους, ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ και ΑΝΗΘΙΚΕΣ πραξεις, που για να μην μακρυγορώ δεν αναφέρω,  κι εμεις συνεχιζουνε την ζωη μας με απάθεια, σαν να μην συμβαινει τιποτα, αυτο σημαίνει πως εχουμε μετατραπεί εκούσια, απο μονοι μας σε ζώα, που δέχονται το φίμωτρο στο στόμα τους στωικα και αδιαμαρτύρητα.
Και επειδή μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να μιλήσω, σε κάθε περίπτωση εγω θελω να ζω ΧΩΡΙ¦Σ ΦΙΜΩΤΡΟ..........
Mariana on ice, Mariana on fire, ή όπως αλλιώς σε λένε  τελος πάντων, ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ― οπως θα ήμουν και σε  κάθε άλλο συνάνθρωπο μου που θα βάλλονταν  άδικα―ΧΩΡΙΣ ΦΙΜΩΤΡΟ.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Ειπαν:Καποδιστριας και Κανάρης....και τα σχολια δικά σας

Κανάρης
Όταν ο ένδοξος και δαφνοστεφής πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης έγινε υπουργός των ναυτικών και μπήκε για πρώτη φορά στο γραφείο του, είδε στην θέση του υπουργού μια πολυτελέστατη πολυθρόνα. Μόλις την είδε φώναξε:
Τί θέλει αυτή η πολυθρόνα εδώ; Βγάλτε την γρήγορα γιατί θα την πετάξω έξω από το παράθυρο. Στο υπουργείο δεν ήλθα να περάσω τις διακοπές μου και να αναπαυθώ, αλλά για να δουλέψω.


Καποδιστριας
«...Ελπίζω όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της...» και «... εφ' όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματα μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΡΙΚΗ

Δεν ξερω μηπως δεν εγραψα κάτι σωστά, αλλα ας κανω μια επισημανση
Δεν γιορτάζει το μπλογκ μου, εγω γιορταζω καλεεεεεεεεεεεεε 


Τσ τσ τσ τσ τσ....περασε κιολας ένας χρονος;;;;;;;;;;;;;
Κι ομως, περασε κιολας ενας χρόνος απο τα περυσινά μου γενέθλια!
http://logo-texnia.blogspot.com/2009/11/48.html
Ειναι τα δευτερα γενέθλια λοιπον που περνώ μαζι σας, και πιστέψτε με, ειμαι πολυ ευτυχισμένη γι’ αυτο!
Γιατί, όσο κι αν ακουγεται περίεργο, σας αγαπώ όλους, κι αυτους που εχω γνωρίσει, και αυτους που δεν εχω γνωρίσει.
Σας ευχαριστω εκ των προτέρων λοιπον για την παρουσια σας   και στα στα φετινα μου γενέθλια, κι οσο για μενα, ευχομαι στον εαυτό μου
ΧΡΟΝΙΑ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΡΙΚΗ

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ......

Γενικώς μπορεί να εχω πολλα ελαττώματα....το μεγάλο μου προσόν πάντως είναι οτι δεν είμαι πλεονέκτρια...ανέκαθεν ευχαριστιόμουν με το λίγο ενώ αντίθετα με ενοχλούσαν αφάνταστα τα περιττά πράγματα, όπως ρούχα, παπούτσια κλπ,  που για άλλες γυναίκες αποτελούν μεγάλη ευχαρίστηση.
Εξίσου  αφάνταστα επίσης  με ενοχλούν εκείνοι που ζούν για να τρώνε αντί να τρώνε για να ζούνε, με αποτέλεσμα να ξοδεύουν το μεγαλυτερο μέρος του χρόνου τους στην κουζίνα, ενω θα μπορούσαν να ασχοληθουν με πιο εποικοδομητικά πράγματα
Θυμαμαι την συγχωρεμένη την γιαγιά μου που έλεγε «η κοιλιά τ’ ανθρώπου είναι κάραβος― αποχέτευση ―κι όποιος τσι συνορίζεται είναι γάιδαρος»
Γενικώς δηλαδή, στην ζωή μου δεν θέλω πολλά.....σε κάθε επίπεδο θέλω
ΛΊΓΑ και ΚΑΛΆ.....


Το έλεγαν εξάλλου και οι σοφοί προγονοί μας:


ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ  ΑΛΛΑ ΕΝ ΤΩ ΕΥ ΤΟ ΠΟΛΥ.


Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΖΗΤΕΊΤΑΙ ΕΛΠΙΣ




Ψαχνοντας κάτι αποψε, βρήκα το παρακάτω κείμενο καταχωνιασμένο σε ενα εγγραφο στον υπολογιστή μου.
Οταν κοιταξα την ημερομηνία που το είχα γράψει τρόμαξα!
....1997
Λες κι εγραφα τότε για το σήμερα...



Ζητείται ελπίς! Στο άχραντο και επουράνιο σύμπαν
Στο γήινο τσόφλι
Στα τρία στρώματα της ατμόφαιρας
Ζητείται ελπίς!
Στα μάτια ενός πεκινουά ζητείται ελπίς
Σε συρφετό απο λέξεις και στοίβες βιβλίων ζητείται ελπίς

Σε πολέμους και ειρήνη
σε θανατο και γέννηση
Στο μειδίαμα ενός ψεύδους
και στην στρυφνότητα μιας αλήθειας
Στην χαραυγή του πρωινού και στο σκοτάδι,
στο πέσιμο ενός αστεριού
Ζητείται ελπίς!
Στο χαμόγελο κάποιου παιδιού
στην γνώση γέροντος σοφού
Στην εκπαίδευση σωμάτων ασφαλείας και στρατου
για εδάφη που «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων
απάντων τιμιότερων εστί η πατρίς, ζητείται ελπίς
Στην ιεράρχηση αρχών και αξιών
Στις χωματερές, στα γκέτα και στους καταυλισμούς,
σε σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, ζητείται ελπίς
Στην πίστη και στην απιστία,
στην μάθηση και στην άγνοια,
στην μνήμη μα και στην λήθη,
στο χθες και στο σήμερα,
στον έρωτα, τον μεγάλο απόντα, ή και παρόντα,
στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία,
στο τίποτα και στα πάντα του Σύμπαντος τούτου

ΖΗΤΕΊΤΑΙ ΕΛΠΙΣ

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

SOS

Ενα 27χρονο παιδί αυτοκτόνησε σημερα το πρωι σ ενα χωριο του Ηρακλείου απογοητευμενο απο την πολυκαιρισμένη, πάνω του, ανεργία...
Μερικές μερες πιο πριν ειχαν προηγηθει αλλες δυο αυτοκονιες με ανθρώπους μεγαλυτερης ηλικίας, πάλι για οικονομικους λόγους....
Και μετά μου λες τραγουδα, ειναι ομορφος ο κόσμος.....
Mπλιαχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Mε την κόρη της Πέλας

Τι σου είναι το διαδίκτυο τελικά.....και πόσες δυνατότητες ανθρωπινής επικοινωνίας σου δίνει... αρκεί φυσικά να ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις...
Εγώ πάντως πριν λίγους μήνες δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι απόψε θα έπινα καφέ με την κόρη της Πέλας http://ilystouxronou.blogspot.com/
Και σίγουρα, ενα παραπάνω πιστεύω, ούτε εκεινη....
Θυμάμαι συγκεκριμένα, πως όταν είχαμε πρωτομιλήσει, μου ειχε πει« το μονο που μπορω να σου πω προς το παρόν  ειναι οτι με λενε Πέλα............»

Πέλα μου τι να σου κάνω....μεγάλη μπουκιά να φας μεγάλη κουβέντα να μην ΄πεις, έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά μου
Εμείς  πάντως οπως βλέπεις την αγκαλιάσαμε την κόρη σου.....
Εσένα τώρα ξάσου....


Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Ειμαστε δυο....

....είμαστε τρεις....είμαστε χίλιοι δεκατρείς....και όχι, οχι,  δεν τραγουδώ...
Αναρωτιέμαι απλώς πόσοι τελικά χαρακτήρες υπάρχουν μέσα μου και αν επιτέλους το κοντέρ  καταφέρει να σταθεροποιηθεί κάποτε..
Γιατί να, βαρέθηκε ρε γμτ να είμαι και δυνατή και αδύναμη, και καλή και κακή, και έξυπνη και χαζή, και ονειροπαρμένη και πραγματίστρια...
Πόσο ακόμα δηλαδή θα πάει ετούτη  η βαλίτσα;;;;;;;;;
Αυτά...

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Μολυβι και χαρτί....





Φοβάμαι…φοβάμαι τις φωνές
που σαλαγούνε πάντα εμπρός μου
Φοβάμαι…φοβάμαι το σκοτάδι
π’ όπου κι αν πάω το βρίσκω
πάντα εμπρος μου 

Φοβάμαι…χέρια γίγαντα
τα νιώθω τυλιγμένα στο μυαλό μου
φοβάμαι, τρέμω
την ώρα που μολύβι και χαρτί
θωρώ μόνο για φάρμακο μου

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Απο την γιαγια Αντιγόνη....




Ουφφφφφφ....επιτέλους πάει κι αυτό.....σήμερα το μεσημέρι σταμάτησα κάθε είδους τρέξιμο κι απόψε απολαμβάνω το σπίτι μου....
Περιττό να σας πω ότι όλο αυτό το διάστημα, ως γίνεται συνήθως, είδα ανθρώπους κοντά μου που μήτε καν  φανταζόμουν, κι αντίθετα πάλι, ανθρώπους  των οποίων την στήριξη περίμενα αυτονόητα, πολύ, μα πολύ μακριά μου.....
Την πιο όμορφη πάντως, την πιο ειλικρινή, την πιο αυθόρμητη, και την πιο γλυκιά ευχή, την πήρα απόψε, από την γιαγιά όλων μας, http://giagia-antigonh.blogspot.com/
Την Γιαγιά Αντιγόνη!!!!!!!!!!


Χτυπά που λέτε το τηλέφωνο:
«Γεια, είμαι η Αντιγόνη», ακουω»
«Ποια Αντιγόνη» ρωτώ χαμένη μέσα στην κοσμάρα μου και στους κάλους που απέκτησα από το πολύ ποδαρόδρομο, και που δεν αποκλείεται να έκαναν μετάσταση και στο κεφάλι μου― χι χι χι―
«Η γιαγιά Αντιγόνη, από τα μπλοκ, σε πήρα κοριτσάκι μου γιατί ήθελα να σου ευχηθώ για αύριο» ακούω και περιττεύει να σας πω ίσαμε που ακούστηκε στην συνέχεια και η δική μου η φωνή....
Δεν θέλω να σχολιάσω περισσότερο το γεγονός, νομίζω δεν σηκώνει σχόλια.
Να πω δε ευχαριστώ;
Κι αυτό το θεωρώ υποκριτικό....το ξέρει εκείνη, το κατάλαβε, το ένιωσε την ώρα που μιλήσαμε ―που δεν ήταν και λιγη―αν την ευχαριστώ ή όχι για την σκέψη και την αγάπη που μου έστειλε....
Απλά μεταφέρω το γεγονός σαν επιβεβαίωση της αγάπης που της έχουν όλοι εδώ μέσα.ΤΗΝ ΑΞΊΖΕΙ.....
Γιαγιά................................................

ΥΓ Τωρα, αν με ρωτάτε για το πως τα βλέπω τα πράγματα εδώ για τις αυριανές εκλογές, ένα θα σας πω.....
Μαυροφορέθηκα μόνη μου, και με ότι τρόπο τουλάχιστον ήθελα, πριν προλάβουν να με μαυροφορέσουν οι άλλοι....
Δυστυχώς μάλλον τα θέλουμε και τα παθαίνουμε....
Αυτά φίλοι μου και μη φίλοι μου






.

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Μας θεωρούν δεδομένους




Κατ αρχήν  να σας ζητήσω συγνώμη που όσο κι αν το θέλω δεν μπορώ να είμαι απόλυτα συνεπής στις υποχρεώσεις μου απέναντι σας τον τελευταίο καιρό...ελπίζω όμως να με δικαιολογήσετε ....μέρες είναι πάντως και θα περάσουν, που θα πάει;
Επειδή λοιπόν αυτή είναι η τελευταία μου ανάρτηση μέχρι τις εκλογές, θα ήθελα να σας πω, να σας παρακαλέσω, να βάλουμε όλοι, αλλά ο καθένας μόνος του φυσικά, το χέρι στην καρδιά, και να ψηφίσουμε κατά συνείδηση αν θέλουμε να βγει η χώρα μας από την κρίση που βρίσκεται....

Αν θέλουμε να διώξουμε το σοσια―ΛΗΣΤΙΚΟ πολίτευμα που κατακρεουργεί τον τελευταίο χρόνο την χώρα μας


Όλοι μαζί ενωμένοι σε ένα κοινό στόχο θα σπάσουμε την έπαρση της εξουσίας, οποία είναι αφάνταστα μεγάλη, και για να σας το αποδείξω    θα σας φέρω αμέσως ένα μικρό παράδειγμα που βίωσα προσωπικά χθες το απόγευμα σε τηλεοπτική εκπομπή που ήμουν καλεσμένη με τον αντιδήμαρχο της σημερινής τοπικής αυτοδιοίκησης,―άκρως κυβερνητική μια κι ως γνωστόν η Κρήτη έβγαλε το ΠΑΣΟΚ― ο οποίος έκλεισε την κουβέντα του ως εξής:
« Επειδή το μόνο βέβαιο είναι  ότι την 8η Οκτωβρίου θα είμαστε πάλι εμείς οι νικητές.......»
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να συνεχίσω, κι ούτε να μεταφέρω βέβαια τι ειπώθηκε στην συνέχεια ανάμεσα μας, δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι το αυτονόητο.
Και το αυτονόητο είναι ότι μας θεωρούν δεδομένους.....
Ας τους δείξουμε λοιπόν κι εμείς ότι δεν είμαστε δεδομένοι κανενός για να καταλάβουν κι αυτοί πως τις τύχες των λαών για να τις κρατάς πρέπει να ξέρεις και να τις διαχειρίζεσαι.
Κι ας καταλάβουμε κι όλοι εμείς τέλος πάντων ότι η πολιτική είναι σαν τον αέρα του σπιτιού μας....
Αν δεν τον ανανεώνουμε  μας πνίγει το διοξείδιο.....

Προσωπικά λοιπόν εύχομαι ότι το καλύτερο για την χώρα μου....

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Η εποχη της κουτάλας




Καποτε πρόσφεραν αρτο και θεάματα....για να αποχαυνώνουν τα πλήθη.....
Σημερα έκοψαν τον άρτο, κι απο τα θεάματα αφησαν μόνο την κουτάλα.
Με δυο λόγια, βιώνουμε την εποχη της κουτάλας στην ελληνικη τηλεοραση, για να γινομαστε ακόμα πιο ηλίθιοι, και βεβαια για να χορταίνουμε με τον αέρα τον κοπανιστό που μας προσφέρουν τα διαφορα 
master chef,  top chef και δεν ξερω τι διάολο άλλο γιατι ποτέ προσωπικα δεν παρακολουθησα τέτοιες αηδίες.....
Εξάλλου, πως αλλιως θα ήταν δυνατόν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του όχλου για τις ΚΑΝΟΝΙΣΜΈΝΕΣ  ερωτήσεις που απεύθυναν οι μεγαλοδημοσιογράφοι  των ΠΟΥΛΗΜΕΝΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ στην ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ που μας κυβερνα στο προχθεσινο διάγγελμα της;,;,,,
Και προσέξτε, σας το λεει αυτο με πληρη συνειδηση των λόγων του ενας άνθρωπος που ειναι περίπου μέσα στα πραγματα.....
ΞΥΠΝΕΊΣΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ..................

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Αυτο ειναι .....









το νεο μου μπλογκ 

http://rikimatal.blogspot.com
 Οχι τιποτα το φοβερο και κουραστικό, ετσι απλα για να γελαμε λιγο...
Επειδη ομως δεν ξερω πως να σας καλεσω, οποιος θελει μπορει να ερθει μονος του.
Επισης δεν ξερω και πως να το βαλω με λινκ εδω....κι οποιος θελει επισης μπορει να βοηθησει...



















Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Αυτος εινα ο ανθρωπος που εμπιστευτηκα.

Φιλοι μου, αυτος ειναι ο ανθρωπος που εμπιστεύτηκα:
Τάσος Ηλιαδάκης:
Αποφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Ηρακλείου (Καπετανάκειο) και σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Πολιτική Επιστήμη στη Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.
Σταδιοδρόμησε ως καθηγητής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, διδάσκοντας Πολιτικές Επιστήμες στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας.
Από τα φοιτητικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε δυναμικά στο δημοκρατικό και φοιτητικό κίνημα. Υπήρξε στέλεχος της ΕΔΗΝ (Νεολαία της Ένωσης Κέντρου) και Πρόεδρος των Κρητών Φοιτητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Στην περίοδο της δικτατορίας ανέπτυξε ενεργή αντιδικτατορική δράση, με αποτέλεσμα να διωχθεί, να συλληφθεί και να κρατηθεί. Μετά την Μεταπολίτευση υπήρξε στέλεχος της Δημοκρατικής Ένωσης. Το 1989 ήταν υποψήφιος βουλευτής Ηρακλείου με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Την περίοδο 1989-1990 ήταν Γενικός Γραμματέας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού και σε δικές του παρεμβάσεις οφείλεται η διάσωση των αρχαιολογικών χώρων του Διασκαρίου (Μακρύς Γιαλός, Ιεράπετρα), που είχαν παραδοθεί στην καταστροφή μέσω της οικοδόμησης αλλά και η διάσωση των ενετικών τειχών του Ηρακλείου, με την εξασφάλιση από τότε ετήσιας υψηλής χρηματοδότησης προς τον Δήμο Ηρακλείου. Από το 1990 και μετά παρέμεινε ακομμάτιστος και πολιτικά αδέσμευτος.
Υπήρξε πρωτεργάτης της διεκδίκησης από την Ελλάδα των αποζημιώσεων της Κατοχής από τη Γερμανία, μαζί με τους ακαδημαϊκούς Ξεν. Ζολώτα και Άγ. Αγγελόπουλο. Συνέβαλε ως επιστημονικός συνεργάτης στη διαδικασία των δικαστικών αγωγών για την δικαίωση των θυμάτων των ολοκαυτωμάτων του Διστόμου και της Βιάννου. Ακόμη, μετείχε ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο διεθνές συνέδριο, που διεξήχθη τον Δεκέμβριο του 1996 στο Λονδίνο για τον χρυσό των Ναζί. 
Έχει συγγράψει επιστημονικά και πολιτικά βιβλία, τα οποία έχουν αποσπάσει εξαιρετικά σχόλια για την προσφορά  και την επιστημονική τους αρτιότητα.....
 Πειτε μου αληθεια, αν κι εσεις ησασταν στην θεση μου, το ιδιο δεν θα κανατε;


 Δεν προσδοκώ θαυματα, προσδοκω ομως πολυ δουλεια και διαφανεια  ...πάνω απ΄ολα διαφανεια....Αν και τωρα πέσω εξω, μετα τι να πω....δεν θα υπάρχει τιποτα που να αξιζει να στέκει όρθιο στον κοσμο...
ΥΓ Αποψε ειχαμε τα επισημα εγκαίνεια του εκλογικου κέντρου, και μπορω να πω πως, παρα την γενικη αποδοκιμασια του κόσμου, που διακρινω, εν τουτοις πήγε πολυ καλα....
Σας ευχαριστω ολους ξανα κι απο εδω μέσα απο την καρδια μου για τις ευχες σας...
Κι ελπιζω να πιστευετε πως ειναι ειλικρινες  το ευχαριστω...ούτως ή αλλως δεν προσδοκω ψήφους απο εδω...μπου χα χα χα χα χαααααααααααα


― η γνωστη Ρίκη―





Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Δέκα λόγοι για τους οποίους ζητω την ψήφο σας





Οχι, ειμαι η ιδια ακριβως που ξερετε, δεν αλλαξα σε τιποτα....και οι λογοι για τους οποιους αποφασισα να κανω την κινηση τελικα, ειναι οι παρακατω―αναδημοσιευση απο το φεις μπουκhttp://www.facebook.com/profile.php?id=1208297417#!/notes/riki-matalliwtaki/deka-logoi-gia-tous-opoious-zeto-ten-psepho-sas/440875662050, ―που αναφερω .
Δεν ξερω αν κανω λαθος, αλλα πρεπει να το δοκιμασω
Και να ειστε σιγουροι πως το σκεφτηκα πολυ, ουτως ή αλλως παντως εχω σκοπο να σας ενημερωνω για τις επομενες κινήσεις μου.
Υ.Γ.
Σας αγαπω πολυ, ολους, σας το ειχα ξαναπει, θυμαστε;
Κι αυτος ειναι ο πιο βασικος λογος που αποφασισα να κανω οτι κανω:
Η αγάπη μου για τον κόσμο....



 ΡΙΚΗ ΜΑΤΑΛΙΩΤΑΚΗ
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον συνδυασμό του Τάσου Ηλιαδάκη


Μέχρι και κάποιες μέρες πριν, βρισκόμουν σε πολύ μεγάλο δίλημμα. Δεν ήξερα καν αν ήθελα να μπω στον κόπο έστω και ακόμα και να ψηφίσω.
Έγκαιρα, ευτυχώς, κατανόησα ότι η ΑΠΟΧΗ είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ, κι έτσι όχι μόνο αποφάσισα να ψηφίσω, αλλά και με τις όποιες δυνάμεις μου να μετέχω των κοινών στον τόπο μου.
Δεν θα υποτιμήσω την νοημοσύνη σας αραδιάζοντας σας ένα σωρό φανφαρολογίες.
Θα παραθέσω απλά δέκα λόγους για τους οποίους ζητώ την ψήφο των συμπατριωτών μου-όχι, όχι, οι ετεροδημότες δεν έχω απαίτηση να μου την στείλουν με κούριερ-και από εκεί και πέρα, ο καθένας και κρίση έχει, και νοημοσύνη για να αποφασίσει μόνος του.
Ζητώ την ψήφο σας λοιπόν
1. Επειδή συμμετέχω σε ένα συνδυασμό που είναι φύσει και θέσει αντίθετος με το μνημόνιο.
2. Επειδή συμμετέχω σε ένα συνδυασμό που είναι φύσει και θέσει αντίθετος με τον Καλλικράτη ο οποίος συγκροτεί ένα φοροεισπρακτικό, συγκεντρωτικό πλαίσιο για τους νέους υπερτροφικούς δήμους
3. Επειδή αγαπώ τον τόπο μου και τους ανθρώπους του και πονώ με τον πόνο και την δυστυχία τους.
4.Επειδή είμαι ενάντια στην ανεργία την οποία, προσωπικά,  έχω βιώσει πολλάκις, και θα κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να αποφύγουν την γνωριμία τους μαζί της νέα παιδιά.
5. Επειδή δεν θα υποσχεθώ ποτέ κάτι το οποίο δεν θα περνά από το χέρι μου  να διεκπεραιώσω.
6. Επειδή, όχι μόνο δεν θα φορέσω ποτέ σοβαροφανές προσωπείο, αλλά αντίθετα, θα συνεχίσω να σας κάνω να γελάτε με τις γελοιογραφίες μου…τουτέστιν να εναντιώνομαι και να διακωμωδώ οτιδήποτε άσχημο υποπέσει στην αντίληψη μου.
7. Επειδή θα διαφυλάξω ως κόρη οφθαλμού την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό που με διακρίνουν.
8. Επειδή θα παλέψω με νύχια και με δόντια για τον πολιτισμό
9. Επειδή ονειρεύομαι και ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει δικαίωμα να μου στερήσει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στο ΟΝΕΙΡΟ
10 Και πάνω απ’ όλα επειδή θέλω να είμαι ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ αλλά όχι ΟΥΔΕΤΕΡΗ

Υ.Γ.
Όποια απόφαση κι αν πάρετε πάντως, ένα θα συνιστούσα: ΟΧΙ ΑΠΟΧΗ…..
Το μόνο όπλο που διαθέτουμε για να τους πολεμήσουμε είναι η ΨΗΦΟΣ μας….τι θέλετε λοιπόν, να τους το παραδώσουμε αμαχητί;
Να το αφήσουμε άσφαιρο κι αχρησιμοποίητο μπρος τους;


Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Σαλης, ο Μαύρος Αγιος των Χανιων



Η ζωη του μοιαζει σαν παραμυθι:
Γνωστος με το ελληνικό όνομα Χελιδώνης, ή Χελιδονάκης κατα το κρητικότερο, προφανως επειδη η ψυχη του ήταν λευκη σαν πουλιου και η εμφανισης του μαυρη σαν του χελιδονιου, η ζωή του  ο μουσουλμάνου Αράπη Σαλή , του οποίου η παρουσια ήταν κατάλοιπο της Αραβοκρατίας στην Κρήτη, στάθηκε η απόδειξη  της πέρα απο θρησκείες ανθρωπιας  και καλωσύνης.
Αρνηθηκε πεισματικα να αποχωρήσει απο την Κρήτη μαζι με τους Τουρκους, και για να το καταφέρει απέκτησε Αγγλικη υπηκοότητα, δουλεψε ολη του την ζωή στο λιμανι των Χανίων σαν λεμβούχος,  και καθε φορά που πληρωνόταν τα χρήματα του γινονταν τσαντες με τροφιμα που στελνονταν ανωνυμα εξω απο τις πορτες των  αναξιοπαθούντων, που εκείνη την εποχή, όπως και την σημερινη, ήταν αφάνταστα πολλοί.


Κατα το τελος της ζωής του περίπου καταφερε να παρει την ελληνικη υπηκοότητα σε μια χωρα που τοσο αγάπησε και νά γίνει Ἕλληνας πολίτης., καθως επίσης και κατα το τελος της ζωής του, η τυχη του επεφύλασσε την μεγάλη ευκαιρία:
Κερδισε τον πρωτο αριθμό του λαχείου, αλλα ούτε απο αυτα τα χρηματα δεν κράτησε δεκάρα  για τον ευαυτό του...με τα χρηματα αυτα προίκισε ορφανα κορίτσια. Του ειχε απομεινει πλέον μονο η συνταξη του ΙΚΑ, ηταν ομως τοσο λιτοδίαιτος που και αυτη κατέληγε στους πονεμένους και στους δυστυχει, που όπως πίστευε την ειχαν μεγαλύτερη ανάγκη απο αυτόν
Ἔσβησε μονάχος του, ἤρεμα σάν σέ ἕνα γλυκό σχεδόν εὐτυχισμένο ὕπνο, ὅπως κάποιοι ἅγιο στό φτωχικό του δωμάτιο τό Φλεβάρη τοῦ 1967και τάφηκε στό χριστιανικό νεκροταφεῖο τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ.
Στή μαρμάρινη πλάκα, στόν τάφο τοῦ Σαλῆ, χαράχτηκαν οἱ στίχοι τοῦ ποιητῆ Γεωργίου Γεωρβασάκη:
 Ἄς ἤσουν μαῦρος
Ἄς μήν ἤσουν Χριστιανός.
Ἄς ἦταν μαύρη ἡ μορφή σου.
Μ’ ἀπό τό χιόνι πιό λευκή ἤτανε ἡ ψυχή σου.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Τι θα πει ρατσισμός;




Δεν συνηθίζω να αναδημοσιευω, με αφορμη όμως μια μπλογκοδιαμάχη που γινεται
εδω

για το θεμα της μετανάστευσης, και με ένα καταπληκτικο κείμενο που βρηκα  εδω , αλλα και.....τα χιλιαδες περιστατικα που βιώνω καθε μερα, ειτε ακουστικά ειτε προσωπικα, θέλω να σας κανω την εξης ερωτηση
Τι θα πει ρατσισμός ρε παιδια; Ποια εννοια ειναι αυτη που του δινει ο καθένας;
Ποιος ειναι περισσοτερο άνθρωπος; Αυτος που υπολογίζει τον ξενο και αφηνει στην μοιρα του τον δικό του τον άνθρωπο, ή αυτός που επιθυμει μια ισσοροπία;
Και για να ειμαστε πιο ειλικρινεις, ποιος απ ολους εμας, για να το παρουμε πιο προσωπικα, θα ταιζε το ξενο παιδι αφηνοντας νηστικο το δικο του;

Και πανω απ΄ολα , που παει το χαλι της χώρας μας ρε παιδια που βαφτισε την ΠΡΟΔΟΣΙΑ "ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ"....;



ΥΓ Ζητω συγνωμη που δεν παιρνω συχνα απο τα σπιτακια σας τις τελευταιες μερες, αλλα μου ειπε ο φυσικοθεραπευτης να μην καθομαι πολυ στον υπολογιστη.




Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Ενος κακού μύρια έπονται....





...και εντάξει, μυρια μπορεί να μην είναι τα κακά  που με βρήκανε, τρία όμως και καλά είναι όλα οσα μου συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες.

Ποια ειναι αυτα;

1. Μερες τωρα με  έχει πιάσει η μέση μου σε σημειο που έχω διπλώσει σαν σίγμα τελικό.
2. Δυο μέρες πριν εφτασε το κακό και στην πόρτα μας δικαιώνοντας την κρητική παροιμία που θέλει να λεει πως«γροικάς κτύπους στα Χανιά, ’νημενε και ’πα κοντα» ή σε ελεύθερη μετάφραση, όταν το κακο φτάνει στην πόρτα του διπλανου σου, περίμενε πως σύντομα θα κτυπήσει και την δικη σου την πόρτα....δεν εισαι εσυ ο μάγκας να ξεφύγεις.
Με λίγα λόγια προσπάθησαν την Τετάρτη, ξημερώματα προς Πέμπτη, να μπουν ληστές στις μάνας μου το σπίτι και ευτυχώς προλαβε τελευταία στιγμη ο γαμπρός μου και το πήρε πρέφα.
Να μην έλεγα και τίποτα άλλο στην προηγουμενη μου ανάρτηση;
Και 3, μου πρότειναν την θέση Δημοτικής συμβούλου στις υποψήφιες Δημοτικές εκλογές.
Εχουμε λοιπον και λέμε:
Για την μέση παίρνω mesulid
Για την επόμενη , επικείμενη κλοπη, λέμε να πάρουμε σίδερα και να τα τοποθετήσουμε στο βατό σημείο ούτως  ωστε ο επίδοξος κλέφτης να έχει να διαλέξει ανάμεσα στη πράξη του και ανάμεσα σε κολονοσκόπηση
Για το τρίτο κακό δυστυχώς δεν εχω να πάρω κάτι. Εχω όμως να δώσω κάτι.
Τι; Ενα ωραιότατο,ξαπλωτό πούλο, τουτέστιν φάσκελο.
Εσεις τι λέτε;

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Αχ πατριδα μου....


Ακούω καθημερινά τις ειδήσεις, βλέπω γύρω μου, και φρίττω....με όλη την σημασία της λέξης φρίττω...που να κοιτάξω να πάρω ανάσα....που να ψάξω να δω μια όμορφη εικόνα για τον τόπο μου που ψυχοραγει.....
Πριν μερικές μερες ενας 38χρονος αυτοκτόνησε απο χρέη στο Ηράκλειο, τελευταία, εχω αρχίσει στην γειτονια μου―βάλτε ενα Κολωνάκι κατά νου―να βλέπω απο το μπαλκόνι νεα παιδιά να ψάχνουν στους σκουπιδοτενεκέδες για φαί....―μιλάμε για επαρχία, ετσι;―αρχίζουμε πλέον και εδώ να  διπλομανταλώνουμε  τις πόρτες―εγώ ευτυχώς όχι ακόμα γιατι δεν πατιέται  το σπίτι μου― κι ανάμεσα σε όλα αυτα και χιλιάδες αλλα, βλέπω να περνά ο καιρός και να μην πληρώνει κανείς από όλους όσους έφταιξαν,
κανεις από όλους εκείνους που έφεραν την πατρίδα μας σ΄ αυτη την κατάντια

Βλέπω  τον πρωθυπουργο που στηρίξαμε όλοι εδώ με νύχια κα με δόντια, να μας γεμίζει το ένα ψέμα πίσω απο το άλλο, με μια «πολιτική αντίθετη της ιδεολογίας του―κύριε ελέησον― και συν τοις άλλοις, βλέπω ότι δεν τολμώ πια να πω ότι αγαπώ και τον τόπο μου γιατί  κινδυνεύω.να πετροβοληθώ............
Αχ πατρίδα μου, πόσα δεινά ακόμα θα αντέξεις;;;;;

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Με τα μάτια της Ρίκης

Το θέμα ειναι ελεύθερο, εγώ βάζω λεζάντα τον δικό μου σχολιασμό στην φωτο, κι εσεις αφήστε τον δικό σας.....



Ο Πάγκαλος με τα μάτια της Ρίκης.....ή αλλιώς μια γρια ΠΟΥΤΑΝΑ της πολιτικης.....

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Η αγάπη δεν εχει να κάνει....

....με υποθέσεις αίματος.....

 ......με υποθέσεις αίματος αλλα μόνο με υποθέσεις συνείδησης!
Ειναι μια ιστορία απο αυτές που βλέπουμε στο σινεμά, και της οποιας το φινάλε ξετυλιχτηκε αυτες τις μερες σχεδόν δίπλα μου....
Ας πάμε όμως λίγο πιο πριν, όχι πολυ, 55 χρόνια μονάχα...εξάλλου τι ειναι 55 χρόνια μπρος στην αιωνιότητα; ―λιγο χιουμορ πάντα κάνει καλό―
55 χρόνια λοιπον πιο πριν, εδω στη γειτονια μου μια γυναικα προσπαθούσε να κανει παιδί, ματαια όμως...μέχρι που τελικα το πήρε απόφαση και υιοθέτησε ενα αγοράκι 1 έτους.
Λίγους μήνες μετά, ναι, ΄λίγους μηνες μετά, ω του θαυματος, κυοφορούσε και το δικό της παιδί, το οποίο γεννήθηκε και ήταν κορίτσι, ποτέ όμως, ποτέ η γυναίκα αυτη δεν ξεχώρισε το ένα παιδί απο το άλλο.
Τα χρόνια πέρασαν, και  γιος, το υιοθετημένο παιδί, απεδείχθει στην πορεία μεγάλο κεφάλι, σπούδασε στην Αμερική, όπου και παρέμεινε, διδάκτωρ αν δεν κάνω λάθος σε κάποιο πανεπιστήμιο.

Η κόρη παρέμεινε στη γειτονια, τέλειωσε το γυμνασιο, πήρε ένα καλο παιδί κι εκανε μια ωραία οικογένεια.
Βέβαια η μητέρα που την γεννησε, και σε κάπως προχωρημένη ηλικία, μεγάλωνε, και αρχιζε να γίνεται βαρος―δεν το λεω εγω, μιλω εκ του αποτελέσματος―οπότε σκέφτηκε να την κλείσει σε κάποιο γηροκομείο.
 Τι γίνονταν στα εσώτερα του σπιτιού εγώ δεν γνωρίζω, και παρότι βουίζει η γειτονια εγώ αυτα δεν τα λαμβάνω υποψη μου. 
Ξέρω μόνο ότι πριν 2, 3 μέρες είδα τον Αντρέα στην γειτονια, ετσι λενε τον υιοθετημένο άντρα,που ειχα να τον δω, ουουυυυυυυυυυυυ, ουτε κι εγώ θυμάμαι πόσο, και λιγες ώρες πριν, τον ξαναείδα να κρατά σχεδόν αγκαλια την κυρα Σταυρούλα, εκείνη να αποχαιρετά όλη την γειτονια, και μετά να μπαίνουν σε ένα ταξί, και να φεύγουν για αεροδρόμιο.
Παραδίπλα η «κόρη» υποτίθεται έκλαιγε, και προσπαθούσε να δικαιολογηθεί....κανείς δεν την άκουγε....είμαι σίγουρη.
Παρακολούθησα την όλη υπόθεση απο το μπαλκόνι του σπιτιου μου και ειμαι συγκλονισμένη....
Το τότε υιοθετημένο παιδί, ο σημερινός πανεπιστημιακός, δεν ξέχασε...ήρθε,  εβγαλε την γυναίκα που τον μεγάλωσε απο το γηροκομείο, την πήρε μαζί του κι εφυγαν...

Αλήθεια, πως μπορείς αραγε να βάζεις τον άνθρωπο που σε γέννησε σε τετοιου είδους ιδρύματα;
Αλήθεια, έχει σχέση εχει η αγάπη με το ποιος σε  γεννά ή με το ποιος σε μεγαλώνει;


Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Εκκλησίες....εκκλησίες....εκκλησίες





Χθες, πήγε για πρώτη φορά μια φίλη μου το παιδί της στο δημόσιο προνήπιο, στο ίδιο ακριβώς που πήγα και εγω την κόρη μου πριν 20 χρόνια....
Πίστέψτε με, τίποτα δεν άλλαξε όλα αυτα τα χρόνια....20 χρόνια πριν, και είκοσι χρόνια μετά, η ίδια ακριβώς κατασταση που επικρατούσε, επικρατεί.
Η τουαλέτα έξω, η βρύση για να πλύνουν τα παιδιά τα χεράκια τους έξω, μια μισοσαπιμένη σιδερένια πόρτα με τζαμαρία που κινδυνεύουν ανα πάσα ώρα τα παιδιά , όχι μόνο να την ανοίξουν με μέγιστη ευκολία και να βγουν έξω, αλλά να πέσουν και πάνω στη τζαμαρία  και να σφαχτουν.
Και το...νερό τους, θα το κουβαλούν κάθε πρωί αυτά.....
Ενα χαλι μαύρο με δυο λόγια, ενα τριτοκοσμικό σχολείο με ολη την κυριολεξία της λέξης σε μια, υποτιθεται, απο τις πιο καλές συνοικίες του Ηρακλείου....βάλτε κατά νου τις υποδεέστερες.
Και δίπλα, παραδίπλα, πιο δίπλα, πιο πέρα, πιο παραπέρα, πιο κάτω, πιο
 παρακάτω, να να υψώνονται  η μια μετά την άλλη  
εκκλησίες....εκκλησίες....εκκλησίες....
 Κι ας υπήρχε κάποτε κι ένας Κοσμάς Αιτωλός που βροντοφώναζε:
«Η Ελλάδα θέλει σχολεία για να πάει μπροστά, όχι εκκλησίες.....»

Υ.Γ
Παρεπιπτόντως, τα απαραίτητα για ενα παιδί του προνήπιου, κοστίζουν 80 ευρώ....τουτέστιν αν εχεις ενα παιδί στο νηπιο, ένα στο προνήπιο, κι ένα στο δημοτικό,―να βάλουμε κι ένα γυμνάσιο; α πα πα πα― φασκελοκουκούλωστα....απλά δεν τρως εσύ μετα....μην πω και τα ίδια τα παιδια...
Δωρεάν παιδεία λέμε έπειτα...

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Το όνειρο




Πάνε χρόνια και χρονάκια, ούτε θυμάμαι πόσα,  που εβλεπα ενα όνειρο....ένα πολυ γλυκό όνειρο....πάντα το ίδιο....χωρις καμια παραλλαγή.
Δεν νομιζω πως εχει σημασια να το αναλυσω τώρα...
Κάποια στιγμη το όνειρο σταματησε....για αρκετά χρόνια...τώρα τελευταία επέστρεψε πάλι.....και πάλι με την ίδια γλυκια γεύση...
Μήπως μπορεί κανείς να μου δώσει κάποια εξήγηση ;
Στην επανάληψη του εννοω.

Ευχαριστώ




Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Χαρές....χαρές....χαρές....Και στω κοπελιώ σας....

Χαρές είχαμε χθες βράδυ....

Άντε βρε, 
και στω κοπελιώ σας
 αλλά και στα δικά σας οι λεύτεροι....


Και δεν εχει κλεισει χρόνο απο τότε που παντρεύτηκεαυτή
 Λίγους μήνες μετά, παντρεύτηκει και γέννησε αυτη

Και χθες βράδυ αρραβωνιάστηκε ο κανακάρης ο γιος 
Πλέον εχουν απομείνει μονάχα τα δυο μικρα....μικρά λέμε τώρα
Η κόρη μου δηλαδη
 και η μικρή της μιας αδελφης μου


Η ευτυχής μαμά, που ειναι και η μικρότερη μας και παρόλα αυτα παντρεψε και τα δυο της παιδια, χαμογελά

Εγω πάλι ειμαι λίγο μελαγχολική, ή μου φαίνεται;
Πότε πέρασαν τριάντα χρόνια βρε παιδια;
Πότε  εγινε άντρας το μωρό;
Και γεννήθηκε και οκταμηνίτης παναθεμα τον... και μεχρι να πάρει τα πανω του τον είχε πάντα στην επιβλεψη της η μεγάλη  αδελφη που βλεπετε―9 μηνες διαφορα―

Ας το καλό, ξανά μελαγχόλησα, αλλα δεν θα το αφήσω έτσι, οπως βλέπετε, μου περνά εύκολα




Και ειναι δυνατόν να μη μου περνά;
Χαρές, χαρές, χαρές είναι αυτα
’Αντε βρε, και στις δικες σας τις χαρές εύχομαι, όπως κι αν τις εννοεί ο καθένας



Κι όσο για σένα παλληκάρι μου


Χίλιες ευχές απο καρδιάς
για τη χαρά σου δίνω
και μ΄  αγριοπερίστερα
στη κλίνη σου αφήνω....






ΥΓ. Ναι, ναι  το ξέρω πως εχουμε πολυ όμορφα παιδιά, μη μου το λετε .... χα χα