Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Kάτια Δανδουλάκη


Η ΑΥΡΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΒΑΘΕΙΑ...




Η καταγωγή της έλκει από Ανατολή. Από την ανατολική πλευρά της Κρήτης ο Σητειακός πατέρας της και από τη Σμύρνη της Ανατολής η μητέρα της. Σε συνδυασμό με ακόμα πιο μακρινές ρίζες από ευγενείς Βενετούς συγγενείς (Δάνδολους), δημιουργήθηκε αυτό το ανεπανάληπτο κράμα γυναίκας που λέγεται Κάτια Δανδουλάκη!

Μια φιγούρα αέρινη που συνδυάζει με ένα δικό της μοναδικό τρόπο την ευαισθησία με το ρεαλισμό, την αρχοντιά με την απλότητα, την αρμονία με το πάθος, την σεμνότητα με την καπατσοσύνη, την καλλιέργεια με το πείσμα. Μια μάγισσα Κίρκη του θεάτρου που σε μαγεύει με το παίξιμό της και παραδίνεσαι άνευ όρων, επί σκηνής και εκτός σκηνής. Όταν την ακούς να σου μιλά με εκείνο τον ανεπιτήδευτο αυθορμητισμό που αποπνέει, την ποιότητα, την αισιοδοξία και το χιούμορ της, γίνεσαι, θέλεις - δε θέλεις, δέσμιος της προσωπικότητάς της.












Όλοι γνωρίζουν τον Απόστολο Γκλέτσο και κάποιες πλευρές του χαρακτήρα του που επιμελώς φροντίζουν να βγάζουν προς τα έξω τα ΜΜΕ: ο ωραίος, ο οξύθυμος, ο άνθρωπος των γάμων μιας χρήσης, το ερωτικό αρσενικό, που πουλά και αξίζει να ασχολούνται μαζί του έως και την ώρα που κοιμάται....


"Να μη παίξομε μια μπαλωθιά στο γάμο μας;

Που το είδαν το κακό;”


Πόσοι ξέρουν όμως ότι τον πραγματικό του χαρακτήρα (και μέσα σ’ αυτόν βέβαια περιέχονται ελαττώματα που παραδέχεται κι ο ίδιος, αλλά όχι απαραίτητα εκείνα που του καταλογίζουν) τον έχει διαμορφώσει στα Λευκά Όρη των Χανίων, στον Ψηλορείτη και στο φαράγγι της Σαμαριάς;


Πόσοι ξέρουν ότι ο πραγματικός του χαρακτήρας, αναμφισβήτητα έχει κάτι το αψύ, ίσως και το άγριο, που φανερώνεται όταν τον πειράξεις, μα λίγο πιο κάτω κρύβεται ο άνθρωπος ο τρυφερός, ο άνθρωπος ο γεμάτος ευαισθησίες, ο άνθρωπος του πάθους, ο άνθρωπος που το δίκιο είναι γι’αυτόν θέμα τιμής στη ζωή του, αλλά προπάντων πόσοι γνωρίζουν ότι όλα τα παραπάνω είναι χαρίσματα και ελαττώματα ταυτόχρονα που τα έχει αποκτήσει από τη συναναστροφή του με τους “κουζουλούς” Κρητικούς όπως λέει χαριτολογώντας.


“Η Θεσαλονίκη ερωτική;

Μα δε συγκρίνεται με τα Χανιά!”


“Δεν είμαι γέννημα, είμαι όμως θρέμμα της Κρήτης” εξακολουθεί να λέει πολύ πολύ σοβαρά όμως τώρα “αφού στο νησί του Μίνωα έζησα τα πιο ευαίσθητα χρόνια της ζωής μου και θεωρώ πολύ λογικό το ότι πήρα όλα τα καλά και τα κακά που χαρακτηρίζουν τους Κρητικούς, τους ανθρώπους του τόπου των αντιθέσεων. Η Κρήτη δεν είναι για μένα ένα μέρος που απλά έτυχε να ζήσω εκεί ένα κομμάτι της ζωής μου, λόγω της μετάθεσης του πατέρα μου και του στρατιωτικού μου, η Κρήτη είναι τόπος που διαμόρφωσε τη ψυχή μου. Άρα δεν είναι για μένα η δεύτερη μου πατρίδα, όπως ίσως θα έλεγε κάποιος άλλος στη θέση μου, αλλά η πρώτη, η ουσιαστική!!”




“Θα γινόμουν καλός βοσκός στον Ψηλορείτη
και σίγουρα ο καλύτερος ζωοκλέφτης!”







Αποκλειστική συνέντευξη του Απόστολου Γκλέτσου στο τεύχος 60 των ΣΤΙΓΜΩΝ

Η Ιωάννα Καρυστιάνη γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα δεκαοκτώ της στα Χανιά, όταν άφησε την Κρήτη για να σπουδάσει Νομική, σπουδές εντελώς διαφορετικές από εκείνο που ενδόμυχα αναζητούσε και που δεν ήταν τίποτα άλλο από το να γράφει… Να γράφει ιστορίες, μυθιστορήματα, να γράφει γενικά…
Από εκεί κι έπειτα η ζωή της κινήθηκε με άλλους προσανατολισμούς και η επαφή της με τις εκδόσεις περιορίστηκες σε κάποια σκίτσα, δίχως καν λεζάντες, όταν σε μια περίοδο της ζωής της δούλεψε σαν σκιτσογράφος σε περιοδικά και εφημερίδες.
Ολ’ αυτά όμως άλλαξαν όταν, σε ηλικία σαρανταδύο ετών, συνειδητοποίησε πως η ζωή μας προσφέρεται μόνο μια φορά και μια φορά μόνον έχομε τη δυνατότητα να πραγματώσουμε τον αληθινό προορισμό μας, που βέβαια δεν είναι άλλος από αυτόν που μας υπαγορεύει η ψυχή και το ένστικτο μας.
Πρόσταξε λοιπόν τον εαυτό της να αποτυπώσει επιτέλους τις ιστορίες της στο χαρτί για να γεννηθεί το 1994 το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα, « Η κυρία Κατάκη», το οποίο δεν ήταν παρά η αρχή μιας εξαιρετικά επιτυχημένης λογοτεχνικής καριέρας.



(Πλήρες άρθρο και συνέντευξη στο τεύχος νο 76 των ΣΤΙΓΜΩΝ)

Ελένη Λουκά: TV ΠΡΟΦΗΤΗΣ


Ενας σύγχρονος προφήτης που κηρύττει το λόγο του Θεού όχι στις αγορές αλλά στην τηλεόραση, η Ελένη Λουκά αποτελεί έναν από τους γραφικότερους τύπους της ελληνικής τηλεοπτικής «κοινωνίας», γεννημένη στο Ηράκλειο, όπου και μεγάλωσε. Η ίδια υποστηρίζει ότι την νεολαία έχει κυριέψει ο Σατανάς, προσπαθεί να μας πείσει να κάνουμε πόλεμο με τους Αμερικάνους, τον οποίο «θα κερδίσουμε αφού θα πολεμήσουν οι άγγελοι», φωνάζει ότι ο πρόσφατος σεισμός της Αθήνας είναι η οργή του Θεού «που δε βοηθάμε τα αδέρφια μας τους Σέρβους και αγανακτεί που μόνο αυτή πολεμά απέναντι στη φούστα του Ρουβά και το «Άγγιγμα Ψυχής» του Μανουσάκη. Τίποτα! Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Κανείς δεν την πιστεύει, κανείς δεν την ακολουθεί. Τι να πεις; Ουδείς προφήτης στον τόπο του!




Πριν πολλά χρόνια φιλοξενηθήκατε ξανά στις σελίδες των ΣΤΙΓΜΩΝ, ίσως όμως οι νεότεροι αναγνώστες να μην ξέρουν τη σχέση σας με την Κρήτη.
Κατάγομαι, βέβαια, από το χωριό Τζερμιάδο του Νομού Λασιθίου, αλλά γεννήθηκα στο Ηράκλειο και βαπτίστηκα στον ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου της συνοικίας του Πόρου. Όταν όμως ήμουν περίπου δέκα ετών, μετέθεσαν το πατέρα μου, που ήταν αστυνομικός, από την Κρήτη στα Σπάτα κι εκεί μείναμε για περίπου δεκατρία χρόνια. Μετά πέρασα στο Πανεπιστήμιο στα Γιάννενα φιλόλογος, όταν τέλειωσα τις σπουδές μου, μεταφερθήκαμε οικογενειακώς από τα Σπάτα στη Πετρούπολη, παντρεύτηκα και στη συνέχεια βγήκα στην τηλεόραση… Δεν ξαναγύρισα, δηλαδή, ποτέ στη Κρήτη κι άλλαξε η ζωή μου, ενώ αν είχα παραμείνει εκεί θα είχα απλώς μια «Κρητική ζωή» και τίποτα παραπάνω.

Ποιος σας άνοιξε το δρόμο για την τηλεόραση;
Να σας πω αμέσως πως έγινε: όταν έμεινα έγκυος στο γιο μου, επειδή είχα ήδη δύο αποβολές, πήρα άδεια άνευ αποδοχών και κάθισα σπίτι. Ενώ, λοιπόν, μέχρι τότε δεν έβλεπα τηλεόραση, εκείνη την περίοδο δεν είχα κάτι άλλο να κάνω, άρχισα αναγκαστικά να βλέπω και τότε παρατήρησα ότι δείχνουν κάθε είδους εκπομπές και μιλάνε για κάθε είδους θέματα και μόνο για το Χριστό δεν μιλάνε. Έτσι σκέφτηκα πως ζούμε σε μια ορθόδοξη Ελλάδα, αλλά ο λόγος του Θεού δεν ακούγεται, αναρωτήθηκα αν είναι λογικό και αποφάσισα να ακουστεί από μένα.
Δεν πήγα όμως αμέσως στη τηλεόραση, πήγα μετά από ένα χρόνο, το Μάιο του 1995, και βγήκα για πρώτη φορά σε μια εκπομπή κοινωνικού περιεχομένου που έκανε τότε η Σεμίνα Διγενή, η οποία, παρότι στην αρχή είδε το ζήλο μου και με δέχτηκε, όταν της ζήτησα να πάω ξανά με πέταξε έξω και δε με δέχτηκε ξανά. Αργότερα, άρχισα την ιεραποστολή μου και στο «Ερωτοδικείο» της Μιχαλονάκου - που στην αρχή ήταν μια σοβαρή εκπομπή, άσχετα αν στη συνέχεια κατέληξε έτσι όπως κατέληξε - και μετά ήρθαν κι όλα τα υπόλοιπα.


Πλήρης παρουσίαση στο τεύχος 50 και τεύχος 101 των ΣΤΙΓΜΩΝ

Μοναξιά – 1996-









Εκείνο που ποτέ δεν άντεξα σαν αμαρτία
να φύγει από κοντά μου, να χαθεί
εκείνο πάντα που μου τσάκιζε ότ’ είχα μέσα στο μυαλό και στη ψυχή
εκείνο είναι συνάμα κι ότι λάτρεψα
απ’ ότι άλλο, ναι απ’ ότι άλλο, στη ζωή μου πιο πολύ


Μοναξιά…ένα με το μυαλό μου έχεις γίνει
ρούχο για να φορώ μοναδικό εσύ μου έχεις απομείνει
Μοναξιά, βλαστός που στα βαθιά μεσ’ τη καρδιά ρίζες έχεις απλώσει
μοναξιά, δέντρο που μοναχά εσύ καρπούς μου έχεις δώσει


Μοναξιά, μάσα στο κάστρο σου τάχα γιατί μ’ έχεις κλειδώσει;
Χμμμμ, βλέπεις κόρη ακριβοθώρητη, σ’ άλλον πως θα με δώσεις;
Κι εσύ όμως για μένα κύρης, μάνα και αδέλφια,
βράχος ακλόνητος που πάνω του μπορώ να βγάζω όλα τα ντέρτια


Μοναξιά, σαν μάγισσα κακή με πλάνεψες
και σ’ έχω αγαπήσει
Μα είναι και στιγμές που επιθυμώ κάθε σημάδι από σένα στο κορμί μου
αχ ας γινόταν, ας μπορούσε επιτέλους πια να σβήσει



ΚΡΗΤΗ -1996-










Μια τόση δα μικρούλα κουκίδα
Mεσ’ το χάρτη του κόσμου
Κρήτη, της λευτεριάς νησίδα
Λάμπεις παντού σαν του ήλιου αχτίδα!!!








Μια ανάσα ζωής για το χάος της γης
Ιστορία που λέει πολλά
Aπ’ αυτά τα χιλιάδες που κάνει ο άνθρωπος
Mοναχά σαν τολμά….




Σε πορεία χιλιάδων ετών
Σε καιρούς που τα πάντα σκορπούσαν
Σε πολέμους κι αγώνες ήσουν πάντα παρούσα
Και το λάβαρο κρατώντας ψηλά της πρωτιάς
Μάνα ΚΡΗΤΗ, εσύ, μόν’ «ανθρώπους»
Μπορείς και γεννάς…..