Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Αχ πατριδα μου....


Ακούω καθημερινά τις ειδήσεις, βλέπω γύρω μου, και φρίττω....με όλη την σημασία της λέξης φρίττω...που να κοιτάξω να πάρω ανάσα....που να ψάξω να δω μια όμορφη εικόνα για τον τόπο μου που ψυχοραγει.....
Πριν μερικές μερες ενας 38χρονος αυτοκτόνησε απο χρέη στο Ηράκλειο, τελευταία, εχω αρχίσει στην γειτονια μου―βάλτε ενα Κολωνάκι κατά νου―να βλέπω απο το μπαλκόνι νεα παιδιά να ψάχνουν στους σκουπιδοτενεκέδες για φαί....―μιλάμε για επαρχία, ετσι;―αρχίζουμε πλέον και εδώ να  διπλομανταλώνουμε  τις πόρτες―εγώ ευτυχώς όχι ακόμα γιατι δεν πατιέται  το σπίτι μου― κι ανάμεσα σε όλα αυτα και χιλιάδες αλλα, βλέπω να περνά ο καιρός και να μην πληρώνει κανείς από όλους όσους έφταιξαν,
κανεις από όλους εκείνους που έφεραν την πατρίδα μας σ΄ αυτη την κατάντια

Βλέπω  τον πρωθυπουργο που στηρίξαμε όλοι εδώ με νύχια κα με δόντια, να μας γεμίζει το ένα ψέμα πίσω απο το άλλο, με μια «πολιτική αντίθετη της ιδεολογίας του―κύριε ελέησον― και συν τοις άλλοις, βλέπω ότι δεν τολμώ πια να πω ότι αγαπώ και τον τόπο μου γιατί  κινδυνεύω.να πετροβοληθώ............
Αχ πατρίδα μου, πόσα δεινά ακόμα θα αντέξεις;;;;;