Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Οταν το μεταφορικό αγγίζει το κυριολεκτικό!




Οχι, όχι....δεν ειναι ο αδελφός μου τις αποκριες....
Ενας , πέρα ως πέρα αληθινός, Ινδιάνος μουσικός ειναι που κατά τύχη συνάντησα στη πόλη μας τις προάλλες,
και μου έκανε εντύπωση, και μένα κι εκείνου, η ομοιότητα μας....
Κοίτα λοιπον που όλοι οι άνθρωποι του κόσμου "αδέλφια" είμαστε τελικα!
Και καμιά φορά μάλιστα, τόσο που το μεταφορικό, αγγίζει το κυριολεκτικό...
Τόσο που αν ο πατέρας μου δεν ειχε πεθάνει εδώ και χρόνια
κι αν η μάνα μου δεν ήταν "πέντε βούγια, δυο μοσχάρια" όπως λέμε εμείς εδώ στη Κρήτη, έκφραση που σημαίνει μεγάλη αθωότητα, έως χαζομάρα, κάτι θα με παραξένευε. -πλακούλα-