Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Εὐτυχῶς! Τώρα θὰ βιάσῃ ἐλεύθερα κάθε 11χρονη!







Νά πιάσω τήν χαντζάρα καί νά ἀρχίσω νά κόβω κεφάλια;
Μήπως τό αὐτόματο;
Ἤ μήπως νά ξεκινήσω πρώτη ἐγώ τήν ἐκκαθάρισιν;
Δὲν μοῦ πηγαίνουν τὰ αἵματα… Καὶ δὲν μοῦ ἀρέσουν! Καὶ δὲν τὰ θέλω…
Ἀλλὰ αὐτὸ πιά… Δὲν περιγράφεται!

Το παραπάνω σχόλιο δεν είναι δικό μου, είναι όμως σαν να είναι δικό μου... με αντιπροσωπεύει τόσο πολύ που είναι σαν να το έχω γράψει εγώ, γι' αυτό και δεν μπαίνω στον κόπο να το αλλάξω.
Ωστόσο θα ρωτήσω για χιλιοστή φορά:
Πως που να πάρει η ευχή να πάρει μετράνε το ανθρώπινο δικαίωμα;
Κι αν στα δικά τους τα παιδιά συνέβαινε κάτι παρόμοιο με τον ίδιο τρόπο που φέρονται για τα ξένα θα συνέχιζαν να φέρονται;
Σε τι μ@@@@@@@@κρατος ζούμε τη τύχη μου τη χορεύτρια μέσα;;;;;;;;;;;;
ΡΙΚΗ
Ἔ μᾶ πῆγε νὰ βιάσῃ τὸ 11χρονο κοριτσάκι στὸν Ῥόδο, ἐ μᾶς τὸν ἐπιβραβεύουν κι ἀπὸ ἐπάνω!
Τέτοιοι γίναμε; Μήπως καλά νά πάθουμε
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΜΕ… ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ Ο ΑΛΒΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΒΙΑΣΕΙ 11ΧΡΟΝΗ ΣΤΗ ΡΟΔΟ! ΕΙΔΑΤΕ… ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;
Eλεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα, της εμφάνισής του μια φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του και της απαγόρευσης συναναναστροφής και επικοινωνίας του με την 11χρονη κάτοικο Ρόδου, αφέθηκε χθες μετά την απολογία του, με ομόφωνη απόφαση Ανακριτή και Εισαγγελέα, ένας 17χρονος υπήκοος Αλβανίας, που κατηγορείται για απόπειρα ασέλγειας στην ανήλικη και για απόπειρα βιασμού της.
Ο 17χρονος, όπως έγραψε χθες η “δ”, επιχείρησε να έχει ερωτική επαφή με μια 11χρονη Ροδίτισσα με τη χρήση βίας.
Την 1η Ιουλίου 2012 και περί ώραν 17.00 συγκεκριμένα ο δράστης φέρεται να οδήγησε το θύμα σε ερημική τοποθεσία με καλαμιές πλησίον του καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος με την επωνυμία “Aquarius” και ασκώντας σωματική βία, να προσπάθησε ανεπιτυχώς, καθόσον τον αντιλήφθησαν οι γονείς της ανήλικης, να έλθει σε επαφή μαζί της.
Ο δράστης τράπηκε σε φυγή προς άγνωστη κατεύθυνση και περί ώραν 18.00 παρουσιάστηκε αυθορμήτως στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ρόδου, συνελήφθη και παραδόθηκε στον Αστυνομικό Σταθμό Φαληρακίου.
Η 11χρονη βρισκόταν, όπως έγινε γνωστό, στην πίσω πισίνα του καταστήματος. Ο δράστης έπαιζε μόνος του με μια μπάλα. Την πέταξε στην πισίνα και μετά την ανέλαβε. Αρχισε να παίζει με έναν φίλο του και κάλεσε την ανήλικη να παίξει μαζί τους. Η ίδια αρνήθηκε αρχικώς αλλά μετά, όταν συνέχισε να την προσκαλεί, τον πλησίασε για να τον ρωτήσει τι ήθελε. Την πήρε τότε από το χέρι, την τράβηξε στο ερημικό σημείο και της έβγαλε το μαγιό. Η ίδια αντιστάθηκε και το ανέβαζε αλλά ο 17χρονος συνέχιζε να της το κατεβάζει. Εβγαλε και το δικό του και η ανήλικη αντιστάθηκε στην προσπάθειά του να την αναγκάσει σε επαφή.
Τους εντόπισε η μητέρα της που τον χαστούκισε και πήρε την ανήλικη μακριά του. Ο 17χρονος εξαφανίστηκε.
Εξεταζόμενος αρνήθηκε τα όσα του καταλογίζονται υποστηρίζοντας ότι δεν ήξερε την ηλικία της. Υποστήριξε ότι το μόνο που έκανε ήταν να την φιλήσει.
Ενώπιον του κ. Ανακριτή ο 17χρονος υποστήριξε ότι φλέρταρε με την ανήλικη την οποία συναντούσε συχνά στο χώρο εργασίας του στην οδό Μιχαήλ Πετρίδη. Την συνάντησε τυχαία, όπως είπε, στην πισίνα και ισχυρίστηκε ότι του είχε πεί ότι ήταν 15 ετών και δεν γνώριζε ότι ήταν μικρότερη. Υποστήριξε επιπλέον ότι η ανήλικη του ζήτησε να απομακρυνθούν από την πισίνα για να μην την βλέπουν οι γονείς της και ότι φιλήθηκαν με τη συναίνεσή της αρνούμενος ότι επεδίωξε να την βιάσει.
Ως συνήγορος υπεράσπισής του παρέστη ο δικηγόρος κ. Σταύρος Παναγιωτακόπουλος. (ΠΗΓΉ)
Ἐλεύθερος λοιπόν; Γιατί; Γιά νά βιάσῃ κάθε 12χρονο κοριτσάκι; Δῆλα δή τοῦ λέμε πώς καλῶς ἔκανε;
Τί σκατά κράτος πορνεῖο εἶναι αὐτό; Τί σκατά δικαιοσύνη εἶναι αὐτή;
Ἔτσι δέν ἔκαναν καί μέ τόν Καντάρη;
Τί περιμένουν δῆλα δή;
Νά καταστρέψῃ ἐν τελῶς τίς ζωές τῶν παιδιῶν μας; Αὐτό θέλουν; Καί γιατί τότε τούς πληρώνουμε; Δέν μποροῦμε μόνοι μας νά ἐφαρμόσουμε τό δίκαιον;
Ἄει στὸν ἀγύριστο προσκυνημένοι!
Φιλονόη.

Υ.Γ. 1.Ἐγὼ πάντως ἐὰν δῶ κάτι τέτοιο, δὲν ἐμπιστεύομαι καμμίαν δικαιοσύνη! Ξέρω μόνη μου καὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἠθικόν! Καὶ θὰ τὸ ἐφαρμόσω!
Υ.Γ.2. Οἱ δικαστές ἔχουν κόρες; Πῶς θά τούς φαινόταν ἐάν τά δικά τους κορίτσια ἦταν στήν θέσιν αὐτοῦ τοῦ παιδοῦ; Μήπως νά τό μάθουμε;

Aυτός είναι ο πιό φτωχός πρόεδρος χώρας στον πλανήτη! Υποκλινόμαστε όλοι!


Ο 77χρονος πολιτικός, που δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό αλλά ούτε και χρέη, απέκτησε πριν από λίγες ημέρες ακόμα έναν τίτλο τιμής, αυτόν του πιο φτωχού προέδρου στον κόσμο!
Ο μηνιαίος μισθός του είναι 12.500 δολάρια εκείνος κρατάει μόνον 1.250 δολάρια για τα έξοδά του και το υπόλοιπο ποσό, το 90%, το επιστρέφει στο κράτος προκείμενου να ενισχυθούν τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.
Μήπως θα έπρεπε να στείλουν αυτόν εκεί που έστειλαν τον ΓΑΠ να παραδίδει μαθήματα;;;;;;;
Μήπως θα έπρεπε να τον φέρουμε εδώ για να παραδώσει μαθήματα πολιτικού ήθους, και  όχι μόνο, στους δικούς μας κοιλαράδες εκατομμυριούχους;
Μήπως εκτός απο τον τίτλο του πιο φτωχού θα έπρεπε να του αποδώσουν και τον τίτλο του πιο έντιμου;
Λέω εγώ τώρα...
ΡΙΚΗ


Ο κύριος που βλέπετε στην φωτογραφία με το φτηνό ζακετάκι είναι ο Χοσέ Μουχίκα, πρόεδρος της Ουρουγουάης και πρώην αντάρτης των Τουπαμάρος στα χρόνια της δικτατορίας!

Ο κ. Μουχίκα οδηγεί ένα παλιό Volkswagen, αξίας μόλις, 1.945 δολαρίων και αποτελεί τη μοναδική «πολυτέλεια» που έχει επιτρέψει στον εαυτό του.

Ο 77χρονος πολιτικός, που δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό αλλά ούτε και χρέη, απέκτησε πριν από λίγες ημέρες ακόμα έναν τίτλο τιμής, αυτόν του πιο φτωχού προέδρου στον κόσμο!

Το παρατσούκλι βγήκε μετά την αποκάλυψη ότι εάν και ο μηνιαίος μισθός του είναι 12.500 δολάρια εκείνος κρατάει μόνον 1.250 δολάρια για τα έξοδά του και το υπόλοιπο ποσό, το 90%, το επιστρέφει στο κράτος προκείμενου να ενισχυθούν τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.

Όπως ο ίδιος είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «El Mundo», με τα 1.250 δολάρια το μήνα μπορεί να τα βγάλει πέρα. Και μπορεί γιατί οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα.

Αυτή η είδηση που κάνει τις τελευταίες ημέρες τον γύρο του κόσμου, δεν θα μπορούσε να μην μας βάλει σε σκέψεις σε σχέση με το πόσο τελικά, υπηρετούν τον λαό οι δικοί μας πολιτικοί.

Ἡ Ἑλλὰς πεινάει κι ἐμένα θά μοῦ βάλετε …τηλέφωνο;(!)

Εεεεεεεεεεεεεεει εσείς εκεί έξω, εσείς που βλέπετε τις ψυχές σαν νούμερα και το μέλλον μας άψυχο χαρτί σελίδας, ΑΚΟΥΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;;;;;;;;;;;;;;;
ΡΙΚΗ

Κι όμως ..κάποτε από αυτόν τον τόπο,πέρασαν και πολιτικοί που ήταν και παρέμειναν ακόμα κι όταν κάθησαν στην περιβόητη « καρέκλα » πιστοί σε ιδανικά ,που σήμερα φαντάζουν μακρινά και εξωπραγματικά…Τι κρίμα πραγματικά να μην έχουμε άνδρες πολιτικούς του ανάλογου πολιτικού και πατριωτικού αναστήματος.

Τους έχουμε τόσο ανάγκη…

Σεμέλη


(Νικόλαος Πλαστήρας, πρωθυπουργός της Ελλάδας με άνεργο αδερφό….)

Η φτώχεια του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους σημερινούς κηφήνες της πολιτικής! “Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο”, είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος. Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.

Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ – πιστός φίλος του – αναφέρει:

Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα “Πλαστήρας” όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.

Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση – κι έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ’ αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω. σκάβω για να καλοτρώγω;».

Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:
Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!»

Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.

Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:
– Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
– Μα θα προσβληθεί.
– Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».

Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά – ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.

ΠΗΓΗ