Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Μελιχιόρ:Εσυ τι κρατάς;
Βαλτασάρ: Εγω νέα μέτρα, εσυ;
Μελιχιόρ: Εγώ νέους φόρους, εσύ Γάσπαρ;
Γάσπαρ:Εγώ νέους λαθρομετανάστες




Εν τουτοις, παρ’ ολα αυτα τα ομορφα δώρα
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!



Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Μίλησε κανείς;

Σκεφτηκα στην αρχη να το αναρτησω στο αλλο μπλογκhttp://rikimatal.blogspot.com/2010/12/blog-post_22.html, επειδη ομως εκεινο το εχω για να κάνω την πλάκα μου, αποφάσισα τελικα να το αναρτήσω εδω για να το δουν και περισσοτεροι...



 Τα λογια βεβαια εδώ  ειναι περιττά, αλλα εν πάσει περιπτώσει, εγώ κάτω απο την γελοιογραφια έχω βάλει την εξής λεζάντα:


―«Ήντα γυρεύγεις ελόγου σου στο νεκροταφείο συντέκνισσα; Ο άντρας σου και σένα;»

«Οι, ο τόπος μου.....»―


Μίλησε κανείς;






Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

«ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΖΕΤΑΙ»

Με ενα μικρό αποσπασμα απο το βιβλιο μου, το «Τρενακι»
ευχομαι  σε όλους σας καλα Χριστουγεννα!!!!!!!!!!!

Ο ήρωας, ο μικρός Παναγιώτης, ονειρεύεται χρόνια να εκπληρωσει το μεγάλο, παιδικό του όνειρο: Να αποκτήσει ενα τρενάκι.
Κι οταν επιτέλους φτάνει στο παρα πέντε για να το καταφέρει το θυσιάζει στην ανθρώπινη ανάγκη...γιατι έτσι μόνο θα αισθάνονταν ότι βιώνει την ενννοια των Χριστουγέννων.
«..........Καλησπέρα και χρόνια πολλά» είπε μόνο και τοποθέτησε δίχως δεύτερη σκέψη  όλο τον «επίγειο θησαυρό του» στο κουτί με τα στυλό και τους αναπτήρες.
«Ηταν για ένα τρενάκι» εξακολούθησε σαν να ήθελε να απολογηθεί, «μα ξέρετε, δεν το έχω ανάγκη πια. Καληνύχτα σας και καλά Χριστούγεννα» ύψωσε την φωνη του  να ευχηθεί και πριν προλάβουν να συνέλθουν αυτοί―μήπως κι ήταν άγγελος;― ο Παναγιώτης τρέχοντας χάθηκε στο γυρισμα του δρόμου.
Κι εκει τότε, μια κι ήταν σίγουρος πως μάρτυρας για το κλάμα του κανείς γύρω εκτός απο το σκοτάδι της νύχτας  δεν υπήρχε, αφησε τα μάτια του να εκφραστούν όπως αυτά ήξεραν και ήθελαν.
Μα....μα αν εκείνη την ώρα σήκωνε το κεφάλι του ψηλά θα έβλεπε ολοκάθαρα πως ένα αστέρι ερχόταν πίσω του. Ένα αστέρι που όλο και χαμήλωνε, διαρκώς και χαμήλωνε, το αστέρι του μικρού Χριστού που εντός ολίγου πάλι απόψε θα ξαναγεννιόταν για να αφυπνίζει την αγάπη στο σύμπαν, πέφτοντας ολόφωτο κατά πάνω του τον ακολουθούσε.
Κι ασφαλώς, σίγουρα θα ήταν η λάμψη του αυτή που χάρισε στην καρδιά του Παναγιώτη την τόσο απεριόριστα ανιδιοτελή αγάπη για τον συνάνθρωπο του.
Σίγουρα θα ήταν η λάμψη του αστεριού το φως που μεταμόρφωσε την καρδιά του κάνοντας την να μοιάζει τόσο πολύ με κάποια φάτνη που δυο χιλιάδες χρόνια πριν, γεννηθηκε μέσα στην ταπεινότητα της, Εκείνος που πρωτοδίδαξε:
«ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΖΕΤΑΙ»!!!!!!!!!!!


Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

2010 χρονια αναζητούμε την ελπίδα...πάμε για το 2011

 Οπως όλοι ξέρουμε, την βραδια της  25ης Δεκεμβρίου   έχουμε τη μεγαλυτερη νυχτα του χρόνου αφού απο την επομένη η μέρα αρχίζει σιγα σιγά να μεγαλώνει κατά δευτερόλεπτα.
Με λίγα και απλά λόγια την 25η Δεκεμβρίου  ξεκινα ο αιώνιος  θρίαμβος του φωτός απέναντι στο σκοτάδι και οι άνθρωποι απο καταβολής κόσμου χαίρονταν και πανηγύριζαν γι’ αυτο.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όλοι λίγο ως πολύ γνωρίζουμε πως η 25η Δεκεμβρίου υιοθετήθηκε σαν ημέρα επετείου της γέννησης του Χριστου , τον  4ο αιώνα από τον Πάπα Ιούλιο. 
Η γέννηση του Διόνυσου


Γιατι επιλέχθηκε ; Μα γιατι έπρεπε να επιλέξουν την μέρα που ειχε την μεγαλύτερη επιρροή  στα πλήθη κι αυτη δεν ήταν αλλη απο την συγκεκριμένη μέρα―25η Δεκεμβρίου― που γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου.
 Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο Ήλιος αναγεννιέται και παίρνει νέα δύναμη.


 Αν πάμε και  πιο πίσω, θα δουμε ακόμα πολλές αλλες παρόμοιες δοξασίες, ―Μίθρας κτλ―αλλα το θέμα μας, όχι, δεν ειναι εκεί.
Το θέμα μας δεν είναι αν την ελπίδα του κόσμου την βαφτίσαμε
 Χριστουγεννα, Ηλιούγεννα, Μιθρούγεννα, ή ότι αλλο  τέλος πάντων.

Το θεμα μας θαρρώ ειναι, πως οι εμεις οι άμοιροι οι άνθρωποι, 2010 χρόνια τώρα―και ειμαι και ελαστικη, αφηνω εξω ολα τα προηγουμενα―αναζητούμε την ελπίδα, πάμε  για το 2011, κι ακόμα δεν την βρήκαμε...ακόμα δεν ηρθε.
Αντιθετα θα ελεγα, διαρκώς μακραίνει απο διπλα μας όλο και περισσότερο...
Θα δεήσει άραγε να ερθει ποτέ;

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα;;;;;;;;;;; Τι Χριστούγεννα;;;;;;;;;;;;


Η φωτογραφία της ανάρτησης ανήκει εδώ http://tzonakos.blogspot.com/
Ξερω, ξερω.....γινομαι κουραστικη.....δεν μας παρατας ρε ψωνιο , μπορει να σκεφτεστε....αλλα εγω θα το πω....και θα το ξαναπω....και θα συνεχισω παντα να το λεω....

Ερχονται Γιορτές ρε γμτ ... για ποιούς και για πόσους ομως; ;;;;;;
Ερχονται Χριστούγεννα.....Τι Χριστούγεννα;  Της ματσαμπούκας και των ψεύτικων φώτων;
Αυτα τα Χριστούγεννα;
Μα τα Χριστούγεννα κανονικα θα έπρεπε να ειναι εσωτερικο φως...
Ενα φως παγκόσμιο που να αντανακλά πάνω σε ολους τους ανθρώπους και όχι μονο πάνω στο χιλιοφορτωμένο τραπέζι μας...
Καταλαβαίνω,  σας την χάλασα, όμως όχι, εγω προσωπικά,  όσο υπάρχουν γύρω μου ανθρωποι σαν της φωτογραφίας, θα αρνουμαι να γιορτάζω τέτοια Χριστούγεννα.
Γι αυτο και στο τραπέζι του σπιτιου μου, ούτε και φέτος δεν θα μπει τίποτα παραπάνω από οτι θα εμπαινε μια οποιαδήποτε άλλη,  συνηθισμένη μέρα.
Ευελπιστω απλως πως τα αληθινα Χριστουγεννα μπορεί και να τα γιορτάσω κάποτε, κάπου αλλου, σε ένα άλλο κόσμο, ή σε μια άλλη ζωή...ποτέ δεν ξέρεις....
 

 

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Χωρίς φίμωτρο


Ρατσιστικό παραλήρημα από δικαστίνα-μπλόγκερ

γράφει ―τι ειρωνεία ― η εφημερίς Ελευθεροτυπία και ο , πως να τον πω τωρα,  τέλος παντων,  ένας ,χμμμμμμ.... κύριος Ψαρός, Ψαράς, κάπως έτσι τέλος πάντων,κατονομάζοντας την μπλογκερ marianaonice.σε κατά κόσμον Μαριάνθη Παγουτέλη, λειτουργό, λένε, της Θέμιδας από την έδρα του Εφετείου Αθηνών. 

Πέραν του χώρου τούτου δεν γνωριζω την Μαριάννα , ή όπως αλλιως την λενε, προσωπικα, και δεν με ενδιαφερει να την γνωρίσω κιολας, όπως δεν ειναι δυνατόν να με ενδιαφερει να γνωρισω και τον κάθε μπλογκερ που «συνομιλώ» μαζι του. Η συμπαθεια και η επαφή μου με τον καθε μπλογκερ  εδω μέσα κρίνεται απο τα ενδιαφεροντα, και πάνω απ ολα με το ηθος που διακρίνω ή δεν διακρίνω στις αναρτήσεις του. Απο εκει εκρινα , και αποτεινα και την συμπαθεια μου στην Μαριάννα και ουδεν πέραν τουτου με ενδιαφέρει.
Εκείνο που με ενδιαφέρει πάνω απ΄ολα ωστόσο, ειναι ο τρόπος με τον οποιο στιγματίζεται ενα όνομα , που μπορεί να είναι, μπορεί όμως και να μην είναι, αυτο που, οι δεν ξερω ποιοι και για ποιο λογο στοχεύουν.
Με ενδιαφερει επισης, πως ειναι δυνατον και ποιο συνταγματικό δικαίωμα της δημοκρατικής, υποτίθεται, χώρας στην οποία ζω, δίνει, και σε ποιους δίνει, το δικαίωμα , να παραβιάσουν το νομο περι απορρητου των τηλεπικοινωνιων, δίχως την ύπαρξη  κακουργηματικού λόγου , επειδη κάποιοι «υπεράνω» κύριοι και κυρίες το απαιτησαν.
Ψαχνοντας λοιπόν απο χθες βραδυ την υπόθεση, κυριολεκτικά ψαχνοντας μια και το ενα λινκ με παρέπεμπε στο αλλο, διαπίστωσα τελικά οτι η Μαριάννα στον πάγο, ή marianaonice―όπως γνωρίζω εγω την κατηγορούμενη μπλογκερ, ένα χρόνο πριν είχε όντως εκφράσει την αγανάκτηση της για την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού
 Όμως, στον Θεό σας, ποιος άνθρωπος που θα είχε, όχι πολύ, λίγο αίμα μέσα του, δεν θα αγανακτούσε βλέποντας εικόνες σαν τις παρακάτω
Ποιος θα εμενε αδιάφορος και δεν θα ανατρίχιαζε συγκλονισμένος   απ’ τη βάρβαρη επίθεση γενοκτονίας των σιωνιστών στη Γάζα …
Ποιανού η οργη δεν θα ξεχείλιζε μπρος στη θέα των διαμελισμένων παιδιών  κι ενός λαού στα όρια της απόγνωσης ; 


Σε τέτοιες στιγμές  λοιπόν μπορουμε να ξεστομίσουμε πολυ χειρότερα λόγια.
Αυτό δηλαδη τι σημαίνει, και σε ποιον επιτρέπει να μεταφράσει την αγανάκτηση για το αυτονόητο δικαίωμα της ελευθερίας ενός λαού, σε ρατσισμό;
Εκτός κι αν όλοι όσοι κλίνουν προς αυτην την άποψη συμφωνουν με την παραπάνω αιματοχυσια...με την κάθε είδους αιματοχυσία. 
Κι απο οτι βλέπω, δεν ειναι και λίγοι μια και ολοι όσοι πετουν το λιθο του αναθεματος τωρα στην συγκεκριμενη μπλογκερ, ξεχνουν ή αποστρεφονται τετοιου ειδους εικονες που δεν ειναι και λιγες
Μηπως όμως έχουμε μπερδέψει τις έννοιες των λέξεων τότε;

Γιατι όσο καταδικάζονται άνθρωποι επειδή μόνο τόλμησαν να εκφράσουν μια άποψη μη αρεστή είτε στους λίγους είτε στους πολλούς, την δική τους άποψη, και στην συνέχεια αναγκάζονται να απολογηθούν για αυτην....

Οσο χρησιμοποιειται ενα μεσο μαζικης ενημερωσης για  οφελος των λίγων...


Οσο γίνονται βορά στη δημοσιότητα ονοματα, χωρις να  εχει προηγηθει αρση του απορρητου με εισαγγελικη παρεμβαση, πράγμα που για να γινει , ειπαμε, απαιτειται ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ...
Οσο γινονται ολα αυτές  και όλες  οι υπόλοιπες,  γνωστές σε όλους, ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ και ΑΝΗΘΙΚΕΣ πραξεις, που για να μην μακρυγορώ δεν αναφέρω,  κι εμεις συνεχιζουνε την ζωη μας με απάθεια, σαν να μην συμβαινει τιποτα, αυτο σημαίνει πως εχουμε μετατραπεί εκούσια, απο μονοι μας σε ζώα, που δέχονται το φίμωτρο στο στόμα τους στωικα και αδιαμαρτύρητα.
Και επειδή μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να μιλήσω, σε κάθε περίπτωση εγω θελω να ζω ΧΩΡΙ¦Σ ΦΙΜΩΤΡΟ..........
Mariana on ice, Mariana on fire, ή όπως αλλιώς σε λένε  τελος πάντων, ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ― οπως θα ήμουν και σε  κάθε άλλο συνάνθρωπο μου που θα βάλλονταν  άδικα―ΧΩΡΙΣ ΦΙΜΩΤΡΟ.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Ειπαν:Καποδιστριας και Κανάρης....και τα σχολια δικά σας

Κανάρης
Όταν ο ένδοξος και δαφνοστεφής πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης έγινε υπουργός των ναυτικών και μπήκε για πρώτη φορά στο γραφείο του, είδε στην θέση του υπουργού μια πολυτελέστατη πολυθρόνα. Μόλις την είδε φώναξε:
Τί θέλει αυτή η πολυθρόνα εδώ; Βγάλτε την γρήγορα γιατί θα την πετάξω έξω από το παράθυρο. Στο υπουργείο δεν ήλθα να περάσω τις διακοπές μου και να αναπαυθώ, αλλά για να δουλέψω.


Καποδιστριας
«...Ελπίζω όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της...» και «... εφ' όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματα μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».