Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Χαρές....χαρές....χαρές....Και στω κοπελιώ σας....

Χαρές είχαμε χθες βράδυ....

Άντε βρε, 
και στω κοπελιώ σας
 αλλά και στα δικά σας οι λεύτεροι....


Και δεν εχει κλεισει χρόνο απο τότε που παντρεύτηκεαυτή
 Λίγους μήνες μετά, παντρεύτηκει και γέννησε αυτη

Και χθες βράδυ αρραβωνιάστηκε ο κανακάρης ο γιος 
Πλέον εχουν απομείνει μονάχα τα δυο μικρα....μικρά λέμε τώρα
Η κόρη μου δηλαδη
 και η μικρή της μιας αδελφης μου


Η ευτυχής μαμά, που ειναι και η μικρότερη μας και παρόλα αυτα παντρεψε και τα δυο της παιδια, χαμογελά

Εγω πάλι ειμαι λίγο μελαγχολική, ή μου φαίνεται;
Πότε πέρασαν τριάντα χρόνια βρε παιδια;
Πότε  εγινε άντρας το μωρό;
Και γεννήθηκε και οκταμηνίτης παναθεμα τον... και μεχρι να πάρει τα πανω του τον είχε πάντα στην επιβλεψη της η μεγάλη  αδελφη που βλεπετε―9 μηνες διαφορα―

Ας το καλό, ξανά μελαγχόλησα, αλλα δεν θα το αφήσω έτσι, οπως βλέπετε, μου περνά εύκολα




Και ειναι δυνατόν να μη μου περνά;
Χαρές, χαρές, χαρές είναι αυτα
’Αντε βρε, και στις δικες σας τις χαρές εύχομαι, όπως κι αν τις εννοεί ο καθένας



Κι όσο για σένα παλληκάρι μου


Χίλιες ευχές απο καρδιάς
για τη χαρά σου δίνω
και μ΄  αγριοπερίστερα
στη κλίνη σου αφήνω....






ΥΓ. Ναι, ναι  το ξέρω πως εχουμε πολυ όμορφα παιδιά, μη μου το λετε .... χα χα