Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Της Δικαιοσύνης... Ποιας δικαιοσύνης;;;


Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη
Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο θρήνος των άμοιρων γονιών της ακόμα πιο άμοιρης 15χρονης Μυρτώς  που το καλοκαίρι που μας πέρασε πατήθηκε στην κυριολεξία η ζωή της κάτω από την μπότα των ορέξεων του αλλοδαπού κτήνους της Πάρου, και μια νέα τραγωδία, απόρροια των ορέξεων ενός άλλου κτήνους, ημεδαπού τούτη τη φορά- γιατί το είπαμε, τα κτήνη δεν έχουν πατρίδα- έπεσε σαν σύννεφο πάνω απο τα κεφάλια μας για να μας υπενθυμίσει που ζούμε...πως ζούμε, και προπάντων με ποιους ανθρώπους ζούμε...
Γιατί, παραδόξως, και τα δύο αυτά κτήνη είχαν πολύ πρόσφατο και επανειλημμένο πάρε δώσε με την  δικαιοσύνη, η οποία φροντίζει να  κρατά το καντάρι της ίσο και να εξαντλεί την αυστηρότητα της  οπουδήποτε αλλού πλην εκεί που πρέπει με αποτέλεσμα τα γνωστά...
Ένα μεγάλο, πολυ μεγάλο "μπράβο" λοιπόν στους δικαστές που  φροντίζουν να φτιάχνουν νόμους τέτοιους που αθωώνουν τέρατα και τους δίνουν τις δυνατότητες να κάνουν αυτά που κάνουν.
 Αλήθεια, αναρωτιέμαι, ποιοι  είναι άραγε οι δικαστές  που την πρώτη φορά που συνέλαβαν το κτήνος της Πάρου δεν φρόντισαν να τον στείλουν απο κει που ήρθε, και αθώωσαν  τον κτήνος της Ξάνθης  την προηγούμενη που είχε βιάσει, ή έστω προσπάθησε να βιάσει μια άλλη κοπέλα;
Που είναι αλήθεια;  Βρίσκονται ακομα στις έδρες τους; 
Περίεργο για την λαλίστατη Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων που όταν πρόκειται για μείωση αποδοχών κινεί τα πάνω κάτω.
Τώρα; Θα βγάλει καμιά ανακοίνωση τώρα;
Τώρα; Που βρίσκονται όλοι αυτοί τώρα;
Έτσι για να αναζητήσουν οι γονείς των άμοιρων παιδιών απο αυτούς τις ευθύνες, γιατί απο κάπου τέλος πάντων κάποτε πρέπει να αναζητήσουμε ευθύνες.
Κάποιος επιτέλους πρέπει να τους υπενθυμίσει πως δικαιώματα δεν έχουν μόνο οι εγκληματίες, δικαιώματα δεν έχουν μόνο οι θύτες αλλά και εξίσου και τα θύματα.
Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, εξίσου, γιατί εξίσου;

Αυτό έψαχνε...
Γιατί  'άραγε θα πρέπει να έχει εξίσου δικαιώματα εκείνος που σκοτώνει με εκείνον που αποζητά δικαιοσύνη;
Γιατί θα πρέπει ένας φονιάς να ντύνεται, να πλύνεται, να σιτίζεται, να ζει με δυο λόγια εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και λίγο καιρό μετά το έγκλημα να κυκλοφορεί ελεύθερος;
Ποιος πολιτισμός το επιτρέπει και  δικαιώνει αυτό;
Ο πολιτισμός της ζούγκλας που ζούμε;
Και γιατί μετά θα πρέπει οι ίδιοι εκείνοι που με τους νόμους τους επιτρέπουν το έγκλημα να κυνηγούν όσους επιλέγουν να βρουν το δίκιο τους μέσα απο την αυτοδικία.
Αφού εσείς μετατρέψατε την κοινωνία σε ζούγκλα.
Αφού εσείς με την δικαιοσύνη σας επιτρέπεται σε τέρατα σαν τα συγκεκριμένα να εγκληματούν προβάλλοντας σαν μοναδική δικαιολογία "έτσι μου ήρθε και το έκανα..."
Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή μωρέ, για πείτε μου...