Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΞΥΠΝΗΣΤΕ: Το 23,7% των παιδιών ΠΕΙΝΑΝΕ

Είναι συχνές οι φορές, και τον τελευταίο καιρό γίνονται ακόμα πιο συχνές, που σιχαίνομαι τον ίδιο τον εαυτό μου, και μαζί με αυτόν και όλους τους υπόλοιπους σαν εμένα, καθώς αναρωτιέμαι:
Μα πως είναι δυνατόν; Πως είναι δυνατόν να κάθομαι αναπαυτικά σε μια καρέκλα ενώ γύρω μου βλέπω τόση φτώχεια...τόσα παιδικά πεινασμένα μάτια...,
Μα πως είναι δυνατόν; Πως είναι δυνατόν να γεμίζω το σπίτι μου με ψεύτικα λαμπιόνια και να περιμένω απο αυτά να μου δώσουν φως, ενώ γύρω μου το φως απο τόσες παιδικές ζωές που δεν ανέτειλε ακόμα κινδυνεύει να σβήσει...
Πως είναι δυνατόν ρε γμτ;;;;;;;;;;;Πως είναι δυνατόν;;;;;;;;;
Γιατί κοιμόμαστε τόσο ύπνο βαθύ;;;;;
ΡΙΚΗ

Τελικά, δεν εξηγείται αλλιώς: Οι Έλληνες έχουμε πέσει σε βαθύ λήθαργο. Είναι ίσως η τηλεόραση, ίσως το Facebook, το Ίντερνετ, ο ωχαδερφισμός. Όμως, πώς μπορούμε, ως λαός, να μένουμε απαθείς απέναντι σε αθώες ψυχές, σε παιδάκια που πεινάνε; Ίσως, τελικά, να έχουμε τους “ηγέτες” που αξίζουμε. Γιατί όπως αδιαφορούν κι αυτοί βλέποντας την ανείπωτη τραγωδία να εξελίσσεται μπροστά τους, έτσι κι εμείς μένουμε απαθείς.

Και, κάποιοι από εμάς, συμφωνούμε ότι “δεν υπάρχει άλλος δρόμος” πέρα από αυτή τη “διάσωση της χώρας”. Όμως, πώς διάβολο σώζεται μια χώρα, όταν πεινάνε τα παιδιά της; Γιατί, αν είναι έτσι, τότε και τα στρατεύματα των ναζί, “έσωσαν” τη χώρα το ’41…
Αυτά τα λέμε, επειδή συνήθως οι αριθμοί είναι πολύ ψυχροί για να συγκινήσουν. Και εδώ, στην iTabloid, πολλές φορές, στο μικρό διάστημα της ζωής της ηλεκτρονικής εφημερίδας, έχουμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Και έχουμε δώσει τους αριθμούς της παιδικής (και όχι μόνο) φτώχειας. Οι οποίοι, δυστυχώς, μεγαλώνουν. Και αποδεικνύουν γιατί είναι πλέον δεκάδες οι περιπτώσεις παιδιών που δεν πηγαίνουν στα σχολεία για να μη λιποθυμήσουν από την πείνα, ή που τα ταϊζουν στα κρυφά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές τους. Εκεί φτάσαμε; Εκεί, κύριε Σαμαρά, κύριε Βενιζέλο, κύριε Κουβέλη; Κι εσείς; Όλοι οι βουλευτές, όλοι οι εθνοΠΑΤΕΡΕΣ μας, πώς αισθάνεστε άραγε με αυτά τα στοιχεία; Αλλά να σας τα δώσουμε:
Τα στοιχεία, τα έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, σύμφωνα με την οποία, ο κίνδυνος παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα έχει φτάσει στο 23,7% και είναι υψηλότερος κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.
Τα αποτελέσματα της δειγματοληπτικής Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών έτους 2011 δείχνουν ότι το 21,4% του συνολικού πληθυσμού της χώρας απειλείται από τη φτώχεια.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΕΛΣΤΑΤ, το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 6.591,00 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 13.842 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών.
- Το μέσο ετήσιο ατομικό ισοδύναμο εισόδημα ανέρχεται σε 12.637,08 ευρώ και το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Xώρας σε 21.590,07 ευρώ.
- Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 901.194 και τα μέλη τους σε 2.341.400.
- Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 23,7% και είναι υψηλότερος κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.
- Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών υπολογίζεται σε ποσοστό 23,6% και είναι αυξημένος κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2010.
- Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται σε 3.403.000 άτομα.
- Ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες συνολικά το έτος ανέρχεται σε 837.300 άτομα, ενώ στο προηγούμενο έτος (2010) ανερχόταν σε 544.800 άτομα.
Ο πληθυσμός που απειλείται από τη φτώχεια είναι κυρίως:
- Άνδρες άνεργοι (48,4%)
- Μονογονεϊκά νοικοκυριά με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί (43,2%)
- Λοιποί μη οικονομικά ενεργοί (εκτός συνταξιούχων (30,0%)
- Νοικοκυριά με έναν ενήλικα ηλικίας 65 ετών και άνω (29,7%)
- Μονοπρόσωπα νοικοκυριά με μέλος θήλυ (25,8%)
- Παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (23,7%)
Καμαρώστε τα κατορθώματά μας. Γιατί όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας…

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Όταν οι κομμουνιστές σταύρωναν ιερείς- Η βία ότι χρώμα κι αν έχει, είναι βία...

Κι εγώ τώρα αναρωτιέμαι: Γιατί αλήθεια δεν τα βλέπουν κάποιοι "ανθρωπιστές" όλα αυτά;
Μέχρι πότε θα κλείνουν τα μάτια σε όλες αυτές τις ωμότητες οι "ανθρωπιστές" του κ@@@υ;

ΡΙΚΗ





ΚΟ: Μια ωδή στην μνήμη, που γίνεται ολοένα και πιο κοντή.Συλλογή άρθρων και φωτογραφιών μιας εποχής που κάποιοι - επιλεκτικά- θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη του ελληνικού λαού, περιφέροντας ταυτόχρονα τον μπαμπούλα του "νεοναζισμού". Επικαλούμενοι μάλιστα, τις χριστιανικές τους ευαισθησίες... Διατηρήθηκε το ύφος των συγγραφέων.


«...Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίζουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου «να τα βροντήξουν». Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και ο Μακαρονάς, τους έδιναν μερικές μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου...». - Στέφανος Λιόλιος. Απόσπασμα καταθέσεως ενός δημίου του ΕΛΑΣ και της «εθνικής αντίστασης».



Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (Ταμείο Ασφαλίσεως Κλήρου Ελλάδος), ιδού ποιός έσφαζε τους ιερείς κατά την Κατοχή: 26 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Βούλγαρους επιδρομείς, 20 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες, 75 ιερείς από τους Γερμανούς ναζιστές και… 224 (!!!) από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ. Φυσικά και μετά το τέλος της Κατοχής οι κομμουνιστές συνέχισαν με την ίδια και μεγαλύτερη αγριότητα το “έργο” τους.

Ιερεύς Χρήστος Ζησούλης. Εδολοφονήθη από τους συµµορίτας µε κτυπήµατα στην κεφαλή.

Ο ιερεύς και διδάσκαλος Νικόλαος Καράπας εξ Αλλάλης Ευβοίας.Την 1ην Ιουνίου 1944 οι κοµµουνισταί τον εδολοφόνησαν κτυπώντας τον µε ρόπαλο.

Ιερεύς Αθανάσιος Γεράσης εξ Αξάρακος Κονίτσης.Την 1Οην Φεβρουαρίου 1948, µετά από βασανιστήρια κατεκρεουργήθη από τους κοµµουνιστάς, διότι διέσωσε 25 παιδιά από το παιδοµάζωµα.Οι κοµµουνισταί θα σφάξουν, θα ακρωτηριάσουν και θα σταυρώσουν (!) 450 ιερείς.Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν τους.

Ο ιερεύς της Στιµάγκας Νικόλας Μπερτσεκάς συνελήφθη από το ΚΚΕ την 25 Μαρτίου 1944. Αφού του ξερίζωσαν τα νύχιακαι του τσάκισαν τα κόκκαλα µε καδρόνια,τον έπνιξαν στα λασπόνερα ενός λάκκου.Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του.

Ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Λυμπρίτης. Σφαγιάσθηκε απο το ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1944

Σωκράτης Καράπας, 18 ετών, μαθητής. Την 8η Ιουνίου 1944, οι κομμουνιστές τον κατακομμάτιασαν με μαχαίρια. Το έγκλημά του; Ήταν γιός ιερέα!



Εδώ και μια ιστορική φωτογραφία με οπλισμένους παπάδες. Σκεφτείτε σε τι σημείο έφεραν οι κομμουνιστές τους ιερείς ώστε αυτοί να αναγκαστούν να πάρουν τα όπλα για να προστατευθούν.



Η σταύρωση του παπα-Σκρέκα από τους κομμουνιστές


Όταν στη χώρα μας ξέσπασε η ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία, ως βασικοί στόχοι εξολόθρευσης των άθεων συμμοριτών, επιλέχθηκαν οι ιερείς. Αρκετοί από αυτούς, αντιλαμβανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο έφυγαν απο τα χωριά τους και κατέβηκαν στις πόλεις, όπου υπήρχε περισσότερη ασφάλεια. Πολλοί όμως, μη πιστεύοντας οτι κάποιος Έλληνας (όπως νόμιζαν) θα μπορούσε να τους βλάψει, και αφού κανέναν δεν πείραζαν παρά μόνον επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έμειναν. Από αυτούς, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, όπως επί Νέρωνα και Διοκλητιανού. Μάλιστα αρκετοί σταυρώθηκαν. Όμως κανενός το μαρτύριο δεν μοιάζει τόσο με το Θείο Δράμα, όσο του ιερέα Γιώργου Σκρέκα.


Ο Γεώργιος Σκρέκας ήταν εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων, πολύτεκνος, πατέρας 6 παιδιών (το μεγαλύτερο ήταν 12 ετών και το μικρότερο αβάπτιστο). Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας πληροφορήθηκε οτι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.


Μη αρκούμενοι όμως σε αυτά, αφού άδειασαν τους στάβλους από τα ζώα και ανάγκασαν τον πατέρα και τον θείο του ιερέα να πάνε τα ζώα στο χωριό Πρόδρομος μαζί με δύο λησταντάρτες, έκλεισαν τον ιερέα μέσα στον στάβλο και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια, ζητώντας του κι άλλα χρήματα. Η γυναίκα του, ακούγοντας τις φωνές και τις κραυγές του άνδρα της, έτρεξε στον ιούδα Αθανάσιο Ίτσιο, κομμουνιστή από τα σπουδαιότερα στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και σε άλλα μέλη της “αυτοάμυνας” Μεγάρχης. Με δάκρυα τους εκλιπαρούσε να ελευθερώσουν τον σύζυγο της και να πάψουν να τον χτυπούν. Δυστυχώς, ο εν λόγω ιούδας και οι άλλοι δεν θέλησαν να ακούσουν τα παρακάλια της και δεν έκαναν τίποτα για τον συλληφθέντα.


Την ίδια νύχτα παρέλαβαν τον ιερέα Γιώργο Σκρέκα αιμόφυρτο, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει: “Ο Θεός γνωρίζει τι θ’ απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομα Του, ας γίνει το θέλημα Του”.


Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι το χωριό Τύρνα. Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση πρώτα στο Ξυλοπάροικο και μετά στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από το Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ.Παρασκευή (11 Απριλίου 1947). Γυναίκες συμμορίτισες, που η δυσοσμία τους φτάνει μέχρι το Νότι ο Πόλο του έλεγαν “γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;”, οι δε δήμιοι πιο ωμά “Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα”.


Αυτό που έγινε πριν 2 χιλιετηρίδες στον Γολγοθά, επαναλήφθηκε στην Πίνδο. Μεγάλη Παρασκευή, και οι συμμορίτες έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο. Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που είχε το σχήμα σταυρού. Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπο του με περόνια. Οταν ξεψύχησε, έρριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδία, για να κρύψουν το έγκλημα τους.


Όταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα. Το μετέφερε στα Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία. Το φέρετρο του συνόδευαν 60 ιερείς, ψάλλοντας “Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματι μου βαστάζω”.


Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας, στα πλαίσια της “συμφιλίωσης” δεν ανακηρύχθηκε Άγιος από την Εκκλησία μέχρι σήμερα. Μακάρι από εκεί ψηλά που βρίσκεται να μας βοηθάει και να μας προστατεύει από τον Σατανά και τους οπαδούς του.

- Τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα επιβεβαιώνει και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης:


"Όταν ήμουν ιεροκήρυκας - σας ομιλώ με παραδείγματα που αντλώ από μία ιστορία πενήντα ετών, μισού αιώνος - έφθασα σ’ ένα χωριό των Γρεβενών. Βρίσκω τον ιερέα θλιμμένο, πονεμένο, κλαμένο. - Τι έχεις; - Το χωριό μου δεν πιστεύει πια στο Χριστό. - Μην απογοητεύεσαι, λέω, έχε θάρρος· κάτω από τη σταχτη υπάρχει η σπίθα κρυμμένη. —Θέλεις να δεις μου λέει· έλα. Με πάει στο νεκροταφείο. Εκεί τα παιδιά του Μάρξ και του Λένιν, που κυριαρχούσαν τότε, είχαν ξερριζώσει όλους τους σταυρούς από τους τάφους και στη θέση τους είχαν βάλει σφυροδρέπανα και γροθιές! Μισούσαν το σταυρό. Και μόνο σε μια περίπτωση τον «θυμήθηκαν». Ενώ η σταύρωσις ως τρόπος θανατικής καταδίκης έχει προ πολλούκαταργηθεί επί των ημερών μας την ξαναχρησιμοποίησαν· σταύρωσαν άνθρωπο! Ήταν ένας ιερεύς του Υψίστου ευλαβής, πιστός καὶ πολύτεκνος, ο π. Γεώργιος Σκρέκας εφημέριος τουχωριού Μεγάρχη Τρικάλων. Άθεοι και άπιστοι τον άρπαξαν από την αγία τραπεζα που ιερουργούσε, τον οδήγησαν σαν άκακο αρνίο έξω απο το χωριό, κ’ εκεί τον σταυρωσαν πάνω σ’ ένα δέντρο· καιήταν Μεγάλη Παρασκευή, του έτους 1947"!
- Σφαγές κληρικών -



ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ (συνέχεια)

Α/Α
Ονοματεπώνυμον
Τόπος γεννήσεως
Έτος γεννήσεως
Τόπος και τρόπος μαρτυρίου

16.
Ιερεύς
Σπυρίδων Ξαρχάς
Παλαμάς Δομοκού
1913
Δια να εκδικηθούν το σαμποτάζ που έγινε εις τον σταθμόν Ξυνάδος, οι Ναζί, μαζί με άλλους Έλληνες συνέλαβον και τον Ιερέα Σπ. Ξαρχά. Και ενώ απελευθέρωσαν τους υπολοίπους, εξετέλεσαν μόνο τον Ιερέα, εις ηλικίαν 31 ετών, την 28 Ιουλίου 1944

17.
Ιερεύς
Δημήτριος Κουτσούμπας
Χαλαμβρέζι
1893
Ο Ιερεύς Δημήτριος τελούσε εις τον Ναόν το μνημόσυνο του σκοτωμένου από τους Γερμανούς γιου του, όταν μπήκαν οι ναζί και τον έπιασαν. Τον εφόνευσαν δι' αντίποινα, μαζί με άλλους Έλληνες, την 10 Απριλίου 1944.

18.
Ιερεύς
Γεώργιος Καλώτσος
Καστανιά Φθιώτιδος
1893
Συνελήφθη την 11-4-47 υπό των συμμοριτών του καπετάν Γιώτη και μετεφέρθη εις θέσιν «Πλατανάκια». Υπεβλήθη εις φοβερά και πολυήμερα βασανιστήρια. Του έκοψαν το ένα μετά το άλλο και τα δύο μάγουλα. Ύστερα του τρύπησαν με λόγχη το λαιμό. Από τους φρικτούς πόνους κυλιόταν κατά γής αποσπώντας όλα τα χαμόκλαδα. Τέλος, μία σφαίρα έδωσε τέλος στο μαρτύριο του ιερέως.

19.
Ιερεύς
Αλέξανδρος Λόγιος
Δάφνη Υπάτης
1892
Οι Βουλγαροκομμουνισταί του καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα Αλέξανδρο τον Ιούνιο του 1947, μαζί με τον Ιερέα Κ. Μπούστρα, εφημέριο των χωρίων Ανατολή, Άνω Χωμίριανη και Κολοκυθιά. Μετέφεραν και τους δυο στο χωριό Μουσουνίτσα, όπου μετά από φοβερά, και ανήκουστα βασανιστήρια, κατέσφαξαν και τους δύο μαζί. Τα πτώματα τους κατακερματισμένα, ευρέθησαν σε μία χαράδρα.

20.
Ιερεύς
Κωνσταντίνος Μπούστρας
Δάφνη Υπάτης
1909
Βλέπε ανωτέρω.

21.
Ιερεύς
Βασίλειος Δανέλης
Μαρτίνο Λοκρίδος
1898
Εφημέριος εις το χωρίον Λούτσιο Λοκρίδος Συνελήφθη μαζί με άλλους συγχωριανούς του υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών του καπετάν Γιώτη και μετά από φρικτά και ανήκουστα βασανιστήρια, κατεσφάγη την 13-1-1948.

22.
Ιερεύς
Μιχαήλ Ενωτιάδης
Καισαρεία Μ. Ασίας
1886
Υπηρετούσε εις τον Πύργον Λαρίμνης όταν στις 12-1-1948 επετέθησαν οι κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη. Ο Ιερεύς ήταν βαρειά άρρωστος και δεν μπόρεσε να μετακινηθή. Συνελήφθη επί της κλίνης του και ωδηγήθη έξω από το χωριό όπου εξετελέσθη δια πολυβόλου.

23.
Ιερεύς
Σπυρίδων Καραΐνδρος
Δρυμαία Λοκρίδος
1877
Συνελήφθη υπό των συμμοριτών του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. την 19.1.44 λόγω της εθνικής του δράσεως. Ο ιερεύς ήτο γέρων 67 χρόνων και είχε 13 παιδία. Τον έσυραν μέσα στα χιόνια του Καλλιδρόμου και καθ' οδόν τον βασάνιζαν απάνθρωπα. Έχωναν στα νύχια του μυτερά καλάμια. Του έκοψαν τα δάκτυλα των ποδιών του. Τελικά τον κατέσφαξαν.


ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

24.
Ιερεύς
Χρίστος Γ. Κακαβάς
Δομιανοί Ευρυτανίας
1876
Οι κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα στις 27-9-47 εντός της οικίας του. Σιδηροδέσμιο τον οδηγούν στο χωριό Βράχα. Εβδομήντα τριών χρόνων γέροντα τον δέρνουν συνεχώς ενώ το αίμα τρέχει από τις πληγές του. Με ένα μαστίγιο και ένα σιδερένιο ραβδί του ανοίγουν το κεφάλι. Την 1 Οκτωβρίου τον μεταφέρουν σε μία απόκρημνη χαράδρα, στη θέση «Μοναστήρι Βράχας». Τον ανέβασαν επάνω σε ένα σταυρό και του κάρφωσαν, χέρια και πόδια. Τον κτυπούν και τον λογχίζουν. Και έτσι όπως είναι τον γκρέμισαν στη χαράδρα.

25.
Ιερεύς
Αθανάσιος Πιάς
Ελατόβρυοη Ναυπακτίας


Στις 11 Μαΐου 1947 οι κομμουνιστοσυμμορίτες του Καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα και πολλούς κατοίκους του χωριού. Οδηγήθηκαν όλοι στο δάσος των Κρυονεριών. στη θέση «Λάλκα» Εκεί άρχισε το μαρτύριο. Έδεσαν τον ιερέα σ' ένα έλατο. Ο δήμιος του Γιώτη άρχισε να λογχίζη τον ιερέα. Πρώτα στην αριστερή ωμοπλάτη. Ύστερα στη δεξιά. Μετά στην κοιλιά. Ο τελευταίος λογχισμός ήταν στο κεφάλι. Το μαρτύριο της πρεσβυτέρας αρχίζει από τη στιγμή αυτή. Μετά από πολυήμερες έρευνες, βρήκε το νεκρό του παπά. Κάτω από κλαδιά και πέτρες, όπου οι δήμιοι του τον είχαν πετάξει μ' ένα σχοινί στο λαιμό.

26.
Ιερεύς
Αργύριος Βούρβας
Βίνιανη Καρπενησίου
1905
Χειροτονήθηκε ιερεύς το 1942 και έγινε εφημέριος του χωριού του. Το 1948, αυτός και πολλοί κάτοικοι του χωριού του, φοβούμενοι τους συμμορίτες κατέφυγαν στο Καρπενήσι. Τον Ιανουάριο του 1949, οι δολοφόνοι του καπετάν Γιώτη κατέλαβαν το Καρπενήσι και άρχισαν γενική σφαγή μεγάλων, μικρών, νηπίων, ανδρών και γυναικών. Ο ιερεύς Βούρβας. αφού υπέστη φρικτά βασανιστήρια κατεσφάγη και μαζί με άλλους πενήντα, ερρίφθη σ' ένα κοινό λάκκο.

27.
Ιερεύς
Δημήτριος Κ. Βαστάκης
Δομιανούς Ευρυτανίας
1900
Στις 18-12-1942 συνελήφθη από τους Ιταλούς και υπεβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια πού μόνον οι δολοφόνοι του Κ Κ.Ε. υποβάλλουν τα θύματα τους. Τελείως παραμορφωμένο, με τα χέρια βγαλμένα από τις αρθρώσεις, στις 24-12-42 οι Ιταλοί τον έρριξαν σ' ένα καιόμενο σπίτι και τον έκαψαν ζωντανό.

28.
Ιερομόναχος
Νικόδημος Ραφτογιάννης
Προυσσό Ευρυτανίας
1909
Ιερομόναχος στη μονή Προυσσού. Στις 6-8-1944 συνελήφθη υπό των Γερμανών στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας κοί μετεφέρθη στό Καρπενήσι. Τον κρέμασαν μπροστά στο Γυμνάσιο χωρίς πολλές διαδικασίες για εκφοβισμό των κατοίκων.

29.
Ιερεύς
Κωνσταντίνος Σπανός
Νεράιδα Αγράφων
1893
Συνελήφθη από τους κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη στο χωριό του, στις 18-4-47, δευτέρα ήμερα του Πάσχα. Τον ωδήγησαν μαζι με άλλους κατοίκους στο βουνό Βουλγάρα Κλειτσού. Υπεβλήθη σε φρικτά και ακατονόμαστα βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Στο τέλος, οι δολοφόνοι του Κ.Κ.Ε. του συνέτριψαν με ρόπαλο το κεφάλι

30.
Ιερεύς
Ηλίας Αλέξιος
Κτημένια Ευρυτανίας
1907
Εφονεύθη υπό των σφαγέων κομμουνιστοσυμμοριτών του καπετάν Γιώτη. στις 9 Ιουνίου 1947 κατά την επίθεσι των προδοτών εναντίον του χωρίου του και ενώ προσπαθούσε να προφύλαξη τις γυναίκες και τα παιδιά από τα πυρά των συμμοριτών του «Δημοκρατικού Στρατού».

31.
Ιερεύς
Θεοφάνης Μπίκας
Δυτ. Φραγκίστα Ευρυτανίας
1907
Στις 25 Ιουλίου 1947 οι δολοφόνοι κομμουνιστοσυμμορίτες του καπετάν Γιώτη συνέλαβαν τον ιερέα την ώρα που έψαλλε τον εσπερινό στην εκκλησία. Τον μετέφεραν στη θέσι «Κληματσίδα» έξω από το χωριό. Χόρτασαν τη μανία τους βασανίζοντας τον φοβερά και τέλος τον σκότωσαν φυτεύοντας του μια σφαίρα στο κεφάλι.
Πηγές: εδώεδώ 

Μην πυροβολείτε τους αριστερούς.. Είναι "αθάνατοι"..

Ποιος είναι λοιπόν ο αριστερός?
Είναι αυτός
που μπορεί να γίνει τα πάντα, εκτός από κομμουνιστής
Είναι αυτό το αγέρωχο και προκλητικό ανθρωπάκι
που δεν τολμά..παρά μέχρι εκεί που του υπαγορεύει η κοινωνία την οποία μισεί..
Που τα βάζει με την άρχουσα τάξη ..από ζήλια ..όπως θα τα έβαζε και με τον βολεμένο γείτονά του
Δεν θέλει να είναι αρχόμενος ..θέλει να άρχει από φιλοδοξία ..
Υποφέρει συνέχεια ..υποκλίνεται ..μυξοκλαίει..ζητάει..μέχρι να αποκτήσει αυτά που ζηλεύει..
Τότε παύει να σέρνεται και αν δει πως κινδυνεύουν τα δικά του κεκτημένα,σηκώνει την παντιέρα - όποια παντιέρα - της επανάστασης.. - όποιας επανάστασης - .
Κανακεύει τους ανένταχτους από καλή πάστα, τους χαϊδεύει τ αυτιά .."κουτσογράφει", λογοτεχνεί..ζωγραφίζει.. θέλοντας να δείξει ότι είναι υπεράνω της "πλέμπας" που δεν ακολουθεί τους καιρούς της παρακμής, ουρλιάζει για την τάχα καλαισθησία του κατεβάζοντας σύμβολα, και τρέχει σ έναν αγώνα δρόμου αποδόμησης της ίδιας του πατρίδας
Αλληλέγγυος με ότι το μάθημα της υπνοπαιδείας των ισχυρών του περνάει ..
Τρώει σάρκες
( χωρίς να το ξέρει..?)
Πίνει αίμα
( χωρίς να το γνωρίζει? )
Και ίπταται σαν μύγα ...ακριβώς πάνω απ ότι πετάει η μύγα..
Είναι αθάνατοι σου λέω....

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Περί γιαγιάς ο λόγος...

Η Αντιγόνη- Καρμέλα Σώρου- καμία σχέση με τον γνωστό Σόρο..χαχα- είναι το αγαθό πνεύμα του δάσους της μπλοκογειτονιάς... τουλάχιστον έτσι έχει καταγραφεί στο δικο μου υποσυνείδητο...
Είχα την τύχη να την γνωρίσω πριν τρία χρόνια περίπου και μέσα απο τα γραπτά της να διακρίνω ένα μεγάλο ταλέντο, κρυμμένο ως εκείνη τη στιγμή απο τα επίσημα κιτάπια-βλέπε επίσημα λογοτεχνικά βιβλία- επειδή όμως τον χείμμαρο δεν μπορείς με τίποτα να τον συγκρατήσεις, ο χείμμαρος της γραφής της ξεχείλισε και ιδού το αποτέλεσμα!!!
Λυπάμαι μόνο που λόγω απόστασης μου είναι δύσκολο να παραστώ, θα αρκεστώ όμως στις φωτογραφίες που θα δω μετά το πέρας της παρουσίασης και στην βεβαιότητα   ότι η γιαγιά  θα σκίσει...
Γιαγιά μέσα απο την ψυχή μου ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΊΑ!!!!!!!!!!!!!!

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Λιάνα Κανέλλη - «Σύντομα λέει και βουλευτής;»


Το βίντεο είναι διάρκειας μερικών δευτερολέπτων...αυτα που λεει όμως σημαδεύουν την "αξιοπιστία" μιας ολόκληρης ζωής...απο μένα πάντως ουδεν σχόλιο...

ΡΙΚΗ


Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Αίμα επί δικαίων και αδίκων;;;;;;;;; ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙ -Ο σπαραγμός του δημοσιογράφου του BBC για το βρέφος του που σκοτώθηκε στη Γάζα-


Ποιος έχει τα κότσια να μιλήσει γι' αυτή την γενοκτονία;;;;;;
Ποιος έχει τα κότσια να σταματήσει αυτή την γενοκτονία;;;;;;;;
Δεν υπήρξε μόνο η εβραϊκή γενοκτονία...
ΡΙΚΗ




Ανάμεσα στα 13 θύματα της παλαιστινιακής πλευράς συγκαταλέγεται και ο γιος του δημοσιογράφου του αραβικού BBC Τζιχάντ Μισαράουι, ο οποίος πήρε στην αγκαλιά του το άψυχο κορμί του...παιδιού του και βγήκε σπαράζοντας στους δρόμους της Γάζας… Σύμφωνα με τη Daily Mail, το 11 μηνών μωράκι βρήκε το θάνατο μέσα στο σπίτι της οικογένειας κατά τη διάρκει των επιθέσων που έγιναν την Τετάρτη. Ο δημοσιογράφος του BBC περπατώντας στους δρόμους της Γάζας φώναζε «τι έκανε ο γιος μου για να πεθάνει κατ’ αυτόν τον τρόπο;».









Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Ἀλήθειες καὶ ψέμματα γιὰ τοὺς νεκροὺς τοῦ Πολυτεχνείου









Ἔχω τὴν μεγάλη τύχη νὰ ἔχω φίλο ἄνθρωπο ποὺ διαβιοῦσε ἔναντι τοῦ Πολυτεχνείου γιὰ πολλὰ χρόνια.
Αὐτὸς λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου τὰ στοιχεῖα εἶναι πάντα διαθέσιμα, ἐκτὸς τῶν ἄλλων εἶχε κι ἕναν πατέρα, ἀγωνιστὴ τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως, τρόφιμο τῆς Μακρονήσου, δεδηλωμένο ἀριστερὸ γιὰ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του.
Οἱ πληροφορίες ποὺ ἔχω καταθέσει κατὰ καιρούς, κι ἀφοροῦν στὸ Πολυτεχνεῖο, προέρχονται κυρίως ἀπὸ αὐτόν.
Αὐτόπτης μάρτυρας σὲ ὅλα τὰ γεγονότα, μελετητής, ἐρευνητὴς καὶ διόλου εὐκολόπιστος στὰ ὅσα τὰ διάφορα παπαγαλάκια τῆς μεταπολιτεύσεως ἰσχυρίστηκαν.
Πιστεύω λοιπὸν περισσότερο ἀπὸ ὅλους αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἐτύγχανε νὰ εἶναι ἐκεῖ καὶ νὰ γνωρίζῃ τὰ γεγονότα ἀπὸ πρῶτο χέρι.

Μία ἀπὸ τὶς πολλὲς καταγγελίες του ἀφοροῦν στὴν συσσώρευση ἀκροβολισμένων ἐλευθέρων σκοπευτῶν, στὰ πέριξ τοῦ Πολυτεχνείου κτίρια, τηλεοπτικῶν συνεργείων κι ἀμέτρητων δημοσιογράφων. Κάτι ποὺ οὐδέποτε ἔχει ξανασυναντήσει ἀπὸ τότε. Μεγάλες καὶ πάρα πολλὲς συμπτώσεις, ἰδίως γιὰ ἕναν χῶρο, ὅπως τὸ Πολυτεχνεῖο, ποὺ ἔως ἐκείνην τὴν στιγμὴ ἐπανελάμβανε κάτι ποὺ τόσες ἄλλες σχολὲς εἶχαν κάνει.

Δὲν θὰ ἀναλωθῶ σήμερα σὲ περισσότερες λεπτομέρειες. Τὸ κείμενον ποὺ παραθέτω εἶναι εἰλικρινέστατον καὶ βασίζεται μόνον στὴν καταγραφὴ πραγματικῶν γεγονότων. Συμφωνεῖ μάλλιστα ἀπόλυτα μὲ τὰ ὅσα ἤδη γνωρίζω ἀπὸ μελέτες, ἔρευνες καὶ ἀπὸ τὶς πληροφορίες τοῦ φίλου μου.
Ὅποιος ἐνδιαφέρεται εἰλικρινῶς νὰ μάθῃ τὸ τὶ συνέβῃ στὸ Πολυτεχνεῖο, ἄς τὸ κρατήσῃ!



Υ.Γ. Στὴν πορεία τῶν ἐτῶν γνώρισα πολλοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦταν ἐντὸς τοῦ Πολυτεχνείου ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες. Οἱ μαρτυρίες τους ἔφθαναν γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουν ἤ νὰ συμπληρώσουν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἤδη γνώρισα.


ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Μετά τη μεταπολίτευση έχει καθιερωθεί κάθε χρόνο να εορτάζεται, και μάλιστα τρεις ημέρες, 15-16-17 Νοεμβρίου, σαν «εθνική γιορτή» η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Πολιτικοί, στρατιωτικοί, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι κ.λ.π. τιμούν τους « νεκρούς φοιτητές του πολυτεχνείου». Οι επίσημοι καταθέτουν στεφάνια, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας σπεύδουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς να αφήσουν ένα λουλούδι στην ασώματη κεφαλή του Σβορώνου, συγχέοντας τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα (φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο πολυτεχνείο. Πάντα βέβαια εν μέσω ύβρεων, χλευασμών, ασχημιών, εκτοξεύσεως νεραντζιών, και άλλων απρεπών πράξεων. Με τους συμμετέχοντες να δέρνονται μεταξύ τους, την Αθήνα να καίγεται, περιουσίες πολιτών να λεηλατούνται, να στήνονται οδοφράγματα, να πυρπολούνται αυτοκίνητα και σημαίες να βεβηλώνονται.
Δεν έχω σκοπό να περιγράψω τα αιματηρά γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Υπάρχουν αρκετοί που τα έχουν καταγράψει. Ορισμένοι στρατευμένοι σε ιδεοληψίες και ιδεολογίες προσπαθούν να παρουσιάζουν τα γεγονότα όχι όπως έγιναν αλλά όπως εξυπηρετεί την ιδεολογία τους, υπάρχουν και άλλοι που προσπαθούν να παρουσιάσουν τα γεγονότα όπως συνέβησαν.
Υπάρχουν και δηλώσεις επιφανών ανδρών της εποχής εκείνης οι οποίες δυστυχώς δεν αναφέρονται από τα Μ.Μ.Ε. στα αφιερώματα που παρουσιάζουν, κάθε χρόνο, για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, γι’ αυτό και παραθέτω ορισμένες:
1. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ Υπουργός Εθνικής Αμύνης, δήλωσε στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 562, την 10 Μαΐου 1979.
«…Το πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαρραλέα δημοκρατική εκδήλωση της Νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατά την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε από το ΚΚΕ και τα συνθήματα από συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού. Το πολυτεχνείο όχι μόνο δε έριξε την Δικτατορία αλλά τη δυνάμωσε….Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα. Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω ότι είναι αλήθεια. Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας λόγω ανυπάρκτων …”πολυαρίθμων νεκρών” να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας…».
2. Εξ ίσου αποκαλυπτικός ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος (Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του “Λογοδοσία Μιας Ζωής” καταμαρτυρεί με μοναδική ειλικρίνεια και θάρρος: «…Όταν έγινε το πολυτεχνείο, ούτε πήγα επί τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλόνιζαν την δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον……Έχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθηκαν έξω και μακριά, διότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Η σκληρότερη δικτατορία που ακολούθησε, θα διαρκούσε πολύ ακόμη, αν δεν την έριχνε η εγκληματική ηλιθιότητα της απόπειρας κατά του Μακαρίου…».
3. Αλλά και ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του ”Η Μεγάλη Περιπέτεια” εκδόσεις Κάκτος, σελίδα 298 γράφει, “…Θα έλθη όμως κάποτε η ώρα που η υπόθεση “Πολυτεχνείο” θα μελετάται από τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία από τας χαρακτηριστικοτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας.
Αλλά πόσοι και ποίοι είναι τελικά οι νεκροί του Πολυτεχνείου;
Μετά τη μεταπολίτευση εμφανίστηκαν στα ΜΜΕ, τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες κ.λ.π, αρκετά άτομα που έκαναν λόγο για πολλούς νεκρούς μέσα στο Πολυτεχνείο, περιγράφοντας με συγκινητικό, ομολογουμένως, τρόπο τα γεγονότα. Άλλοι έκαναν λόγο για 59 νεκρούς, άλλοι για 75 και άλλοι για 154. Υπήρχαν χαρακτηριστικά παραδείγματα ατόμων που επικαλούνταν μάλιστα και ονόματα νεκρών, ενώ όπως αποδείχθηκε αργότερα τα στοιχεία ήταν εντελώς αναληθή ή ανύπαρκτα τα άτομα που τα κατονόμαζαν ως νεκρούς.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα πολλά.
Αναφέρω ορισμένα:
1. Ο Γιάννης Ηλιόπουλος ο οποίος έχοντας τη φωτογραφία μιας ωραίας κοπέλας ισχυριζόταν ότι χάθηκε «το βράδυ της σφαγής του Πολυτεχνείου». Στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων νεκρών που γέμισαν το κτίριο, ήταν και το σκίτσο μιας ωραίας κοπέλας. «Τη λένε Ελένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της, αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, η Αυγή δε, έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: «ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΕΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ» και τον υπότιτλο: «Ελένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη από σφαίρα. Τι απόγινε;
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελιάς που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου.


Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα «Τι απέγινες». Πώς όμως αφηγήθηκε ο ίδιος την ιστορία; «Ήμασταν μαζί με την Ελένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα – δίπλα από την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μού πήραν το πουλόβερ μου, που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ελένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε. Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του ’74, πήγα στο Χαλάνδρι, όπου έμενε με την οικογένειά της. Οι γονείς της με το μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα, δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της, το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά, γιατί φοβόμουν».Aριστερά η φωτογραφία της «Ηλένιας» στο χώρο του Πολυτεχνείου και δεξιά η αυθεντική φωτογραφία).
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ελένιας, ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «BREK» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «VOGUE».
Το σκίτσο της διαφήμισης είναι «παστέλ», το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο πόζαρε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο της εποχής, που από ηλικίας 4 χρονών ζούσε στο Λονδίνο.
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, παραπέμφθηκε σε δίκη ο Ηλιόπουλος, και καταδικάστηκε, στις 18/02/75, σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε, αλλά είχε προλάβει να κάνει την «πλάκα» του, μιας και το όνομα της Ελένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου (συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας) η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος δε τότε Καραμανλής ζήτησε και φωτογραφία του σκίτσου.
2. Άλλη περίπτωση είναι ο τότε Δήμαρχος Ζωγράφου, Δ. Μπέης, οποίος βεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήταν τόσοι πολλοί, ώστε η Χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Ακόμα ψάχνει να βρει τους ομαδικούς τάφους.
3. Ο Παπαδάτος Γρηγόριος, ο οποίος όταν κλήθηκε από τον Τσεβά να καταθέσει και να αποδείξει τους ισχυρισμούς του, ( ότι δηλαδή υπήρχαν πολλοί νεκροί στο Πολυτεχνείο) ουδέν στοιχείο κατέθεσε και, όπως γράφει στο πόρισμά του ο ανωτέρω εισαγγελέας, (σελ 18) «ειδικώς υφ’ ημών κληθείς όπως προσκομίσει ή κατονομάσει έστω στοιχεία ενισχυτικά των απόψεών του, ουδέν περί του αντικειμένου τούτου κατέθεσεν».
4. Υπήρχαν και άλλες ανάλογες περιπτώσεις ατόμων που διατείνονταν ότι γνωρίζουν ή έχουν καταστάσεις με ονόματα νεκρών που δολοφονήθηκαν τη νύχτα του Πολυτεχνείου όπως του Μπάμπη Γεωργούλια, στελέχους της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος», με 77 ονόματα τα περισσότερα χωρίς το μικρό όνομα, άρα μη ταυτοποιήσημα. Ο κατάλογος αυτός καθίσταται αναξιόπιστος καθώς στον αριθμό 4 αναγράφεται το όνομα της νεκρής «μαϊμού» Ηλένιας Ασημακοπούλου.
Όλες αυτές οι καταγγελίες ερευνήθηκαν από τον εισαγγελέα Τσεβά, ο οποίος στο πόρισμά του αναφέρει επί λέξει «Πολλά τω όντι περί μεγάλου αριθμού νεκρών διαδίδονται και θρυλούνται. Διάφοροι κατάλογοι περί τούτων κυκλοφορούν, δύο των οποίων αναφερόντες ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης. Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων. Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ’ αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε. Βεβαίως ο πρώτος αυτών κατετέθη παρά προσώπου λίαν αξιόπιστου, βεβαιώσαντος περί της σοβαρότητος της ερεύνης και της εγκυρότητος των πορισμάτων αυτής εν τη αναγραφή των ονομάτων του καταλόγου. Εξ ουδενός, όμως, ετέρου στοιχείου ενισχύθη η άποψις αυτή και των αναγραφομένων ονομάτων η συμπλήρωσις δεν επετεύχθη, ίνα διευκολυνθή ακολούθως η έρευνα εν τη αναζητήσει της αληθείας. Ο έτερος των καταλόγων κατά πολύ ελλιπέστερος εμφανίζεται κατά το περιεχόμενόν του και ουδέν ουδαμόθεν προσφέρεται προς επιβεβαίωσίν του ……παραμένει πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν; ».
5. Επί πλέον μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος αποφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ. Α. Μαγκάκη, να απονείμει «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα βρέθηκε ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξη, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
Σχετικά με τον αριθμό των νεκρών υπάρχουν και ευτράπελα γεγονότα.
Σε εφημερίδα των Αθηνών εμφανίστηκε κατάλογος με 82 ονόματα ανθρώπων που πέθαναν στις 16 και 17 Νοεμβρίου. Κάποιος «δημοσιογράφος», όπως αποκαλύφθηκε, πήγε στο Ληξιαρχείο Αθηνών και πήρε τη λίστα με ονόματα πεθαμένων εκείνες τις μέρες. Ο «δημοσιογράφος» τους έβαλε όλους σαν νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Μετά από έρευνα όμως διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν πραγματικά, αλλά ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ στα νοσοκομεία της Αθήνας. Εμβρόντητη η εφημερίδα μαθαίνει αργότερα ότι στα ονόματα των «ηρωικών νεκρών» που δημοσίευσε ήταν μια γριούλα 81 χρονών που πέθανε από ανακοπή καρδιάς, ένας παππούς 75 χρονών που πέθανε από καρκίνο και άλλοι.
Η πολιτεία, μετά τη μεταπολίτευση, και αφού οι φήμες έδιναν και έπαιρναν σχετικά με τους νεκρούς, άρχισε να ψάχνει για να βρει την αλήθεια. Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και αν ναι ποιοι;
Η πρώτη κυβέρνηση, μετά τη μεταπολίτευση, αυτή της Ν Δ του Κ. Καραμανλή, με την υπ Αριθ. 1868/ 5-9-1974 εντολή του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, αναθέτει στον εισαγγελέα Τσεβά να διερευνήσει τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και να βρει επί τέλους πόσοι σκοτώθηκαν την ημέρα εκείνη.
Ο Τσεβάς μετά από ενδελεχή έρευνα που έκανε εξετάζοντας πλήθος μαρτύρων, συνέλεξε έγγραφα, ενήργησε αυτοψίες, άκουσε μαγνητοταινίες και παρακολούθησε την προβολή κινηματογραφικών ταινιών, οι οποίες αναφέρονταν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου,(όπως ο ίδιος στο προοίμιο του πορίσματος αναφέρει) συνέταξε και υπέβαλε την 14η Οκτωβρίου του αυτού έτους, πολυσέλιδο πόρισμα.
Στις καταθέσεις που έλαβε είναι και αυτή του πρύτανη του Πολυτεχνείου Κονοφάγου Κωνσταντίνου ο οποίος καταθέτει ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δε σκοτώθηκε κανείς φοιτητής. Το ίδιο λέει και στην κατάθεσή του 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών ότι «μέσα στο Πολυτεχνείο δε σκοτώθηκε κανείς φοιτητής». ( Τις καταθέσεις αυτές τις ζήτησα δύο φορές, εγγράφως, από την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών αλλά, παρά και τις κατ’ επανάληψη τηλεφωνικές μου οχλήσεις, δεν πήρα καμία απάντηση).
Ο ίδιος πρύτανης στο βιβλίο, που εξέδωσε το 1982, με τίτλο « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» στη σελ.119 γράφει «Μετά τα γεγονότα, με σύντονη προσπάθεια έρευνας στο Ε.Μ.Π. πιστοποιήσαμε ότι κανένας σπουδαστής μας δεν είχε σκοτωθεί. Αργότερα εξακριβώθηκε ότιμέσα στο Πολυτεχνείο δεν είχε σκοτωθεί κανένας φοιτητής ή άλλος πολίτης».
Υπόψη ότι ο πρύτανης είχε συλληφθεί και είχε κρατηθεί στην Ε.Σ.Α. μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και θα είχε κάθε λόγο να υπερβάλει ή να δραματοποιήσει τα γεγονότα.
Ο κ. εισαγγελέας ζήτησε επίσης από τη Σύγκλητο του Ε.Μ.Π. να του γνωρίσει πόσοι ήταν οι νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο και η Σύγκλητος με την υπ’ Αριθ. 33437 αναφορά της, την 11/10/1974, τον ενημερώνει ότι κανένας σπουδαστής δε σκοτώθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο κατά το τριήμερο 14-17/ Νοεμβρίου 1973.
(Την αναφορά αυτή την παραθέτω στο τέλος σε φωτοτυπία).
Στο πόρισμά του ο εισαγγελέας και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο Απολογισμός Γεγονότωνγράφει μεταξύ των άλλων και για τις προσπάθειες που κατέβαλε για να εξακριβώσει τον αριθμό των νεκρών: <<Σύντονοι κατεβλήθησαν προς την κατεύθυνσιν ταύτην προσπάθειαι και πέραν των αμέσως η εμμέσως περιερχομένων εις γνώσιν μου, έκκλησις δια του Τύπου δημοσία διετυπώθη, όπως καταγγελθώσιν ή αναφερθώσι περιπτώσεις θανάτων ή και εξαφανίσεων ατόμων συνεπεία των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Και είναι αληθές ότι ουδέν περιστατικόν κατηγγέλθη».
Επίσης στο ίδιο κεφάλαιο του πορίσματος αναφέρει επί λέξει: «Περί πάντων τούτων, όμως, αναλυτικώτερον, ως ακολούθως, αφού προηγουμένως τονισθεί ότι ουδείς απολύτως εκ των σπουδαστών του Πολυτεχνείου εφονεύθη κατά το ανωτέρω τριήμερον (οράτε υπ’ αριθμ. 33437 /11-10-74 έγγραφον της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου προς υμάς)…..».
Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθηκαν έξω και μακριά έως πολύ μακριά από το Πολυτεχνείο, επιβεβαιώθηκαν από το υπ’ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.
Αναλυτικά τα στοιχεία των νεκρών, όπως καταγράφονται από τον εισαγγελέα είναι:
α) Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί:
1.Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, ετών 17, μαθητής. Εφονεύθη έξωθι του Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15′ της 16.11.73.
2.Βασίλειος Παναγιώτου Φαμέλλος, ετών 26. Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30′ της 16.11.73.
3. Toril Engelend, σπουδάστρια, Νορβηγίς. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30′ της 16.11.1973.
4. Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης, σπουδαστής, ετών 22. Εφονεύθη περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμαδών.
5. Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, ετών 16, μαθητής. Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20΄ ώραν της 17.11.1973,
6. Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, ετών 23. Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου 1 πολυκατοικίαν την 10.30΄ ώραν της 17.11.1973.
7. Βασίλειος Καράκας, Τούρκος υπήκοος, ετών 43. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00′ της 17.11.1973.
8. Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρου, ετών 6. Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30΄ της 17.11.1973.
9. Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, ετών 17. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 – Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30′ της 17.11.1973.
10. Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις από αδέσποτη σφαίρα περί ώραν 12.15′ της 17.11.1973.
11. Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής, ετών 25. Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00′ της 17.11.1973.
12. Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00′ της 17.11.1973. Απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.
13. Ανδρέας Στεργίου Κούμπος, ετών 63. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδόν Καποδιστρίου περί ώρα 14.00′ της 18.11.1973. και απεβίωσε την 30.1.1974.
14. Μιχαήλ Δημήτριου Μυρογιάννης, ετών 20. Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30′ της 18.11.73. και
15. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40′ της 18.11.1973. και απεβίωσεν την 18.12.1973.
β) Νεκροί πλήρως βεβαιωθέντες:
1. Σπύρος Κοντομάρης, δικηγόρος. Απεβίωσεν τας απογευματινάς ώρας της 16.11.73 ευρισκόμενος επί της οδού Γεωργίου Σταύρου, συνέπεια θανατηφόρου επενέργειας των ριπτομένων υπό της αστυνομίας αερίων.
2. Αικατερίνη Αργυροπούλου, ετών 75. Ετραυματίσθη σοβαρώς ενώ ευρίσκετο εις την εν Αγ. Αναργύροις οικίαν της περί ώραν 11.00′ της 17.11.1973, δεχθείσα αδέσποτον βλήμα και απεβίωσεν κατά μήνα Μάιον 1974 και
3. Δημήτριος Παπαϊωάννου, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος. Απεβίωσεν την μεσημβρίαν της 17.11.1973 εκ προσφάτου εμφράγματος του μυοκαρδίου λόγω αερίων.
Μετά, το 1981, η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου θέλοντας να «αποκαταστήσει» την αλήθεια του Πολυτεχνείου δίνει εντολή στον Αστυνομικό Διευθυντή Σαμπάνη (που είχε αποταχθεί από το καθεστώς Παπαδόπουλου και επανήλθε με τη μεταπολίτευση ως υπαρχηγός της αστυνομίας και είχε κάθε λόγο να ψευδολογήσει εις βάρος της δικτατορία) να βρει τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Το πόρισμα κυριολεκτικά ήταν καταπέλτης.
Κανένας νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο (όπως και στο πόρισμα Τσεβά αναφέρεται) και μόνο δώδεκα γύρω και μακριά από αυτό.
Το πόρισμα αυτό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε το έδωσε στη δημοσιότητα, το έκρυψε.
Την κατάσταση με τα ονόματα των νεκρών του Αστυνομικού Διευθυντή Σαμπάνη την παραθέτω παρακάτω.
Το 1984 η Νέα Δημοκρατία με ερώτηση στη Βουλή οκτώ βουλευτών της ζητούσε από την τότε Κυβέρνηση του Π.Α.Σ.Ο.Κ. να μάθει «Πόσοι και ποιοι είναι οι νεκροί του Πολυτεχνείου». Φυσικά η κυβέρνηση δεν απάντησε, αλλά ο τότε υπουργός Σκουλαρίκης τους είπε: «Τιμούμε αυτούς που τιμούσε το κόμμα σας όταν ήταν κυβέρνηση».
Εμείς οι Έλληνες, όπως γράφει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείο» ο τότε πρύτανης, και μετέπειτα υπουργός επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, Κ. Κονοφάγος, «δεν κρύβουμε τους νεκρούς μας και μάλιστα σε ελεύθερο καθεστώς.
Έτσι ο κατάλογος του κ. Δ. Τσεβά πρέπει να θεωρείται ο οριστικός κατάλογος». Αν και ο κατάλογος του Αστυνόμου Σαμπάνη πρέπει να θεωρείται πιο έγκυρος, γιατί συντάχθηκε το 1982, οπότε το κυνήγι των μαγισσών είχε μειωθεί και μπορούσαν να εκτμηθούν τα γεγονότα πιο ψύχραιμα.
Πάντως και από τους δύο καταλόγους προκύπτει ότι: Ουδείς νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο και κανείς φοιτητής στους νεκρούς.
Άρα οι νεκροί με ονοματεπώνυμο κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι:
18 με βάση το πόρισμα του Τσεβά και
12 με βάση την έρευνα του Αστυνόμου Σαμπάνη.
Η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων εφονεύθη από αδέσποτες σφαίρες, πολύ μακριά από το Πολυτεχνείο, όπως στα Ν. Λιόσια, στο Ν. Κόσμο, στον Αγ. Κοσμά, στους Αγ. Αναργύρους κ.λ.π, και καμιά σχέση δεν είχαν με την εξέγερση.
Εκτός βέβαια από τους νεκρούς υπήρξαν και πολλοί τραυματίες όπως η τότε φοιτήτρια Πένη Ρηγοπούλου, μετέπειτα καθηγήτρια πανεπιστημίου.
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ οι νεκροί του Πολυτεχνείου, μακριά από αριστερή, κατά κύριο λόγο, προπαγάνδα, αριστερούς φανφαρονισμούς και άλλους αφελείς ή αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς που εξακολουθούν να πιστεύουν ανύπαρκτες καταστάσεις χωρίς ονόματα.
Για πολλοστή φορά η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.
Το ότι δεν υπήρχε κανείς νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο, αλλά και κανείς φοιτητής στους νεκρούς φαίνεται και από τα παρακάτω αδιάσειστα στοιχεία:
1. Πουθενά, σε κανένα μνημείο, δεν αναγράφονται τα ονόματα των πεσόντων φοιτητών μέσα στο Πολυτεχνείο ή στο γύρο χώρο.
Εάν είχε σκοτωθεί, έστω και ένας φοιτητής ή οποιοσδήποτε άλλος πολίτης μέσα στο Πολυτεχνείο αμφιβάλει κανείς ότι θα είχαν αναγερθεί όχι μόνο ένα αλλά εκατοντάδες μνημεία με τα ονόματά τους τόσο στο Πολυτεχνείο όσο και σε όλη την Ελλάδα ;
2. Στα ονόματα που υπάρχουν στη μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψε ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία υπάρχει πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφαλής, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφεί δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβησμένη, πλην όμως αναγνώσιμη από κοντά, διευκρινιστική περιγραφή, «ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΜ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ 1941-1944». (Καμία σχέση βέβαια με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοεμβρίου 1974).
Για του λόγου του αληθές επισυνάπτω και δυο φωτογραφίες.
3. Η έκθεση της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου υπ’ αριθμ. 33437/11-Οκτωβρίου – 1974 βεβαιώνει ότι «Τελικώς απεδείχθη ότι ουδείς εκ των σπουδαστών του Ε.Μ.Π. εφονεύθη κατά τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973».
4. Η μαρτυρία του Πρύτανη του Ε.Μ.Π Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής ή άλλος πολίτης.
5. Η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών υπ’ αριθμόν 723/1975 η οποία εξεδόθη εν πλήρη Δημοκρατία και αναφέρει:
α. «Ουδείς πολίτης εφονεύθη εντός του Πολυτεχνείου ή εις ζώνην 300 μέτρων πέριξ αυτού» και
β. «Ουδείς φοιτητής εφονεύθη εντός ή εκτός του Πολυτεχνείου ή εις το Λεκανοπέδιον της Αττικής κατά την Εξέγερσιν του Πολυτεχνείου».
6. Κανένας πατέρας ή μητέρα νεκρού φοιτητή πήρε σύνταξη, μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος αποφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ. Α. Μαγκάκη, να απονείμει «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο».
7. Ποτέ δεν παρουσιάστηκε πατέρας ή μητέρα ή άλλος συγγενής να θρηνεί για φονευθέντα φοιτητή μέσα στο Πολυτεχνείο.
8. Κανείς γονιός ή άλλος συγγενής μήνυσε τους δολοφόνους, γιατί σκότωσαν τον συγγενή τους που ήταν φοιτητής και σκοτώθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο.
9. Μέχρι σήμερα, αν και πέρασαν 40 χρόνια, κανένας συγγενής δεν παρουσιάστηκε να αναφέρει, να καταγγείλει, ότι κάποιος δικός του σκοτώθηκε ή εξαφανίστηκε κατά τα γεγονότα και δεν ήταν στον κατάλογο του Τσεβά.
Στις διάφορες εκπομπές που γίνονται τώρα τελευταία, κυρίως στη Τ.V. παρουσιάζονται διάφοροι και ομιλούν για ανώνυμους νεκρούς.
Αλλά αν υπήρχαν οι ανώνυμοι νεκροί, γιατί οι συγγενείς τους δεν πήγαν να δηλώσουν τα ονόματά των και πάρουν τις παχυλές συντάξεις που χορήγησε με ειδικό νόμο η Βουλή των Ελλήνων;
Δυστυχώς, ο μύθος του Πολυτεχνείου, ενισχύεται εντέχνως και μέσα από την σχολική προπαγάνδα. Ο ακόλουθος σχολιασμός της φωτογραφίας, προέρχεται από το βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Λυκείου (έκδοση 1990), όπου παρ’ ότι υπάρχουν επίσημα πορίσματα οι συγγραφείς επιμένουν, αρκετά χρόνια μετά, να μιλούν για «πολλούς νεκρούς φοιτητές», φωλιάζοντας έτσι αυτή την προπαγάνδα ως κάτι αυτονόητο και δεδομένο στο μυαλό των παιδιών και διαιωνίζοντας κατά συνέπεια την ιστορική απάτη…

Σχολικό βιβλίο για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου
Ένας μύθος, που συνεχίζει να συντηρείται απ’ όλα, σχεδόν, τα πολιτικά κόμματα και πάνω κάτω αυτό που μαθαίνουν σήμερα τα Ελληνόπουλα, είναι ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου ανέτρεψε το στρατιωτικό καθεστώς του Παπαδόπουλου. Άλλο ένα μεγάλο ψέμα. Η εξέγερση δεν έριξε το στρατιωτικό καθεστώς καθ’ όσον μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ηρεμία επικρατούσε παντού λόγω του στρατιωτικού νόμου που είχε επαναφέρει ο Παπαδόπουλος. Στις 25 του μηνός έγινε νέο στρατιωτικό κίνημα που ανατρέπει τον Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη και φέρνει στην εξουσία τον ταξίαρχο Ιωαννίδη. Πρωθυπουργός ορκίζεται ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης. Το στρατιωτικό καθεστώς, η χούντα, έπεσε οκτώ (8) μήνες αργότερα τον Ιούλιο του 1974 με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Συνεπώς η κατάληψη του Πολυτεχνείου ουδεμία επίδραση είχε στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, αντιθέτως έφερε μια πιο σκληρή δικτατορική διακυβέρνηση.
Υ.Γ. Για να μην παρεξηγηθώ πρέπει να κάνω και μια διευκρίνιση.
Τιμώ τον αγώνα όλων όσων συμμετείχαν τότε στην εξέγερση του πολυτεχνείου. Λυπάμαι γιατί άνθρωποι έχασαν την ζωή τους.
Δεν θεωρώ ότι ο αριθμός των νεκρών 18 ή 12 είναι μικρός.
Και ένα άτομο μόνο να είχε σκοτωθεί θα ήταν τραγικό. Το αίμα είναι αίμα. Κάποιοι όμως, πάνω σ’ αυτό το αίμα, δημιούργησαν ένα μύθο και πατώντας σ’ αυτόν, το καπηλεύτηκαν.
Το μεγαλείο μιας εξέγερσης, άλλωστε, δεν εξαρτάται από τον αριθμό των θυμάτων. Στη Γαλλία, στην εξέγερση των φοιτητών του 1968 που διήρκησε εβδομάδες, δε σκοτώθηκε κανένας. Αυτό δε μειώνει καθόλου το μεγαλείο εκείνης της εξέγερσης.
Όμως η σκόπιμη παραποίηση των γεγονότων δε συμβάλλει ούτε στην αντικειμενική ενημέρωση ούτε και στην αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων.
ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΝΤΑΙ:
1. Ονοματεπώνυμα Νεκρών, σύμφωνα με το πόρισμα Σαμπάνη.
2. Δύο φωτογραφίες της μαρμάρινης στήλης που υπάρχει στο Ε.Μ.Π.
3. Η αναφορά της Συγκλήτου του Ε.Μ.Π. υπ’ Αρίθμ. Πρωτ. 33437/11-10-1974 προς τον εισαγγελέα Τσεβά.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΝΕΚΡΩΝ
(Σύμφωνα νε το πόρισμα Σαμπάνη και το μέρος που σκοτώθηκαν)
Φωτοτυπία από το πρωτότυπο.

Αν συγκρίνει κάποιος τα δύο πορίσματα θα διαπιστώσει ότι ο Αστυνόμος Σαμπάνης δεν περιλαμβάνει στους νεκρούς τους: Καραγεώργη Στυλιανό, Κούμπο Ανδρέα και Παντελάκη Κυριάκο.
Δεν ξέρω τους λόγους που ο Αστυνόμος δεν συμπεριέλαβε τους ανωτέρω νεκρούς στα θύματα του Πολυτεχνείου. Εκτιμώ ότι ίσως γιατί και οι τρεις δεν πέθαναν το 3ήμερο της εξέγερση, αλλά αργότερα.

Η μαρμάρινη στήλη όπως είναι σήμερα 2011
(Επειδή δεν είναι ευανάγνωστη η επικεφαλίδα,
σας παραθέτω ακριβώς τι γράφει).
( ΦΟΙΤΗΤΕΣ
ΤΟΥ Ε.Μ. ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ
ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
1941 – 1944)





Και αυτή τη μαρμάρινη πλάκα οι εορτάζοντες, από σεβασμό προς τους νεκρούς, την έχουν βάψει με άσπρη μπογιά ώστε να μη φαίνεται, από τους διερχομένους από την οδό Πατησίων, τι γράφει.
Οι αναρχικοί δε, με μαύρη μπογιά αποτύπωσαν το σύμβολό τους, και κανείς από το πολυτεχνείο δεν ασχολήθηκε να καθαρίσει το μνημείο.

(Αναφορά της Συγκλήτου του Ε.Μ.Π.)
11 Ὀκτωβρίου 1974
Τόν Εἰσαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνῶν κ. Δ. Τσεβᾶν
ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1974 ΕΚ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ
ΤΟΥ Ε.Μ. ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
Ἒχομεν τήν τιμήν νά γνωρίσωμεν ὂτι, εἰς τούς σπουδαστές τοῦ Ε.Μ. Πολυτεχνίου οί ὀποῖοι δέν ἒλαβον μέρος εἰς τάς ἐξετάσεις τοῦ ἒτους 1974, καί οἰ ὀποῖοι ἀνέρχονται εἰς 68, ἀπεστάλλησαν τηλεγραφήματα εἰς τάς διευθύνσεις των, καί εἰς τάς διευθύνσεις τῶν γονέων των ἲνα ἀπαντήσουν περί τῆς ὐγείας των.
Τελικῶς ἀπεδείχθη ὂτι οὐδείς ἐκ τών σπουδαστών τοῦ Ε.Μ.Π. ἐφονεῦθη κατά τά γεγονότα τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1974.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ:
Ἐκ τῶν ἀποσταλέντων 68 τηλεγραφημάτων ἀπήντησαν 57.
Διά τούς ὑπολοίπους 11, (τηλεγραφήματα ἀνεπίδοτα), ἐξηκριβώθησαν διά τηλεφωνικῆς συνδιαλέξεως μετά τῶν γονέων των, ἢ τῶν ἰδίων, ἢ διά κλητῆρος ὀ ὀποῖος ἐζήτησε πληροφορίας ἐκ τοῦ θυρωροῦ τῆς πολυκατοικίας ἢ τῶν περιοίκων τἀ κάτωθι κατά περίπτωσιν.
1ον) Σπανός Φραγκίσκος τοῦ Γαληνοῦ : Ὑγιαίνει. (Τηλεφωνική ἐπαφή μετά τοῦ πατρός του).
2ον) Κάλφας Βασίλειος τοῦ Συμεῶνος : Ὑγιαίνει. (Τηλεφωνική ἐπαφή μετά τοῦ ἰδίου).
3ον) Ἐμμανουήλ Γρηγόριος τοῦ Κων/νου :Ὑγιαίνει. (Τηλεφωνική ἐπαφή μετά τοῦ ἰδίου).
4ον) Λαμπρόπουλος Θεόδωρος τοῦ Νικολάου: Ὑγιαίνει. (Τηλεφωνική ἐπαφή μετά τοῦ πατρός του).
5ον) Καρβουνιάρης Ἀθανάσιος τοῦ Νικολάου: Ὑγιαίνει. (Τηλεφωνική ἐπαφή μετά τοῦ ἰδίου).
6ον) Συργολιός Ἀπόστολος τοῦ Ἰωάννου: Ὑγιαίνει. (Τηλεφωνική ἐπαφή μετά τῶν γονέων του).
7ον) Γιούλης Ἰωάννης τοῦ Λουκᾶ : Ὑγιαίνει. (Ἐξηκριβώθη ἀπό τήν ΧΑΝ ὂπου διέμενε οὗτος, ὃτι πρό τριμήνου ἒφυγε διά Κων/πολιν).
8ον) Ὀρφανός Στυλιανός τοῦ Ἀντωνίου : Ὑγιαίνει. (Ἐξηκριβώθη ὑπό τοὓ κλητῆρος ὃτι ἐξακολουθεῖ νά διαμένη εἰς τήν ὁδόν Ἠπείρου 22, καί τήν στιγμήν ἐκείνην ἀπουσίαζε).
9ον) Δράκου Ἀνθούλα τοῦ Εὐαγόρου: Ὑγιαίνει. Διέκοψε τάς σπουδάς της μεταβάσα εἰς Κύπρον. Ἐστάλη τηλεγράφημα, εἰς Κύπρον, ὃμως δέν ἐλήφθη ἀπάντησις. Δ/σις Φειδίου 22, Τ.Τ. 105, Λευκωσία-Κύπρος.
10ον) Λαδονικόλαος Ἀθανάσιος τοῦ Σάββα: Ὑγιαίνει. (Τηλεφωνική ἐπαφη μετά τῆς μητρός του).
11ον) Καραμπίνης Ἀθανάσιος τοῦ Βασιλείου: Ὑγιαίνει. (Μετώκησεν ὡς ἐξηκριβώθη ὑπο τοῦ κλητῆρος κατά πληροφορίαν τοῦ θυρωροῦ, εἰς πλησίον κειμένην οἰκίαν, προσφάτως).
Μετά τιμῆς
Ο ΠΡΥΤΑΝΙΣ
(ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΦΑΓΟΣ)
ΠΗΓΗ

Όταν παίρνουν τα μυαλά αέρα... Μπέρδεψε τη Βουλή με την πασαρέλα!! Βίντεο!!










Πλήθος ερωτημάτων εγείρει βίντεο που έχει ανεβάσει στο youtube η βουλευτής της ΝΔ Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου η οποία με συνοδεία μουσικής υπόκρουσης περιδιαβαίνει το κοινοβούλιο ως να ήταν πασαρέλα.

Τα ερωτήματα αφορούν στην σκοπιμότητα γυρίσματος του video, του κόστους που είχε ένα τέτοιο γύρισμα αλλά και το ποιος έδωσε την άδεια να γυριστεί αυτό το video μέσα στη Βουλή.




Στο youtube αναφέρεται ότι το γύρισμα έχει γίνει "για χρήση ΜΜΕ (πλάνα για "ντύσιμο" πιθανόν video) ευχαριστούμε για την κατανόηση και συγνώμη για την όποια απορία τυχόν δημιούργησε η παρουσία του". Άραγε ποιο ΜΜΕ χρειάζεται ένα τέτοιο video που θυμίζει σπότ προεκλογικής περιόδου και μάλιστα αρχηγού κόμματος.



Ο φοιτητής που άφησε "άφωνους" τους πολιτικούς

Λοιπόν κύριοι, τι έχετε να απαντήσετε σ' αυτό το παιδι;

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Νίκος Καζαντζάκης : "Γεννηθήκαμε άρχοντες"

«Πρέπει, αλήθεια, νάμαστε περήφανοι. την σύμπτωση αφτή να γενηθούμε Έληνες. Και συν να νιόθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη ευθύνη. Ο στοχασμός αφτός, τα τελευταία τούτα χρόνια, που γνώρισα από κοντά την παγκόσμια inteligen και είδα τους αντιπροσώπους της και τους μίλησα και τους έζησα, μου δίνει τη Μεγάλη Βεβαιότητα για την ασύγκρητη αξία της ράτσας μας. Γενηθήκαμε άρχοντες. Φοβερή γη και ευθύνη».

Λόγια του μεγάλου μας στοχαστή, Νίκου Καζαντζάκη, επίκαιρα όσο ποτέ, αν και έχουν γραφτεί στις 27 Νοεμβρίου του 1948, σε μία επιστολή του από την Αντίμπ, της Ν. Γαλλίας, προς τον επίσης Κρητικό, ποιητή Μηνά Δημάκη.
Επίκαιρα τα όσα έγραψε στην επιστολή του αυτή ο Καζαντζάκης, από την οποία αντλούμε δύναμη και αισιοδοξία, «αντίδοτο» στα όσα βιώνουμε, ειδικότερα στις μέρες μας που η Ελλάδα ταλανίζεται από την οικονομική κρίση. Διάχυτη η «αγιάτρευτη αγωνία της Ελάδας που θέλουν να την γκρεμίσουν», εκφράζοντας, όμως, ταυτόχρονα την πίστη του ότι η χώρα θα αναστηθεί.

Η επιστολή, που δημοσιεύτηκε το 1975 από τις Εκδόσεις «Το Ελληνικό Βιβλίο», έχοντας διατηρηθεί η ορθογραφία του Καζαντζάκη, μας παραχωρήθηκε ευγενικά από τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, την οποία παραθέτουμε αυτούσια στη συνέχεια.



«Γράμμα στον Μηνά Δημάκη, Antibes, Villa Rose, 27-11-48

Allee des Palmiers, Bd du Cap

Αγαπητέ φίλε, Έλαβα με χαρά το γράμμα Σας κ’ ευχαριστώ Εσάς και τους φίλους που θυμάστε ακόμα πως υπάρχω. Σας ταχυδρόμησα τον πρόλογο από την τραγωδία «Σόδομα και Γόμορα» και σας παρακαλώ επιστατήσετε Σεις ο ίδιος να μη γίνουν τυπογραφικά λάθη, που τόσο τα απεχθάνομαι. Τελευταία πολύ κακομεταχειρίστηκαν οι τυπογράφοι την Οδύσεια και με κυρίεψε αηδία. Τα λάθη στο στίχο είναι θανάσιμα. Τόρα αντιγράφει η Ελένη στη μηχανή το μυθιστόρημα «Ο Χριστός ξανασταβρόνεται» που έγινε - έτσι ήθελε - πολύ μεγάλο και δεν ξέρω αν θα βρω εκδότη στην Ελλάδα. Είναι εντελώς σύγχρονο - και νομίζω καλό. Τόρα άρχισα καινούριο καθώς και μια νέα τραγωδία, από την τορινή τραγωδία της Ελάδας. Ελπίζω - και φοβούμαι - πως θα μείνω πολήν καιρό εδώ. χτες νοίκιασα μια βίλλα για τρία χρόνια. εδώ δουλεύω λαμπρά, το κλίμα είναι εξαίσιο, θάλασσα ήλιος, τροπικά δέντρα, καλοί άνθρωποι, μοναξιά.

Το σώμα είναι γερό, το μιαλό δουλεύει, δεν έχω κανενός είδους νοσταλγία, κρατώ αλάκαιρη την Ελάδα κάτω από τα βλέφαρά μου -και τίποτα θαρώ δε μου λείπει.

Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελάδας που θέλουν να την γκρεμίσουν. Μα αφτή ’ναι αιώνια, το ξέρω καλά, και θα βγει κι από τη δοκιμασία αφτή γιγαντωμένη. Είμαι βέβαιος πως μεγάλες ψυχές και μεγάλα έργα γίνουνται και θα γενηθούν από το αίμα αφτό κι από τα δάκρυα. Ποτέ δεν είχα τόση πίστη κ’ εμπιστοσύνη στη ράτσα μας όπως τόρα. Είναι αιωνίως ο Χριστός που ξανασταβρόνεται για ν’ αναστηθεί.

«Πρέπει, αλήθεια, νάμαστε περήφανοι. την σύμπτωση αφτή να γενηθούμε Έληνες. Και συν να νιόθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη ευθύνη. Ο στοχασμός αφτός, τα τελευταία τούτα χρόνια, που γνώρισα από κοντά την παγκόσμια inteligen και είδα τους αντιπροσώπους της και τους μίλησα και τους έζησα, μου δίνει τη Μεγάλη Βεβαιότητα για την ασύγκρητη αξία της ράτσας μας. Γενηθήκαμε άρχοντες. Φοβερή γη και ευθύνη». Να μου χαιρετάτε, Σας παρακαλώ πολύ, όλους τους φίλους και συντρόφους. Του Παπά θα γράψω αργότερα... Ο «θεός» μαζί Σας, αγαπητέ φίλε, και μαζί με την Ελάδα».

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Βρὲ βρὲ μελέτη τὸ πιντί…



Τὸν προϋπολογισμὸ ψήφιζαν, στὴν μελέτη τὸ ἔριξε…
Βέβαια δὲν μελετοῦσε τὰ τοῦ προϋπολογισμοῦ…
Σιγὰ μὴν σκάσῃ γιὰ τὸν προϋπολογισμὸ τῆς χώρας τὸ πιντί!







Καὶ καλά… Νὰ ἦταν μόνον αὐτός!
Κι ἄλλος, πρὸ ἡμερῶν, τὰ ἴδια ἔκανε.




Ἐν τάξει, κι ἐμεῖς σᾶς βαριόμαστε…
Ἀλλὰ ἐσεῖς πληρώνεστε γιὰ νὰ εἶστε ἐκεῖ, νὰ ἀκοῦτε, νὰ καταγράφετε, νὰ σκέφτεστε… (Λέμε τώωωωρααααα!!!)
Μήπως νά σᾶς δώσουμε κάποια ἀδειούλα ἐπεί δή κουραστήκατε;

Ἄει ἀπὸ ἐδῶ κοπρόσκυλα!
Ἔ κοπρόσκυλα… Ὅλοι σας!




Υ.Γ. Τόση ἀφοσίωσι καὶ ἀγάπη γιὰ μελέτη νὰ δείχνατε καὶ γιὰ τὰ νομοσχέδια… Ἴσως, λέω ἴσως, νὰ μὴν εἴχαμε φθάσει ἔως ἐδῶ. Νούμερα… Ἔ νούμερα!

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Πού σφάλλει ο Παναγούλης, ότι "ο λαός θα τους λιντσάρει";

Στο χωριό μου λένε ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται...μόνο που τώρα οι σωτήρες παραμυγιάστηκαν,   κι αυτό είναι μια ακόμα απόδειξη ότι φοράν παρωπίδες στα μάτια και τα αυτιά τους είναι προσεκτικά βουλωμένα για να ακούν και να βλέπουν μόνο κατά κει που τους βολεύει.
Γιατί αν τα μάτια και τα αυτιά τους ήταν ανοιχτά θα ήξεραν πολύ καλά πως ο βουλευτής του Σύριζα δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να μεταφέρει αυτά που φωνάζει κι αυτά που θέλει ο λαός πάντα για τους προδότες...
Έτσι τα έκαναν απάνω τους  από τρόμο ενώ κατά βάθος ξέρουν ότι η δημοκρατία και η φιλολαϊκή κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη ούτε από κιγκλιδώματα ούτε από χιλιάδες αστυνομικών για να την προστατεύει.
Προστάτης της δημοκρατίας και της φιλολαϊκής κυβέρνησης κύριοι είναι  η αγάπη του λαού κι εσείς όλοι απέχετε μακρών τούτων κι ο κ. Παναγούλης δεν έκανε τίποτα παραπάνω απο το να σας ενημερώσει...να σας προειδοποιήσει...
Δεν τον ακούσατε; Δεν πειράζει, κακό της κεφαλής σας κάνετε.
Αφού δεν θυμάστε λοιπόν ότι ουδείς ουκ αεί άρχει, υπομονή... υπομονή και πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
ΡΙΚΗ 



Όσοι ψήφισαν το νέο Μνημόνιο θανάτου της χώρας και του λαού διέπραξαν ενσυνείδητα το πολιτικό έγκλημά τους. Δεν έχουν καμία δικαιολογία, διότι γνώριζαν συγκεκριμένα, αδιαμφισβήτητα γεγονότα:
1. Το χρέος της χώρας στις 11/11/2011 όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του Πρωθυπουργού ο διορισμένος Λουκάς Παπαδήμος, ήταν στο 162% του ΑΕΠ...

2. Σήμερα, το χρέος της χώρας είναι στο 180% του ΑΕΠ, παρά το «κούρεμα» που υπέστη τον περασμένο Φεβρουάριο και τα μνημόνια εξαθλίωσης που επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό!
3. Πέρσι, όταν αναλάμβανε τα καθήκοντά του ως Πρωθυπουργός, ο διορισμένος Παπαδήμος, η ανεργία ήταν στο 17,8%. Σήμερα, η ανεργία βρίσκεται στο 25,4%. Μέσα σε ένα χρόνο δηλαδή, αυξήθηκε κατά 45% , ενώ απ' όταν ξεκίνησε η κρίση (2010) η ανεργία διπλασιάστηκε. Βρισκόταν στο 13% και ήδη σήμερα άγγιξε το 26% ενώ τα μέτρα του νέου Μνημονίου, όπως λένε έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, θα εκτοξεύσουν την ανεργία στο 35%!!!

Όλα αυτά τα νούμερα τα γνώριζαν οι 153 βουλευτές όταν ψήφιζαν το νέο Μνημόνιο. Είχαν τους αριθμούς μπροστά τους. Γνώριζαν καλά ότι τα νέα μέτρα, όχι ανάπτυξη δεν θα φέρουν αλλά το χρέος θα το εκτινάξουν στα ύψη, παρά τις νέες δραματικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα. Ήδη σε 1-2 χρόνια το χρέος θα βρεθεί στο 180% του ΑΕΠ!
Με λίγα λόγια, ο Σαμαράς και όσοι ψήφισαν τα μέτρα, στραγγάλισαν εν ψυχρώ την χώρα και τον λαό.

Μήπως λοιπόν ο Στάθης Παναγούλης, όταν από βήματος της βουλής μιλούσε για τον λαό που είναι έτοιμος να λιντσάρει όσους βουλευτές ψήφισαν το νέο Μνημόνιο, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να διερμηνεύει τις αυθόρμητες αντιδράσεις ενός εν ψυχρώ καταδικασμένου κόσμου, από τους πολιτικούς του ταγούς;

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Ὁ πολιτισμὸς τοῦ πολυπολιτισμοῦ..










Aν σε φέρει η μαύρη σου η τύχη να συζητήσεις με έναν διεθνιστή αριστερό, εκτός από ηρεμιστικά που πρέπει να έχεις πάρει πιο πρίν, θα τον ακούσεις να σου λέει για τον κόσμο και δη την Ελλάδα που ονειρεύονται, τα εξής..


Θα σου πει πως είναι υπέρ της κατάργησης των συνόρων, γιατί είναι ανθρώπινα δημιουργήματα αυτά, γιατί όπως τα ….λουλούδια δεν έχουν σύνορα, έτσι και οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν!


Πως οι λαοί πρέπει να ζουν όλοι μαζί, (ανακατωμένος ο ερχόμενος που λέμε) μαύροι άσπροι-κίτρινοι κι ο ένας να δίνει τον πολιτισμό του στον άλλον κι όλοι μαζί ειρηνικά να πορεύομαστε στο μέλλον, μέχρι να δημιουργηθεί μια φυλή, ένα έθνος, μια ιστορία…κάτι που ονειρεύονται για τις γειτονιές της Ελλάδος!

Και ζήσαν αυτοί καλά, αλλά για εμάς…χλωμό το κόβω!


Θα τους αφιερώσω τα δύο παρακάτω άρθρα και τους εύχομαι να ζήσουν σαν τα ψηλά βουνά,ώστε να τα δουν στις γειτονιές τους να γίνονται μπρος στα μάτια τους και έτσι να γευτούν τα μάλα τον πολιτισμό των Πακιστανών και Αιγυπτίων και λοιπών πολιτισμένων λαών, που τὀσο μὀχθησαν να αποκτήσουν ως γείτονες ..

Να δω συντρόφισσες στο μέλλον, Πακιστανοί εν Ελλάδι,να ζητούν να εφαρμοστεί η Σαρία για εσάς και τις κόρες σας… να σκάσω στα γέλια και τι στον κόσμο!!




ΠΑΚΙΣΤΑΝ
Παιδοκτόνοι γονείς δολοφόνησαν με οξύ την κόρη τους επειδή… μιλούσε με αγόρι


Μία έφηβη η οποία φέρεται να είχε συναντηθεί με έναν νεαρό άνδρα χωρίς την συγκατάθεση των γονιών της, βρήκε φρικτόν θάνατο από τα χέρια των τελευταίων, οι οποίοι την περιέλουσαν με οξύ, ανακοίνωσε η τοπική αστυνομία του τμήματος του Κασμίρ που ελέγχεται από το Πακιστάν.

Η αποτρόπαιη δολοφονία διαπράχθηκε στις αρχές της εβδομάδας στο απομακρυσμένο διοικητικό διαμέρισμα Χόι Ράτα, σε απόσταση 140 χλμ. από την επαρχιακή πρωτεύουσα Μουζαφαραμπάντ, τόνισε ο αξιωματικός της αστυνομίας Ταχίρ Αγιούμπ.

Ο πατέρας του θύματος Μοχάμαντ Ζαφάρ ξυλοκόπησε το απόγευμα της Δευτέρας την 15χρονη κόρη του Άνβου Σα, λίγη ώρα αφού την αντιλήφθηκε να συζητάει με έναν νεαρό έξω από την πόρτα της οικογενειακής τους κατοικίας, προστίθεται στην αναφορά της αστυνομίας.

«Ο πατέρας άρχισε να την κτυπά, κατόπιν περιέλουσε το σώμα της με οξύ με τη βοήθεια της συζύγου του. Το κορίτσι υπέστη σοβαρά εγκαύματα, όμως οι γονείς περίμεναν ως την επόμενη ημέρα για να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο, όπου υπέκυψε», τονίζει ο ίδιος αξιωματικός, προσθέτοντας πως ο θάνατος διαπιστώθηκε την Τετάρτη.

Η μεγαλύτερη αδελφή του θύματος επικοινώνησε με την αστυνομία λίγο μετά την ταφή του, ζητώντας να διεξαχθούν έρευνες. Οι αστυνομικοί συνέλαβαν τους γονείς, οι οποίοι ομολόγησαν τη δολοφονία, υποστηρίζοντας πως «υποπτεύονταν πως η κόρη τους διατηρούσε δεσμό με ένα αγόρι».

Ο Δρ. Μοχάμαντ Τζαχανζίρ του δημοσίου νοσοκομείου Κότλι επιβεβαίωσε πως ο θάνατος της νεαρής Ανβού Σα οφείλεται σε εγκαύματα που προκλήθηκαν από οξύ: «όταν μεταφέρθηκε εδώ, ήδη βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση, με εγκαύματα στο 70% του κορμιού της», πρόσθεσε.

Στις φτωχότερες και πιο απομονωμένες ζώνες του Πακιστάν, οι γυναίκες συχνά αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα ή είδος ανταλλαγής και δεν προστατεύονται από την αστυνομία. Συχνά, υπό την πίεση της οικογένειάς τους, αναγκάζονται να μην διαμαρτύρονται και να μην αποκαλύπτουν την κακομεταχείρισή της ώστε η οικογένεια να αποφύγει το στιγματισμό.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ


Αίγυπτος: Το νέο σύνταγμα νομιμοποιεί την κλειτοριδεκτομή!

Περίπου 200 διαδηλωτές πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο κέντρο του Καΐρου, ζητώντας…

να προστατευθούν τα δικαιώματα των γυναικών στο νέο Σύνταγμα της Αιγύπτου, καθώς οι διαρροές ορισμένων άρθρων του κειμένου, το οποίο βρίσκεται ακόμη υπό μελέτη, προκαλούν έντονες ανησυχίες στις γυναίκες.

Άνδρες και γυναίκες που μάχονται για τα δικαιώματα των γυναικών, συγκεντρώθηκαν έξω από την έδρα του Συμβουλίου της Σούρα, όπου συνεδριάζουν τα 100 μέλη της συνταγματικής εθνοσυνέλευσης.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό για εκείνους θεωρείται το άρθρο 36 του νέου συντάγματος, το οποίο – σύμφωνα πάντα με τις διαρροές – νομιμοποιεί την κλειτοριδεκτομή, προβλέπει ότι η νόμιμη ηλικία γάμου θα πέσει κάτω από τα 18 έτη και, τέλος, περιορίζει τα δικαιώματα των γυναικών στην εκπαίδευση και την εργασία.

Δεν είναι λίγοι, πάντως, εκείνοι που έχουν εκφράσει την έντονη δυσαρέσκειά τους σχετικά με την αδιαφάνεια γύρω από τη σύνταξη του νέου συντάγματος. Ορισμένα, μάλιστα, αποσπάσματά του, τα οποία διέρρευσαν στον τοπικό Τύπο, αφήνουν να εννοηθεί ότι ισλαμιστές και «λαϊκοί» συγκρούονται για τη θέση που θα έχει η θρησκεία στο Σύνταγμα.

ΠΗΓΗhttp://filonoi.gr/o-politismos-toy-polypolitismou/

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Το ημερολόγιο της Άννας Φράνκ



Ξέρω ότι διακινδυνεύω αναδημοσιεύοντας το συγκεκριμένο κείμενο, το τολμώ ωστόσο επειδή για μένα είναι εσωτερική ανάγκη να ιχνηλατώ σε οτιδήποτε μου κάνει εντύπωση χωρίς φόβο και πάθος, και ακολουθώντας απλώς την ρήση "ερευνάτε τας γραφάς"...τα κάθε είδους γραφάς όμως, και όχι μονο αυτές που μου προσφέρουν μασημένες.

Σε κάθε περίπτωση τα παρακάτω που θα διαβάσετε δεν είναι δική μου άποψη.

Δεν είναι καν άποψη κανενός Πλεύρη, μήτε κάποιου άλλου Έλληνα φασίστα.

Είναι επώνυμες απόψεις Γάλλων, Αμερικάνων, και λοιπών ιστορικών ερευνητών, αρκετά καλά τεκμηριωμένες, και αν κάποιος θεωρεί υποχρέωση του να είναι αμερόληπτος οφείλει να τις λάβει κι αυτές υπόψη του κι έστω, να προσπαθήσει να τις διασταυρώσει...

ΥΓ Η αλήθεια πάντως ότι ο πλειστηριασμός "υποδημάτων φυλακισμένου στο Άουσβιτς, τιμή εκκινήσεως 500 δολάρια ή «πίλος ραββίνου, πού απέθανε εις θάλαμον αερίων στο Νταχάου, τιμή εκκινήσεως 1.000 δολάρια" δεν είναι καθόλου σύμφωνο με την δική μου ηθική...

ΡΙΚΗ




Ενα 16χρονο κορίτσι, η  Άννα Φράνκ
 απεβίωσε από τύφο εις τό στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μπέργκεν-Μπέλσεν τόν Μάρτιο 1945.
Δεν παρήλθε πολύς χρόνος και γίνονται τα αποκαλυπτήρια του «Ημερολογίου» από τον πατέρα της ο οποίος επέζησε εκυκλοφόρησε τό «Ήμερολόγιόν» της καί έμπορεύθη τήν μνήμη του παιδιού του.
Λίγο αργοτερα ό καθηγητής Ρομπέρ Φωρισσόν έμελέτησε τό «ημερολόγιο», ανέλυσε τους δύο γραφικούς χαρακτήρας μέ τους οποίους είναι γραμμένο κι άλλα στοιχεία καί κατέληξε στό συμπέρασμα ότι «τό ημερολόγιο της Αννα Φράνκ είναι μία άπατη»!


Σχετικώς έκυκλοφόρησε βιβλίον υπό τον τίτλον: «Είναι γνήσιο το ημερολόγιο της Άννας Φράνκ;»

Μολαταύτα τό «ημερολόγιο» έπώλησε εκατομμύρια αντιτύπων, ώργανώθη ίδρυμα «Αννας Φράνκ»! έγινε κινηματογραφική ταινία, λογοτέχνημα κ.τ.λ. Ακόμη και στην Λάρισσα! έστησαν εις κεντρική πλατεία αναμνηστική στήλη δια την "Αννα Φράνκ! κ.τ.λ. κ.τ.λ. κι όλοι τό πιστεύουν ως αληθές. Μάλιστα πρό αυτής τής εμπορικής επιτυχίας τό 'Εβραϊκό 'Ιστορικό Ίνστιτούτο τής Βαρσοβίας «εχάλκευσε» δηλαδή έγραψε «ψεύτικα ημερολόγια» όπως το ημερολόγιο ενός κοριτσιού 13 ετών! τάχα ονόματι Τερέζα Χεσκέλις, τα οποία ό Γάλλος ίστορικός Μισέλ Μπόρβιτς απέρριψε ώς ψευδή (ένθ. άνωτ. σελ. 78).
Χαρακτηριστικά είναι  δύο από τά πολλά στοιχεία, πού αναλύει ό καθηγητής Φωρισσόν.

Στοιχείον πρώτον: Γράφει (σελ. 22) «Στίς 8 Ιουλίου 1944 ο μανάβης Βάν ντέρ Χόβεν είχε φέρει σ' αυτούς πού κρύβονται 10 κιλά αρακά». (Έλλ. εκδ. «'Ελεύθερη Σκέψις», Άθ. 1989) όπου μετά άπό συστηματική έρευνα αποδεικνύει ότι τό «ημερολόγιο» «είναι καθαρά φανταστικό, ό κ. Φράνκ, πού έκτος των άλλων έχει προφανώς παρέμβει σε δηλαδή  τα στάδια της γεννήσεως του βιβλίου, έχει υπογράψει κάτι πού μπορεί να αποκληθεί λογοτεχνική απάτη. Το ημερολόγιο της Αννας Φράνκ πρέπει να τοποθετηθεί στό ράφι πού ήδη συνωστίζονται τά ψευδή απομνημονεύματα... ή αλήθεια μέ υποχρεώνει νά πώ οτι τό ημερολόγιο της Αννας Φράνκ είναι μόνο απλή λογοτεχνική απάτη»!! (ενθ. άνωτ. σελ. 78-79).Αυτό είναι αδύνατο σχολιάζει ό αναλυτής «γιά τόν απλούστατο λόγο (ό μανάβης) είχε συλληφθεί πριν 45 ημέρες (25 Μαϊου 1944) από τους Γερμανούς για ένα πολύ σημαντικό λόγο: είχε κρύψει δύο Εβραίους στο σπίτι του».
Στοιχείον δεύτερον: Προσέξατε παρακάτω τους δύο τόσον διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρας υποτίθεται τής Αννας Φράνκ. Τά σχόλια είναι του ίδιου του Φωρισσόν (ένθ. άνωτ. σελ. 91).
Πώς αντέδρασαν οι Εβραίοι στην μελέτη του Φωρισσόν;
 Έγινε απόπειρα δολοφονίας του καθηγητού, ο οποίος μετεφέρθη αιμόφυρτος στο νοσοκομείο. Ή παροιμία πού λέγει ότι: «τό ψέμμα δέν ζή πολύ γιά νά γεράση» θά άποδειχθή έκ νέου ορθή. Άργώς άλλα σταθερώς αποκαλύπτονται τά Εβραϊκά ψεύδη κι όταν άποκαλυφθούν όλα καί εις όλον των τό μέγεθος, τότε θά προκληθή ή δικαία άγανάκτησις των λαών, όπως επανειλημμένως συνέβη στό παρελθόν.

Ηδη ό κόσμος ξυπνά. Αναπτύσσεται μία «μεγάλη χορεία όλων όσων αρνούνται την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος που πρωτοεμφανίστηκαν αμέσως μετά τον πόλεμο και γνώρισαν σημαντική διάδοση μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970 στην Ευρώπη και στην Αμερική. «Οι αρνητές» έχουν χρησιμοποιήσει μια μεγάλη γκάμα επιχειρημάτων, ξεκινώντας από «ηπιότερες» απόφεις όπως ότι οι εθνικοσοσιαλιστές και ειδικά ο Χίτλερ, ουδέποτε επεδίωξε την «Τελική Λύση», ή τη σχετικοποίηση των ναζιστικών εγκλημάτων με την επίλυση της «κακότητας» του πολέμου γενικά και των φρικαλεοτήτων που διεπράχθησαν και από τις δύο πλευρές.
Ταυτόχρονα η πιό «σκληρή» γραμμή υποστηρίζει ότι το Ολοκαύτωμα αποτελεί ένα τεράστιο Εβραϊκό ψεύδος, προσκομίζοντας φευδοεπιστημονικές «εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης» για την ανυπαρξία των θαλάμων αερίων» («Νέα», 12-5-2000,).




«Φωτογραφίες υπ' αριθ. 13-14.
Δύο δείγματα γραφικού χαρακτήρα πού αποδίδονται στην Αννα Φράνκ. Έάν κάποιος μπορεί να πιστέψει αυτές τις ημερομηνίες, αυτά τα δύο κείμενα γράφτηκαν μέ διαφορά τεσσάρων μηνών μεταξύ τους. Κάποιος μπορεί να συγκρίνει ξεχωριστά και τα δύο τα κείμενα και την υπογραφή τους. Τό πρώτο έγγραφο είναι πιστό αντίγραφο της επιγραφής του Ημερολογίου (Ημερολόγιο της Άννας Φράνκ) πού μεταφράστηκε άπό τά 'Ολλανδικά άπό τήν Τίλια Κάρεν καί τήν Σουζάνα Λόμπαρντ, εκδόσεις Καλμάν-Λεβί, 1950. Τό δεύτερο είναι πιστό αντίγραφο ενός κειμένου, πού γράφτηκε άπό τήν Άννα Φράνκ στό πίσω μέρος μιας άπό τίς φωτογραφίες της (Ημερολόγιο της Άννας Φράνκ), Livre de Poche, D.L. «ενήλικος» γραφικός χαρακτήρας προηγείται περίπου τέσσερις μήνες άπό τον «παιδικό».




Συμβαίνουν στην Γαλλία. Ό καθηγητής Ρ. Φωρισσόν, πού αμφισβητεί τό «ολοκαύτωμα» δέχεται έπίθεσι από την Εβραϊκή οργάνωση  «Τά παιδιά της Εβραϊκής μνήμης». Ό Γάλλος δημοσιογράφος Έρίκ Λετύ δημοσιεύει στό περιοδικό «Le choc du mois» ένα άρθρο διά τήν έπίθεσι, κατά του καθηγητού. 'Αμέσως μετά τραυματίζεται άπό βόμβα της 'Εβραϊκής οργανώσεως: «Μάχητική Εβραϊκή όργάνωσι»! (διά περισσότερα εις περιοδικόν «Άντίδοτον» τεϋχος 26).





Ό Ροζέ Γκαρωντύ («Οί θεμελιώδεις μύθοι της Ισραηλινής πολιτικής» Έλλ. εκδ. «Νέα Θέσις», Άθ. 1996, σελ. 156) θά βεβαίωση, τι τό ήμερολόγιον τής Αννας Φράνκ είναι «μύθος πού μεταμφιέζεται σέ ιστορία» καί θά αποκάλυψη, οτι κατόπιν διεξαχθείσης πραγματογνωμοσύνης έπί του κειμένου, άπό ειδικό έγκληματολογικόν έργαστήριον τοϋ Βισμπάντεν διεπιστώθη ότι: «ένα μέρος του «Ημερολογίου της Αννας Φράνκ», γράφτηκε μέ στυλό διαρκείας (μέ μπίλια) (αυτό τό είδος δέν έκυκλοφόρησε στό εμπόριο παρά τό 1951 ένώ ή Αννα Φράνκ πέθανε τό 1945)»!!

Καί ό ιστορικός Ιρβινγκ, ο όποίος έζήτησε καί επέτυχε τήν πραγματογνωμοσύνη (σχ. δικαστήριον εις Τορόντο 25-26 Απριλίου 1988) αποφαίνεται (ένθ. άνωτ.):
«Προσωπικό μου συμπέρασμα για το «Ημερολόγιο» της Άννας Φρανκ είναι ότι σε ένα μεγάλο μέρος έχει γραφτή όντως από μία Εβραία δεκάχρονη. Τα κείμενα αυτά τα πήρε ο πατέρας της, Όττο Φρανκ, μετά τον τραγικό θάνατο τον νεαρού κοριτσιού από τύφο σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Ο πατέρας της, και άλλα πρόσωπα τα οποία δεν γνωρίζω, διόρθωσαν αυτό το «Ημερολόγιο» ώστε να τον δώσουν μορφή εμπορεύσιμη η οποία συγχρόνως επλούτισε και τον πατέρα και το Ιδρυμα Άννα Φρανκ. Όμως, ως ιστορικό έγγραφο το έργο δεν έχει καμμία αξία διότι το κείμενο έχει αλλοιωθεί».

Αλλά ή Εβραϊκή προπαγάνδα έκανε πολύ καλά τήν δουλειά της.Οντως είναι ηθικώς άξιοθρήνητον νά κερδοσκοπή κάποιος εκμεταλλευόμενος τήν μνήμη του παιδιού του. Ό κ. Φράνκ μετέτρεψε τόν θάνατον της κόρης του εις έπιχείρησιν, διά νά τά οικονομήσει.

Μία τέτοια ευτελής πράξις, που θίγει τήν άνθρωπίνην άξιοπρέπειαν είναι αδιανόητος διά τόν Ελληνα, άλλα φυσιολογική, διά τόν χρηματάνθρωπον Έβραίον. Τό κοριτσάκι μετεφέρθη οικογενειακώς εις στρατόπεδον συγκεντρώσεως, πράγμα πού δέν έγκρίνομεν. Έκεί προσεβλήθη άπό τύφον καί απεβίωσε. Ούτε ηρωισμοί, ούτε αύτοθυσίαι. Απέθανε έξ ασθενείας. Έν τω μεταξύ διεσώθη κάποιο «ήμερολόγιον» του, τό όποιον βοηθούσης της Εβραϊκής προπαγάνδας διεφημίσθη παγκοσμίως καί ανεδείχθη εις πολυδιαβασμένο βιβλίον. Εγινε επίσης κινηματογραφική ταινία, θεατρικόν έργον κ.τ.λ.

Τελικώς ή ίστορικοφιλολογική έρευνα άπέδειξεν ότι τό «ήμερολόγιον» είναι πλαστογραφημένον, αν όχι όλο, τουλάχιστον εις μέγα μέρος του.
Ή ηθική κατάπτωσις φαίνεται ιδιαιτέρως άπό τό γεγονός, ότι οι Έβραίοι οργανώνουν δημοπρασίαν πωλήσεως αντικειμένων των θυμάτων του ολοκαυτώματος! Τί είδους έμπόριον είναι τούτο; Καί πώς νά χαρακτηρισθή;

Αποτελεί τελείαν έλλειψιν σεβασμού προς τά θύματα, όσα υπήρξαν. 'Ενώ άπό όλον τόν κόσμον οί Εβραίοι απαιτούν σεβασμόν της μνήμης τών θυμάτων του ολοκαυτώματος, οί ίδιοι καπηλεύονται τό ολοκαύτωμα. Είμαι βέβαιος ότι οί Έβραϊοι, πού ζουν στην Ελλάδα, λόγω της μακράς παραμονής των έδώ έδέχθησαν τήν έπίδρασιν (μέχρις ενός σημείου) του Ελληνικού ήθους, ούτως ώστε ουδείς Έλληνοεβραίος θά συμμετείχε εις άγοραπωλησίαν αντικειμένων θυμάτων (τών όποιων θυμάτων). Τήν αισχροκερδή αυτήν πράξιν μόνον γνήσιοι σημίται μπορούν νά διαπράξουν. Ακου «πλειστηριασμός αντικειμένων θυμάτων ολοκαυτώματος»!

Τό λέγουν, τό ανακοινώνουν, τό οργανώνουν επισήμως, δίχως ίχνος έντροπής. Ό Εβραίος έκπλειστηριαστής θα έκφωνή: «υποδήματα φυλακισμένου στό Αουσβιτς, τιμή εκκινήσεως 500 δολλάρια» ή «πίλος ραββίνου, πού απέθανε εις θάλαμον αερίων στό Νταχάου, τιμή εκκινήσεως 1.000 δολλάρια» κ.τ.λ. ακριβώς έτσι γίνεται ό πλειστηριασμός αντικειμένων θυμάτων ολοκαυτώματος, όπου διάφοροι χαζοχαρούμενοι Άμερικανοεβραίοι θά πλειοδοτούν, θά αγοράζουν τά αντικείμενα, διά νά στολίσουν τό σαλόνι των... Ή Εβραϊκή κερδοσκοπία δέν έχει όρια.