Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΡΙΚΗ

Δεν ξερω μηπως δεν εγραψα κάτι σωστά, αλλα ας κανω μια επισημανση
Δεν γιορτάζει το μπλογκ μου, εγω γιορταζω καλεεεεεεεεεεεεε 


Τσ τσ τσ τσ τσ....περασε κιολας ένας χρονος;;;;;;;;;;;;;
Κι ομως, περασε κιολας ενας χρόνος απο τα περυσινά μου γενέθλια!
http://logo-texnia.blogspot.com/2009/11/48.html
Ειναι τα δευτερα γενέθλια λοιπον που περνώ μαζι σας, και πιστέψτε με, ειμαι πολυ ευτυχισμένη γι’ αυτο!
Γιατί, όσο κι αν ακουγεται περίεργο, σας αγαπώ όλους, κι αυτους που εχω γνωρίσει, και αυτους που δεν εχω γνωρίσει.
Σας ευχαριστω εκ των προτέρων λοιπον για την παρουσια σας   και στα στα φετινα μου γενέθλια, κι οσο για μενα, ευχομαι στον εαυτό μου
ΧΡΟΝΙΑ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΡΙΚΗ

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ......

Γενικώς μπορεί να εχω πολλα ελαττώματα....το μεγάλο μου προσόν πάντως είναι οτι δεν είμαι πλεονέκτρια...ανέκαθεν ευχαριστιόμουν με το λίγο ενώ αντίθετα με ενοχλούσαν αφάνταστα τα περιττά πράγματα, όπως ρούχα, παπούτσια κλπ,  που για άλλες γυναίκες αποτελούν μεγάλη ευχαρίστηση.
Εξίσου  αφάνταστα επίσης  με ενοχλούν εκείνοι που ζούν για να τρώνε αντί να τρώνε για να ζούνε, με αποτέλεσμα να ξοδεύουν το μεγαλυτερο μέρος του χρόνου τους στην κουζίνα, ενω θα μπορούσαν να ασχοληθουν με πιο εποικοδομητικά πράγματα
Θυμαμαι την συγχωρεμένη την γιαγιά μου που έλεγε «η κοιλιά τ’ ανθρώπου είναι κάραβος― αποχέτευση ―κι όποιος τσι συνορίζεται είναι γάιδαρος»
Γενικώς δηλαδή, στην ζωή μου δεν θέλω πολλά.....σε κάθε επίπεδο θέλω
ΛΊΓΑ και ΚΑΛΆ.....


Το έλεγαν εξάλλου και οι σοφοί προγονοί μας:


ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ  ΑΛΛΑ ΕΝ ΤΩ ΕΥ ΤΟ ΠΟΛΥ.


Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΖΗΤΕΊΤΑΙ ΕΛΠΙΣ




Ψαχνοντας κάτι αποψε, βρήκα το παρακάτω κείμενο καταχωνιασμένο σε ενα εγγραφο στον υπολογιστή μου.
Οταν κοιταξα την ημερομηνία που το είχα γράψει τρόμαξα!
....1997
Λες κι εγραφα τότε για το σήμερα...



Ζητείται ελπίς! Στο άχραντο και επουράνιο σύμπαν
Στο γήινο τσόφλι
Στα τρία στρώματα της ατμόφαιρας
Ζητείται ελπίς!
Στα μάτια ενός πεκινουά ζητείται ελπίς
Σε συρφετό απο λέξεις και στοίβες βιβλίων ζητείται ελπίς

Σε πολέμους και ειρήνη
σε θανατο και γέννηση
Στο μειδίαμα ενός ψεύδους
και στην στρυφνότητα μιας αλήθειας
Στην χαραυγή του πρωινού και στο σκοτάδι,
στο πέσιμο ενός αστεριού
Ζητείται ελπίς!
Στο χαμόγελο κάποιου παιδιού
στην γνώση γέροντος σοφού
Στην εκπαίδευση σωμάτων ασφαλείας και στρατου
για εδάφη που «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων
απάντων τιμιότερων εστί η πατρίς, ζητείται ελπίς
Στην ιεράρχηση αρχών και αξιών
Στις χωματερές, στα γκέτα και στους καταυλισμούς,
σε σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, ζητείται ελπίς
Στην πίστη και στην απιστία,
στην μάθηση και στην άγνοια,
στην μνήμη μα και στην λήθη,
στο χθες και στο σήμερα,
στον έρωτα, τον μεγάλο απόντα, ή και παρόντα,
στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία,
στο τίποτα και στα πάντα του Σύμπαντος τούτου

ΖΗΤΕΊΤΑΙ ΕΛΠΙΣ

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

SOS

Ενα 27χρονο παιδί αυτοκτόνησε σημερα το πρωι σ ενα χωριο του Ηρακλείου απογοητευμενο απο την πολυκαιρισμένη, πάνω του, ανεργία...
Μερικές μερες πιο πριν ειχαν προηγηθει αλλες δυο αυτοκονιες με ανθρώπους μεγαλυτερης ηλικίας, πάλι για οικονομικους λόγους....
Και μετά μου λες τραγουδα, ειναι ομορφος ο κόσμος.....
Mπλιαχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Mε την κόρη της Πέλας

Τι σου είναι το διαδίκτυο τελικά.....και πόσες δυνατότητες ανθρωπινής επικοινωνίας σου δίνει... αρκεί φυσικά να ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις...
Εγώ πάντως πριν λίγους μήνες δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι απόψε θα έπινα καφέ με την κόρη της Πέλας http://ilystouxronou.blogspot.com/
Και σίγουρα, ενα παραπάνω πιστεύω, ούτε εκεινη....
Θυμάμαι συγκεκριμένα, πως όταν είχαμε πρωτομιλήσει, μου ειχε πει« το μονο που μπορω να σου πω προς το παρόν  ειναι οτι με λενε Πέλα............»

Πέλα μου τι να σου κάνω....μεγάλη μπουκιά να φας μεγάλη κουβέντα να μην ΄πεις, έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά μου
Εμείς  πάντως οπως βλέπεις την αγκαλιάσαμε την κόρη σου.....
Εσένα τώρα ξάσου....


Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Ειμαστε δυο....

....είμαστε τρεις....είμαστε χίλιοι δεκατρείς....και όχι, οχι,  δεν τραγουδώ...
Αναρωτιέμαι απλώς πόσοι τελικά χαρακτήρες υπάρχουν μέσα μου και αν επιτέλους το κοντέρ  καταφέρει να σταθεροποιηθεί κάποτε..
Γιατί να, βαρέθηκε ρε γμτ να είμαι και δυνατή και αδύναμη, και καλή και κακή, και έξυπνη και χαζή, και ονειροπαρμένη και πραγματίστρια...
Πόσο ακόμα δηλαδή θα πάει ετούτη  η βαλίτσα;;;;;;;;;
Αυτά...

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Μολυβι και χαρτί....





Φοβάμαι…φοβάμαι τις φωνές
που σαλαγούνε πάντα εμπρός μου
Φοβάμαι…φοβάμαι το σκοτάδι
π’ όπου κι αν πάω το βρίσκω
πάντα εμπρος μου 

Φοβάμαι…χέρια γίγαντα
τα νιώθω τυλιγμένα στο μυαλό μου
φοβάμαι, τρέμω
την ώρα που μολύβι και χαρτί
θωρώ μόνο για φάρμακο μου

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Απο την γιαγια Αντιγόνη....




Ουφφφφφφ....επιτέλους πάει κι αυτό.....σήμερα το μεσημέρι σταμάτησα κάθε είδους τρέξιμο κι απόψε απολαμβάνω το σπίτι μου....
Περιττό να σας πω ότι όλο αυτό το διάστημα, ως γίνεται συνήθως, είδα ανθρώπους κοντά μου που μήτε καν  φανταζόμουν, κι αντίθετα πάλι, ανθρώπους  των οποίων την στήριξη περίμενα αυτονόητα, πολύ, μα πολύ μακριά μου.....
Την πιο όμορφη πάντως, την πιο ειλικρινή, την πιο αυθόρμητη, και την πιο γλυκιά ευχή, την πήρα απόψε, από την γιαγιά όλων μας, http://giagia-antigonh.blogspot.com/
Την Γιαγιά Αντιγόνη!!!!!!!!!!


Χτυπά που λέτε το τηλέφωνο:
«Γεια, είμαι η Αντιγόνη», ακουω»
«Ποια Αντιγόνη» ρωτώ χαμένη μέσα στην κοσμάρα μου και στους κάλους που απέκτησα από το πολύ ποδαρόδρομο, και που δεν αποκλείεται να έκαναν μετάσταση και στο κεφάλι μου― χι χι χι―
«Η γιαγιά Αντιγόνη, από τα μπλοκ, σε πήρα κοριτσάκι μου γιατί ήθελα να σου ευχηθώ για αύριο» ακούω και περιττεύει να σας πω ίσαμε που ακούστηκε στην συνέχεια και η δική μου η φωνή....
Δεν θέλω να σχολιάσω περισσότερο το γεγονός, νομίζω δεν σηκώνει σχόλια.
Να πω δε ευχαριστώ;
Κι αυτό το θεωρώ υποκριτικό....το ξέρει εκείνη, το κατάλαβε, το ένιωσε την ώρα που μιλήσαμε ―που δεν ήταν και λιγη―αν την ευχαριστώ ή όχι για την σκέψη και την αγάπη που μου έστειλε....
Απλά μεταφέρω το γεγονός σαν επιβεβαίωση της αγάπης που της έχουν όλοι εδώ μέσα.ΤΗΝ ΑΞΊΖΕΙ.....
Γιαγιά................................................

ΥΓ Τωρα, αν με ρωτάτε για το πως τα βλέπω τα πράγματα εδώ για τις αυριανές εκλογές, ένα θα σας πω.....
Μαυροφορέθηκα μόνη μου, και με ότι τρόπο τουλάχιστον ήθελα, πριν προλάβουν να με μαυροφορέσουν οι άλλοι....
Δυστυχώς μάλλον τα θέλουμε και τα παθαίνουμε....
Αυτά φίλοι μου και μη φίλοι μου






.

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Μας θεωρούν δεδομένους




Κατ αρχήν  να σας ζητήσω συγνώμη που όσο κι αν το θέλω δεν μπορώ να είμαι απόλυτα συνεπής στις υποχρεώσεις μου απέναντι σας τον τελευταίο καιρό...ελπίζω όμως να με δικαιολογήσετε ....μέρες είναι πάντως και θα περάσουν, που θα πάει;
Επειδή λοιπόν αυτή είναι η τελευταία μου ανάρτηση μέχρι τις εκλογές, θα ήθελα να σας πω, να σας παρακαλέσω, να βάλουμε όλοι, αλλά ο καθένας μόνος του φυσικά, το χέρι στην καρδιά, και να ψηφίσουμε κατά συνείδηση αν θέλουμε να βγει η χώρα μας από την κρίση που βρίσκεται....

Αν θέλουμε να διώξουμε το σοσια―ΛΗΣΤΙΚΟ πολίτευμα που κατακρεουργεί τον τελευταίο χρόνο την χώρα μας


Όλοι μαζί ενωμένοι σε ένα κοινό στόχο θα σπάσουμε την έπαρση της εξουσίας, οποία είναι αφάνταστα μεγάλη, και για να σας το αποδείξω    θα σας φέρω αμέσως ένα μικρό παράδειγμα που βίωσα προσωπικά χθες το απόγευμα σε τηλεοπτική εκπομπή που ήμουν καλεσμένη με τον αντιδήμαρχο της σημερινής τοπικής αυτοδιοίκησης,―άκρως κυβερνητική μια κι ως γνωστόν η Κρήτη έβγαλε το ΠΑΣΟΚ― ο οποίος έκλεισε την κουβέντα του ως εξής:
« Επειδή το μόνο βέβαιο είναι  ότι την 8η Οκτωβρίου θα είμαστε πάλι εμείς οι νικητές.......»
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να συνεχίσω, κι ούτε να μεταφέρω βέβαια τι ειπώθηκε στην συνέχεια ανάμεσα μας, δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι το αυτονόητο.
Και το αυτονόητο είναι ότι μας θεωρούν δεδομένους.....
Ας τους δείξουμε λοιπόν κι εμείς ότι δεν είμαστε δεδομένοι κανενός για να καταλάβουν κι αυτοί πως τις τύχες των λαών για να τις κρατάς πρέπει να ξέρεις και να τις διαχειρίζεσαι.
Κι ας καταλάβουμε κι όλοι εμείς τέλος πάντων ότι η πολιτική είναι σαν τον αέρα του σπιτιού μας....
Αν δεν τον ανανεώνουμε  μας πνίγει το διοξείδιο.....

Προσωπικά λοιπόν εύχομαι ότι το καλύτερο για την χώρα μου....