Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Η Τελευταία «Σταύρωση»





Η τελευταία «Σταύρωση» - σύμφωνα όσα άκουσα σε δελτίο ειδήσεων, και τα λεγόμενα των γιατρών, είναι η φετεινή για τον δύσμοιρο ειδικό φρουρό Στάθη Λαζαρίδη ---ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΤΡΟΠΗΣ http://logo-texnia.blogspot.com/2009/12/blog-post_28.html  --- που μετά την άναδρη επιθεση των Ζωνιανών εδώ και 2,5 χρόνια έχει πέσει σε κώμα και πλέον μετρά ώρες μέχρι το τέλος του.



Συγκλονιστικός ο άμοιρος πατέρας , που ίσως είναι ο μόνος που έχει απομεινει πια δίπλα στο άτυχο παιδί του, δηλώνει πως « θα βρίσκομε διπλα στον γιο μου, που σταυρώνετε εδώ και τρία χρόνια δίχως προοπτική ανάστασης, μέχρι και την τελευταία του στιγμή …»

Και μετά μου μιλάτε για ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Τι είναι αυτό;


Τώρα θα μου πείτε, μέσα στους σωρούς των χαρούμενων αναρτήσεων με τα πασχαλινά αυγά και τα χιλιάδες αρνια που θα γίνουν βορά πάλι στην ανθρώπινη αδηφαγία και τον ωχαδελφισμό, τι δουλειά έχει η δική μου, η θλιβερή;


Ελα μου ντε….


Είναι μάλλον που εγώ από πάντα μου πήγαινα ανάποδα…προτιμούσα να ακολουθώ το δρόμο των λίγων και ποτέ των πολλών.


Και δυστυχώς οι πολλοί επιλέγουν να τρέχουν μόνο εκεί που υπάρχει φαγοπότι και χαρά και σπανίως εκεί που υπάρχει λύπη.




Καλή "Ανάσταση!"


Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Το εθνικ κολιέ



Ε λοιπόν ναι...σ ενα απο εκεινα τα υπέροχα, δημιουργικα,γυναικεια μπλογκ, όπως αυτο
δημιουργικες ανησυχιες      

εξεφρασα κάποια στιγμη την αποψη μου σχετικα με τα εθνικ κοσμηματα και ειπα οτι τα γουσταρω πολυ
Πέρασε καιρός απο τοτε, δεν το θυμομουν πια
Μέχρι που χθες το πρωι ελαβα με κουριερ ενα πεκετακι, κι ουτε ηξερα τι ηταν.
Γεματη περιεργεια, ανοιγω βιαστικα το πακετο, και πεφτει στα χερια μου αυτο το υπεροχο, χειροποιητο εντελως κολιε, το οποιο σημειωτεον ειχα δει σε μια αναρτηση που ειχε κανει η 
Erifil
ζητωντας την γνωμη των υπόλοιπων κοριτσιων , γιατι ήθελε λεει «να το κανει δωρο σε μια καλη της φίλη, κι ηθελε να ειναι σιγουρη πως θα αρέσει...»

Και που να φανταστω τότε, πως εγω ήμουν αυτη η ³καλή φίλη’
Τι να σας πω βρε παιδια, ενιωσα τόσο περιεργα, τοσο ομορφα περιεργα δηλαδη, που δεν μπορω να σας το περιγραψω
Και για εκεινο τελικα που βεβαιώθηκα, ειναι πως, ναι, το ιντερνετ δεν ειναι απρόσωπο, δεν ειναι αψυχο, και πρόσωπο εχει και ψυχη έχει, αρκει εσυ ο ίδιος να εχεις την διαθεση και την ορεξη να τα βρεις..
Η ασχημη πλευρα του ανηκει σε εκεινους που την αναζητουν....εμεις θελουμε μονο τα ομορφα

Σ ευχαριστω Εριφυλη που μου το βεβαιωσες, ετσι απλα


ΥΓ Κι  αν αναρωτιεστε  το λογο που επελεξα το συγκεκριμενο στησιμο για να σας δειξω το κολιε, ειναι

γιατι τα κουκλακια αυτα τα εχω απο τα 18 μου, και μου προκαλουν την ιδια ακριβως τρυφεροτητα που μου προκαλεσε και το κολιέ της Εριφυλης







Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Oμφαλιος λωρος STOP



Μου το  έλεγε εδω και μηνες, αλλα εγω δεν την πιστευα.
Δεν ηθελα δηλαδη να την πιστεψω
«Μαμα, θα φυγω, θέλω να πάω να μεινω μονη μου. »
Και τελικα, μερικες μερες πριν, το έκανε.

Εκοψε τον ομφαλιο λωρο στα 24 της νοικιαζοντας ενα μικρό διαμερισμα δυο τρεις γειτονιες πιο κατω απο το σπιτι μας
Θα πεις δυο τρεις γειτονιες ειναι, σιγα το πραμα.
Για μενα  ομως που μεγάλωσα μαζί της, που 20 και χρονια τωρα δεν εκλεινα τα ματια μου αν δεν ακουγα τα βηματακια της στην σκάλα, ε, οσο να πεις τσουζει.

Και μου εκανε τοση εντυπωση χθες που με πηρα τηλ και μου ειπε «μαμα ζυμωνω, θα σου φερω αυριο απο το ψωμι μου να δοκιμασεις...» που μου ηρθε ν α βαλω τα κλάμματα
Ειναι και το αδειο κρεβατι απέναντι...
Δεν τα εβαλα τελικα, απλα κεφτομαι τωρα, πως μερικα χρονια πριν, το κτιριο αυτο που ειναι και το σπιτι μου εσφυζε απο παιδια.
Ενα το δικο μου, δυο της μιας μου αδελφης, τρια της αλλης, τωρα δεν εχει απομεινει κανενα
Αλλα παντρευτηκαν, κι αλλα εκοψαν τον ομφαλιο λωρο.....






Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Φουυυυυυυυυυυυυυ




Αμα με πιασεις απο την μύτη θα σκάσω
Υπαρχει προβλημα στην περιοχή, δεν εχω ιντερνετ σπιτι, και στη δουλειά., δεν προλαβαίνω να γραψω ούτε καλημερα!!!

Ξανά φουυυυυυυυυυυυυυυυυ

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Μαρία Τζιρίτα




Πάνε μερες που θελω να κανω αυτη την αναρτηση κι ολο το αναβάλλω γιατι δεν επ’ ουδενι δεν θα ηθελα να αντιμετωπιστει σαν ανταποδωτικη της πρόσφατης παρουσίας που εκανε η Μαρια για δυο απο τα βιβλία μου.
Τέλος πάντων, αφου μου ειχε καρφωθει στο μυαλο δεν την απέφυγα
Το πρώτο βιβλίο λοιπον της Μαρίας, το  ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ,



  το ειχα διαβασει εδω και μηνες, κι ήθελα να γραψω κάτι,γνωρίζοντας όμως οτι συντομα ερχεται αλλο, το αφησα απλά για να διασταυρώσω την άποψη που μου ειχε δημιουργηθει.
Και ναι.....μάλλον όχι
Δεν θα μιλήσω για την Μαρία Τζιρίτα την συγγραφέα, δεν θεωρω τον εαυτό μου κριτικό, που στο κάτω κάτω το αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει ένα βιβλίο είναι εντελως υποκειμενικό και σίγουρα η Μαρία δεν περιμένει την δική μου γνώμη για το έργο της

Επαναλαμβάνω λοιπόν, δεν θα μιλήσω για την Μαρία Τζιρίτα την συγγραφέα, θα μιλήσω για τη Μαρία Τζιρίτα άνθρωπο που διέκρινα εγώ μέσα στις σελίδες και του πρώτου δικου της  βιβλίου που διαβασα, αλλά και του δεύτερου, του καινούργιου
Του  ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΡΙΟ


Σαν άνθρωπος που απο τότε που γεννήθηκε, η γράφουσα, θυμαται τον εαυτό της με ενα στυλό και ενα χαρτί στο χερι να αποτυπώνει τις σκεψεις της, μπορώ όπως καταλαβένεται να ξεχωρίσω απο μακριά πότε ένα κείμενο ειναι γραμμένο με αίμα, πότε βγαίνει μέσα απο την ψυχή, πότε ο συγγραφέας αποτυπώνει μέσα του τα εσώψυχα του, πότε  είναι δηλαδη αληθινό και πότε είναι γραμμένο με μολύβι, πότε ειναι γραμμένο με σκοπό μονο την εμπορικότητα, πότε δηλαδη ειναι ψευτικο
Και αυτο που μπορώ να πω μετα βεβαιότητος, είναι πως μέχρι και την τελευταία λέξη η Μαρία στα βιβλία της, την εχει ντύσει με αλήθεια, της εχει φορέσει τον εαυτό της, την εχει στολίσει με τα συναισθηματα της.
Η Μαρία η πληθθωρική, η Μαρία η αγαπησιάρα, η Μαρία η καλόκαρδη, η Μαρία της διπλανής πόρτας, ή αν θέλετε του διπλανού μπλογκλόσπιτου,  αρμενίζει απο την πρώτη ίσαμε την τελευταία σελίδα των βιβλίων που γράφει ολόγυμνη, αυθόρμητη, απλή, χωρίς επιτηδεύσεις, χωρίς πρόθεση να αρεσει ή να μην αρέσει, και το μόνο που κάνει ειναι να καταθέτει ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Αυτο πιθανόν να μην αρεσει σε κάποιους, όμως εδω ειναι το μαγικό κλειδί της  επιτυχίας της Μαρίας, το ανόθευτο κειμενο, και προσωπικα αυτο που σε εμένα αρεσε πολυ περισσότερο απο κάθε τι αλλο!
Ενας απο τους πολυγραφότερους συγγραφεις του αιώνα που μας πέρασε, και συγχρόνως ενας απο αυτούς που σημάδεψαν την ελληνική λογοτεχνία, ο μεγάλος μας Γρηγόρης Ξενόπουλος, είχε πει κάτι που αν το λάμβαναν υπόψη τους μερικοί ίσως η λογοτεχνια μας σημερα να ειχε αλλο πρόσωπο

Ειπε λοιπον πως "  Η δυσκολία χαλά την εντυπωση"......
Δεν γνωρίζω αν η Μαρία το γνώριζε τούτο ή αν απλά ακολούθησε την συμβουλή του απο ένστικτο, όπως κι αν εχει πάντως η κοπέλα αυτη κατέχει απο την φύση της το μυστικό της επιτυχίας και ξέρει να το χειρίζεται καλά






Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Οι ένοχοι δεν τιμωρούνται ποτέ






Κάποιες μερες τώρα ασχολούμαι με ένα θέμα σχετικό με μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ναυτικής ιστορίας του τόπου μας:

Το ναυάγιο του πλοίου«ΗΡΑΚΛΕΙΟ»   που συνέβη στις 6 Δεκεμβρίου 1966 στη βραχονησίδα Φαλκονέρα


με αποτέλεσμα σε 10 μόλις λεπτά να χαθούν 217 ψυχές.-επίσημα, γιατί ανεπίσημα και στη πραγματικότητα είναι πάνω από 500-
Δεν θα σας πω που εστιάζω εγώ, η δημοσιογραφική ομερτά βλέπετε το απαγορεύει πριν την δημοσίευση του θέματος- θα σας πω μόνο πως ψάχνοντας για περαιτέρω στοιχεία στο ιντερνετ, διαβάζω και μεταφέρω αποσπασματικά
Χαρακτηριστική είναι η κατάθεση του τότε υποπλοίαρχου Αλέξανδρου Στεφαδούρου:
 «Όταν το πλοίο πήρε κλίση από την εισροή υδάτων, ο πλοίαρχος Εμμανουήλ Βερνίκος έδωσε το σύνθημα δια κωδωνοκρουσιών. Μετά τον αντελήφθην να χάνει την ψυχραιμία του.

-Ο συγκεκριμένος «κύριος»αν και ηταν ο πρώτος που έπεσε στην θάλασσα φέροντας σωσίβιο, όπως είπαν οι διασωθέντες αξιωματικοί-αυτόπτες μάρτυρες, ποτέ δεν βρέθηκε ο ίδιος ή το πτώμα του.-


 
-Φωτο απο το εσωτερικό του καταραμένου πλοίου- 

Η απόφαση για κήρυξη 8ήμερου πένθους δεν ήταν αρκετή για να απαλύνει τον πόνο των συγγενών, ενώ οι σκηνές που εκτυλίχτηκαν στο αεροδρόμιο και έπειτα στο νεκροταφείο του Αγίου Λουκά, όταν στις 6 το απόγευμα της 10ης Δεκεμβρίου έφτασαν αεροπορικώς κάποιες από τις σορούς, ήταν δραματικές.
Η δίκη η οποία πραγματοποιείται λίγους μήνες μετά, αλλά και η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό αφήνουν στους επιζώντες και τους συγγενείς των θυμάτων την πικρή γεύση της ατιμωρησίας εκείνων που θεωρούν έως σήμερα ενόχους. Η τοπική κοινωνία ξεσηκώνεται, αφού πριν το ναυάγιο είχε αμφισβητηθεί η ικανότητα των πλοίων της εταιρείας Τυπάλδου, λόγω των μετατροπών που είχαν υποστεί.

Συμπέρασμα:

Οι  ένοχοι δεν τιμωρούνται ποτέ και σε καμιά εποχή, ούτε ακόμα κι όταν τα αίσχη τους εχουν αντίκτυπο ανθρώπινες ζωές

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Κάτω τα χερια απ' την Ακρόπολη ρε!





Κι ομως, πανε πολλά χρόνια-ουυυυυυυυυυυυυυυυ, ούτε θυμούμαι πόσα- που μου το ειχε πει ένας γέρος:
Δε μασε κατακτήσανε ετότεσας που τοσε κάμαμε τη μούρη κρέας, αλλα εγω δε θα ζω μα να το κατέχεις
Θα μασε βάλουνε κάτω με το παρα."
Σήμερα ούτε κατέχω εγω αν ζει αυτος ο γέρος, αλλά καλλιά το 'χω να μη ζει, να μη δει τα χάλια μας
Για να μη δει πόσο δίκιο ειχε
Ακου να τους πουλήσουμε  την Ακρόπολη!
Ακου να τους πουλήσουμετη Κερκυρα!
Ακου να τους πουλήσουμε τα νησια μας!

Δεν εχουμε θαρρω άλλο τρόπο να αντισταθούμε σήμερα  παρά μόνο τους ιδιους που χρησιμοποιούν κι αυτοί.
Ας αντισταθούμε λοιπόν, μ οτι τρόπο μπορούμε σ αυτους τους κοκκινομούρηδες που τολμαν και σηκώνουν τα ματια τους στην Ακρόπολη
Κάτω τα χερια απ'  την Ακρόπολη ρε!

Τι λετε λοιπόν για μια αποχούλα απο Γερμανικά προιόντα¨;

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Επανήλθα και σας εχω και νέα



Λοιπον, αφου ο ασθενης υπολογιστής απέθανε τελικα και μόλις τον αντικατέστησα, ο υπολογιστής απέθανε ζητω ο νεος υπολογιστής, επανηλθα δριμυτερη και μαλιστα με νέα

Λοιπόν,θυμάστε  την περίπτωση  με το σύνδρομο Ντάουν που σας έλεγα
Ε λοιπον, μερικες μερες μετα, κι αφου τα παιδιά, το ζεύγος δηλαδη, ξόδεψε περίπου ενα χιλιάρικο σε εξετάσεις , χώρια η  ψυχολογική κατάσταση, εφτασαν να ακουσουν το περίφημο
ΛΑΘΟΣ, εγινε λάθος.
Τωρα, αν εγω σκεφτώ οτι αυτο το λάθος γινεται εσκεμένα, θα ειμαι πολύ καχύποπτη
Ε λοιπόν ναι, το σκεφτηκα και οχι μονο, το εψαξα κιόλας, δημοσιογραφικο αίμα βλέπετε κυλά μεσα μου
Κι εμαθα οτι αυτο το λαθος γινετε πολυ συχνα τελευταια, αφου βλέπετε κανενα ταμείο δεν καλύπτει τις συγκεκριμενες εξετάσεις
Που σημαινει πως αν οι γονεις δεν είχαν τα λεφτά, ένα αγγελούδι τώρα θα είχε ‘ταξιδέψει’
’Η έστω, αν  τελικά το λάθος φανει αργότερα, τι γινεται, μου λετε
Θα μου πείτε, μα το γνωστό παραμυθάκι Ρίκη, ιατρικο λάθος φυσικα.
Μα ειναι αυτα ρε παιδιά ιατρικα λάθη, αει στην ευχη
Αντε, καλωσώρισα