Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Θυμάμαι...

Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Από που να αρχίσω, και τι να πρωτοθυμηθώ για μια μέρα τέτοια τριάντα, και βάλε, χρόνια πίσω.
Οι μνήμες, γλυκές στην σωστή πόσότητα, και νόστιμες σαν καραμελωμένα αμύγδαλα, βιάζονται να προβάλλουν, να δώσουν το παρόν τους, να πουν "είμαι εδώ" μη τυχόν και ξεχαστούν στα σκοτάδια του ανείπωτου...
Θυμάμαι λοιπόν πως πριν τριάντα, και βάλε, χρόνια πίσω, οι Πρωτοχρονιές, μέσα κι έξω, είχαν πάντα την ίδια εικόνα.
Την εικόνα του καρτ ποστάλ με τον αγαθό γέροντα που έρχεται για να μοιράσει καλό, καλό, και μόνο καλό!
Θυμάμαι πως η γειτονιά με τις μονοκατοικίες μύριζε ολάκερη κανέλα, βανίλια, και μοσχοκάρφια.
Θυμάμαι μανάδες με τσεμπέρια να μεταφέρουν λαμαρίνες και τον φούρνο της γειτονιάς να ψήνει ασταμάτητα.
Θυμάμαι τις ανοιχτές πόρτες που έμπαιναν και έβγαιναν παιδιά για "να τα πούνε" και το ανοιχτό χαμόγελο που τα υποδέχονταν.
Θυμάμαι, μια μικρή κοντούλα και χοντρούλα, εμένα δηλαδή, να γυρίζει ολημερίς στις αλάνες με δυο τρία άλλα ιδίας υποστάσεως κορίτσια, για το πρωτοχρονιάτικο χαρτζιλίκι και αργά το απόγευμα να μοιραζόμαστε σε μια γωνιά τον "κόπο μας" που στην καλύτερη δεν ξεπερνούσε το τάληρο.
Θυμάμαι τις φρουτιέρες του σπιτιού, εκείνη την μπλε και τη ροζ ειδικά απο κρυστάλλινη οπαλίνα, που πάντα ανήμερα, η έρμη η μάνα την γέμιζε φρούτα, μύγδαλα και κάστανα για να ενημερώσουν πως "σήμερα είναι μια μέρα αλλιώτικη από τις άλλες.Σήμερα θα φας και θα χορτάσεις με ότι δεν τρως όλες τις άλλες."
Θυμάμαι την εικόνα που λίγο πριν το έμπα του καινούργιου χρόνου έβγαινε πάντα στην εξώπορτα για να μπει ξανά μέσα με το δεξί πόδι εκείνου που αποφαζίζονταν πως ήταν ο πιο γουρλής για να κάμει το ποδαρικό στο σπίτι.
Ρεβεγιόν όχι, δεν θυμάμαι, ή δεν τα έζησα εγώ ή δεν υπήρχαν τότε, θυμάμαι όμως όλες τις γειτόνισσες να μπαίνουν και να βγαίνουν την παραμονή για να ευχηθούν γιατί ανήμερα κανείς δε θα πόριζε από το σπίτι του.
Κανείς δεν θα τολμούσε να φορτωθεί στις πλάτες του κάποιο κακό που ίσως συνέβαινε στη διάρκεια του χρόνου έστω και σαν υποψία.
Θυμάμαι ότι δεν μου άρεσε καθόλου το μπάνιο στην σκάφη που όμως έπρεπε απαραίτητα να το υποστώ το βράδυ της παραμονής για να είμαι και όλο τον υπόλοιπο χρόνο καθαρή.
Θυμάμαι το ζόρι μου να κοιμηθώ νωρίς μη τυχόν και περάσει ο Αι Βασίλης και με βρει ξύπνια, θυμώσει μαζί μου, και φύγει δίχως να μου αφήσει το δώρο του.
Θυμάμαι το καρδιοχτύπι μου εκείνο το πρωί της Πρωτοχρονιάς που βρήκα δίπλα από το μαξιλάρι μου τρία ολάκερα βιβλία από την σειρά της "Πολυάννας" που ήταν η αγαπημένη μου.
Θυμάμαι ότι τα μύριζα, τα χάιδευα, και δεν πίστευα στα μάτια μου.. πίστεψα όμως απόλυτα εκείνη την στιγμή στην ύπαρξη του αγαθού γέροντα.
Θυμάμαι το ροδοκοκκινισμένο ψητό κοτόπουλο με την περίεργα γιορτινή γεύση που τρώγαμε πάντα εκείνη την μέρα εγώ και τα αδέλφια μου και τη μαμά πάνω απο το κεφάλι μας να απαγορεύει να μαλώσουμε - συνήθως για το ποιος είχε στο πιάτο του την μεγαλύτερη μερίδα- γιατί θα μαλώναμε και όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Θυμάμαι πως μας συνιστούσε να διαβάσουμε έστω και για πέντε λεπτέ τα μαθήματα του σχολείου μας για διαβάζουμε και όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Θυμάμαι το φως που έπαιρνε πάντα το δείλι μιας τέτοιας μέρας.
Ένα φως που σηματοδοτούσε πάντα αρχή και ποτέ τέλος.
Θυμάμαι ότι τριάντα χρόνια και πριν, μια μέρα σαν ετούτη, πάντα κάτι καλό περίμενα ότι θα συμβεί στην ζωή μου και στην ζωή των γύρω μου.
Συνέβη; Δεν ξέρω...Ξέρω όμως ότι αν ευχηθώ καλή χρονιά θα νιώθω σαν να κοροϊδεύω τον κόσμο, πλην όμως θα το τολμήσω:
Καλή χρονιά Συνέλληνες με την ευχή ο χρόνος που πέρασε να είναι και ο τελευταίος των δεινών μας.
Καλή χρονιά με ειρήνη, υγεία, και ψωμί για όλο τον κόσμο!

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Της Δικαιοσύνης... Ποιας δικαιοσύνης;;;


Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη
Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο θρήνος των άμοιρων γονιών της ακόμα πιο άμοιρης 15χρονης Μυρτώς  που το καλοκαίρι που μας πέρασε πατήθηκε στην κυριολεξία η ζωή της κάτω από την μπότα των ορέξεων του αλλοδαπού κτήνους της Πάρου, και μια νέα τραγωδία, απόρροια των ορέξεων ενός άλλου κτήνους, ημεδαπού τούτη τη φορά- γιατί το είπαμε, τα κτήνη δεν έχουν πατρίδα- έπεσε σαν σύννεφο πάνω απο τα κεφάλια μας για να μας υπενθυμίσει που ζούμε...πως ζούμε, και προπάντων με ποιους ανθρώπους ζούμε...
Γιατί, παραδόξως, και τα δύο αυτά κτήνη είχαν πολύ πρόσφατο και επανειλημμένο πάρε δώσε με την  δικαιοσύνη, η οποία φροντίζει να  κρατά το καντάρι της ίσο και να εξαντλεί την αυστηρότητα της  οπουδήποτε αλλού πλην εκεί που πρέπει με αποτέλεσμα τα γνωστά...
Ένα μεγάλο, πολυ μεγάλο "μπράβο" λοιπόν στους δικαστές που  φροντίζουν να φτιάχνουν νόμους τέτοιους που αθωώνουν τέρατα και τους δίνουν τις δυνατότητες να κάνουν αυτά που κάνουν.
 Αλήθεια, αναρωτιέμαι, ποιοι  είναι άραγε οι δικαστές  που την πρώτη φορά που συνέλαβαν το κτήνος της Πάρου δεν φρόντισαν να τον στείλουν απο κει που ήρθε, και αθώωσαν  τον κτήνος της Ξάνθης  την προηγούμενη που είχε βιάσει, ή έστω προσπάθησε να βιάσει μια άλλη κοπέλα;
Που είναι αλήθεια;  Βρίσκονται ακομα στις έδρες τους; 
Περίεργο για την λαλίστατη Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων που όταν πρόκειται για μείωση αποδοχών κινεί τα πάνω κάτω.
Τώρα; Θα βγάλει καμιά ανακοίνωση τώρα;
Τώρα; Που βρίσκονται όλοι αυτοί τώρα;
Έτσι για να αναζητήσουν οι γονείς των άμοιρων παιδιών απο αυτούς τις ευθύνες, γιατί απο κάπου τέλος πάντων κάποτε πρέπει να αναζητήσουμε ευθύνες.
Κάποιος επιτέλους πρέπει να τους υπενθυμίσει πως δικαιώματα δεν έχουν μόνο οι εγκληματίες, δικαιώματα δεν έχουν μόνο οι θύτες αλλά και εξίσου και τα θύματα.
Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, εξίσου, γιατί εξίσου;

Αυτό έψαχνε...
Γιατί  'άραγε θα πρέπει να έχει εξίσου δικαιώματα εκείνος που σκοτώνει με εκείνον που αποζητά δικαιοσύνη;
Γιατί θα πρέπει ένας φονιάς να ντύνεται, να πλύνεται, να σιτίζεται, να ζει με δυο λόγια εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και λίγο καιρό μετά το έγκλημα να κυκλοφορεί ελεύθερος;
Ποιος πολιτισμός το επιτρέπει και  δικαιώνει αυτό;
Ο πολιτισμός της ζούγκλας που ζούμε;
Και γιατί μετά θα πρέπει οι ίδιοι εκείνοι που με τους νόμους τους επιτρέπουν το έγκλημα να κυνηγούν όσους επιλέγουν να βρουν το δίκιο τους μέσα απο την αυτοδικία.
Αφού εσείς μετατρέψατε την κοινωνία σε ζούγκλα.
Αφού εσείς με την δικαιοσύνη σας επιτρέπεται σε τέρατα σαν τα συγκεκριμένα να εγκληματούν προβάλλοντας σαν μοναδική δικαιολογία "έτσι μου ήρθε και το έκανα..."
Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή μωρέ, για πείτε μου...

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Θάνατος ή πνίξιμο;


Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Μετά την επικείμενη διάσπαση των Ανεξάρτητων Ελλήνων και την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ, ο πολίτης που θέλει να εκφράσει την αντίθεση του στην τριτικομματική « σωτήρια, μνημονιακακή κυβέρνηση της χώρας μας» κινδυνεύει δυστυχώς να έχει μόνο δύο επιλογές
Σύριζα ή Χρυσή Αυγή. 
Έτσι, σε περίπτωση πρόωρων εκλογών, στον αντιμνημονιακό ψηφοφόρο εκ των πραγμάτων θα τεθεί το δίλημμα:
Στηρίζω παρατάξεις με μέλη που αποκαλούν τα Σκόπια Μακεδονία;
Στηρίζω παρατάξεις με μέλη που δημιουργούν κιτς προβοκάτσιες δήθεν χτυπημάτων και εντός πέντε λεπτών παρουσιάζονται και θεατρικά θεατρικά τις δηλώνουν σώοι και ακέραιοι;
Με δυο λόγια στηρίζω παρατάξεις προερχόμενες εκ του ιδίου και ιδίου πολιτικού συστήματος με επαγγελματίες πολιτικούς, ή στηρίζω το νεοεκκολαφθέν αυγό του φιδιού κι όποιον πάρει ο χάρος;
Έτσι κι αλλιώς χαμένος για χαμένος…
Μεγάλο το δίλημμα λοιπόν για τον έρμο τον ψηφοφόρο…Αν πάει μπρος σκοτώνεται, αν πάει πίσω πνίγεται… μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα που λένε…
Τι να επιλέξει; Θάνατο ή πνίξιμο;
Μα αφού εκ των πραγμάτων το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο..
Σωτηρία λοιπόν σ’ αυτή την έρμη χώρα δεν υπάρχει από πουθενά;
Α ναι, ξέχασα, έχουμε και μια τρίτη περίπτωση:
Το ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ
Ποιο είναι αυτό;;;; Δεν το ξέρετε; Μα η νέα ίδρυση πολιτικής κίνησης που κοινοποίησε μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα ο βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος, όπου θα μαζευτούν όλα τα απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ και ρίχνοντας πάνω από το σώμα τους, το σώμα του λύκου, μια νέα προβιά αρνιού θα προσπαθήσουν πάλι να μας ρίξουν πρώτα στάχτη στα μάτια και στη συνέχεια να μας ρίξουν σε κανένα άλλο γκρεμό.
Εξάλλου το λέει κι η ονομασία του κόμματος :
ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ- και μην ακούτε πως το μεταφράζει: (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας),
Κάπου στοχεύει να μας ρίξει πάλι αυτός….
Α ρε κατακαημένε ‘Έλληνα!
Τίποτα δεν σου απόμεινε πια…το μόνο ίσως που σου απομένει είναι να επιλέξεις προσωπικά τον τρόπο του θανάτου σου:
Θάνατος ή πνίξιμο;

πηγη

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Αλίμονο στην κοινωνία που έχει ανάγκη την φιλανθρωπία


Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη 
"Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας."

Ουρλιάζουν μεγαλοκάναλα και σπουδαίοι πολιτικοί -και κάθε είδους- παριστάμενοι φιλοξενούμενοι τους τις τελευταίες μέρες.
" Έχουμε την ικανοποίηση να ανακοινώσουμε πως στέφτηκε με επιτυχία η μεγάλη προσφορά αγάπης του τάδε επιχειρηματικού ομίλου..."
" Ο τάδε δήμος πρόσφερε τάδε ποσότητα τροφίμων στους δημότες του..."
"Παρευρέθηκε στην τάδε εκδήλωση αγάπης η τάδε μεγάλη κυρία..." όπου "τυχαία" εντελώς παρευρέθηκαν και δεκάδες τηλεοπτικοί φακοί...
-Μα τι κακιά που είμαι λοιπόν και εντελώς αντίθετη απέναντι στην δική τους φιλανθρωπία...-
Με δυο λόγια, όλοι αυτοί, και άλλοι τόσοι, έκαναν και πάλι την καλή τους πράξη και θεωρούν αυτονόητο, αφού πρώτα την διατυμπανίσουν να προχωρήσουν στην συνέχεια και αναπαυμένοι συνειδησιακά να αναπαύσουν και το "ταλαίπωρο" κορμί τους απολαμβάνοντας τον ύπνο του δικαίου στην ζεστή τους κρεβατοκάμαρα ξεχνώντας προφανώς ότι ο άνθρωπος δεν τρώει μόνο τρεις φορές τον χρόνο:
25 Δεκέμβρη, 1 Γενάρη, και όποτε πέσει το Πάσχα.
Ξεχνώντας ότι ενόσω αυτοί προχωρούν για το φορτωμένο με ζεστασιά σπιτικό τους, δεκάδες άνθρωποι από αυτούς που ελέησαν πριν λίγες ώρες, απο αυτούς που η πολιτική και η επιχειρηματικότητα τους μετέτρεψε σε ευγνώμονες ζητιάνους, θα ξεπαγιάζουν στις γωνιές των δρόμων έστω κι αν για σήμερα τουλάχιστον "η φιλανθρωπία τους", τους εξασφάλισε ένα πιάτο φαΐ επιπλέον.
Ξεχνώντας, εκούσια ή ακούσια, τι σημασία έχει, λέξεις και όρους που πριν λίγα χρόνια ούτε καν υπήρχαν στο λεξιλόγια μας:
Νεόπτωχοι, νεοάστεγοι, νεοζητιάνοι, κτλ κτλ, οπότε αφού ξεχνούν τους όρους πως να θυμούνται τους ανθρώπους;
Ξεχνάτε εύκολα αγαπητοί μου, πολύ εύκολα.
Ξεχνάτε ότι όλοι εσείς δημιουργήσατε αυτήν την τραγωδία της "φιλάνθρωπης κοινωνίας" κι αλίμονο
στην κοινωνία που έχει ανάγκη την φιλανθρωπία, πολλώ δε μάλλον την δική σας.
Ξεχνάτε, δεν σας περνά καν από το μυαλό, πως ποτέ κανείς δεν κατάφερε να φορέσει δυο παλτά, να φάει παραπάνω από ότι χωρά το στομάχι του, και να πάρει μαζί του όλα όσα έκλεψε εις βάρος των συνανθρώπων του πριν φύγει.
Ξεχνάτε, δεν σας περνά καν από το μυαλό, έμποροι της πολιτκής και της υποτιθέμενης ανθρωπιάς, πως αν Εκείνος μπορούσε να επιστρέψει πάνω στην γη μαστίγιο και κατάρα θα έπεφτε πάνω σας.
Γιατί:
"Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας."
Θυμηθείτε το κάποτε...

πηγη

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Το έθιμο της καλής χέρας στην Κρήτη.


Της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

Δεν γνωρίζω από που προέρχεται, αλλά ούτε και με αφορά για να πω την αλήθεια.
Το κρατώ απλά μέσα μου σαν μια απο τις ωραιότερες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων και το αφήνω να κυλά στις μνήμες μου άψαχτο, μεταφέροντας το κι εγώ στην κόρη μου και παρακαλώντας την να το μεταφέρει κι εκείνη με την σειρά της στα παιδιά της.

Οπότε, έχουμε και λέμε :
Τέλη της δεκαετίας του 70 και τα παιχνίδια στην επαρχιακή πόλη του Ηρακλείου ελάχιστα και μόνο για τους πολύ τυχερούς.- Αυτοί υπήρχαν ανέκαθεν βλέπεις-
Η βόλτα στο κέντρο της πόλης όμως, ανέξοδη εντελώς, απο την αρχή της Λωφ. Δικαιοσύνης έως και τα Λιοντάρια, στο περίφημο Κιρκόρ, ανήκε σε  όλους, όπως επίσης σε όλους ανήκε και το όνειρο.
Πρόσωπα μεσόκοπα, νεανικά, παιδικά, όλα χαμογελαστά, καθώς η προσδοκία δεν ξεπερνούσε το εφικτό  αλλά ούτε  και το εφικτό δεν ήταν απραγματοποίητο.- Σαν σήμερα λόγου χάρη-
Τα παιδιά δεν ζητούσαν πολλά και αυτά που ζητούσαν  σχεδόν όλοι μπορούσαν να τους τα προσφέρουν.
Έτσι λοιπόν μετά το πέρας της  απαραίτητης βόλτας και την επιστροφή στο σπίτι, η αγωνία μεγάλη, καρφιτσωμένη στα μάτια του κάθε μικρού και κάθε έφηβου, για το πόσο λίγο η πολύ θα γέμιζε η τσέπη του απο τις 12  και μετά που θα άλλαζε η μέρα και θα έμπαινε ο καινούργιος χρόνος.
Και όταν το ρολόι χτυπούσε  12 νταν  ο "πατριάρχης" του σπιτιού, επιβλητικά επιβλητικά σηκώνονταν πάνω κι αφού πρώτα έσπαγε ένα κατακόκκινο ρόδι μέσα στο σπίτι που, σημάδι ευγονίας και ευζωίας,
στην συνέχεια  γενναιόδωρα πετούσε  ότι είχε σε ψιλά μέσα στις τσέπες του, φρόντιζε μάλιστα απο νωρίς να είναι παραπάνω απο αρκετά- κάτι που ήταν μόνο η αρχή για το τσούρμο των παιδιών που περίμενα πως και τι για να ορμήσουν και να τα περιμαζέψουν από τις γωνιές του σπιτιού  που είχαν διασκορπιστεί.
Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή. Μια μικρή αρχή γιατί το μεγάλο έρχονταν απο κει κι έπειτα.
Το όμορφο, το σπουδαίο, το ουσιαστικό δεν κρύβονταν μέσα σε ξενόφερτες Αγιοβασιλιάτικες  μπότες αλλά στο στιβαρό χέρι του μπαμπά, στο τρυφερό χέρι της μάνας, στο σεβάσμιο χέρι της γιαγιάς και του παππού,  στο γενναιόδωρο χέρι του θείου, της θείας, ενός καλού φίλου, κ.τλ κτλ κτλ.
Όλα τα χέρια ανοιχτά κάποτε, όλα κάτι έδιναν,  κι όλα τα παιδιά από κάτι έπαιρναν.
"Έλα δω βρε μασκαρά να σου δώσω την καλή σου χέρα"  για μια ολόκληρη ημέρα έλεγαν οι μεν κι άκουγαν οι δε, κι άπαντες ήταν ευτυχισμένοι.
Κι εκείνοι που έδιναν κι εκείνοι που έπαιρναν γιατί κανείς δεν ξέφευγε από το όριο του.
Κανείς δεν ζητούσε παραπάνω από αυτό που του έδιναν, και κανείς δεν έδινε παραπάνω απο αυτό που μπορούσε...
Έτσι, εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλα τα παιδιά αποκοιμόνταν με  το χαμόγελο στα χείλη και το "θησαυρό"  της καλής χέρας κρατημένο σφιχτά στο δικό τους χέρι .
Την επαύριο, με το άνοιγμα των μαγαζιών, είχαν την μία και μοναδική ευκαιρία της χρονιάς, να ξοδέψουν χρήματα  όπου αυτά ήθελαν.
Στις λιγοστές απολαύσεις δηλαδή που τους προσφέρονταν.
Και ήταν ευτυχισμένα!
Γιατί η ευτυχία στην ζωή μας δεν κρύβεται στα πολλά αλλά στα καλά...

πηγη

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Ἡ Μαρούλα τῆς Λήμνου!

Μία γυναίκα μόνη μπορεῖ νὰ ἀνατρέψῃ μίαν στρατιά;Ναί, ἐὰν εἶναι κάποια Μαρούλα ἀπὸ τὴν Λῆμνο. 

Πόσες καὶ πόσες Μαροῦλες δὲν πέρασαν ἀπὸ ἐτοῦτον τὸν τόπο…Ἂς τὶς θυμόμαστε κάπου κάπου…
Καλὸ σὲ ἐμᾶς κάνουμε πρῶτα πρῶτα.


Ολόκληρη η χερσόνησος του Αίμου (Βαλκάνια) στενάζει κάτω από τον βαρύ και ανελέητο Οθωμανικό ζυγό. Οι μαύρες μέρες για τον Ελληνισμό έχουν αρχίσει και πρόκειται να διαρκέσουν πολλούς αιώνες με πίκρες και θυσίες ώσπου να ανατείλουν ξανά οι αχτίδες της Ελευθερίας. Σ’ ένα νησί του Αιγαίου όμως, οι κάτοικοί του αναπνέουν ακόμη τον αέρα της Ελευθερίας, που είναι σαν το δροσερό αεράκι στο κατακαλόκαιρο. Η Λήμνος, από τα λίγα μέρη που δεν έχουν κατακτηθεί από τους Τούρκους, περιμένει και αυτή τους βαρβάρους να έρθουν.
Στο φρούριο του Κότσινα στην ανατολική Λήμνο, μεγαλώνει ένα κορίτσι, η Μαρούλα. Είναι η κόρη του Άρχοντα και της Δέσποινας του φρουρίου, του Ισαακίου Κομνηνού και της Ευφροσύνης. Χαϊδευτικά την φωνάζουν Μαρούλα αντί για Μάρω, επειδή είναι νεαρή κοπέλα και όχι γυναίκα, ακόμη. Μεγαλώνει σε περιβάλλον Ελευθερίας και Πατριωτισμού, που την κάνει περήφανη για την καταγωγή της και για την ελεύθερη Λημνία γη.
Διψάει για ανώτερη μόρφωση. Αν και μόλις δώδεκα ετών, ρωτάει συνέχεια και μαθαίνει για το κάθε τι που την περιβάλει. Οι γονείς της ανησυχούν γιατί δεν υπάρχει κοντά τους κάποιος ανώτερος δάσκαλος να την αναλάβει. Τύχη αγαθή όμως, έφερε στην γη της Λήμνου τον λόγιο της εποχής Πορφύριο Νοταρά, που έφτασε στον Κότσινα το 1472. Αμέσως τον προσλαμβάνει ως δάσκαλο της κόρης του ο Ισαάκιος Κομνηνός. Η Μαρούλα μαθαίνει κοντά του γεωγραφία, μαθηματικά και προπάντων ιστορία που μιλάει για ήρωες, άρχοντες, μάχες και προδοσίες που πυροδοτούν την ψυχή της νεαρής αρχοντοπούλας. Η Μαρούλα μεγαλώνοντας γίνεται μια δεσποινίδα ωραία στην όψη, μα ακόμα ωραιότερη στην ψυχή και στο πνεύμα, φωτίζοντας τους πάντες και τα πάντα γύρω της.
Το πέπλο της σκλαβιάς ρίχνει απειλητικά την μαύρη σκιά του στην Λήμνο. Στις 21 Μαΐου του 1478, οι Οθωμανοί φτάνουν με στόλο στο νησί, με αρχηγό τον Σουλεϊμάν πασά. Η Μαρούλα είναι πια 18 χρονών. Αντικρίζει με δέος τον τουρκικό στόλο από τις πολεμίστρες.
Οι Έλληνες υπερασπιστές του φρουρίου μαζί με τους Βενετούς συμμάχους ετοιμάζονται για την πολιορκία, μην ξέροντας πόσο θα διαρκέσει. Τα ξίφη ακονισμένα, τα τόξα ανά χείρας και τα βέλη έτοιμα στις φαρέτρες. Όλοι περίμεναν καιρό τώρα τους βαρβάρους εισβολείς από τις στέπες της κεντρικής Ασίας. Παρακολουθούν με αγωνία και φόβο τους Οθωμανούς με τους αλυσιδωτούς θώρακες και τα μυτερά κράνη. Έλληνες και Βενετοί προσεύχονται την ύστατη στιγμή να τους δώσει ο Θεός δύναμη. Οι παλάμες ιδρώνουν σφίγγοντας τα ξίφη. Οι πέτρες είναι έτοιμες στις πολεμίστρες να ριχτούν στα κεφάλια των τουρκικών σκυλιών. Ο Ισσάκιος Κομνηνός σαν άλλος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος περιτρέχει τα τείχη και εμψυχώνει τους στρατιώτες του.
Οι Οθωμανοί επιτίθενται σαν λυσσασμένοι. Οι πρώτες κλίμακες (σκάλες) γαντζώνονται πάνω στα τείχη και οι Τούρκοι σκαρφαλώνουν σαν δαίμονες, βγαλμένοι θαρρείς από την κόλαση του Δάντη. Τα τείχη πλημμυρίζουν από τους Οθωμανούς με τους αλυσιδωτούς θώρακες και τα μεγάλα ξίφη. Το αίμα χύνεται ποτάμι, ενώ οι κραυγές αγωνίας και πόνου ανακατεύονται με τις ιαχές των υπερασπιστών. Ο Ισαάκιος μάχεται σαν άλλος Παλαιολόγος για τα όσια και τα ιερά του σκλαβωμένου έθνους των Ελλήνων. Οι Οθωμανοί τον κυκλώνουν κι’ ένας εξ’ αυτών του παίρνει την ζωή με το ξίφος του. Σωριάζεται κάτω και η μάχη γύρω του ανάβει. Το ηθικό των υπερασπιστών του φρουρίου κλονίζεται εξαιτίας του χαμού του φυσικού τους ηγέτη. Οι στρατιώτες υποχωρούν, αλλά η Μαρούλα βλέποντας ότι η μάχη θα χαθεί και χωρίς να το σκεφτεί ζώνεται τ’ άρματα του πατέρας της. Παίρνει στα χέρια της το ματωμένο ξίφος του κι’ ορμάει γεμάτη οργή και μένος εναντίον των Τούρκων, χτυπώντας και παραμερίζοντας τους εισβολείς. Οι Τούρκοι τα χάνουν, καθώς δεν περίμεναν ποτέ μια νεαρή κοπέλα να τα βάλει μαζί τους την στιγμή που οι άντρες υποχωρούν. Οι Έλληνες αναθαρρούν. Ακολουθούν την Μαρούλα και καταδιώκουν τους Τούρκους σαν μια γροθιά, τρέποντάς τους σε φυγή. Ως άλλη αμαζόνα χτυπιέται με άντρες δυνατότερους από αυτήν, αλλά η ψυχή της δεν φοβάται τον θάνατο. Οι Τούρκοι κατακόπτονται σωρηδόν από την θεϊκή ορμή της κόρης της Λήμνου. Τα πτώματα των βαρβάρων στοιβάζονται στα τείχη. Οι Τούρκοι τρέχουν να βρουν σωτηρία στα πλοία τους. Η Μαρούλα σαν κακός τους δαίμονας δεν τους αφήνει σε χλωρό κλαρί. Μπαίνουν στα πλοία τους και χάνονται στο πέλαγος. Το φρούριο σώθηκε και οι άνδρες ζητωκραυγάζουν.
Η Μαρούλα της Λήμνου, αν και άγνωστη στους πολλούς σήμερα, εισήλθε επάξια στο πάνθεον των Ελλήνων Ηρώων και πρόσθεσε κι άλλες ένδοξες σελίδες στην μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού.
πηγη Αἴας Τελαμώνιος καὶ φωτογραφία

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Ο ξυλοδαρμός Στρατούλη: Το ΚΙΤΣ της προβοκάτσιας!!!


Η Είδηση: Στο ημίχρονο του αγώνα μεταξύ της ΑΕΚ και του Ατρομήτου, έξω από τη θύρα 11 τρεις άγνωστοι κτύπησαν τον Στρατούλη, ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ότι είναι μέλη της Χρυσής Αυγής!!!
Τα κόμματα καταδίκασαν την πράξη. Η Χρυσή Αυγή διαψεύδει και καταδικάζει και αυτή την πράξη…
Η ιστορική εμπειρία, το θεατρικό σκηνικό του ξυλοδαρμού, αλλά και η αναγωγή της Χρυσής Αυγής σε «δαίμονα» κατά της «Δημοκρατίας», καθώς και το πολιτικό κλίμα που ετοιμάζουν για αιματηρές συγκρούσεις των «άκρων» (γύρω από αυτήν την ΑΠΑΤΗ), μας οδηγεί στο εξής πολιτικό συμπέρασμα: Ότι αυτός ο ξυλοδαρμός είναι μια χοντροκομμένη προβοκάτσια, έστω και αν έγινε, διότι πολλοί «ξυλοδαρμοί» εδώ στην Ελλάδα είναι μαϊμούδες.
Να θυμηθούμε μόνο τον ξυλοδαρμό μαϊμού του Πολυζωγόπουλου, ή το τελετουργικό θέαμα με το λοστό που κτύπησε τον Ευθυμίου…
Εδώ στην Ελλάδα το είδος αυτών των «ξυλοδαρμών» είναι ιδιαίτερα προσφιλές για το παρακράτος, τους πολιτικούς του και ιδιαίτερα για τις προπαγανδιστικές μήτρες του καθεστώτος (ΜΜΕ)…
Ο Ξυλοδαρμός, όμως, του Στρατούλη εμπλουτίζεται με ένα επιπλέον «στοιχείο»: Οι «εκτελεστές» δηλώνουν και διαλαλούν την πολιτική τους ταυτότητα!!!
Δηλαδή διαπράττουν το «έγκλημα» για να ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ πολιτικό ζήτημα, για να ρίξουν νερό στο μύλο στη στρατηγική εκείνη των κομμάτων που τοποθετεί τη Χρυσή Αυγή στη θέση του δαιμονοποιημένου ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ κατά του καθεστώτος. Να πυροδοτήσουν δηλαδή παραπέρα το συγκρουσιακό και διχαστικό κλίμα ανάμεσα σε μια εικονική αντίθεση: Χρυσή Αυγή από τη μια και το ΣΥΝΟΛΟ των πολιτικών δυνάμεων από την άλλη. Από τη μια ο επελαύνων νεοταξικός ΦΑΣΙΣΜΟΣ (το κυβερνητικό και κομματικό οικοδόμημά του) εναντίον του «φασισμού» της Χρυσής Αυγής (του παρωχημένου αυτού φασισμού, ο οποίος απλώς αποτελεί το χρήσιμο, παρακρατικό «εργαλείο» του νεοταξικού φασισμού).
Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στην ίδια ΣΥΝΤΑΓΗ της κατασκευασμένης τρομοκρατίας των μυστικών υπηρεσιών, αυτή που είχε σαν πρώτη ύλη τις «ακροαριστερές» ποικιλίες και οργανώσεις.

Εδώ απλώς αλλάζει το χρώμα της κατασκευής: Από «ακροαριστερό» γίνεται «ακροδεξιό» και «φασιστικό» (Χρυσή Αυγή). Η μέθοδος, η λογική και οι στόχοι είναι οι ίδιοι: Να συσπειρώσουν το καταρρέων καθεστώς, αλλά και όλη την κοινωνία γύρω από τη νέα απειλή, τον παλιό ΦΑΣΙΣΜΟ.
Με πιο απλά λόγια: Να ΕΠΙΚΑΛΥΨΟΥΝ, να μεταθέσουν, αλλά και να ξεπλύνουν τη ΦΡΙΚΗ του υπαρκτού, ζωντανού φασισμού που ζούμε (το φασισμό της Νέας Τάξης και των πολιτικών τους ανδρεικέλων), με το νέο κατασκευασμένο «σκιάχτρο»: τη Χρυσή Αυγή (το παρακρατικό απομεινάρι μιας παρωχημένης φασιστικής μάσκας).
Σε αυτήν τη σκηνοθεσία εντάσσεται και ο «ξυλοδαρμός» του Στρατούλη. Μια σκηνοθεσία διάτρητη από όλες τις πλευρές και κακοστημένη. Μια σκηνοθεσία ανάλογη με την αισθητική του καταρρέοντος καθεστώτος: Την αισθητική του τρομοκρατικού ΚΙΤΣ…
Ο «ξυλοδαρμός» του Στρατούλη είναι ένας ακόμα κρίκος στη νεοταξική στρατηγική των αιματηρών και ΕΙΚΟΝΙΚΑ διχαστικών επεισοδίων που έχουν σχεδιάσει τα μαντρόσκυλα της Νέας Τάξης: Μυστικές υπηρεσίες και παρακράτος, με τα κόμματά τους και τις ομάδες κρούσης τους…
Υ.Γ. Μια σημειολογική λεπτομέρεια: Στο γήπεδο της ΑΕΚ (εκεί έγινε το επεισόδιο) την κυρίαρχη «εποπτεία» την έχουν οι οργανωμένοι χούλιγκαν της ομάδας.
Αυτοί οι χούλιγκαν καθοδηγούνται από τους σκληρούς «αντιεξουσιαστές» των Εξαρχείων και ΟΧΙ από τους χρυσαυγίτες…
Πήγαν, λοιπόν, εκεί χρυσαυγίτες και ξυλοφόρτωσαν τον Στρατούλη ανενόχλητοι και ασύλληπτοι!!!!!!

πηγή http://resaltomag.blogspot.gr/2012/12/blog-post_17.html

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

«ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΕΤΟΧΟΣ»: Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ. Όλη η αλήθεια και η δικαίωση της Ελλάδας που αποσιωπούν οι βαρώνοι των ΜΜ”Ε”.


Ολόκληρη η αποκαλυπτική έρευνα.Για πρώτη φορά αποκαλύπτουμε όλο το παρασκήνιο της διαπλοκής μαζί με τις ρίζες της στο πολιτικό σύστημα. Τα ονόματα, τα γεγονότα, οι καταστάσεις και τέλος η μεγάλη αποκάλυψη. Διαβάστε όλο το αφιέρωμα της μάχης ανάμεσα στην Ευρώπη των λαών και την Ευρωπαϊκή διαπλοκή που στραγγαλίζει σήμερα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το 1989, με Κυβέρνηση Τζανετάκη, ψηφίσθηκε ο νόμος για την ιδιωτική τηλεόραση. Ατυχώς, αμέσως δόθηκαν «προσωρινές άδειες», ιδίως στους εκδότες (MEGA, Λαμπράκης, Αλαφούζος, Τεγόπουλος, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης) και στον Κυριακού (ANT 1). Το προηγούμενο έλλειμμα δημοκρατίας, όπως γίνεται συνηθως, άνοιξε την κερκόπορτα στην διαπλοκή, που όμως τότε φάνταζε στα μάτια του κόσμου ως “δημοκρατία και πολυφωνία”.
Αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει και σήμερα; Η κατακρεουργημένη ΔΕΚΟ εθνικής σημασίας, που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν υγιής και κερδοφόρος, απαξιώνεται από το πολιτικό σύστημα, τα ρουσφέτια και την ανομία ώστε η εκχώρηση της να φαντάζει λυτρωτική.
Στα ΜΜ”Ε” όμως η κατάσταση είναι απείρως προκλητικότερη αφού η πλειοψηφία τους δεν είχε αυτόνομη κερδοφορία! Ήταν ξεκάθαρο ότι εξυπηρετούσε άνομα συμφέροντα παράλληλα με το αντικείμενο της “ενημέρωσης” ώστε να δικαιολογείται και η (ζημιογόνος) λειτουργία του. Το είχε πει άλλωστε η Κάτια Μακρή με “παιδική αφέλεια”, όταν ο κύριος Μπόμπολας ήθελε να κάνει μειώσεις προσωπικού στον Πήγασο: Μα μπορεί να χάνει από τον Πήγασο αλλά βγάζει τόσα από τον Άκτωρα (!) γιατί να απολύσει δημοσιογράφους ;(!!). Αυτή ακριβώς είναι η αναγκαιότητα του Βασικού Μετόχου.

Η Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα, με Υπουργό Τύπου τότε τον Προκόπη Παυλόπουλο, μέσα σε δύο μήνες ετοίμασε το πλαίσιο για να δοθούν οριστικές άδειες. Μόνο που οι αποφάσεις Οικουμενικής δεν βολεύαν τους «νταβατζήδες». Γι’ αυτό και όταν Ζολώτας – Παυλόπουλος επιχείρησαν να φέρουν το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο βρήκαν «απέναντι» και τους τρεις τότε Αρχηγούς: Μητσοτάκη – Παπανδρέου – Φλωράκη. Και οι τρεις ζήτησαν τις άδειες να δώσει η επόμενη Κυβέρνηση.

Όταν ο Παυλόπουλος, τον Απρίλιο του 1990, παρέδωσε το Υπουργείο Τύπου στον διάδοχό του Υπουργό της Κυβέρνησης Μητσοτάκη Β. Πολύδωρα του είπε: «Έχεις έξη μήνες να δόσεις οριστικές άδειες. Αλλιώς το προσωρινό θα γίνει οριστικό». Ο Β. Πολύδωρας είπε και το εννοούσε, ότι θα τελειώσει σε δύο μήνες. Από τότε έχουν περάσει 21 χρόνια με προσωρινές άδειες στους ίδιους! Εάν όμως ο κύριος Πολύδωρας γνώριζε τι θα συνέβαινε με την “ζαρντινιέρα”, ίσως να ήταν αποφασιστικότερος…

Η μόνη, έκτοτε, προσπάθεια απεμπλοκής των ΜΜΕ από τη διαπλοκή έγινε το 2004-2005 από την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και ιδίως από τον Κώστα Καραμανλή που επιστράτευσε πάλι τον Παυλόπουλο, μέσω του «βασικού μετόχου».

Η λυσσαλέα αντίδραση της διαπλοκής και, δυστυχώς, της Ευρωπαϊκής Ένωσης π0υ σύρθηκε από την Ευρωπαϊκή διαπλοκή την εμπόδισε. Ακόμα και σήμερα ζούμε με προσωρινές άδειες που ανήκουν στη διαπλοκή. Και να η ιστορία του «βασικού μετόχου». Το γράφω πολύ απλά ώστε να γίνει εύκολα κατανοητό χωρίς περίπλοκους όρους.
I. Το Σύνταγμα του 1975 και η αναθεώρησή του το 2001.

Το Σύνταγμα του 1975 δεν είχε διατάξεις κατά της διαπλοκής με τα ΜΜΕ. Άλλωστε τότε η τηλεόραση ήταν κρατική και παρά το ότι υπήρχε το προηγούμενο του ΔΟΛ, δεν υπήρξε μέριμνα σε αυτή την κατεύθυνση.


Ήταν φυσικό, μέσα από τη γιγάντωση της διαπλοκής μετά το 1990 όπως λέχθηκε, να τεθεί το ζήτημα στην αναθεώρηση του 2001. Στην αναθεώρηση αυτών των διατάξεων πρωταγωνίστησε η Νέα Δημοκρατία, με σχετική εντολή του Κώστα Καραμανλή προς Πρ. Παυλόπουλο, που ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος τότε, αλλά γνώριζε το θέμα από την θητεία του στην οικουμενική.

Τότε θεσπίσθηκε το άρθρο 14 παρ. 9 που λέει: « Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση. Απαγορεύεται η συγκέντρωση του ελέγχου περισσότερων μέσων ενημέρωσης της αυτής ή άλλης μορφής. Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσότερων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες. Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγούμενων εδαφίων.». Οι διατάξεις αυτές επιβάλλουν την έκδοση εκτελεστικού νόμου για την εφαρμογή τους, πάντα σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου.

Α. Έτσι στη συνέχεια ο Ευ. Βενιζέλος, ως Υπουργός Τύπου της Κυβέρνησης Σημίτη, έφερε προς ψήφιση στη Βουλή το ν. 3021/2002, σ’ εκτέλεση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος. Όπως όλοι οι νόμου του Βενιζέλου –απ’ όποιο Υπουργείο και αν πέρασε- ικανοποιούσε φαινομενικά όλους, και πρωτίστως τους «νταβατζήδες», αλλά ήταν κενός περιεχομένου. Δεν έλεγε τίποτα. Γι’ αυτό και η διαπλοκή στα ΜΜΕ συνέχισε, εντελώς ανενόχλητη, τη δουλειά της κατά προφανή παραβίαση του Συντάγματος, που πια δεν ανεχόταν τη διαπλοκή.

Β. Στο μεταξύ, μετά την αναθεώρηση του 2001 και τη θέσπιση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος, οι «νταβατζήδες» ανησυχούσαν. Με το μεν Σημίτη ήταν σίγουροι. Τι θα γινόταν όμως με τον διαφαινόμενη έλευση Κ. Καραμανλή ως Πρωθυπουργού, στον οποίο φυσικά δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη; Γι’ αυτό και άρχισαν καταγγελίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως στην Commission (Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού), ισχυριζόμενοι ότι το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος ήταν αντίθετο με το ευρωπαϊκό δίκαιο περί ανταγωνισμού! Τότε ο Γενικός Διευθυντής Ανταγωνισμού Αλεξάντερ Ζάουμπ ζητούσε επιμόνως από την Κυβέρνηση Σημίτη ν’ απαντήσει, υπερασπιζόμενη το Σύνταγμά μας. Καμία απάντηση. Σιωπή. Τόσο από τον Ευ. Βενιζέλο, ως Υπουργό Τύπου, όσο και –πολύ περισσότερο- από τον διάδοχό του στο Υπουργείο Τύπου Χρ. Πρωτόπαπα. Δηλαδή ο Σημίτης και οι Υπουργοί του άφησαν αθωράκιστο το Σύνταγμά μας στην Ευρώπη έναντι των καταγγελιών των «νταβατζήδων». Εγκληματική πολιτικώς στάση, που άφηνε, με αφορμή το άρθρο 14 παρ. 9 και ολόκληρο το Σύνταγμά μας ν’ αμφισβητείται στην Ευρώπη. Και αυτό για να μην «θυμώσουν» οι «νταβατζήδες»! Και, κυρίως, για να υπονομευθεί το έδαφος ως προς την επερχόμενη Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή. Διότι αν το Σύνταγμά μας, και ιδίως το άρθρο 14 παρ. 9 είχε υπονομευθεί, τότεοιοσδήποτε εκτελεστικός νόμος της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή για την διαπλοκή στα ΜΜΕ θα ήταν άχρηστος, αφού δεν θα μπορούσαμε πια να επικαλεσθούμε στα κοινοτικά όργανα ούτε το ίδιο μας το Σύνταγμα! Τέτοια ξεδιαντροπιά, τέτοια υπονόμευση, τέτοια σύνδεση Κυβέρνησης Σημίτη και διαπλοκής!!

Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα βγαίνουν και παριστάνουν τους τιμητές της διαφάνειας. Στο δεύτερο μέρος, θα δείτε κάποιους αξιοσέβαστους κυρίους που προβάλλουν ως άμωμοι και άσπιλοι, να ξεσπαθώνουν εις βάρος της χώρας τους και της δημοκρατίας. Αύριο το δεύτερο μέρος, με το παρασκήνιο της προσπάθειας και της ρήξης.




Όλα τα ονοματα υπεράνω υποψίας που σήμερα μάλιστα εμφανίζονται ως άσπιλοι σωτήρες. Οι ενέργειες τους, αλλά και οι εταιρείες που κατέλυσαν την δημοκρατία στην Ευρώπη.

Το Σύνταγμα και ο «βασικός μέτοχος».

Η ΝΔ του Κ. Καραμανλή στο προεκλογικό πρόγραμμά της, το 2003, είχε εξαγγείλει ότι θα φέρει νόμο για την εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και την πλήρη και οριστική πάταξη της διαπλοκής στα ΜΜΕ. Δηλαδή νόμο ώστε εργολάβοι και προμηθευτές του Δημοσίου να μην μπορούν να χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ ως «πολιορκητικούς κοριούς» για τα συμφέροντά τους.

Μέσα στο 2004 λοιπόν, η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή άρχισε την επεξεργασία του νόμου για την εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και την πάταξη της διαπλοκής. Η βάση του νόμου για τον «βασικό μέτοχο» ήταν: Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ είναι δημόσια υπηρεσία, η οποία παραχωρείται, ύστερα από διαγωνισμό, με σύμβαση σε ιδιώτες. Οι δε συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο παραχωρείται έναντι τιμήματος που οι ιδιώτες πληρώνουν για τη χρησιμοποίησή τους. Αποκλείονται από την παραχώρηση ηλεκτρονικών ΜΜΕ οι ιδιώτες που είναι εργολάβοι ή προμηθευτές του δημοσίου, καθώς και οι στενοί συγγενείς τους.

Β. Οι «νταβατζήδες» -με τα διάφορα παπαγαλάκια τους μέσα στην ίδια την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή- πίστευαν πως την τελευταία στιγμή ότι ο Κ. Καραμανλής δεν θα τολμούσε να φέρει το νόμο προς ψήφιση. Σε αυτόν τον τομέα, τα φερέφωνα άρχισαν “προληπτική τρομοκρατία” για να αποτρέψουν την εξέλιξη. Σε αυτό δυστυχώς είχαν συμμάχους από το στενό περιβάλλον Καραμανλή, διότι είχαν στοχοποιήσει τον Προκόπη Παυλόπουλο, που μολονότι αναρμόδιος είχε επωμισθεί με εντολή Κ. Καραμανλή ως Καθηγητής το βάρος στήριξης του νόμου για το «βασικό μέτοχο». Αυτό ήταν σε θέση να το γνωρίζουν μετρημένοι στα δάχτυλα άνθρωποι, στο “περιβάλλον” που τον «έδιναν» κανονικά στους «νταβατζήδες». Αποτέλεσμα: Οι “άσχετες” επιθέσεις που έκαναν πολλούς να απορούν γιατί ο Παυλόπουλος άρχισε ξαφνικά να τραβάει τα πάνδεινα από τα κανάλια της διαπλοκής. Την στιγμή μάλιστα που δεν είχε έρθει ποτέ σε ανοιχτή ρήξη με τα συγκροτήματα. Έτσι του «έστησαν» την ανύπαρκτη υπόθεση «Χούπη», ήτοι υπόθεση όπου στενός του συνεργάτης στο γραφείου τύπου είχε, δήθεν, φτιάξει μαγαζάκι διορισμών. Πράγμα που διαψεύσθηκε κατηγορηματικά στη συνέχεια και αποκαλύφθηκε ότι οι «εμπνευστές» της σκευωρίας βρίσκονταν μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, δίπλα στον Κ. Καραμανλή. Δηλαδή η στοχοθέτηση των εμπλεκομένων στην προσπάθεια γινόταν εκ των έσω και το εξοργιστικότερο, έδιναν και τα όπλα για να χτυπηθούν!

Τρανταχτή απόδειξη το περιβόητο πρωτοσέλιδο του “Έθνους” όπου το “σκάνδαλο” φιγουράρει δίπλα στην απάντηση της οικογένειας Μπόμπολα!

Το ιστορικό ψήφισης του νόμου για το «βασικό μέτοχο».

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ψηφίσθηκε από την Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, με εισηγητή Υπουργό τον Παυλόπουλο –που πλέον βγήκε στο προσκήνιο λόγω των απανωτών επιθέσεων- ο ν. 3310/2005 για το «βασικό μέτοχο». Δρακόντειος νόμος, ο οποίος όμως έβαζε φρένο στη διαπλοκή με τα ΜΜΕ, όπως ομολογούσε τότε σύμπασα η Αριστερά, αλλά και μη διαπλεκόμενες εφημερίδες, όπως ιδίως η «Ελευθεροτυπία –τώρα φαίνεται γιατί τα πληρώνει – και, εν μέρει, η «Καθημερινή». Στη διαπλοκή έπεσε τόσος πανικός, ώστε π.χ. ο Γ. Μπόμπολας, την ημέρα ψήφισης του νόμου, άρχισε να διαπραγματεύεται με την οικογένεια Θ. Αγγελόπουλου για την εξαγορά όλου του ομίλου του. Τότε ο Θ. Ρουσόπουλος, Υπουργός Τύπου της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, είπε ότι είναι ο πρώτος νόμος που εφαρμόζεται πριν καν ψηφισθεί! Ταυτοχρόνως η διαπλοκή, μαζί με ευρωπαίους «ομολόγους» (π.χ. Matra, Dassault, Hochtifκλπ) βγήκε στο κλαρί στα ευρωπαϊκά fora, και ιδίως στη Commission, για να ξεθεμελιώσει το νόμο με άκρες που προσπαθούσε να βρει. Και είχε βρει!

Α. Κατά τη συζήτηση στο Βουλή του νόμου το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου «ξεσάλωσε» κανονικά. Πραγματική ουρά της διαπλοκής. Φώναζαν και αλάλαζαν ότι ο νόμος είναι αντίθετος με το ευρωπαϊκό δίκαιο και στοχεύει επιχειρηματίες!! Όρα Γ. Μπόμπολα. Αιχμή του δόρατος ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Τ. Χυτήρης, και από κοντά ιδίως οι Ντ. Ρόβλιας και Α. Λοβέρδος. Η μεγάλη αρνητική έκπληξη ήταν ο έντιμος Απ. Κακλαμάνης, ο οποίος μάλλον από παραπληροφόρηση –αφού ουδέποτε είχε σχέση με τη διαπλοκή- έφτασε να κατηγορεί στη Βουλή τον Κ. Καραμανλή και τον Π. Παυλόπουλο ότι έφεραν το νόμο για το «βασικό μέτοχο» κατά παραγγελία του Α. Αλαφούζου για να χτυπηθεί ο Γ. Μπόμπολας!! Ως εκεί είχε φθάσει η διαβολή και η παραπληροφόρηση. Όπως επίσης αρνητική έκπληξη υπήρξε η υπέρ των διαπλεκομένων, κατ’ αποτέλεσμα, στάση των Στ. Μπένου και, ιδίως, του Αλ. Παπαδόπουλου. Του Αλέκου Παπαδόπουλου που οι ίδιοι “βαρώνοι” δεν χάνουν ευκαιρία να τον προωθούν ως “Σωτήρα”.

Β. Στο μεταξύ, το 2004, είχε μεσολαβήσει η ιστορική απόφαση 3242/2004 του Δ΄Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με Πρόεδρο τον άξιο δικαστή Αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μιχάλη Βροντάκη. Η απόφαση αυτή ήταν η πλήρης δικαίωση των ρυθμίσεων του νόμου περί «βασικού μετόχου» της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Σ’ αυτήν στηρίχθηκε άλλωστε ο Προκόπης Παυλόπουλος για τη σύνταξη και υποστήριξη του νόμου και στη Βουλή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απόφαση αυτή αφενός δέχθηκε ότι το Σύνταγμά μας υπερέχει του ευρωπαϊκού δικαίου. Και, αφετέρου, τα φράγματα κατά της διαπλοκής που θέτει το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος ως προς τα ΜΜΕ δεν έρχονται σε αντίθεση προς το ευρωπαϊκό δίκαιο περί ανταγωνισμού. Το αντίθετο μάλιστα. Εξυπηρετούν τον υγιή και ανόθευτο ανταγωνισμό, αφού δεν επιτρέπεται στους εργολάβους και τους προμηθευτές να έχουν ΜΜΕ και μ’ αυτά να εκβιάζουν κυβερνήσεις για να πάρουν δουλειές και, συνεπώς, να υπερέχουν έναντι των άλλων έντιμων ανταγωνιστών τους. Το κατάντημα της διαπλοκής του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι αυτή την απόφαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της Χώρας την κατακεραύνωσαν στη Βουλή ποιοι; Μα ακόμη και οι «κορυφαίοι» νομικοί του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος και Ντ. Ρόβλιας. Ναι, ο κύριος Βενιζέλος και ο κύριος Ρόβλιας που φιγουράρουν ως δελφίνοι στην μάχη της διαδοχής σήμερα! Η επιστήμη και τα νομικά στην υπηρεσία των «νταβατζήδων»! Και να σου λέει σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου και η ακολουθία του ότι τον έριξαν τα συμφέροντα! Μα εκείνα τον επέβαλαν αλλά τον ξεφορτώθηκαν όταν τίναξε τη Χώρα στον αέρα. Αυτή είναι η αλήθεια. Τόσο άχρηστος και επικίνδυνος υπήρξε, κατά την τωρινή μάλιστα ομολογία του μέχρι χθες κολλητού του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Βεβαίως του “Γουαναμπή” Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, του Μιχάλη των Wikileaks!

Για πρώτη φορά όλο το παρασκήνιο της υπόθεσης που κρίνει σήμερα την μοίρα της Ενωμένης Ευρώπης. Τα άγνωστα γεγονότα στην Ευρώπη, η επέμβαση της Ευρωπαϊκής διαπλοκής. Με ονόματα.
Ο “Βασικός Μέτοχος”, ο καρκίνος που διαλύει την Ευρώπη των λαών.
Η δικαίωση του Κ. Καραμανλή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Όταν οι «νταβατζήδες» βάζουν σιωπητήριο και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Ο ωμός εκβιασμός: Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σέβεται ούτε τους θεσμούς της.

Ένας Επίτροπος για κλάματα. Μάλλον δεν έκανε ούτε για «καντηλανάφτης» της Ευρώπης.

Αμέσως μετά τη ψήφιση του νόμου για τον «βασικό μέτοχο», ο Κ. Καραμανλής έδωσε εντολή στον “αίροντα τας αμαρτίας του κόσμου” Προκόπη Παυλόπουλο, Υπουργό Εσωτερικών, να στηρίξει το νόμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ιδίως στη Commission. Και τούτο διότι, όπως είπαμε, οι «νταβατζήδες», τόσο οι ντόπιοι όσο και οι αλλοδαποί, είχαν πιάσει δουλειά κατεδάφισης. Ίσως να διερωτάται κανείς γιατί οι ξένοι «νταβατζήδες» είχαν σπεύσει να στηρίξουν την ελληνική διαπλοκή και ιδίως τον κ. Γ. Μπόμπολα. Πολύ απλό. Αν το «φράγμα» κατά της διαπλοκής που θεσμοθέτησε ο Κ. Καραμανλής γινόταν δεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε οι ευρωπαίοι «νταβατζήδες», και ιδίως οι Γάλλοι –να τι κάνουν τα οπλικά συστήματα- που ελέγχουν μεγάλο μέρος του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου, θα έχαναν «αυγά και καλάθια».

Για να είμαστε λοιπόν δίκαιοι: Δεν ήταν μόνον ο κ. Γ. Μπόμπολας και οι λοιποί εγχώριοι «νταβατζήδες». Όταν ο Καραμανλής «άνοιξε το ντουλάπι» στην Ευρώπη, οι σκελετοί που καραδοκούσαν ήταν πολλοί και επώνυμοι. Τότε ο Κ. Καραμανλής και ο Πρ. Παυλόπουλος κατάλαβαν ότι είχαν να κάνουν με δύναμη που υπερέβαινε κατά πολύ τα ελληνικά σύνορα και τα ελληνικά συμφέροντα. Δυστυχώς.

Όπως είπαμε, αμέσως μετά τη ψήφιση του νόμου για το «βασικό μέτοχο» ο Προκόπης Παυλόπουλος ξεκίνησε για την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να υπερασπισθεί και το νόμο αλλά και το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος κατά της διαπλοκής. Διότι, όπως επίσης είπαμε, Σημίτης, Βενιζέλος και Πρωτόπαπας, από το 2002, ουδέποτε θέλησαν να υπερασπισθούν το Σύνταγμα. Τον Ιανουάριο του 2005 ο Προκόπης Παυλόπουλος, μαζί με τον Θ. Ρουσόπουλο (Υπουργό Τύπου) και Χρ. Φώλια (Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας, αρμόδιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κοινοτικά κονδύλια), επισκέφθηκαν (και οι τρεις μαζί, όταν το ΠΑΣΟΚ και τα κανάλια της διαπλοκής τους κατηγορούσαν ότι πήγαιναν τρεις υπουργοί να δουν έναν «χαμηλόμισθο υπάλληλο») τον Αλεξάντερ Ζάουμπ, όπως είπαμε Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού. Ένα βαθμό πιο κάτω από τον αρμόδιο Επίτροπο Τσάρλι Μάκ Κρίβι!

Και όλοι ξέρουν ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, ιδίως, στη Commission ό,τι λέει ο Γενικός Διευθυντής κάνει ο Επίτροπος. Γι’ αυτό και άρχισαν απ’ αυτόν. Άλλωστε, όπως επίσης είπαμε, ο Ζάουμπ ήταν εκείνος που έγραφε σε Βενιζέλο και Πρωτόπαπα αμφισβητώντας -με πρωτοβουλία των «νταβατζήδων»- το ελληνικό Σύνταγμα και το άρθρο 14 παρ. 9. Επί δύο ώρες ο Παυλόπουλος, παρουσία Ρουσόπουλου – Φώλια, ανέλυε στο Ζάουμπ, ως Καθηγητής περισσότερο και γνωστός στο ευρωπαϊκό νομικό κατεστημένο λόγω προϋπηρεσίας στη Γαλλία, τη συμβατότητα του ελληνικού Συντάγματος και του νόμου περί «βασικού μετόχου» με το ευρωπαϊκό δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο.

Και επειδή υπήρχαν μάρτυρες και περιστατικά συνέβη το εξής: Ο Αλ. Ζάουμπ, νομικός και αυτός, αφού συμφώνησε με όλη την ανάλυση του Πρ. Παυλόπουλου, τόνισε με έμφαση ότι ήταν το απόλυτο δικαίωμα της Ελλάδας, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο, να εφαρμόσει το Σύνταγμά της και να υιοθετήσει τους φραγμούς κατά της διαπλοκής με τα ΜΜΕ, όπως προέβλεπε ο νόμος για το «βασικό μέτοχο»!!

Και ενώ οι τρεις Υπουργοί του Κ. Καραμανλή είχαν πετύχει τα πάντα, πριν καν προσγειωθούν στην Αθήνα άκουγαν το MEGA, τον ΑΝΤ1 και το STAR να λένε τα αντίστροφα. Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα απέρριπτε τελικά το νόμο για τον «βασικό μέτοχο». Τι, άραγε, ήξεραν οι «νταβατζήδες» περισσότερο από τρεις Υπουργούς και τον Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού της Commission; Αυτό φάνηκε μόλις 15 μέρες αργότερα, Φλεβάρη του 2005. Όταν δηλαδή ο Προκόπης Παυλόπουλος πήγε να δει, νομίζοντας ότι όλα είχαν τελειώσει, τον αρμόδιο Επίτροπο Ανταγωνισμού Τσάρλι Μακ Κρίβι στις Βρυξέλλες. Α, και να μην το ξεχάσουμε. Μετά τη συνεννόηση των τριών Ελλήνων Υπουργών με τον Γενικό Διευθυντή Ανταγωνισμού Αλ. Ζάουμπ και τη σύμφωνη γνώμη του για το «βασικό μέτοχο», χάνονται τα ίχνη του τελευταίου. Τον άκουσε κανείς από τότε; Τσιμουδιά. Πήγε ο άνθρωπος στο σπίτι του. Τη σκυτάλη ανέλαβαν άλλα, μεγαλύτερα, «αφεντικά», εντός και εκτός θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένας Επίτροπος για κλάματα. Μάλλον δεν έκανε ούτε για «καντηλανάφτης» της Ευρώπης.

Φλεβάρη λοιπόν του 2005 ο Παυλόπουλος συναντάται με τον αρμόδιο Επίτροπο Τσάρλι Μάκ Κρίβι στις Βρυξέλλες, παρουσία –πάντα υπήρχαν μάρτυρες- του τότε επικεφαλής της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στις Βρυξέλλες ικανότατου πρέσβη κ. Βασίλη Κασκαρέλη. Να μην ξεχάσουμε: Ο κ. Επίτροπος, Ιρλανδός, πρώην Υπουργός Οικονομικών της Χώρας του αποχώρησε από την κυβέρνησή του με πολλές «σκιές». Τον ξεφορτώθηκαν και τον έστειλαν στις Βρυξέλλες ως Επίτροπο. Αυτό το παρελθόν σήμαινε πολλά. Όπως λέει ο Σαίξπηρ: «Οι παλιές αμαρτίες ρίχνουν μεγάλες σκιές»!


Στη συνάντησή τους ο Παυλόπουλος ανέλυσε στον Επίτροπο –με βάση όσα είχε πει στον Γενικό Διευθυντή Αλεξάντερ Ζάουμπ – το νομικό σκέλος του ευρωπαϊκού δικαίου, του ελληνικού Συντάγματος και του νόμου περί «βασικού μετόχου», σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Και τότε συνέβησαν τα εξής:

Ο Επίτροπος, παρουσία ενός συνεργάτη του, είχε μπροστά του τα υπομνήματα των «νταβατζήδων», Ελλήνων και άλλων, με υπογραμμίσεις εκ των προτέρων! Σημειώνουμε ότι οι υπογραμμίσεις αυτές είχαν γίνει και με τη συνεργασία Έλληνα υπαλλήλου της Commission, με τον οποίο οι Έλληνες «νταβατζήδες» είχαν επικοινωνία. Τόσο καλά, τόσο απλά.

Ο Επίτροπος δεν απάντησε τίποτα στα νομικά επιχειρήματα του Πρ. Παυλόπουλου. Με κυνικό ύφος –ο Γ. Αλογοσκούφης, τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, είχε προειδοποιήσει τον Πρ. Παυλόπουλο για τις προθέσεις του Επιτρόπου αλλά ποιός μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο- του είπε: «Κύριε υπουργέ το ζήτημα δεν είναι νομικό. Είναι καθαρώς πολιτικό. Ο νόμος σας δεν είναι συμβατός με την πολιτική μας περί ανταγωνισμού».

Ο Πρ. Παυλόπουλος κατάλαβε αμέσως ότι το παιχνίδι ήταν στημένο. Με την εμπειρία του ως νομικού απάντησε στον Επίτροπο: «Τότε να μας απαντήσετε με προειδοποιητική επιστολή». Και αυτό διότι σκόπευε να προσφύγει η Ελλάδα αμέσως στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Διότι η νομολογία του τελευταίου ήταν παγιωμένη. Άρα ο Πρ. Παυλόπουλος ήταν βέβαιος ότι η Ελλάδα θα δικαιωθεί. Έτσι ειδοποίησε αμέσως, όταν έφυγε από το κτίριο της Commission, τον Κ. Καραμανλή. Και να μην ξεχάσουμε: Ο Επίτροπος δεν τόλμησε να αμφισβητήσει στη σύσκεψη το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος.

Γι’ αυτό ο Πρ. Παυλόπουλος, στη συνέντευξη που έδωσε στις Βρυξέλλες, τόνισε όλα αυτά στους Έλληνες δημοσιογράφους, λέγοντας ότι τα συμφέροντα του Τόπου και το Σύνταγμά μας ήταν διασφαλισμένα. Και θα μείνει στην ιστρία η έκπληξη του κ. Στρατή Λιαρέλη, τότε δημοσιογράφου του MEGA, ο οποίος επιχειρούσε να μιλήσει για «Βατερλώ» της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Μην ξεχνάμε ότι το Βατερλώ απέχει μόλις δέκα χιλιόμετρα από τις Βρυξέλλες. Δεν ξέρουμε βεβαίως αν το ήξερε ο κ. Στ. Λιαρέλης, ο οποίος έγινε πυργοδεσπότης στη Μυτιλήνη επειδή ξεναγήθηκε επαγγελματικώς σε πολλά τηλεοπτικά μαγαζιά. Αρχής γενομένης από το μαγαζί του κ. Αθανασούλη, το Alter, αν το θυμάστε.

Ο ωμός εκβιασμός: Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σέβεται ούτε τους θεσμούς της.

Στην Αθήνα ο Κ. Καραμανλής και ο Πρ. Παυλόπουλος, περισσότερο ως Καθηγητής, ετοίμαζαν την υπεράσπιση της Ελλάδας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το «βασικό μέτοχο», έχοντας στο οπλοστάσιό του την ευρωπαϊκή νομολογία. Μάρτης του 2005. Και τότε συνέβη το εξής, που αποδεικνύει τη διαφθορά και τη διαπλοκή μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Commission. Και ύστερα λέμε την Ελλάδα διεφθαρμένη! Η μεγαλύτερη διαφθορά υπάρχει στους ίδιους τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!

Ευρισκόμενος στις Βρυξέλλες για δουλειά του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, ο Χρ. Φώλιας ειδοποιεί τον Πρ. Παυλόπουλο ότι η Επίτροπος κα Ντανούτα Χούμπνερ, αρμόδια για την περιφερειακή πολιτική, είχε πάρει απόφαση να κόψει όλα τα κοινοτικά κονδύλια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (πάνω από 1 δις ευρώ) αν η Ελλάδα επέμενε να συνεχίσει τον αγώνα της για την υπεράσπιση του νόμου περί «βασικού μετόχου» στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Δηλαδή η Ελλάδα και η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή εκβιαζόταν ωμά: Αν τολμούσε να πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν θα είχε πρόσβαση στα κονδύλια για την περιφερειακή ανάπτυξη!!

Όλα αυτά αποδεικνύουν πόσο βαθειά ήταν η διαφθορά και η διαπλοκή μέσα στην Ευρώπη. Το απόλυτο κατάντημα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, το οποίο σήμερα εξηγεί εύγλωττα γιατί η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση έφθασαν εδώ που έφθασαν: Στην κατάρρευση, επειδή τα συμφέροντα είναι πάνω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα οράματα των ηγετών που θεμελίωσαν την ενωμένη Ευρώπη. Τώρα καταλαβαίνει κανείς γιατί η Siemens καθορίζει σήμερα την πολιτική της κας Μέρκελ. Και τώρα καταλαβαίνει κανείς γιατί ο Χέλμουτ Σμιτ και ο Ζακ Ντελόρ εξεγείρονται έναντι των υπαλλήλων της διαπλοκής, επειδή παραμένουν πιστοί στο ευρωπαϊκό όραμα.

Μέσα απ’ αυτόν τον εκβιασμό η Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή αναγκάσθηκε, για να υπερασπισθεί την Ελλάδα, ν’ αναστείλει τον νόμο για τον «βασικό μέτοχο». Να θυμηθούμε τότε πως το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και η διαπλοκή πανηγύριζαν. Και να θυμηθούμε πως τότε ξεκίνησε νέος πόλεμος της διαπλοκής έναντι του Κ. Καραμανλή και του Πρ. Παυλόπουλου.

Η δικαίωση του Κ. Καραμανλή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Στη συνέχεια η εταιρεία «ΜΗΧΑΝΙΚΗ» του Πρ. Εμφιετζόγλου –που δεν διαθέτει κανάλι- προσέφυγε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, υπερασπιζόμενη το Σύνταγμα (άρθρο 14 παρ. 9) και το νόμο για το «βασικό μέτοχο».

Την Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίσθηκε τότε με απόλυτη επιτυχία ο Καθηγητής κ. Αντ. Μανιτάκης. Μετά τα χάλασε. Επί Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, όταν τον «γοήτευσε» ο φίλος του κ. Ν. Αλιβιζάτος. Αλλά κ. καθηγητά «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

Με την απόφασή του της 16/12/2008 το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με Πρόεδρο τον Έλληνα κ. Β. Σκουρή, δικαίωσε σχεδόν στο σύνολο τις θέσεις της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και ως προς την υπεράσπιση του άρθρου 14 παρ. 9 του Συντάγματος και ως προς το νόμο για το «βασικό μέτοχο». Ακολούθησε τις απόψεις του Εισηγητή κ. Κ. Lenaerts, που έχουν ως εξής:

«1) Το άρθρο 24, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ… έχει την έννοια ότι απαριθμεί κατά τρόπο εξαντλητικό τους στηριζόμενους σε αντικειμενικές σκέψεις απτόμενες της επαγγελματικής ιδιότητας λόγους που μπορούν να δικαιολογήσουν τον αποκλεισμό εργολήπτη από τη συμμετοχή σε διαγωνισμό για την ανάθεση σύμβασης δημοσίων έργων. Ωστόσο, η οδηγία αυτή δεν κωλύει ένα κράτος μέλος να προβλέψει άλλα μέτρα αποκλεισμού αποσκοπούντα στη διασφάλιση της τήρησης των αρχών της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας, υπό τον όρον ότι τα μέτρα αυτά δεν βαίνουν πέραν του αναγκαίου για την επίτευξη του στόχου αυτού μέτρου.

2) Το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι δεν επιτρέπει εθνικές διατάξεις οι οποίες καίτοι επιδιώκουν τους θεμιτούς σκοπούς της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας στο πλαίσιο των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων, καθιερώνουν αμάχητο τεκμήριο ασυμβιβάστου μεταξύ αφενός της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που ασκεί δραστηριότητα στον τομέα των μέσων ενημέρωσης και, αφετέρου, της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών». Την απόφαση τότε δημοσίευσε και σχολίασε θετικά μόνο το «ΠΑΡΟΝ» του Μάκη Κουρή. Όλοι οι άλλοι έθαψαν την απόφαση. Μέχρι σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι η υπόθεση είχε χαθεί. Θεέ μου τι παραπληροφόρηση!!

Όταν οι «νταβατζήδες» βάζουν σιωπητήριο και στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Εδώ τελειώνει –ή μάλλον αρχίζει- η ιστορία του «βασικού μετόχου». Και γιατί λέμε «μάλλον αρχίζει». Γιατί όλα εξηγούνται: Κ. Καραμανλής και οι “ζωντανοί” εξακολουθούν να πληρώνουν τη συνέπειά τους και τον πόλεμο κατά της διαπλοκής και των «νταβατζήδων». Ξέρουμε ότι και στο μέλλον θα κάνουν τη δουλειά τους. Άλλωστε τι έχουν να χάσουν;

Το μήνυμα είναι προς τη Συγγρού: Θα ορθώσει το ανάστημά της στη διαπλοκή; Αντώνη Σαμαρά θα καταλάβεις επιτέλους ότι η μόνη σωτηρία σου είναι ν’ αντισταθείς; Σου σκάβουνε το λάκκο. Τώρα που ο Λαός τα ξέρει όλα, ακολούθησε το δρόμο που χάραξε ο Κ. Καραμανλής. Διαφορετικά θα τελειώσεις. Και μαζί σου και το υγιές πολιτικό σύστημα και η Πατρίδα που θα κυλήσει στο Χάος μέχρι την τελική σωτηρία. Γιατί να είστε σίγουροι, ότι η Πατρίδα έτσι και αλλιώς θα σωθεί ακόμα και αν χρειαστεί να ματώσει.

Κατάλαβέ το καλά: Από σένα εξαρτάται αν οι «νταβατζήδες» θα τελειώσουν ή θα επιβιώσουν. Αν δεν το καταλάβεις υπάρχει η τελευταία λύση: Και πάλι η ώρα του Κώστα Καραμανλή. Με τους ίδιους όρους –δυστυχώς για την Ελλάδα- που ήρθε η ώρα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974.

Η Εναλλακτική λύση “3″ την οποία απευχόμασταν δηλαδή…

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Η αγάπη εξαφανίζει τα όρια: Μοναχοί του Αγίου Όρους μεγαλώνουν 2 αρκουδάκια


Μικρά αρκουδάκια απολαμβάνουν το παιχνίδι με μοναχούς του Αγίου Όρους, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες.
Ένας από τους μοναχούς, μιλώντας στο Αγιορείτικο Βήμα...για τις φωτογραφίες αυτές δήλωσε: «Η
αγάπη για όσα έπλασε ο Θεός δεν πρέπει να έχει όριο, δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στον συνάνθρωπο αλλά πρέπει να διαχέεται σε κάθε πλάσμα του Θεού ξεχωριστά».

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Αν ήταν δικό τους παιδί;;;;;;

"Αν ήταν δικό τους παιδί;;;;;" ρωτά με απόγνωση η μάνα του αδικοχαμένου 29χρονου κι εγω σκέφτομαι πως αν την είχα μπροστά μου θα της έλεγα "αχ κυρία μου, δεν είναι όμως το δικό τους το παιδί, κι ούτε σαν ιδέα καν δεν περνά απο το μυαλό τους ότι τα δικά τους τα παιδιά θα βρεθούν κάποτε στη θέση του δικού τους γιατί απλούστατα εκεί που ζουν αυτοί δεν κυκλοφορούν πεινασμένοι κι εγκληματίες Αφγανοί και  όχι μόνο...τα δικά τους τα παιδιά κατακαημένη μάνα περιβάλλονται απο χοντρά κι αδιαπέραστα ντουβάρια ασφάλειας, δεν ειναι σαν το δικό σου και το δικό μου...δεν τα τρυπάν ούτε σφαίρες ούτε πείνα, ούτε επαγγελματικές ανασφάλειες, ούτε τίποτα...μια θεία δίκη περιμένουμε μόνο μήπως καταδεχτεί κάποια στιγμή να σκύψει το κεφάλι προς τα κάτω, και τότε, κι αν, αν λέω, θα εκπληρωθεί το περίφημο "αμαρτίες γονέων" για να καταλάβουν και κάποιοι τι εστί πόνος.
ΡΊΚΗ

Οργισμένη η μάνα του αδικοχαμένου Θανάση Λαζανά μίλησε για την πρωτοφανή απόδραση του δολοφόνου του παιδιού της και ξέσπασε για το στυγερό έγκλημα που δεν τιμωρήθηκε... "Έσφαξε το παιδί μου και δεν θα πληρώσει" λέει η μητέρα του πρόωρα χαμένου Θανάση που δολοφονήθηκε στην Πάτρα από μια ομάδα αλλοδαπών που κατάφεραν να ξεφύγουν εκτός από έναν 17χρονο που ενώ αρχικά συνελήφθη κατάφερε να αποδράσει λίγο πριν την εκδίκση της υπόθεσης.

"Τι ήταν το παιδί μου; Αν ήταν το δικό τους παιδί θα τον άφηναν να φύγει; Είχε κάνει φόνο! Το έσφαξε!", λέει η μητέρα του 30χρονου.
Τον περασμένο Μάιο, ο 29χρονος Θανάσης Λαζανάς έπεσε νεκρός, κατά τη διάρκεια συμπλοκής του με μια ομάδα αλλοδαπών, στην Πάτρα. Οι αλλοδαποί κλώτσησαν το σκύλο του και όταν εκείνος αντέδρασε, τον χτύπησαν με μαχαίρι.
Ο αδικοχαμένος Θανάσης Λαζανάς 

Ο μοναδικός δράστης που συνελήφθη, ένας ανήλικος Αφγανός διέφυγε από Μονάδα Μέριμνας Ανηλίκων 15 μερές πριν τη δίκη. Η γυναίκα μιλώντας στον Alpha υποστηρίζει πως αρχικά δεν της είπαν την αλήθεια για την απόδραση. "Μετά μου είπαν ότι έφυγε. Τι κράτος είναι αυτό; Έναν είχαμε τον χάσαμε και αυτόν;" αναρωτιέται οργισμένη. "Μου έσφαξε το παιδί και δεν τον είδα να τον ρωτήσω γιατί. Έναν τοίχο είδα μόνο..." καταλήγει. Δείτε το video του Alpha:





Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Για την Μυρτώ κουβέντα;;;;;;;;;


"Καλό ταξίδι αλαργινό καράβι μου,
στου απείρου και της νυχτός την αγκαλιά,
με τα χρυσά σου φώτα..."
Με στίχους του Κ. Καρυωτάκη ο επικεφαλής του Σύριζα Αλέξης Τσίπρας τιμησε χθες την μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου στον τοίχο του στο face.
Για την άμοιρη Μυρτώ κουβέντα;

Ρίκη

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

5 φωτογραφίες χίλια λόγια....

Αυτό είναι χωρίς λόγια…
Τα έχουν πει όλα μόνοι τους!!!

Υ.Γ.Γιὰ να μην παρεξηγούμε  δεν είμαι ούτε με την δεξιά, ούτε με την αριστερά  ούτε με το κέντρο, ούτε με σωτήρες, ούτε με νεοταξίτες, ούτε τέλος πάντων με κάποιον απο  αυτούς! Είμαι σκέτο Ἑλληνίς! Σκέτο!
ΡΙΚΗ
Φιλονόη.

Υ.Γ.Γιὰ νὰ μὴν παρεξηγοῦμε, δὲν εἶμαι οὔτε μὲ τὴν δεξιά, οὔτε μὲ τὴν ἀριστερά, οὔτε μὲ τὸ κέντρο, οὔτε μὲ σωτῆρες, οὔτε μὲ νεοταξίτες, οὔτε τέλος πάντων μὲ κάποιον ἀπὸ αὐτούς! Εἶμαι σκέτο Ἑλληνίς! Σκέτο!

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Ο κόσμος αλλάζει: Ισλαμική ήπειρος η Ευρώπη σε ελάχιστα χρόνια. Δείτε το βιντεο



 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Δήλωση ΣΟΚ Χατζηδάκη στις ΗΠΑ :«Οι Έλληνες συμφωνούν για την καταστροφική πολιτική που τους επιβλήθηκε»!!

Έτσι είναι αυτα...όταν γίνεσαι χαλί ο άλλος θα σε πατήσει...και την πρώτη φορά θα βγάλει μεν τα παπούτσια του, την δεύτερη όμως θα πατήσει πάνω σου με τις λάσπες και την τρίτη με τα σ:@@@τα...και πολυ καλά φυσικά θα σου κάνει...αφού είσαι χαλί;
Αφού σκύβεις; Αφού συμφωνείς;
ΡΙΚΗ
Το ακούσαμε και αυτό από το στόμα του υπουργού ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη.  Δεν φτάνει που μας βάλανε το μαχαίρι στο λαιμό θα μας πουν ότι εμείς τους το δώσαμε κιόλας να μας το καρφώσουν;
Μα είναι δυνατόν να δηλώνει ο υπουργός ανάπτυξης σε ταξίδι του στις ΗΠΑ , ότι οι Έλληνες είναι υπέρ του ξεπουλήματος της χώρας τους; Διαβάστε τι δήλωσε ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που έκανε για επενδύσεις...
«Οι Έλληνες συμφωνούν για την καταστροφική πολιτική που τους επιβλήθηκε.» 
Μα είναι δυνατόν να δηλώνει ο υπουργός ανάπτυξης σε ταξίδι του στις ΗΠΑ , ότι οι Έλληνες είναι υπέρ του ξεπουλήματος της χώρας τους; Διαβάστε τι δήλωσε ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που έκανε για επενδύσεις.
Δήλωση Χατζηδάκη :''H κοινή γνώμη (στην Ελλάδα) στηρίζει τις αλλαγές. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα μέτρα είναι σκληρά. Όμως η σιωπηρή πλειοψηφία των πολιτών αποδέχεται τις θυσίες και τάσσεται υπέρ των μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων... 'Ολοι όσοι πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας στηρίζουν την τρικομματική κυβέρνηση συνασπισμού''
Δηλαδή με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε …Και κερατάδες και δαρμένοι . θα μας ζητήσουν να τους πούμε κι ευχαριστώ στο τέλος που διαλύσανε τη χώρα την παιδεία την ανάπτυξη για να βγουν λάδι οι αποφάσεις τους και η ασχετοσύνη τους. Βρήκαμε τώρα φεύγουν από την Ελλάδα και πάνε στην Αμερική και τα δηλώνουν αυτά.
Νομίζουν ότι από εκεί δεν θα τα μάθουμε. Παρόλα αυτά και τα μαθαίνουμε και τα διαβάζουμε και τους ξεφτιλίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκεί. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του kalaminet.gr
Γράφει λοιπόν η διαδικτυακή εφημερίδα :
Εντυπωσιακή παραπληροφόρηση στην Αθήνα για Χατζηδάκη και... ''επενδύσεις'' στη Νέα Υόρκη.
Ο ''μνημονιακός μηχανισμός παραπληροφόρησης'' στην Αθήνα- γνωστή μνημονιακή εφημερίδα- γράφει -παραπληροφορώντας ξεδιάντροπα- για... ''900 επενδυτές που παρακολούθησαν το Επενδυτικό Φόρουμ στη Νέα Υόρκη''. Από πότε οι 250-300 που πέρασαν από την αίθουσα, σχετικοί και άσχετοι (η μικρή μειοψηφία ''επενδυτές''), έγιναν... 900; Το Φόρουμ δεν έγινε σε... γήπεδο.
Οι δε ''επενδυτές'' είναι οι γνωστοί ''γυρολόγοι'' (των οποίων τα ονόματα είναι γνωστά ) που μιλάνε για ...''επενδύσεις'' στην Ελλάδα, που ποτέ δεν κάνουν, επειδή είναι του ''πάρε''.
Σε ότι αφορά το Capital Link Foroum, κάνει ΜΟΝΟ αυτήν την -χωρίς μεγάλη αξία- εκδήλωση κάθε χρόνο και εισπράττει μισό εκατομ. δολάρια ''χορηγίες'' από τους ανεγκέφαλους υπουργο- κρατικοδίαιτους της Αθήνας, που έρχονται στη Νέα Υόρκη ουσιαστικά για προσωπικό τουρισμό, νομίζοντας ότι θα μιλήσουν σε... μεγαλοεπενδυτές.
Κι επειδή η αλήθεια είναι ότι πολύ καιρό τώρα παρακολουθούμε έλληνες υπουργούς να πηγαινοέρχονται στην Αμερική γι αυτά τα περιβόητα φόρουμ και όλο δηλώσεις κάνουν για συναντήσεις με επενδυτές αλλά ποτέ δεν έχουμε δει κάποιο αποτέλεσμα από αυτές τις επισκέψεις μήπως να λάβουμε σοβαρά αυτά τα σχόλια των μέσων εκεί; Μήπως να μαζευτούμε λιγάκι και να μετρήσουμε « πόσα απίδια χωράει ο σάκος» και να σοβαρευτούμε χωρίς να γεμίζουν φούμαρα τον ελληνικό λαό;
Που πάτε κι έρχεστε; Δεν μας ξέρουν ; Αν ήταν τόσα χρόνια θα κάνανε επενδύσεις που ήμασταν στα καλά μας τώρα με όλα αυτά που έχουν γίνει πιστεύετε ότι θα πείσετε αυτούς που δεν έχετε πείσει ως τώρα; Περίεργο….

briefingnews/eglimatikotita

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Η τραγική φιγούρα της Κρητικιάς ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη:21 Δεκεμβρίου 1944 δολοφονείται από την «λαϊκή αστυνομία» του ΚΚΕ


Η Ελένη Παπαδάκη (4 Νοεμβρίου 1903 - 21 Δεκεμβρίου 1944) ήταν η κορυφαία ελληνίδα ηθοποιός του Μεσοπολέμου, την οποία ο Γρηγόρης Ξενόπουλος είχε χαρακτηρίσει 'αδιαμφισβήτητη διάδοχο της Κοτοπούλη'. Γνώρισε την δόξα πολύ νέα, αλλά έχασε την ζωή της μόλις στα 41 της, μέσα στο χάος του Εμφυλίου πολέμου.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) εξαπέλυσε ένα κυνήγι«μαγισσών» κατά των καλλιτεχνών και των διανοούμενων που υπετίθετο ότι συνεργάστηκαν κατά την Κατοχή με τους Γερμανούς.Έτσι η διοίκηση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) που ελεγχόταν από το ΚΚΕ, προχώρησε σε διαγραφές ηθοποιών που δεν ήταν αρεστοί στο κόμμα , χαρακτηρίζοντάς τους ως «φασίστες»και«δωσιλόγους».

 
Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας πολλοί κορυφαίοι καλλιτέχνες όπως η Κυβέλη, η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Βάσω Μανωλίδου ο Δημήτρης Χορν, η Ελένη Παπαδάκη, ο Χρήστος Ευθυμίου, ο Νίκος Δενδραμής και πολλοί άλλοι χαρακτηρίστηκαν «ευνοούμενοι» των αρχών Κατοχής και υπέστησαν δριμεία πολεμική.
Όπως γράφει ο ιστορικός και δημοσιογράφος Γεώργιος Λεονταρίτης «πολλές γυναίκες του θεάτρου μισούσαν την Παπαδάκη διότι δενμπόρεσαν να την επισκιάσουν».
Στις 20 Οκτωβρίου 1944 το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΗ συνεδρίασε πραξικοπηματικά στα γραφεία του, στην οδό Σατωβριάνδου 52α. Θέμα της ημερησίας διάταξης ήταν «Πρόταση διαγραφής Ελλήνων ηθοποιών που πρόδωσαν τον ιερό Εθνικό Ελληνικό αγώνα». Η πλειοψηφία καταδίκασε και διέγραψε την ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη με την κατηγορία ότι υπήρξε ερωμένη του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη. Στη διαγραφή της πρωτοστάτησαν γνωστοί αριστεροί καλλιτέχνες όπως ο Σπύρος Πατρίκιος, ο Δήμος Σταρένιος, ο Λ. Δαρζέντας, η Ολυμπία Παπαδούκα και η Καίτη Ντιριντάουα. Η τελευταία κατά την περίοδο της Κατοχής διατηρούσε σχέσεις με γνωστούς μαυραγορίτες. Λίγο πριν από την αποχώρηση των Γερμανών όμως φρόντισε να αποκτήσει διασυνδέσεις με την αριστερά και το ΕΑΜ και να αλλάξει στρατόπεδο.
Όταν ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, η Παπαδάκη βρισκόταν στη διώροφη μονοκατοικία της οικογενείας της, επί της οδού Ιακωβίδου 28 στα Πατήσια. Δύο στενές της φίλες, η Αιμιλία Καραβία και η Μπούμπα Κορυζή (μετέπειτα σύζυγος του Παναγή Παπαληγούρα), τη συμβούλευσαν να καταφύγει στην «ελεύθερη ζώνη» του Κολωνακίου στο κέντρο της Αθήνας. Τα γεγονότα όμως πρόλαβαν τις ανησυχίες τους. Το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου συγκεντρώθηκαν μερικοί φίλοι, ανάμεσά τους και η Ελένη Παπαδάκη, στην οικία του Δημήτρη Μυράτ για να παίξουν χαρτιά. Έξω ακούγονταν σποραδικοί πυροβολισμοί. Ξαφνικά τρεις εξαγριωμένοι άνδρες εισέβαλαν κρατώντας περίστροφα και φωνάζοντας: «Την Ελένη Παπαδάκη! Που είναι η Ελένη Παπαδάκη; Σας συλλαμβάνω όλους. Μπρος, πάμε στην Πολιτοφυλακή».
Ο θόρυβος που προκλήθηκε και οι φωνές έφθασαν μέχρι τον πρώτα όροφο όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένες οι γυναίκες και ετοιμάζονταν να κατεβούν να δουν τι συμβαίνει. Μόλις αντιλήφθηκαν ότι οι άνδρες που εισήλθαν στο σπίτι ήταν πολιτοφύλακες του ΕΑΜ, η Χρυσούλα Μυράτ υπέδειξε στην Παπαδάκη να διαφύγει από το πίσω παράθυρο. Ατάραχη η μεγάλη τραγωδός του θεάτρου, αρνήθηκε να φύγει λέγοντας στη φίλη της: «Γιατί να φύγω; Θα πάω να δω τι με θέλουν». Στο μεταξύ οι πολιτοφύλακες ωθούσαν τους άλλους στον δρόμο με ύβρεις και απειλές. Τότε άνοιξε η εσωτερική πόρτα και εμφανίσθηκε η ηθοποιός. «Εγώ είμαι η Ελένη Παπαδάκη. Τι θέλετε;». Έκπληκτος ο ένας πολιτοφύλακας που φερόταν ως αρχηγός της ομάδας, την κοίταξε στα μάτια. Ήταν ο φοιτητής της Ιατρικής Κων. Μπιλιράκης.
«Ακολούθησέ μας στην Πολιτοφυλακή για μια ανάκριση», της είπε.
Ο Δημήτρης Μυράτ, βλέποντας την ταραχή που επικρατούσε, επιχείρησε να παρέμβει για να ηρεμήσει την κατάσταση. «Μην κάνεις έτσι. Ανήκω κι εγώ στο ΕΑΜ. Θα σε ακολουθήσουμε όλοι».
Αφού ανηφόρισαν για λίγο την οδό Ιακωβίδου, ο Μπιλιράκης σταμάτησε.
«Εσείς φύγετε», είπε στους άλλους συλληφθέντες.
Με τους πολιτοφύλακες παρέμειναν η Παπαδάκη, η φίλη της Αιμιλία Καραβία, ο Μυράτ και ο Σαμ Μπράντενμπουργκ, ένας Εβραίος φίλος της Παπαδάκη. Λίγο αργότερα η Ομάδα σταμάτησε στην οδό Πατησίων 314, όπου βρίσκονταν τα γραφεία του ΕΑΜ. Ο Μπιλιράκης άφησε τους άλλους στον προθάλαμο και εισήλθε σε ένα γραφείο για να αναφέρει στους ανωτέρους του τη σύλληψη της Παπαδάκη. Μετά από μερικά λεπτά εμφανίσθηκε και διέταξε την ομάδα να τον ακολουθήσει μέχρι την Πολιτοφυλακή. Ο Μυράτ μίλησε με κάποιους γνωστούς του ΕΛΛΑΣίτες, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν ότι ήθελαν την Ελένη Παπαδάκη μόνο για μια «ανάκριση». Υποψιασμένος ωστόσο ο ηθοποιός σταμάτησε στη γωνία Ροστάν και Πατησίων και είπε στον Μπιλιράκη: «Εγώ δεν χρειάζομαι πλέον, ούτε εσείς με χρειάζεστε  και σας αφήνω». Ο Μπιλιράκης δεν έφερε αντίρρηση. Λίγο αργότερα, αφού απομακρύνθηκε ο Μυράτ, ο Μπιλιράκης παρέδωσε τους κρατουμένους του σε άλλους «συναγωνιστές» και έφυγε


Ενώ η Παπαδάκη ζούσε τις τελευταίες της στιγμές, κάποιοι πολιτοφύλακες διεξήγαγαν έρευνα στην οικία της για να ανακαλύψουν όπλα! Η μητέρα της και η Καραβία τους ρώτησαν για ποιαν λόγο συνέλαβαν την Ελένη, η οποία δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν, κάτι που μπορούσαν να βεβαιώσουν οι συνάδελφοί της. Τότε ο επικεφαλής της Πολιτοφυλακής τούς απάντησε μειδιώντας: «Μα, οι συνάδελφοί της, οι ηθοποιοί, την κατέδωσαν. Ήταν ερωμένη του Ράλλη, του δωσίλογου πρωθυπουργού».
Η Καραβία παρατήρησε τότε ότι η κατηγορία αυτή δεν ευσταθεί και πως υπήρχαν κάποιοι συνάδελφοί της που την αντιπαθούσαν και θα έκαναν τα πάντα για να τη δουν εκτός θεάτρου. Ο πολιτοφύλακας σήκωσε αδιάφορα τους ώμους και είπε:
«Μια φορά, αυτοί της την σκάσανε».
Κάποια στιγμή οδήγησαν την Παπαδάκη στο χωλ το οποίο χρησιμοποιείτο ως ανακριτικό γραφείο.
Μια συγκρατούμενή της, η κυρία Χριστοδουλοπούλου, άκουσε τον διάλογο που ακολούθησε και τον διηγήθηκε αργότερα. Ο «ανακριτής» ρώτησε ειρωνικά:
«Πού είναι η κυρία Ράλλη;». Μπροστά του είχε ένα έγγραφο το οποίο ανέφερε ότι η Παπαδάκη είχε παντρευτεί τον Ιωάννη Ράλλη. «Πότε έκανες τους γάμους σου;».
Έκπληκτη η Παπαδάκη άργησε λίγο να απαντήσει. «Δεν καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε. Ο πατέρας μου ήταν φίλος με τον Ράλλη». «Ασ’ τα αυτά. Να τι λέει το φυλλάδιο...». «Αν ήταν έτσι, θα φοβόμουνα, δεν θα είχα μείνει εδώ, θα πήγαινα στο κέντρο να κρυφτώ. Κι άλλωστε ο Ράλλης έχει νέα και όμορφη γυναίκα».
Ο «ανακριτής», ένας εργάτης στα κάρβουνα με το όνομα Τάκης, σηκώθηκε οργισμένος και τη χαστούκισε. Από τη στιγμή εκείνη η τύχη της τραγικής ηθοποιού ήταν προδιαγεγραμμένη. Μετά τη σύντομη ανάκριση η Παπαδάκη οδηγήθηκε στη βίλα Παπαλεονάρδου στο Παγκράτι η οποία ήταν έδρα της Πολιτοφυλακής, μαζί με άλλες γυναίκες κρατούμενες

Το πρωί της 4ης Δεκεμβρίου 1944 μια μαύρη FORD εμφανίσθηκε στα διυλιστήρια της Ούλεν. Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου καθόταν, τρέμοντας από τα κρύο και τον φόβο η Παπαδάκη. Όταν εξήλθε από το αυτοκίνητο αντίκρισε μια ομάδα από άνδρες του ΕΛΑΣ οποίοι αφαιρούσαν από τα υποψήφια θύματα χρήματα, κοσμήματα και ρολόγια. Επικεφαλής των ΕΛΑΣιτών ήταν ένας εικοσιτριάχρονος με αδρά χαρακτηριστικά, ο οποίος είχε το προσωνύμιο «Ορέστης». Οι άλλοι εκτελεστές ήταν ο Ιω. Κουκούτσης, ο Πέτρος Τζογανάκης παντοπώλης από τους Ποδαράδες, ο Βλάσσης Μακαρώνας, ο Στέφανος Λιόλιος κ.ά. Όταν ήλθε η σειρά της Παπαδάκη να αφήσει τα προσωπικά της αντικείμενα, ο «Ορέστης» την έστειλε με τους άλλους ομήρους. Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά και ο «Ορέστης» τη θυμήθηκε: «Πως είπε αυτή πώς τη λένε; Παπαδάκη; Δεν είναι αυτή που καταδικάσανε στο σωματείο Ηθοποιών;».
Αμέσως έδωσε τη διαταγή της εκτέλεσης. Σε ένα εξαιρετικό λεύκωμα που επιμελήθηκε ο Πολύβιος Μαρσάν αφιερωμένο στη μεγάλη ηθοποιό, περιγράφεται το τραγικό τέλος της:
«Ο Μακαρώνας την παρέλαβε μπροστά στον Ορέστη, ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση της με το τσεκούρι, όπως γινόταν με τα άλλα πολυάριθμα θύματα. Την διέταξε να γδυθεί, ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της και είχε τρομάξει πολύ. Έτρεμε από το κρύο και το φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Έβγαλε τη γούνα της, την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και όταν τη διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και σε γόους. Όρμησαν τότε σαν αφιονισμένοι πάνω της και μέσα σε έναν καταιγισμό από προπηλακισμούς, την έσυραν κοντά σε ανοιγμένο λάκκο, κι εκεί την έγδυσαν με τη βία. Ο Μακαρώνας ξαφνικά δείλιασε, τον πείραξαν και οι κραυγές της, και τελικά καθίζοντάς την χάμω, τράβηξε το περίστροφό του και της φύτεψε μια-δύο σφαίρες στον αυχένα…»

Όπως όμως έδειξε αργότερα η ιατροδικαστική έρευνα, το πτώμα της άτυχης ηθοποιού έφερε μια μαχαιριά στον λαιμό και πλήγματα από τσεκούρι στο σώμα. Τα χέρια επίσης του θύματος ήταν γαντζωμένα στα μαλλιά της, σε μια προσπάθεια να προφυλάξει, ίσως, το κεφάλι της από τα κτυπήματα. Τέλος τα μάτια της - τα πιο όμορφα μάτια του ελληνικού θεάτρου - ήταν ορθάνοικτα από τρόμο και καθρέφτιζαν όλη τη φρίκη που είχε ζήσει.
Η δολοφονία της Παπαδάκη προκάλεσε φόβο και αγανάκτηση στη κοινή γνώμη. Ο δημοσιογράφος Παύλος Παλαιολόγος γράφει σε ένα χρονογράφημά του: «Δεν είναι μόνο η ζωή που κλαίμε. Μαζί με αυτή κλαίμε τους θησαυρούς που παίρνει μαζί της, κλαίμε το θέατρο που ορφανεύει και πιο πολύ κλαίμε το κακό μας χάλι, το χάλι μιας κοινωνίας που έφθασε στο κατάντημα να φυτεύει σφαίρες στον αυχένα της Τέχνης της.


Στιγμιότυπο από την κηδεία της Ελένης Παπαδάκη. Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά, οι ηθοποιοί Μελίνα Μερκούρη, Άννα Καλουτά, Κώστας Μουσούρης, Ανδρέας Φιλιππίδης, Μαρίκα Νέζερ, Μαρίκα Κοτοπούλη, Βασίλης Λογοθετίδης κ.ά.
Αργότερα, μετά την καταστολή του κινήματος, στις 28 Ιανουαρίου του 1945, έγινε μεγαλοπρεπής κηδεία στην οποία ο θάνατος της Παπαδάκη, θρηνήθηκε ως εθνική απώλεια. Τότε ο Α. Σικελιανόςέγραψε τους στίχους:

Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε
κι΄ όλος ο θεός της Τραγωδίας εφάνει.
Μνήσθητι Κύριε: για την ώρα που άξαφνα, κι οι εννιά αδελφές εσκύψαν
να της βάλλουνε των αιώνων το στεφάνι.

Περισσότερα για την Ελένη Παπαδάκη μπορείτε να δείτε εδώ