Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Εγώ


Αιματηρές συγκρούσεις δεινοσαύρων
Εμπλέκονται σε αναίμακτες πορείες άστρων
Μάχες αρχέγονες σε ερμητικά κλεισμένα τείχη.
Την ώρα που δυο προαιώνιοι εχθροί
Μ’ άσπονδο μίσος συμπαλεύουν
Ο πόνος κλαίει!
Το μίσος καίει!
Και μέσα εκεί,
στο συρματόπλεγμα των στρατοπέδων τους
Το «εγώ» θεριεύει,
Κάπου εκεί, στο συνονθύλευμα μπερδεύονται
Και δυσκολοακούγονται οι φωνές.
Μια λέξη μόνο ξεχωρίζει:
Εγώ…εγώ…

Για μένα θέλω εγώ να μη πονώ…
ασφαλώς..
Δικαίωμα μου είναι, δεν είναι,
εγώ γουστάρω να μισώ.
Γιατί και αν ακόμα,
άσκοπα φυσικά κι επί ματαίω,
μ’ άλλον τρόπο πάσχιζα να φερθώ
Μπορώ ή δε μπορώ,
που χρόνος τώρα να καθίσω να σκεφτώ,
Το υπερφίαλο εγώ,
σκληρός και αδυσώπητος μονάρχης,
μου τ’ απαγορεύει
Ρητά και στυγερά με διατάζει:
Θα γίνει ότι θέλω εγώ,
μ’ ακούς;
Μια κι αν συμβεί αλλιώς
Εγώ, εγώ, δεν θα είμαι εγώ…

15 σχόλια:

saltatempo είπε...

Η δική μου ματιά στα στιχάκια διακρίνει
μια αλληγορία που κρύβει νοήματα
για την σκληρή πραγματικότητα
που ζούμε.
Ανούσιες κοκορομαχίες υπερφίαλων αρχηγών
δίχως μια στάλα πνευματικότητα σεργιανάνε
το εγώ τους ψάχνοντας πελάτες…οπαδούς
εγώ, εγώ, εγώ, και συ να νιώθεις……………

Χαιρετίσματα από την Αθήνα

Δημήτρης

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μα μια αλληγορία όντως ειναι η ποίηση Δημήτρη που τα κρυμμένα νοήματα της μας βοηθούν να αντέξουμε την σκληρή πραγματικότητα
που ζούμε


Χαιρετίσματα απο τη Κρήτη

Ρίκη

akrat είπε...

καλημέρα
εισήλθον τυχαίως και ανέγνωσα ωραιότατον ποιήμα
πάντα τέτοια

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καλημέρα akrat!
Να εισέρχεσαι πιο συχνά φίλε μου, και όχι τυχαίως, πάντα θα είσαι ευπρόσδεκτος

ΥΓ Είδες λοιπον πόσο διαφορετικός μπορεί να ειναι ένας άνθρωπος από ότι θέλουν να τον βλέπουν κάποιοι άλλοι;;;

Ανώνυμος είπε...

εχει νοημα το ποιημα αυτο και λεει αληθειες..καλησπερα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Εχεις και τη δικη μου καλησπέρα inmusiclost

Sof είπε...

Καποιες στιγμες,με δυσκολευεις...
Ομως,το προσπαθω....ισως,το εγω υπερισχυει..
Καποιες αλλλες,λες τετοιες αληθειες, χαστουκια στην ηρεμια της στιγμης...

Μπραβο Ρικη..

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Τις λέω τις ρημάδες τις αλήθειες βρε Καστρινη...
Το θέμα ειναι όμως κατα πόσο κι εγώ τις τηρώ....

Βλεπεις το αναθεματισμένο το "εγώ..."


Φιλιά

Aνεμος είπε...

Ρητά και στυγερά με διατάζει:
Θα γίνει ότι θέλω εγώ,
μ’ ακούς;
απιστευτο

patsiouri είπε...

ΕΓΩ...ισμος....
Πόσο μας έχει καταστρέψει...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καλησπέρα Ανεμε!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μόνο που δεν το βλέπαμε όλοι δυστυχώς βρε patsiouri

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα Ρικη μου. Νιώθω σα να είμαστε οι πόλοι μιας μπαταρίας εσύ κι εγώ, αυτό εισπράττω. Διαφορετικές ναι, αλλά μαζί φέρνουμε την ισορροπία... Σε φιλώ!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Περίεργο...κάπως έτσι νιώθω και εγώ βρε Μαρία.....

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

μου άρεσε... πέρα για πέρα αληθινό... οι εποχές χαλάνε δεν διορθώνονται... και μεις... γινόμαστε όλο και πιο αλυσοδεμένοι στα συμπλέγματα του εγωισμού και της παραφροσύνης του υλισμου...