Όλοι γνωρίζουν τον Απόστολο Γκλέτσο και κάποιες πλευρές του χαρακτήρα του που επιμελώς φροντίζουν να βγάζουν προς τα έξω τα ΜΜΕ: ο ωραίος, ο οξύθυμος, ο άνθρωπος των γάμων μιας χρήσης, το ερωτικό αρσενικό, που πουλά και αξίζει να ασχολούνται μαζί του έως και την ώρα που κοιμάται....
"Να μη παίξομε μια μπαλωθιά στο γάμο μας;
Που το είδαν το κακό;”
Πόσοι ξέρουν όμως ότι τον πραγματικό του χαρακτήρα (και μέσα σ’ αυτόν βέβαια περιέχονται ελαττώματα που παραδέχεται κι ο ίδιος, αλλά όχι απαραίτητα εκείνα που του καταλογίζουν) τον έχει διαμορφώσει στα Λευκά Όρη των Χανίων, στον Ψηλορείτη και στο φαράγγι της Σαμαριάς;
Πόσοι ξέρουν ότι ο πραγματικός του χαρακτήρας, αναμφισβήτητα έχει κάτι το αψύ, ίσως και το άγριο, που φανερώνεται όταν τον πειράξεις, μα λίγο πιο κάτω κρύβεται ο άνθρωπος ο τρυφερός, ο άνθρωπος ο γεμάτος ευαισθησίες, ο άνθρωπος του πάθους, ο άνθρωπος που το δίκιο είναι γι’αυτόν θέμα τιμής στη ζωή του, αλλά προπάντων πόσοι γνωρίζουν ότι όλα τα παραπάνω είναι χαρίσματα και ελαττώματα ταυτόχρονα που τα έχει αποκτήσει από τη συναναστροφή του με τους “κουζουλούς” Κρητικούς όπως λέει χαριτολογώντας.
“Η Θεσαλονίκη ερωτική;
Μα δε συγκρίνεται με τα Χανιά!”
“Δεν είμαι γέννημα, είμαι όμως θρέμμα της Κρήτης” εξακολουθεί να λέει πολύ πολύ σοβαρά όμως τώρα “αφού στο νησί του Μίνωα έζησα τα πιο ευαίσθητα χρόνια της ζωής μου και θεωρώ πολύ λογικό το ότι πήρα όλα τα καλά και τα κακά που χαρακτηρίζουν τους Κρητικούς, τους ανθρώπους του τόπου των αντιθέσεων. Η Κρήτη δεν είναι για μένα ένα μέρος που απλά έτυχε να ζήσω εκεί ένα κομμάτι της ζωής μου, λόγω της μετάθεσης του πατέρα μου και του στρατιωτικού μου, η Κρήτη είναι τόπος που διαμόρφωσε τη ψυχή μου. Άρα δεν είναι για μένα η δεύτερη μου πατρίδα, όπως ίσως θα έλεγε κάποιος άλλος στη θέση μου, αλλά η πρώτη, η ουσιαστική!!”
“Θα γινόμουν καλός βοσκός στον Ψηλορείτη
και σίγουρα ο καλύτερος ζωοκλέφτης!”
Αποκλειστική συνέντευξη του Απόστολου Γκλέτσου στο τεύχος 60 των ΣΤΙΓΜΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου