Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Συνδρομο down



Βεβαια, ας "λειπει απο το σπιτι μου κι ας ειναι στου αδελφου μου" λέει η παροιμια, αλλα ωστόσο πρωτη φορά ζω απο κοντά μια τέτοια περιπτωση, και με έχει τσουξει αρκετα. Πρόκειται για τη κόρη μιας φίλης μου η οποια, μέσα απο κάτι καινουργιες εξετάσεις,-αυχενικη διαφάνεια θαρρω λεγεται- ανακάλυψε οτι κυοφορει ενα παιδι με σύνδρομο down και ετοιμαζεται τώρα, στον πέμπτο μηνα πια, να το βγάλει. Κι αναρωτιέμαι τωρα εγώ: 1 Ποιος Θεός ειναι ρε γαμωτο που δημιουργει αυτά τα πλάσματα. Αντε τα χρωματοσώματα που δημιουργουν αυτά τα πλάσματα. 2 Εχουμε αλήθεια δικαιωμα να αφαιρέσουμε τη ζωή απο ένα πλάσμα, έστω και άρρωστο; 3. Εν τουτοις, εχουμε όμως και το δικαιωμα να προσφέρουμε τόσες δυσκολίες στον ίδιο τον εαυτο μας, ή ακόμα περισσότερο στα υπολοιπα παιδιά μας φορτώνοντας τα ένα τέτοιο βάρος για ολη την υπόλοιπη ζωή τους; Γιατι το θεμα με κάθε ειδους άρρωστο παιδι ειναι τι γίνεται μετά το θάνατο των γονιών τους, και μη μου πείτε οτι ένα άρρωστο παιδι δεν ειναι μια πραγματικοτητα που αλλαζει εντελως την ζωή μας;



Η φωτο ειναι παρμενη απο το ιντερνετ, αρα δημοσιευμένη, ειδεμη δεν θα την εβαζα ποτέ αυτόβουλα

56 σχόλια:

Side21 είπε...

Δύσκολο θέμα άνοιξες !!!
Παρ' ότι έχω βιώσει την
κατάσταση σε συγγενικό μου σπίτι ...
θα δυσκολευόμουνα να συμβουλέψω
οποιονδήποτε για το τι να κάνει.
Πλάσματα κι αυτά που δίνουν & παίρνουν αγάπη !!!
Το διακύβευμα όμως μεγάλο ...
Καλή Σαρακοστή σου εύχομαι ...

Unknown είπε...

Πραγματικά Ρίκη μου το θέμα αυτό είναι πολύ λεπτό. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να χαλάσεις ένα τέτοιο παιδί!Θες θέμα ηθικής; Θέμα τύψεων; Αλλά από την άλλη ένα τέτοιο παιδί κ το ίδιο θα βασανίζεται σαν έρθει στη ζωή αλλα και οι γονείς του...
Τι να σου πω;
Μακάρι να μην υπήρχαν τέτοια προβλήματα υγείας...
Τα φιλιά μου!

D.Angel είπε...

Εμεινα άφωνη Ρίκη μου και ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα σε μια τέτοια περίπτωση!Να πω την αμαρτία μου το πιθανότερο θα ήταν να το βγάλω...
Δεν ξέρω
Καλό σου βράδυ Ρίκη μου

Margo είπε...

Έχω ένα ξάδελφο με σύνδρομο Down, δεν μπορώ να πω ότι η ζωή της οικογένειας ήταν εύκολη όμως τον λατρεύουν όπως και εμείς οι πιο μακρινοί συγγενείς. Ένας άνθρωπος όπως όλοι μας κατά τα άλλα. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα αν μου συνέβαινε.
Καλησπέρα Ρίκη

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ουφ... Ανοιξες θεμα που σοκαρει ρικη μου.

Και ποναει.

Αν παντως εγω, η μια απο τις κορες μου κυοφορουσαν ενα τετοιο παιδι, σιγουρα θα αποφασιζα η θα συμβουλευα να μην γενηθει.

Ακουγεται σκληρο; κι ομως δεν ειναι.
Θεωρω πολυ πιο σκληρο να ερθει ενα τετοιο παιδι στον κοσμο και να βασανιζεται σε ολη του τη ζωη και να βασανιζεται και μια ολοκληρη οικογενεια. και καλα οσο ζει η μανα, μετα; τι ειδους ζωη θα εχει; μεσα σε ενα ιδριμα σιγουρα. γιατι... δε νομιζω οτι τα αδερφια, αν εχει θα χαλασουν τη ζωη τους φροντιζοντας το.

φιλι γλυκο

b|a|s|n\i/a είπε...

ναι και εγώ δεν ξέρω τι θα συμβούλευα ή τι θα έκανα. το πιο πιθανό πάντως να μην το κρατούσαμε. δεν ξέρω ειλικρινά.
ήταν μία γειτονοπούλα με σύνδρομο down. την θυμάμαι σαν παιδί, να παίζει με τις ώρες στην αυλή μόνη της και ίσως μάλλον παρατημένη από την υπόλοιπη οικογένεια της. έφυγε από καρδιά κοντά στα τριάντα.

Καλυψώ είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=mx20MqkRuLs


γιατι να εχουμε δικαιωμα να επιλεξουμε την ζωη και τον θανατο ενος παιδιου..?
καλησπερα Ρικη..

Savvina είπε...

Είναι πολύ δύσκολη η απόφαση στο τι να κάνεις όταν ακούσεις αυτό το νέο από τον γιατρό.
Κάποια πράγματα στα έχω πεί άλλωστε.
Και τα ερωτηματικά στο γιατί έγινε κάτι τέτοιο όταν ήδη έχεις ένα παιδί υγιέστατο, είναι πολλά και χωρίς απαντήσεις.
Καλό βραδάκι Ρίκη.
Πολλά φιλιά.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Side21
Συνηθως με δυσκολα θεματα καταπιανομαι, δεν ειμαι του τι θα φαμε, τι θα πιουμε και τι θα αρπάξει ο κ.....μας
Αλλα αυτο οντως, παραειναι δύσκολο!
Το διακυβευμα οντως μεγαλο...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

με λένε Νατάσσα

Μακαρι να μην υπηρχαν αλλα υπαρχουν
Το θεμα ειναι γιατι υπαρχουν....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

D.Angel

Ασε Αγγελα πικρα, για την μανα δηλαδη, για κανενα αλλο
Το θεμα ειναι οτι σου μενει και απωθημενο για επομενη εγκυμοσυνη

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Margo
Τελικα μαλλον κανεις δεν ξερει τι θα εκανε αν του συνεβαινε...
Γι αυτο να ευχομαστε να μη μας συμβει καλη μου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ξυπόλυτη
Δυσκολη η αποφαση Δεσποινα, δυσκολη και σκληρη όποια και να ειναι

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

b|a|s|n\i/a

Λες να τα παρατανε και οι γονεις βρε Βασιλη;;;;
Ή μηπως ειναι θεμα κουρασης κάποιων στιγμων

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

΄"γιατι να εχουμε δικαιωμα να επιλεξουμε την ζωη και τον θανατο ενος παιδιου..?"


Ελα μου ντε....

Καλησπερα κι απο μενα!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Savvina

Εμενα παντως δεν με γεμιζει καμια απαντηση για τη γεννηση τετοιων παιδιων Σαβινακι


Καλησπερα

Dreameraki είπε...

Μου έφερες αμέσως στο μυαλό μια πολύ κοντινή μου περίπτωση.Μία γειτόνισσα,που τα λέγαμε συχνά,έμαθε πως κυοφορεί ένα τέτοιο ιδιαίτερο παιδί.Θα σου φανεί παράξενο και όντως είναι,αλλά μέχρι να το γεννήσει έριχνε ευθύνες στον εαυτό της και στον άντρα της και μόλος το γέννησε οι ευθύνες έπεσαν στο μωρό.Σχεδόν δεν το ήθελε.Εκλαιγέ και το θήλαζε.Μέχρι που άρχισε να μεγαλώνει..και να το αποδέχεται.Το αγάπησε.Τώρα δεν μπορεί να ζήσει με αυτό..
Είναι πολύ λεπτές οι γραμμές και κανένας δεν μπορεί να κατακρίνει,όταν μιλά,ε για ψυχολογία,ποσο μάλλον μάνας..Και σίγουρα το μαυλό πάει στο μετά..Αλλά ευτυχώς η ιστρία έχει να μας διδάξει πως πολλά από αυτά τα παιδιά,με τις όποιες δυσλειτουργικές ανικανότητες,κατάφεραν και έκαναν θαύματα στον αθλητισμό,τις τέχνες και στα γράμματα!Αρκεί να του δώσεις αγάπη..και του έχεις δώσει τα πάντα!Καλό βράδυ!

zeidoron dtsoukas είπε...

Ρίκη μου πραγματικά πολύ δύσκολο θέμα που θεωρητικά όταν είμαστε έξω από το χορό μπορούμε να το κουβεντιάσουμε και να αναπτύξουμε κι επιχειρήματα για τη μία η την άλλη άποψη.Στην πράξη όμως δεν ξέρω πόσοι από μας θα είχαν τα κότσια να πάρουν μια απόφαση.Καλό ξημέρωμα!

Μαίρη Τρακάδα είπε...

Γνωρίζοντας από κοντά παιδιά με σύνδρομο Down θα απαντούσα κατηγορηματικά πως θα το κρατούσα... Αν η έκτρωση, προσωπικά για'μένα, είναι μια φορά έγκλημα, το να επιλέξεις να σκοτώσεις ένα παιδί επειδή σου βγήκε ελαττωματικό είναι παραπάνω από έγκλημα...
Δεν είναι θέμα ηθικής το να αποφασίσεις για τη ζωή ενός μωρού διαφορετικού απ'το φυσιολογικό... Είναι καθαρά θέμα δύναμης. Τί αντέχεις περισσότερο εσύ που έχεις την εξουσία και παίρνεις την απόφαση... Να το σκοτώσεις για να ζήσεις εσύ καλύτερα, με την δικαιολογία πως το κάνεις για να μην ταλαιπωρηθεί ή να σταθείς δίπλα του;
Ξέρω γονείς που η μπέμπα τους έπαθε διανοητική στέρηση δυό μήνες μετά την γέννηση της, επειδή έπεσε από τα χέρια της κοπέλας που την φύλαγε, και την παράτησαν σ' ένα ίδρυμα... Αν δεν ήταν ποινικό αδίκημα, νομίζω πως δε θα δίσταζαν να της κάνουν ευθανασία...
Ξέρω όμως και πολλούς γονείς που απλά αγάπησαν το παιδί τους...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Είναι εξαιρετικά δύσκολο,επιπολαιο θα έλεγα, να δώσεις αβίαστα απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα.Ουσιαστικά είναι απόφαση ζωής και θανάτου.Μόνο που το σκέφτεσαι σε συγκλονίζει.Οταν ακους για δυσάρεστες καταστάσεις γύρω σου,πονάς συμπάσχεις,αλλά εκ του ασφαλούς,ενδόμυχα όμως, δεν σου περνάει καν απ'το μυαλό ότι αυτο που συμβαίνει στην διπλανή πόρτα, μπορει αύριο να'ρθει στη δική σου.Γ'αυτο αν δεν βιώσεις κάτι παρόμοιο δεν μπορεις ουσιαστικά να καταλάβεις και τον αλλο.
Προσωπικα αδυνατο να τολμήσω,εστω, να εκφέρω μια..κάποια γνώμη.
Την καλημέρα μου Ρίκη!!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Δύσκολες επιλογές..

Δύσκολη η ζωή...

και πώς ν' αποφασίσεις;...

Καλημέρα φίλη μου!

Ανεράιδα είπε...

Πραγματικά πολύ δύσκολο το δίλημμα!! Δεν ξέρω τι θα αποφάσιζα... Αυτό που ξέρω είναι ότι θα βάραινε στην απόφασή μου η εξής σκηνή που έζησα πρόσφατα σε νοσοκομείο της πόλης μας: καθώς περίμενα να εξυπηρετηθώ έξω από μια πόρτα, έρχεται μια μητέρα σπρώχνοντας στο αναπηρικό καροτσάκι το νεαρό παιδί της (καμιά 30αριά χρονών υπολόγιζα)...Ο νεαρός φώναζε και έβγαζε άναρθρες κραυγές και η μητέρα με υπομονή προσπαθούσε να τον ηρεμήσει (ποιος ξέρει πόσες ώρες θα περίμεναν στο νοσοκομείο! ). Από τη συζήτηση με τη νοσοκόμα που ακολούθησε κατάλαβα ότι εκτός από το νοητικό, είχε ένα σωρό προβλήματα υγείας, έκανε αιμοκάθαρση, βελονισμό, είχε ζάχαρο και άλλα.... Δεν ξέρω αν επρόκειτο για παιδί με Down, αυτό που με συγκλόνισε ήταν όταν η μητέρα έφυγε για να φτιάξει κάποια χαρτιά προφανώς και με το παιδί έμεινε ο πατέρας...ο οποίος άρχισε να παίζει μαζί του όπως παίζουμε με τα βρέφη, να γελάει, να του κάνει αστεία, να κάνουν "μυτούλες" και όλα αυτά που κάνουμε στα μικρά παιδάκια για να γελάνε....Και ο νεαρός να ξεκαρδίζεται στα γέλια και του μπαμπά το πρόσωπο να λάμπει από χαρά...! Πού τη βρήκε την ψυχική δύναμη αυτός ο άνθρωπος;; Έμεινα να τους κοιτάζω βουρκωμένη κι όταν ο μπαμπάς γύρισε και με κοίταξε μου χαμογέλασε λες και μου έλεγε "έτσι είναι, παιδάκι είναι και αυτό!"

Βάσσια είπε...

Έχω φίλη που έχει κόρη με σύνδρομο down". Την εποχή που ήταν έγκυος δεν υπήρχαν τα μέσα για την διάγνωση στη διάρκεια της κύησης.

Δεν έχω προσωπική εμπειρία, άρα δεν μπορώ να είμαι απόλυτη.

Πιστεύω όμως ότι:

Από τη στιγμή που δεν θέλει κάποια μητέρα - για όποιους λόγους- να το φέρει στον κόσμο, τότε καλύτερα έτσι, γιατί αν υποχρεωθεί να κάνει διαφορετικά τότε δεν θα είναι καλό για κανέναν.

Αν ήμουν στη θέση της, κι έχοντας την εμπειρία που έχω σήμερα,κι εφόσον ήθελα ένα παιδί, θα το κρατούσα, και γνωρίζω ότι θα άλλαζε η ζωή μου/μας.

Υ.Γ.
Η κόρη της φίλης μου, είναι ένα πλάσμα που ασχολείται με τα πάντα, δέχεται αγάπη , στοργή και ότι χρειάστηκε μέχρι σήμερα.
Δεν είναι κρυμμένη, ούτε παρατημένη, έχει βελτιωθεί όσο είναι δυνατόν, και,

δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που έλαβε μέρος στην λαμπαδηδρομία των Παραολυμπιακών αγώνων και την έκφραση του προσώπου της όταν τερμάτιζε τη διαδρομή της.

Καλησπέρα
:-)

Maria Tzirita είπε...

Πόσες φορές το έχω σκεφτεί αυτό το θέμα... Κι απάντηση δεν έχω δώσει. Ναι, είναι σκληρό, δεν υπάρχει και υποδομή από το κράτος για να ζήσουν αυτά τα παιδιά ανεξάρτητα, μεγάλο το δίλημμα. Δε θα κατηγορουσα πάντως κανέναν, ό,τι απόφαση κι αν έπαιρνε...
Φιλιά Ρίκη μου!

Rena είπε...

Πιστεύω ότι κάθε ον έχει την ίδια αξία όπως και αν είναι.Η ψυχή δεν έχει όψη. Όψη έχει μόνο το σπίτι που τη φιλοξενεί.
Καλή Σαρακοστή!

phlou...flis είπε...

Αν μας τύχαινε, νομίζω πως θα προχωρούσαμε σε έκτρωση. Αξίζει αυτό τα παιδί να γεννηθεί και να ταπαιπωρείται και να ταλαιπωρεί;
Καλή Σαρακοστή

ElenaG είπε...

Ρικη σε χαιρετώ
παρακολουθώ το blog σου εδώ και λίγο καιρό
σε βρήκα από την Μαρία Τζιριτα
σπανια σχολιάζω αλλα το θέμα που άγκιξες
αγκίζει...και καίει...
Φυσικά για όλους μας είναι εύκολο ίσως να δώσουμε
συμβουλές και δεν θα το κάνω. θα σου πω όμως δυο περιστατικά που συνέβησαν σε γνωστά μου άτομα.
1) διάγνωση ότι το μωρό πάσχει από Συνδρομο down
απελπισία κλάματα η κοπέλλα δεν ξέρει τι να κάνει
έχει όμως πνευματικό και το συζητά μαζί του
ο σύζυγος και οι οικογένειες το ξέρει πως δεν θα δεχτούν να το γέννηση και έτσι αποφασίζει να μην το πη σε κανένα, το γνωρίζαμε μονο 4 άτομα.
Το μωρό γεννήθηκε δεν είχε το συνδρομο αυτο είχε όμως μεσογειακή αναιμία.
όταν έφτασε ο καιρός να κάνει την πρώτη του μετάγγιση και το είπαν στο πατέρα
αυτός έκλαψε κρατώντας το γιο του αγκαλιά
μετά το πρώτο σοκ και αφού έμαθε τι του έκρυψε η γυναικα του ευχαριστούσε το Θεο που δεν το είχε μάθει πριν, μας εξομολογήθηκε πως δεν θα τις
επέτρεπε να κράτηση το μωρό
...μα έτσι δεν θα κρατούσε στην αγκαλιά του το
γιο του ...το γούρι τους γιατί έτσι το είχαν όλοι στην οικογένεια που έλεγαν πως από τον καιρό που
γεννήθηκε όλα άλλαξαν στο σπίτι τους. ήταν μια φτωχή οικογένεια που πραγματικά όλα πήγαιναν από το καλο στο καλύτερο.Το παιδάκι τώρα είναι 13 χρ ένας κούκλος καλός μαθητής και καλός γιος.
Είναι ο μικροτερος και έτσι η αδυναμία όλον.



2)Η κορέλλα 26 χρόνον συμμαθήτρια του γιου μου
και εγώ με τι μητέρα τις φίλες από παιδιά.
Είναι νομίζω 3 μηνών και κάνει αυτή την εξέταση
τα αποτελέσματα δυστυχώς δεν είναι ευχάριστα.
Με παίρνει τηλέφωνο η μητέρα κλαίγοντας πρέπει να κάνουν και άλλες εξέτασης το μωρό φαίνεται έχει το
σύνδρομο ντάουν.Περνω τηλέφωνο την επομενη να δω πως είναι ψυχολογικά η κοπελα. Μου λέει η μητέρα
(γράφω κατά λέξη τι της είπε η κόρη)
-Είναι το μωρό μου και όπως και αν είναι το θέλω και το αγαπω
Ο θεός θα με βοηθήσει.
αυτά από μια κοπέλα 26 χρόνων.
Όταν άκουσα αυτά τα λόγια έκλαψα...σκέφτηκα πως μια τέτοια δήλωση μια τέτοια αγάπη έχει την δύναμη να αλλάξει το συμπαν!
Το μωρό γεννήθηκε είναι ένα κουκλάκι και υγιέστατο
(τώρα είναι 5 μηνών)

Τι να πω άλλο εύχομαι από καρδιας στη κοπέλα να έχει τι δύναμη να σηκώσει την απόφαση της.
Ρίκη σου ζητω συγνώμη για το χορο που σου πήρα
να ευχηθώ σε σένα ότι καλύτερο θα το έκανα το πρωί από το blog τις Μαριας αλλα ειπα καλύτερα να το κάνω στο δικό σου...βρήκα το θέμα αυτό όμως
και άστα να πάνε...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

you may say i'm a dreame

Νομιζω πως αυτα τα παιδια που ξεχωρισαν ειναι η εξαιρεση του κανονα...αλλα παλι δεν ξερω.....
Αδυνατω να πάρω θεση

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

zeidoron


Α γεια σου Ζει, όποιος ειναι εξω απο το χορο, πολλα τραγουδια ξερει, λεμε στο τοπο μου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

(ΟΧΙ ΕΓΩ) Η ΑΛΛΗ

Σου βγαζω το καπελο!
Εγω δεν μπορω να πω οτι θα το εβγαζα αλλα ουτε και πως θα το κρατουσα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

ΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Συνηθως ετσι συμβαινει σε ολα τα ασχημα
"Οταν ακους για δυσάρεστες καταστάσεις γύρω σου,πονάς συμπάσχεις,αλλά εκ του ασφαλούς,ενδόμυχα όμως, δεν σου περνάει καν απ'το μυαλό ότι αυτο που συμβαίνει στην διπλανή πόρτα, μπορει αύριο να'ρθει στη δική σου."
Αντιθετα με το καλο, που εισαι εως και σιγουρος πως θα σου κατσει και σενα, δεν μπορει....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ανεράιδα

Η μανα μου λεει οτι αναλογα με τη δυναμη που εχει ο ανθρωπος ειναι και τα βασανα του
Προφανως λοιπον φιλη μου, οι γονεις αυτοι ειναι πολυ δυνατοι άνθρωποι
Να λεμε ετσι για παρηγορια, καταλαβες;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Προφανως μεγαλο μερος της ανατασης, ή οχι, αυτων των παιδιων Βάσσια μου οφειλεται και στους γονεις
Οταν δεν μπορουν ομως τι γινετε;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

ElenaG

Κατ αρχην σ ευχαριστω πολυ για την επισκεψη σου στο μπλογκ μου
Εγω γιατι δεν μπορω να μπω στο δικο σου;
Και οχι, μου αρεσε που το αναλυσες ετσι το θεμα, αλλα καλη μου, μπορεις να ρισκαρεις;
Ισως οι περιπτωσεις που ξερεις ετυχε και δεν ηταν τελικα τα παιδια με το συνδρομο
Δεν ξερω τι να πω, ειλικρινα
Θα χαρω να σε ξαναδω

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αν ειναι δυσκολες λεει Πυρφορα μου;;;;;

Ο Θεός να ξεμιστεύει που λεμε και στον τοπο μας

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Maria Tzirita

Κι αλλες τοσες να το σκεφτεις Μαρια μου παλι απαντηση δεν θα δωσεις
Μεχρι να κάτσει στο καθενα μας
Μετα να δεις πως τις βρισκεις θες δεν θες

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

rena

Σιγουρα η ψυχη δεν εχει οψη, αλλα ...σκεψου και ποσα αλλα υπαρχουν φιλη μου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

phlou...flis

To θεμα δεν ειναι τοσο στο να ταλαιπωρει, όσο στο να ταπαιπωρείται

Αξιζει το κοπο;
Ποιος μπορει να απαντησει

ΛΕΩΝ είπε...

Τα πράγματα σήμερα είναι λίγο πιο "εύκολα" για αυτά τα παιδιά απότι παλιότερα....! Ποτέ δεν θα έδινα συμβουλή στους γονείς τι να έκαναν, ακόμα κι αν ήταν οι καλύτεροί μου φίλοι!
Απλά πρέπει να κάνεις αυτό που σου επιτρέπει να ζεις την υπόλοιπη ζωή σου χωρίς τύψεις....!
Καλημέρα Ρίκη μου!

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

Σήμερα μας έβαλες δύσκολα
Προβλήματα αυτού του είδους δεν μπορούμε να τα αξιολογήσουμε εμείς που είμαστε απ΄ έξω. Μπορούμε μόνο να πούμε το ένα ή το άλλα σύμφωνα με τις ηθικές αξίες μας. Σίγουρα δεν είναι λύση η αφαίρεση μια ζωής, είναι λύση η γέννηση ενός παιδιού που σίγουρα θα έχει ένα σωρό προβλήματα στην σύγχρονη απάνθρωπη κοινωνία μας, Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες συνάνθρωποι που κουβαλούν τον δικό τους σταυρό με άρρωστα παιδιά,με διάφορες αρρώστιες και νομίζω ότι πέρα από την δική μας αγάπη και συμπαράσταση η επίσιμη πολιτεία θα έπρεπε να κάνει ότι είναι δυνατόν να τους βοηθήσει σε αυτό τον δύσκολο δρόμο.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τέτοια θέματα με έχουν απασχολήσει πολύ κατά το παρελθόν.
"Καλή" λύση δεν υπάρχει.
Η λγότερο κακή είναι η διακοπή της κύησης...

Dreameraki είπε...

Σίγουρα είναι η εξαίρεση του κανόνα,αλλά,αν θέλεις να δεις τη θετική πλευρά του πράγματος,είναι και μία ελπίδα,ότι τα θαύματα γίνονται,όταν υπάρχουν κίνητρα αγάπης και εμπιστοσύνης!!
Δεν παύει,όμως,να είναι ένα θέμα με πολύ λεπτές ισορροπίες!Κοίτα,όμως,πόσο κόσμο προβλημάτισες..Αυτό είναι ένα πολύ καλό σημάδι καλή μου!Φιλιά!

erifili είπε...

Ρίκη μου καλημέρα. Πραγματικά μας προβλημάτισες όλους και άγγιξες τα εσώψυχά μας.Δύσκολο θέμα, δυσκολη απόφαση, δύσκολες ισσοροπίες.Πιστεύω πάντως ότι σε τέτοια θέματα πρέπει να κυριαρχεί η λογική.Είμαστε τυχεροί θα έλεγα σήμερα που η τεχνολογία μπορεί να διαγνώσει τέτοια προβλήματα.Διότι όπως προείπαν και άλλοι φίλοι,το πρόβλημα είναι τεράστιο όταν φύγουν οι γονείς. Ο υπόλοιπος περίγυρος είναι διατεθειμένος να περιθάλψει τον "ασθενή"? Πιστεύω ή μάλλον είμαι σίγουρη πως όχι.Καλύτερα λοιπόν να διακόψεις κάτι, που δεν έχεις προλάβει να το αγαπήσεις.Γιατί άμα το αγαπήσεις.......

habilis είπε...

Mπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Δύσκολη απόφαση.

marianaonice είπε...

Ax Ρίκη μου
Τι θέμα ατέλειωτου πόνου άνοιξες!
Αλλοίμονο σ' αυτή τη γυναικα που κυοφορεί ένα άρρωστο παιδί και πρέπει να πάρει την απόφαση να το "βγάλει" από μέσα της! Το σκοτώνει για να το γλυτώσει κι αυτό, και εκείνη και τα αδέλφια του από έναν ατέλειωτο γολγοθά! Δεν ξέρω αν έχει δικαίωμα, δεν ξέρω αν ο Θεός δικαιούται να επιτρέπει τέτοιο πόνο, εκείνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να σφίξει την καρδιά της, να πάρει την ευθύνη και να βάλει τέλος σε κάτι που όταν αρχίσει τελειωμό δεν θάχει!
Ξέρω από τέτοια περίπτωση γιατί η κόρη ενός θείου του άνδρα μου είναι με τέτοιο σύνδρομο, οι γονείς της χώρισαν, η μάνα την εγκατέλειψε στα χέρια του πατέρα ο οποίος τώρα την έχει σε ένα ίδρυμα στην επαρχία όπου ζουν, την επιμελείται για να είναι καλά εκεί που είναι, αλλά...
Γι' αυτό καλύτερα μια μάνα να το βγάλει πριν γεννηθεί παρά μια μάνα να το εγκαταλείψε αφού το γεννήσει!
Φιλιά ευαίσθητή μου @φίλη!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δεν υπαρχει ευκολια Λιονταρι μου για τετοιου ειδους καταστασεις
Πάντα ηταν, ειναι και θα ειναι δύσκολες για τους ανθρωπους που τις βιωνουν

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ

Α γεια σου, οποιος ειναι εξω απ το χορό πολλα τραγουδια ξερει Φανη μου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

you may say i'm a dreamer..

Εδω ομως προβληματιστούμε δε προβληματιστούμε δεν εχει να κανει καλη μου
Ας ελπίσουμε απλά πως δεν θα μας τυχει ποτε, αν και το καθε κακο δεν τυχαινει μονο στη διπλανη πόρτα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

habilis

Μα πάρα πολυ δύσκολη λεμε;;;;;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

erifili

Δε ξερω βρε φιλη μου που πρέπει να μπαίνει αυτη η ρημαδα η λογικη και που όχι
Ειλικρινα δεν ξερω

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ασκαρδαμυκτί

Και σε σενα θα πω τα ιδια Ασκαρ
Δεν ξερω τι ειναι το λιγοτερο ή το περισσοτερο κακο

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

marianaonice

Αυτο ειναι Μαριάννα μου
Αλιμονο σ αυτους τους ανθρωπους
"Απου πονει, πονει" λεμε στο τόπο μου

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Η Ζωή δεν "χορηγείται" με αντικειμενικά, επιστημονικά, αξιοκρατικα κοινωνικά κριτήρια.
Χαρίζεται από τον ΘΕΟ και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την αφαιρέσει από κανέναν είτε είναι πέντε μηνών έμβρυο,είτε εκατο ετών σχηματισμένος άνθρωπος.
Μεγάλο όμως λόγο για τίποτα,γιατί μεγάλος είναι ο καημός και ο σταυρός ασήκωτος.

http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
http://lygeri.pblogs.gr

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Νιωθω λιγο δυσκολα να μιλησω γι αυτο το θεμα μαζι σου Λυγερή, αλλά ομως ίσως εσυ να εισαι και η πλεον καταλληλη για να μου απαντησεις:
Ποιος Θεος ειναι αυτος που δινει τετοιου ειδους ζωή που να παρει η ευχη να πάρει;

kimon είπε...

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.

1. Όσοι ενστερνίζονται τα αγαθά της αρρωστημένης κοινωνίας, αποβάλλουν αυτά που δεν ταιριάζουν. Κι αυτό δεν λέγεται θυσία, αλλά δειλία.

2.Όταν η φύση καλεί, εκεί δεν υπάρχουν συγχωροχάρτια. Ή το κάνεις, ή δεν το κάνεις.

3.Η άγνοια γεννά το τέρας και όχι η μητέρα. Κι η άγνοια είναι η πραγματική αμαρτία.

4. Όταν μπαίνεις στο χορό, ξέρεις ότι μπορεί να πέσεις. Αν φοβάσαι δεν μπαίνεις!

5. Η οικογένεια είναι ευτυχία όταν γνωρίζεις. Κι όταν γνωρίζεις, το τέρας το βλέπουν μόνο αυτοί που κοιμούνται.

6.Τα παιδιά δεν είναι καρκίνος, η κοινωνία είναι καρκίνος που επιτίθεται στην άγνοια για μετάσταση.

7. Μητέρες δολοφόνοι υπάρχουν πολλές.
Μητέρες τυχερές ακόμα πιο πολλές.
Μητέρες που γνωρίζουν την ευτυχία, λίγες.

8. Οι αποφάσεις στη ζωή μας ελέγχονται από το «εγώ» που μας δώρισε ο καρκίνος της κοινωνίας.

9. Και τα σκυλιά είναι διαφορετικά από μας, όμως τα αγαπάμε γιατί είναι απλώς σκυλιά.

10. Η φύση ξέρει μόνο να αποβάλλει και όχι εμείς.

Unknown είπε...

δεν έχω ιδέα