Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ: Το γελαστό τετράδιο…


Της Ρίκης  Ματαλλιωτάκη

«Λοιπόν, φάγαμε το γάιδαρο και μένει η ουρά, τα ψέματα τελειώνουν εδώ…Είναι θέμα ημερών πια και το σχολείο ανήκει στο παρελθόν!
Οπότε για να μη ξεχνιόμαστε , εν όψη  του τέλους  επιβάλετε να αφήσετε εδώ όλοι τα αποτυπώματα σας… και τα σχέδια της προσεχούς , ελεύθερης πλέον ζωής σας.»

Κάποτε, για τον έφηβο ήταν απαραίτητος οπωσδήποτε  ένας τρόπος  που μέσα του θα προφύλαγε με ασφάλεια  σιδερόφραχτου κάστρου έρωτες, πόθους, σκέψεις κι απόψεις κρυφές κι ανομολόγητες…
Ένας τρόπος που με τη βοήθεια του θα κατάφερνε να εκφράσει και να βγάλει προς τα έξω ατόφιο το εσωτερικό του συναίσθημα…
Που δίχως παρεξήγηση θα του επέτρεπε μια μικρή επίδειξη γνώσεων με ρύσεις, αποφθέγματα και μικρά αποσπάσματα ποίησης… για την αλήθεια δηλαδή  ότι είχε προλάβει  το μυαλό να συγκρατήσει στα τσάτρα πάτρα  από τις αντιγραφές..
Που θα απελευθέρωνε,  όσο έστω ήταν δυνατόν, ένα καυστικό χιούμορ απαγορευμένο στο τότε σχολικό αυλόγυρο και γενικότερα στα πλαίσια μιας άλλης εποχής..
Που θα κρατούσε θέση-κλειδί και μόνο αυτός θα μπορούσε να  μεταφράσει τους κώδικες μιας κρυφής  επικοινωνίας και  συγχρόνως να γίνει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ενηλίκων του αργότερα και των ανηλίκων του τώρα…
«ΤΙ ΕΣΤΙ ΦΙΛΙΑ;;;»

  Κι επιτέλους, αν μη τι άλλο, χρειαζόταν οπωσδήποτε ένας τρόπος διασκέδασης για να περνάνε ανώδυνα οι ατέλειωτες, αφόρητες, βασανιστικές κι ανήλιαγες  ώρες που περνούσε επιβαλλόμενα ο κλειδωμένος, ή η  κλειδωμένη, στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου διαβάζοντας υποτίθεται…
Και βέβαια ετούτος ο τρόπος, ετούτο το άνοιγμα  της εφηβικής ψυχής,  δεν ήταν δυνατόν να χωρέσει και να  βρεθεί πουθενά αλλού παρά μονάχα εκεί:
 Στο τετράδιο με την ανάλαφρη εμφάνιση που σε καμιά περίπτωση δεν είχε  ουδεμία, μα ουδεμία  απολύτως σχέση με τη λιτή και αυστηρή εμφάνιση  των  υπολοίπων που βρίσκονταν  ανάκατα στοιβαγμένα στη σχολική τσάντα, σκουντούφλικα φυσικά και βαριεστημένα κάτω από βάρος του αυστηρού σκούρου μπλε, άντε στη καλύτερη περίπτωση άσπρου, περιτυλίγματος τους.
Αυτό  όμως ήταν   ο χαρούμενος ήλιος που ζέσταινε με τη θέρμη του κάθε επιθυμία, κρυφή και φανερή… ο ουρανός που στην αγκαλιά του χωρούσαν  τα πάντα…το τετράδιο το ξεχωριστό…το γελαστό, το αγαπημένο!
«ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΡΩΣ;;;»
Ο γευστικός, μα  συνάμα  κι απαγορευμένος καρπός του παραδείσου μιας καταπιεσμένης εφηβείας που για να σωθεί κρύβονταν επιμελώς αναμεσίς Όμηρου, Θρησκευτικών, Άλγεβρας και Τριγωνομετρίας περιμένοντας τη κατάλληλη στιγμή  που θα του χάριζε την  ανώδυνη διαφυγή από το σκληρό και άγρυπνο διδασκαλικό μάτι…
Αν κατάφερνε και ξέφευγε από κει κι έπειτα όλα ήταν εύκολα…
Από κει κι έπειτα,  σαν θεϊκός Ερμής επιφορτισμένος το ρόλο της μεταφοράς,  θα ξεγλιστρούσε παιχνιδιάρικα και  μυστικά, χέρι με χέρι κάτω από το θρανίο,  έως ότου περάσει από κεφάλι σε κεφάλι όλο το απόσταγμα της εφηβικής γνώσης μέσα από   καρικατούρες, φωτογραφίες κολλημένες με σελοτέιπ κι επικυρωμένες με τη σφραγίδα μιας ανεξίτηλης φιλίας, φρέσκα λουλούδια που δεν θα   αργούσαν καθόλου να γίνουν αποξηραμένα, και φυσικά πλήθος ονείρων και σχεδίων που ποιος μπορούσε εκείνη τη στιγμή να γνωρίζει πόσα από αυτά θα περνούσαν στην υπόσταση της πραγματικότητας και πόσα όχι.
Ιδού ένα μικρό δείγμα  των πλέον αντιπροσωπευτικότερων ερωταπαντήσεων μιας σχολικής συνήθειας  που πια ανήκει στη  χώρα του παρελθόντος, ενός  μαθητικού λευκώματος:
«Αναφέρατε απόψεις για τη σχολική χρονιά που πέρασε…»
«Να πάει και να μη γυρίσει…» ή «Φασκελοκουκούλωστα» ή «Δυστυχώς…όλα ήταν υπέροχα..» ή «Ήταν τέλεια, φανταστική…μήπως όμως άραγε επειδή ήταν και η τελευταία;;;»
«Τι σκοπεύετε να  γίνετε όταν μεγαλώσετε;;;»
«Δε σκοπεύω να γίνω  τίποτα για τον απλούστατο λόγο ότι δε σκοπεύω να μεγαλώσω, κορόιδο είμαι;;»  ή «Μα τι άλλο , πλούσιος…» ή  «Φιλάνθρωπος για να μου έχουν και υποχρέωση»
 «Πως ονειρεύεστε το μέλλον σας;;;»
«Άσπρο, κάτασπρο κι απ΄ το γάλα ξεξασπρότερο…»  ή « Αφήστε με ήσυχο, δεν έχω ειδικότητα στα όνειρα…» ή «Δεν είμαι κι ο μάντης Τειρεσίας…» ή « Δε φτάνει που ονειρεύεται για μένα ο μπαμπάς μου και η μαμά μου, πρέπει να ονειρεύομαι κι εγώ;»
«Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ποιητής και γιατί;;;- Αναφέρατε παράδειγμα….»
«Ο αγαπημένος μου ποιητής; Μα ο Διονύσιος Σολωμός φυσικά, σάμπως ξέρω και κανένα άλλο;» ή « Μα ο Στέλιος Καζαντζίδης ασφαλώς ,  δε το συζητάμε… ή «άει παράτα με και βάλε καμιά πιο έξυπνη ερώτηση…» ή « η κουλτούρα σκότωσε τη γάτα…»
«Πως είναι πλασμένος στη φαντασία σας ο-η σύντροφος της ζωής σας;;;»
«Νέος, ωραίος, αθλητικός πλούσιος, γενναιόδωρος, ζητάω πολλά μήπως;» ή «Με μοναδικό ενδιαφέρον το μέτρημα του στριφώματος της φούστας μου…» ή «Με «λεπτά» αισθήματα..» ή « Ορφανός…πεντάρφανος…»
 «Τι εστί έρως;;;»
«Έρως εστί  ο ασπασμός των αγγέλων στ΄ άστρα»  ή.. «Το υπέρτατο συναίσθημα, η πεμπτουσία της ζωής!!!» ή «Όνειρο θερινής νυκτός…» ή «Σαλάμι αέρος…» 
«Τι εστί φιλία;;;»
«Το απάνεμο λιμάνι που προσφέρετε αφιλοκερδώς για να σπάνε  πάνω του όλα τα κύματα…» ή «Διαμάντι σπάνιο, άρα και πολύτιμο…» ή «Δροσιά και ανάσα ψυχής…»¨ή « Δε μπαίνω στο κόπο να απαντήσω, αφού δεν υπάρχει…»  
 «Τι εστί γάμος;»
«Ένα φρούριο υπό κατάληψη  που όσοι είναι  έξω θέλουν να μπουν μέσα  κι όσοι είναι απ΄  έξω θέλουν να μπουν μέσα» ή «Ασφάλεια για τους ανασφαλείς…» ή  «Αιώνια δέσμευση»  ή «Κατάρα.. κατάρα, φτου.. φτου, μακριά από μένα..»
  «Τι εστί γυνή;»
«Μα τι άλλο.. το στολίδι της φύσης…» ή «Τι μπορεί να εστί η Εύα που εξηπάτησε τον Αδάμ εκτός από κακό;» ή «Γυνή εστί ευαίσθητη καρδιά!!!» ή «Το πλάσμα που από τα σπλάχνα του αναβλύζει η  ζωή…» ή «Καταραμένες…πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα δίχως σας…» ή « Γάτα με πέταλα…»
«Τι εστί ανήρ;»
« Το Ων που δε θα έπρεπε ποτέ να έχει δημιουργηθεί , το λάθος του Θεού…» ή « Ο γάιδαρος που υποχρεούται να κουβαλά…» ή «Ο θηριοδαμαστής  της γυναίκας…» ή «Ο ανόητος που του αρέσει να ακούει πως είναι έξυπνος…» ή « Τα θεμέλια του κόσμου…»
«Τι εστί σεξ;»

 « Η ταυτόχρονη , ψυχική και σωματική συνένωση δύο κορμιών…» ή «Απόλαυση όμοια με αυτή του φαγητού, επιβάλλεται να τρως για να ζεις άρα επιβάλλετε και να… πάλι για να ζεις…» ή «αγορά προφυλακτικών…»

Δεν υπάρχουν σχόλια: