ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!- ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ-

Χριστούγεννα…μα, δεν μπορώ με χαρά και με πίστη να νιώσω

Μεσ’ της τρέλας τη σβούρα την καρδιά, βλέπω, δεν αξίζει να χώσω.

Χριστούγεννα…μέρα αγάπης, μια φορά η καμπάνα αντηχούσε,

μα πάει καιρός που ο Ιωσήφ τη Μαρία απ’ το χέρι κρατούσε.

Χριστούγεννα…λέξη που γίνηκε σαν ρούχο από κόσμο πολύ φορεμένο

Βαρέθηκαν λες, και τ’ άφησαν πια, εκεί στη γωνιά πεταμένο.

Χριστούγεννα…κάτι απ’ τα παλιά μου θυμίζει αυτό, και καιρούς

που στις καρδιές το μίσος δεν είχε στημένο ξέφρενο χορό.

Χριστούγεννα…κι όμως, αν όλοι μαζί ψάχναμε γύρω, 

κι αν λίγο δροσίζαμε τα χείλη στο δικό ΤΟΥ το μύρο…

Μα εμείς του κόσμου όλου τη θλίψη, τον πόνο, 

σαν Φαρισαίοι προσέχουμε μονάχα μια μέρα το χρόνο. Ρ/Μ