Η δούκισσα της βλακεντίας

Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια… άλλα τόσα χρόνια λέω πως θα διορθώσω το πρόβλημα, πως θα το αλλάξω, κι άλλα τόσα αυτό, πανάθεμα το, δεν λέει να ξεκολλήσει από πάνω μου…από μέσα μου που έχει εδραιωθεί που να πάρει η ευχή να πάρει..

Για πιο πρόβλημα μιλώ;


Για τον αυθορμητισμό μου ρε παιδιά, για την παρορμητικότητα μου, για την έλλειψη κοντρόλ στο συναίσθημα, αφού πάντα μόνο και μέσα από το συναίσθημα λειτουργώ, με αποτέλεσμα τις περισσότερες τουλάχιστον φορές να αισθάνομαι στο τέλος βλάκας με περικεφαλαία…


Βλάκας με λίμπρο ντ΄ όρο μάλιστα, με τίτλους καταξιωμένους, τους οποίους φροντίζει να καταξιώνει η συμπεριφορά εκείνων που αντιμετωπίζουν τον αυθορμητισμό μου με τον τρόπο που αυτοί γουστάρουν και επιλέγουν


Θα μου πεις, τώρα το θυμήθηκες ρε Ρίκη;


Ε ναι, τώρα το θυμήθηκα….πάλι.


Συνέβη κάτι στη ζωή μου τις τελευταίες μέρες που για μια ακόμα φορά μου επιβεβαίωσε ότι ίσως και δικαίως να κουβαλώ το τίτλο της Δούκισσας της βλακεντίας….χα χα χα


Ας μην αναρωτηθούν όμως , όλοι αυτοί που θεωρούν την εκδήλωση του συναισθήματος ως βλακεία, αν μετανιώνω γιατί δεν θα τους κάνω τη χάρη να απαντήσω ναι.


Κι όχι από γινάτι φυσικά αλλά….


Αλλά….όχι, την απάντηση δεν θα τους την δώσω εγώ, ας κάνουν το κόπο να κοιταχτουν στον καθρέπτη, αυτος θα τους την δώσει καλύτερα από μένα….


Προς το παρόν τους στέλνω τα φιλιά μου!