Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΟΥΤΣΟΥΡΑ


Όλη η Κρήτη είναι γεμάτη είναι γεμάτη από αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν τη μακρόχρονη ιστορία της και τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο νησί, από την αυγή του χρόνου. Γεμάτη και από θρύλους, παραδόσεις και δοξασίες όπως είναι λογικό.
.


Κάποιες ωστόσο περιοχές της Κρήτης είναι ιδιαίτερα πλούσιες τόσο σε αρχαιολογικά ευρήματα όσο και σε θρύλους. Μια από αυτές είναι και η αρχαία Ίναχος, σημερινός Τσούτσουρας, που χαρακτηρίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές μεταφυσικού και παραφυσικού χαρακτήρα σα μια από τις πλέον μυστηριώδεις περιοχές της πατρίδας μας και ίσως του πλανήτη.
Δεν αποκλείεται αυτό να οφείλεται στην ονομασία της, η οποία συνδέεται άμεσα με το σπήλαιο της αρχαίας θεάς της γονιμότητας Ειλείθυιας, που διαφορετικά λέγονταν και Ινάτη. Σύμφωνα με ερευνητές αρχαίων γλωσσών η ετυμολογική ανάλυση της λέξης περιλαμβάνει το «ης» που στην αιτιατική γίνεται «ην» και σημαίνει δύναμη, το «να» που σημαίνει ναός και το «το» που προσδιορίζει το χώρο.
Ινάτη λοιπόν σημαίνει «χώρος με ναό που διαθέτει δύναμη» κι έτσι πιθανόν να εξηγούν κάποιοι τη μεγάλη ενεργειακή δύναμη που διαθέτει η πάλαι ποτέ Ίναχος και πλέον Τσούτσουρας, όνομα που επίσης προέρχεται από το βάθος του χρόνου, από την εποχή δηλαδή που οι Κρήτες διατηρούσαν εμπορικές συναλλαγές με τους Αιγυπτίους και σημαίνει «πατέρας και γιος του Ρα».
Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι ερμηνείες που μπορεί να είναι αυθαίρετες και το μόνο σίγουρο είναι πως η μεγάλη δύναμη του Τσούτσουρα κρύβεται στους αρχαιολογικούς θησαυρούς αμυθήτου αξίας που βρίσκονται στο υπέδαφος του, προκαλώντας εδώ και χρόνια τους αρχαιοκάπηλους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του, 75χρόνου σήμερα, Μανόλη Κεφαλάκη, ο οποίος έφερε στην επιφάνεια κάποια από τα σημαντικότερα ευρήματα που βγήκαν μέχρι στιγμής στον Τσούτσουρα, αποσκοπώντας βέβαια σε ίδιον όφελος, κάτι που του κόστισε εφτά χρόνια φυλακής. Πλήρωσε την αρχαιοκαπηλία του, αλλά τα ευρήματά του χάθηκαν στην πορεία και σίγουρα κάποιοι τα εξαργύρωσαν παραμένοντας στο απυρόβλητο. Ως γνωστόν η μαρίδα πιάνεται στο δίκτυ, ενώ τα μεγάλα ψάρια το σχίζουν και μένουν ελεύθερα >>>>>>>>>>


Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια: