Η Παναγιά μέσα απο τα μάτια του κόσμου.- Από το βιβλίο της γράφουσας "Ο Πρωτογάνατος της Καρδιάς μου"

Στα χρόνια όμως που είχανε περάσει από τότε, τα μάτια της είχανε θωρώντας πολλά και τ' αυτιά της είχανε γρικήσει άλλα τόσα. Κι όλα αυτά καλώς ή κακώς την ανάγκασαν να σκέφτεται πως όχι, δεν μπορει, θα υπάρχουνε μαθές κι άλλοι τρόποι που θα τους θέλει πιο πολύ η Παναγιά για να την δοξάζουνε.Γνώριζε η Αντιγόνη πως πως χίλιες εκκλησιές και μύρια κλησουδάκια είχενε ο κοσμάκης, προς Χάρη Της, μέσα κι έξω από την Κάντια σαγμένα.
Σάικα, άνθρωποι που μήτε οι ίδιοι δεν αναθιβάνουν από που και πότε ξεκίνησαν τα δεινά τους,έχουνε την ανάγκη κάποιου πιο δυνατού από ελόγου τους. Κάποιου που στα σίγουρα να νιώθουν πως στέκει ακοίμητος κι ασάλευτος φρουρός από πάνω τους για να κρατεί βίγλα και προστασία στα δεινά τους.
Έχουνε την ανάγκη της μεσιτείας και του καλού λόγου κάποιου προς το Θεό, για να μπορεί μετά Εκείνος να διανιρίζει πιο ξέθαμπα από κοντά τα βάσανα τους.
Και τούτη τη δουλειά οι φτωχοί κι οι δυστυχισμένοι όλου του κόσμου την έχουνε αναθέσει στην Παναγιά.
Εκείνη μεσιτεύει γι' αυτούς, μεσολαβήτρα στο Θεό, για να γίνονται τ' ανθρώπινα όνειρα,τα μεγάλα, τα μικρά, μα και τ' ασήμαντα, πολλές φορές, πραγματικότητα.
Εκείνη είναι η μάνα που συμπάσχει με όλους και συντρέχει σε όλους.
Θωριέται αυτό και μόνο από τα ονόματα που της έχει δώσει ο κοσμάκης:
Και πως δεν την είπαν! Και πως δεν την έκραξε ο πονεμένος!
Και πως δεν την κάλεσαν κοντά τους η χήρα και το ορφανό!
Και πως δεν την επικαλέστηκαν ο ναυαγός, ο απελπισμένος, ο αδικημένος!
Και κάθε όνομα που της χάρισαν απο δικού του ήταν κι ένα τραγούδι στη πίστη, από μοναχό του ήταν μια ολάκερη, θεριεμένη πίστη!
Την βάφτισαν Αμόλυντη, Γλυκοφιλούσα, Υψηλοτέρα των Ουρανών, Γαλακτοτροφούσα, Κυρά των Αγγέλων, Βρεφοκρατούσα, Χρυσογελούσα, Πάντων Χαρά Πλατυτέρα, Ζωοδόχο Πηγή.
Την φώναζαν τρέχοντας να συνδράμει στη συμφορά και το θανατικό, Ρόδο το Αμάραντο,Ελπίδα των Αγγέλων, Παντάνασσα, Θαλασσομαχήτρα, Πανύμνητη,Θεοσκέπαστη, Κερά Ψηλή.
Την παρακάλεσαν να 'ρθει στις δύσκολες μέρες της Χώρας, Στρατηλάτισσα, Ξεσκλαβώτρα, Γοργοπάκουη, Ελεήτρα!
Μα την έβαλαν όμως και με ακόμα πιο ταπεινά ονόματα στο στόμα τους'άνθρωποι φτωχοί κι αγράμματοι:
Κερά Τζομπάνισσα, Κεραγουστιανή, Νερατζιώτισσα, κι όλα αυτά, κι άλλα πολλά, μήωπς απο μόνα τους δεν μαρτυρούν την μεγαλοθυμία και την παντοδυναμία της Χάρης Της;
Μήπως όλα αυτά από μοναχά τους δεν μαρτυρούν μια Ελεήτρα Παναγιά που δίνει χωρίς ποτέ να γυρεύει;..."

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗΣ

Ο  παλαιοχριστιανικός ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής της Πάρου, ο οποίος σε πρώτη μορφή λέγεται ότι ανεγέρθη από την  Αγία Ελένη, μητέρα του  πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα, Μ. Κωνσταντίνου  και ολοκληρώθηκε από ένα άλλο μεγάλο επίσης βυζαντινό αυτοκράτορα, τον Ιουστινιανό, φωτίζει πάνω από χίλια εξακόσια χρόνια  τώρα, σαν ανέσπερο φως ,το πνεύμα της Ορθοδοξίας. Όμως παρά το ότι είναι ένας από τα  αρχαιότερα και πλέον καλοδιατηρημένα ελληνικά μνημεία, έως και πριν μερικά χρόνια μερικά χρόνια σχεδόν που ανακηρύχθηκε σε Προσκύνημα, δεύτερο μετά την Παναγία της Τήνου, δεν ήταν παρά μονάχα  ένας απλός ενοριακός ναός.

Ο  ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, βρίσκεται στην Παροικιά, πρωτεύουσα της νήσου Πάρου και το πραγματικό του όνομα φαίνεται ότι είναι «Καταπολιανή»  μια και βρισκόταν «κατά την πόλιν»,προς το μέρος της αρχαίας πόλης δηλαδή. Το όνομα «Εκατονταπυλιανή» που είναι σήμερα και το επίσημο όνομα της, είναι δημιούργημα των  λογίων του 17^ου αιώνα που θέλησαν να δώσουν περισσότερη μεγαλοπρέπεια  στον ναό ονομάζοντας τον έτσι κατ΄ απομίμηση του Εκατόπυλου των αρχαίων Θηβών της Αιγύπτου.

Πολλές παραδόσεις είναι εκείνες οι οποίες αναφέρονται σχετικά με την ίδρυση της Εκατονταπυλιανής: Η πρώτη πληροφορεί πως όταν η Αγία Ελένη, μητέρα του πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου, πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, ήλθε με το πλοίο της στην Πάρο. Κοντά στο λιμάνι λοιπόν, ακριβώς στην θέση της Εκατονταπυλιανής,  υπήρχε τότε ένας μικρός ναός και σε αυτό το μικρό ναό προσευχήθηκε η αγία κι έκανε ένα τάμα. Αν βρει τον τίμιο σταυρό να κτίσει σε αυτή ακριβώς την θέση ένα άλλο μεγάλο ναό. Όταν τελικά βρήκε τον τίμιο σταυρό που έψαχνε πραγματοποίησε το τάμα της κι έκτισε το μεγάλο ναό που είχε υποσχεθεί.

 Μια δεύτερη παράδοση πάλι  αναφέρει ότι το ναό δεν πρόφθασε να τον κτίσει η Αγία Ελένη αλλά αντί αυτής τον έκτισε ο γιος της Κωνσταντίνος που ανέλαβε μετά το θάνατο της να  εκπληρώσει την  επιθυμία της μητέρας του.

Μια τρίτη τώρα εκδοχή της παράδοσης θέλει τον ναό αυτό να μην υπάρχει στην θέση αυτή  πριν τον 6^ο  αι. αλλά να κτίσθηκε από εκεί και μετά από τον αυτοκράτορα  Ιουστινιανό στην προσπάθεια του να τονώσει το θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων των γύρω νησιών, που είχε κλονισθεί από τις συχνές επιδρομές των απίστων. Γιαυτό ακριβώς ανήγειρε στο κέντρο των Κυκλάδων το ναό που βλέπουμε σήμερα. Κάποιες έρευνες όμως που έκανε ο αείμνηστος καθηγητής και ακαδημαϊκός Αναστάσιος Ορλάνδος κατά την αναπαλαίωση της Εκατονταπυλιανής, απέδειξαν ότι οι παραδόσεις που θέλουν κτήτορες του ναού τους αγίους Κωνσταντίνο  και  Ελένη, είναι και οι σωστές. Απέδειξαν δηλαδή ότι  στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχε ναός ήδη από τον 4^ο και 5^ο αιώνα, δύο  ολάκερους αιώνες δηλαδή πριν από την εποχή του Ιουστινιανού άσχετα αν δεν είχε βέβαια την μορφή που έχει σήμερα. Ήταν μια σταυρική, ξυλόγλυπτη βασιλική, η οποία κάτω από κάποια αιτία, πιθανώτατα πυρκαγιά ,καταστράφηκε και ο Ιουστινιανός απλά την ανακατασκεύασε με τον νέο ρυθμό της εποχής του, με θόλους δηλαδή και με τρούλο. Επομένως ο ναός που θαυμάζεται σήμερα είναι ο Ιουστινιάνειος ναός στον οποίο μετατράπηκε τον 6^ο αι. το παλιό κτίσμα των Ισαποστόλων Κωνστίνου και Ελένης.

Μια άλλη παράδοση επίσης  λέει ότι τον Ιουστινιάνειο ναό της Εκατονταπυλιανής  τον έκτισε ο μαθητής του πρωτομάστορα  που έκτισε και την  αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Όταν τελείωσε ο ναός ο μαθητής κάλεσε τον δάσκαλο για να του δείξει το έργο του. Ο πρωτομάστορας σαν είδε την τελειότητα του έργου φοβήθηκε μήπως ο μαθητής επισκιάσει την φήμη του και την δόξα του και προφασιζόμενος κάποιο  αρχιτεκτονικό σφάλμα τον ανέβασε στην οροφή του ναού. Από κεί, ο πρωτομάστορας  έσπρωξε τον μαθητή του στο κενό με σκοπό να τον σκοτώσει. Ο μαθητής όμως πρόλαβε και κρατήθηκε από τον δάσκαλο και στην προσπάθεια του να σωθεί τον παρέσυρε κι αυτόν και τελικό έπεσαν και οι δυο κάτω και σκοτώθηκαν μπροστά στην είσοδο του ναού. Δύο ανάγλυφες μορφές που βρίσκονται σε μια μνημειακή πύλη της εκκλησίας αναπαριστούν αυτόν τον  ωραίο θρύλο που δεν έχει όμως ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα. Η  αλήθεια είναι πως οι δύο μορφές που  βρίσκονται βέβαια στις βάσεις της πύλης, και λέγεται ότι αναπαριστούν τους μαστόρους της Εκατονταπυλιανής , δεν είναι τίποτα άλλο από  δυο σάτυρους που πάρθηκαν από κάποιο κοντινό ιερό του Διόνυσου. Είναι γνωστό ότι οι Βυζαντινοί είχαν την συνήθεια να χτίζουν τους ναούς τους  πάνω από προχριστιανικά, δηλαδή ειδωλολατρικά κτίσματα , για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Πρώτα γιατί τους εξυπηρετούσε μια κι εκεί έβρισκαν έτοιμα υλικά, μάρμαρα,κολώνες, κτλ που τα χρησιμοποιούσαν στους δικούς τους ναούς. Και δεύτερο όμως ήθελαν να αποδείξουν  ότι η   καινούργια θρησκεία πατούσε πάνω στην παλιά  άρα και την νικούσε. Ο καθηγητής Αναστάσιος Ορλάνδος, χάρη στην προσπάθεια του οποίου έγινε η αναπαλαίωση του ναού στην σημερινή του μορφή, αποκάλυψε  ότι στον χώρο εκείνο υπήρχαν δύο προχριστιανικά κτίσματα. Το ένα σε βάθος 1.50  από το σημερινό δάπεδο του ναού όπου βρέθηκαν τέσσερις  μαρμάρινες κολώνες  και που δυστυχώς οι τρεις σκεπάστηκαν πάλι  και  ο κορμός της μίας μόνο έμεινε ακάλυπτος. Το άλλο προχριστιανικό κτίσμα βρέθηκε σε μικρότερο  βάθος, περίπου 0,80 μ. Ήταν ένα θαυμάσιο μωσαϊκό  με τους άθλους του Ηρακλή και ανήκε σε ένα «Γυμνάσιο» γυμναστήριο δηλαδή Ρωμαϊκής εποχής. Το δάπεδο αυτό έχει μεταφερθεί και τοποθετηθεί  στην αυλή του αρχαιολογικού μουσείου της Πάρου

Ο ναός της Εκατονταπυλιανής όλους ετούτους τους αιώνες δεν παρέμεινε ασφαλώς  στην πρώτη μορφή του. Κατά τις εποχές της φραγκοκρατίας και της τουρκοκρατίας δοκίμασε πολλές καταστροφές και λεηλασίες. Μεγάλες καταστροφές έπαθε ειδικά κατά την επιδρομή του πειρατή  Χαρειδίν Βαρβαρόσα το 1537 αλλά και αργότερα κατά την επιδρομή του καπουδάν Μουσταφά Καπλάν το 1666. Τη μεγαλύτερη  όμως καταστροφή έπαθε ο ναός με τους σεισμούς του 1773 κατά τους οποίους κατέρρευσαν ο βόρειος και ο δυτικός θόλος και μέρος του τρούλου. Στην επισκευή του τότε σημαντική οικονομική βοήθεια είχε προσφέρει  και ο Παριανός ηγεμόνας  της Μολδοβλαχίας Νικόλαος Μαυρογένης. Ίσως γιαυτό στον εξωτερικό χώρο  του ναού μαζί με άλλες προσωπικότητες από επιφανείς Παριανές οικογένειες,  έχει επίσης ενταφιαστεί και η μεγάλη ηρωίδα της επανάστασης του 1821 Μαντώ Μαυρογένους η οποία πέθανε στην Πάρο το 1848        

Πογκρόμ λοιπόν;;; Ποιο πογκρόμ;

Ελάχιστα χρόνια πριν, στο θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, στρατιές οι κόκκινοι και οι κουκουλοφόροι, έκαψαν ολάκερη Αθήνα προς "αναζήτηση του δικαίου..."
Μερικές μέρες πριν ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι κακοποιήθηκε με τρόπο που ούτε στο χειρότερο εφιάλτη του δεν θα εύχονταν κανείς να δει στον εαυτό του, πολλώ δε μάλλον στο παιδί του, όμως άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί στα γραφεία της Κουμουνδούρου.
Δεν μπορώ λοιπόν παρά σαν νοήμων άνθρωπος να αναρωτηθώ, δικαίως νομίζω:
Ποια αλήθεια η διαφορά τους ενός απο το άλλο παιδί;;;;
Μήπως επειδή το ένα παιδί δεν έχει μπαμπά τον τάδε και χρυσοχοεία στο Κολωνάκι;
Και πριν ορμήσουν κάποιοι πάνω μου να με κατασπαράξουν, παρακαλώ αποστομώστε με, το θέλω να με αποστομώσετε.
Δείξτε μου έστω μια δήλωση συμπάθειας στην οικογένεια της αδικοχαμένης Μυρτούς- γιατί αυτό το παιδί ακόμα κι αν ζήσει χαμένο θα είναι- που πιθανόν να μην την είδα εγώ και ίσως αναθεωρήσω.
Δυστυχώς, οι άνθρωποι που θέλουν μια Ελλάδα μια Ελλάδα με Αλβανούς συμμαθητές, Αφγανούς συναδέλφους, και Πακιστανούς γείτονες, οι άνθρωποι που ξεχνούν πως ανθρώπινο δικαίωμα δεν είναι μόνο η αξιοπρέπεια του λαθρομετανάστη αλλά και η ασφαλεια των γηγενών κατοίκων μιας χώρας, οι άνθρωποι που ποτέ δεν εβγαλαν μια λέξη για κανένα απο τα ειδεχθή εγκλήματα που έγιναν και γίνονται εις βάρος των Ελλήνων, και γενικά οι άνθρωποι που ξεχνούν πως κατά τον Καρλ Μαρξ:
" 1 Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας.
2. Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου.
2. Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία
3. Η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται αφ’ ενός ως απεργοσπαστικός μηχανισμός αφ’ ετέρου με τον εργατικό υπερπληθυσμό – πλεόνασμα που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου" όχι μόνο , για μια ακόμα φορά, δεν έφγαλαν άχνα, ούτε καν μια δήλωση συμπάθειας για την άτυχη οικογένεια, αλλά αντίθετα.
Ονομάτισαν πογκρόμ το πρώτο, μετά απο χρόνια, ξύπνημα της κυβέρνησης απο το εθνοκτόνο λήθαργο που είχε περιπέσει, και την κάθαρση απο περιοχές όπου το μόνο που επικρατούσε ήταν ο νόμος της ζούγκλας και τίποτα άλλο.
Μα αγαπητοί μου, αφήστε πια κατά μέρος τις υποκριτικές κορώνες...σώνει πια η υποκρισία.
Κανένα δικαίωμα κανενός δεν θίχτηκε με την νομιμότητα, αντίθετα οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν ένα κρεβάτι κι ένα πιάτο φαΐ ως να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, κάτι που πολυ θα ήθελαν να το έχουν και οι εκατοντάδες άστεγοι Έλληνες..
Πογκρόμ λοιπόν;;; Ποιο πογκρόμ;
Για πιο πογκρόμ μου μιλάτε;;;;;;;;;; Σώνει πια, περίσεψε η υποκρισία, μπουχτίσαμε απο υποκρισία...
Κι αν τελικά τους θέλετε τόσο πολύ και τόσο κοντά σας, είναι απλό.
Πάρτε τους στα σπίτια σας.
Εμείς, χωρίς να έχουμε με κανένα το ελάχιστο προσωπικό, θέλουμε τους δρόμους μας πίσω για να περπατήσουμε ξανά ελεύθερα.
Νισάφι πια...