Μετά το όνειρο, ο εφιάλτης...

Γράφει η Ρικη Ματαλλιωτάκη...

Μοιάζει σαν παραμύθι, αλλά δεν είναι...η φωτογραφία αυτή είναι από μια παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο κέντρο Ηράκλειο του 1960
Ανασκαλεύοντας πρόσφατα το μπαούλο της μνήμης- αν θες το λες και συρτάρι της μαμάς- ανακάλυψα τούτη την φωτογραφία...την γύρισα πίσω και διάβασα
" Εν Ηρακλείω τη 28η Οκτωβρίου 1960, με τη Μαρίκα και το Μάνο"
Άρχισα λοιπόν να παρατηρώ τα πρόσωπα της Μαρίκας, του Μάνου, και του κυρίου ο οποίος προφανώς έγραψε και την λεζάντα πίσω απο την παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία και προσπάθησα να συντονίσω αυτό που βλέπω για να μεταφερθώ κι εγώ εκεί νοερά, ώσπου κάποια στιγμή, δίχως να το θέλω έκλεισα τα μάτια κι "αποκοιμήθηκα"
Ηράκλειο, κέντρο, πίσω η παλιά Νομαρχία και νυν Περιφέρεια, αριστερά το παλιό νεοκλασικό δεν το ξέρω γιατί απλούστατα δεν υπάρχει, γιατι τη θέση του την κατέκτησε πλέον μια άχαρη και άχρωμη καφετέρια... όμως, όμως το ζητούμενο δεν είναι και τόσο πολύ αυτό, ας πάνε στην ευχή οι πέτρες και τα κτίρια, σκέφτηκα και εστίασα αποκλειστικά στα πρόσωπα...και όχι μόνο σε αυτά που είναι σε πρώτο πλάνο κι ίσως χαμογελούν για τον φωτογράφο, αλλά και τα άλλα τα πίσω...
Κάντε το ίδιο κι εσείς και παρατηρήστε:
Πρόσωπα χαμογελαστά, ήρεμα, γαλήνια, ασφαλή, πρόσωπα που γνωρίζουν που πατούν και που βρίσκονται, πρόσωπα γεμάτα επιστοσύνη στο αύριο που ξημερώνει, και που μπορεί να μην είναι το υπερπολυτελές αύριο του ευρώ αλλά της φτωχής δραχμούλας, τέλος πάντων όμως είναι ένα αύριο, και συνέχισα στον "ύπνο μου" να χαμογελώ "αφήστε με εκεί να ονειρεύομαι" μουρμούρισα μα με επανέφερε άτσαλα στην πραγματικότητα του σήμα του Mega απο την τηλεόραση της διπλανής μου, που συνηθίζει να την έχει στην διαπασών.
Ξύπνησα άτσαλα απο το όνειρο κι επανήλθα στις πριβέ, στις σιδερόφρακτες παρελάσεις που συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια οι "μαχητές της δημοκρατίας" που μας κυβερνούν.
Μεταφέρθηκα για μια ακόμα φορά απο το παραμύθι στον εφιάλτη που μου επέβαλλαν να ζω, δίχως κανείς ποτέ να λάβει υπόψη του την βούληση μου...κι άρχισα να μουρμουρώ:
"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή...