Κλέφτες κι αστυνόμοι

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Ματωμένοι δρόμοι, κλέφτες κι αστυνόμοι...
Θα μπορούσε να είναι τίτλος τραγουδιού,  όπως εξίσου θα μπορούσε να είναι και τίτλος ενός αθώου παιχνιδιού σαν αυτά που σαν παιδιά  παίζαμε κάποτε στις αλάνες της γειτονιάς μας λεύτεροι από κάθε φόβο και ανασφάλεια.
Δυστυχώς όμως δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Είναι μόνο η Ελλάδα των Παπανδρέου, Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη και λοιπών που γέμισαν τους δρόμους μας αίμα, τα σπίτια μας κλέφτες,  κι έκαναν τους αστυνόμους να λάμψουν δια της απουσίας τους.
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ, μόνο που αδυνατώ πια να προσδιορίσω αν αγαπώ την Ελλάδα που με γέννησε, την Ελλάδα που γνώρισα, ή την Ελλάδα του σήμερα που ως και το χρώμα του ουρανού της έχει αλλάξει απο την μαυρίλα που πλανάται γύρω της.
Κάθε ώρα και μια ληστεία.
Κάθε μέρα και μια αυτοκτονία.
Κάθε εβδομάδα και ένας βιασμός.
Κάθε σπίτι και μια αμπάρα που θυμίζει φυλακή.
Κάθε άνθρωπος κι ένα νούμερο στην λίστα των "σωτήρων μας"
Και παντού γύρω μας πληρωμένοι ανθέλληνες που βάλλονται σε κάθε τι που θυμίζει "πατρίδα"
Το θέαμα πλέον θυμίζει γενοκτονία και στις γενοκτονίες η μόνη λύση είναι η αντίσταση.