Χωρίς φίμωτρο

Ρατσιστικό παραλήρημα από δικαστίνα-μπλόγκερ

γράφει ―τι ειρωνεία ― η εφημερίς Ελευθεροτυπία και ο , πως να τον πω τωρα,  τέλος παντων,  ένας ,χμμμμμμ.... κύριος Ψαρός, Ψαράς, κάπως έτσι τέλος πάντων,κατονομάζοντας την μπλογκερ marianaonice.―σε κατά κόσμον Μαριάνθη Παγουτέλη, λειτουργό, λένε, της Θέμιδας από την έδρα του Εφετείου Αθηνών. 

Πέραν του χώρου τούτου δεν γνωριζω την Μαριάννα , ή όπως αλλιως την λενε, προσωπικα, και δεν με ενδιαφερει να την γνωρίσω κιολας, όπως δεν ειναι δυνατόν να με ενδιαφερει να γνωρισω και τον κάθε μπλογκερ που «συνομιλώ» μαζι του. Η συμπαθεια και η επαφή μου με τον καθε μπλογκερ  εδω μέσα κρίνεται απο τα ενδιαφεροντα, και πάνω απ ολα με το ηθος που διακρίνω ή δεν διακρίνω στις αναρτήσεις του. Απο εκει εκρινα , και αποτεινα και την συμπαθεια μου στην Μαριάννα και ουδεν πέραν τουτου με ενδιαφέρει.

Εκείνο που με ενδιαφέρει πάνω απ΄ολα ωστόσο, ειναι ο τρόπος με τον οποιο στιγματίζεται ενα όνομα , που μπορεί να είναι, μπορεί όμως και να μην είναι, αυτο που, οι δεν ξερω ποιοι και για ποιο λογο στοχεύουν.

Με ενδιαφερει επισης, πως ειναι δυνατον και ποιο συνταγματικό δικαίωμα της δημοκρατικής, υποτίθεται, χώρας στην οποία ζω, δίνει, και σε ποιους δίνει, το δικαίωμα , να παραβιάσουν το νομο περι απορρητου των τηλεπικοινωνιων, δίχως την ύπαρξη  κακουργηματικού λόγου , επειδη κάποιοι «υπεράνω» κύριοι και κυρίες το απαιτησαν.

Ψαχνοντας λοιπόν απο χθες βραδυ την υπόθεση, κυριολεκτικά ψαχνοντας μια και το ενα λινκ με παρέπεμπε στο αλλο, διαπίστωσα τελικά οτι η Μαριάννα στον πάγο, ή marianaonice―όπως γνωρίζω εγω την κατηγορούμενη μπλογκερ, ένα χρόνο πριν είχε όντως εκφράσει την αγανάκτηση της για την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού

 Όμως, στον Θεό σας, ποιος άνθρωπος που θα είχε, όχι πολύ, λίγο αίμα μέσα του, δεν θα αγανακτούσε βλέποντας εικόνες σαν τις παρακάτω

Ποιος θα εμενε αδιάφορος και δεν θα ανατρίχιαζε συγκλονισμένος   απ’ τη βάρβαρη επίθεση γενοκτονίας των σιωνιστών στη Γάζα …

Ποιανού η οργη δεν θα ξεχείλιζε μπρος στη θέα των διαμελισμένων παιδιών  κι ενός λαού στα όρια της απόγνωσης ; 

Σε τέτοιες στιγμές  λοιπόν μπορουμε να ξεστομίσουμε πολυ χειρότερα λόγια.

Αυτό δηλαδη τι σημαίνει, και σε ποιον επιτρέπει να μεταφράσει την αγανάκτηση για το αυτονόητο δικαίωμα της ελευθερίας ενός λαού, σε ρατσισμό;

Εκτός κι αν όλοι όσοι κλίνουν προς αυτην την άποψη συμφωνουν με την παραπάνω αιματοχυσια...με την κάθε είδους αιματοχυσία. 
Κι απο οτι βλέπω, δεν ειναι και λίγοι μια και ολοι όσοι πετουν το λιθο του αναθεματος τωρα στην συγκεκριμενη μπλογκερ, ξεχνουν ή αποστρεφονται τετοιου ειδους εικονες που δεν ειναι και λιγες

Μηπως όμως έχουμε μπερδέψει τις έννοιες των λέξεων τότε;

Γιατι όσο καταδικάζονται άνθρωποι επειδή μόνο τόλμησαν να εκφράσουν μια άποψη μη αρεστή είτε στους λίγους είτε στους πολλούς, την δική τους άποψη, και στην συνέχεια αναγκάζονται να απολογηθούν για αυτην....

Οσο χρησιμοποιειται ενα μεσο μαζικης ενημερωσης για  οφελος των λίγων...


Οσο γίνονται βορά στη δημοσιότητα ονοματα, χωρις να  εχει προηγηθει αρση του απορρητου με εισαγγελικη παρεμβαση, πράγμα που για να γινει , ειπαμε, απαιτειται ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ...
Οσο γινονται ολα αυτές  και όλες  οι υπόλοιπες,  γνωστές σε όλους, ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ και ΑΝΗΘΙΚΕΣ πραξεις, που για να μην μακρυγορώ δεν αναφέρω,  κι εμεις συνεχιζουνε την ζωη μας με απάθεια, σαν να μην συμβαινει τιποτα, αυτο σημαίνει πως εχουμε μετατραπεί εκούσια, απο μονοι μας σε ζώα, που δέχονται το φίμωτρο στο στόμα τους στωικα και αδιαμαρτύρητα.
Και επειδή μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να μιλήσω, σε κάθε περίπτωση εγω θελω να ζω ΧΩΡΙ¦Σ ΦΙΜΩΤΡΟ..........
Mariana on ice, Mariana on fire, ή όπως αλλιώς σε λένε  τελος πάντων, ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ― οπως θα ήμουν και σε  κάθε άλλο συνάνθρωπο μου που θα βάλλονταν  άδικα―ΧΩΡΙΣ ΦΙΜΩΤΡΟ.