Την απέχθεια μου για τους κοιλιόδουλους , και γενικά με ότι έχει να κάνει με το πολύ φαί την εχω εκδηλώσει πολλάκις....
―Ενα αυτό και παρακαλώ κρατηστε το στην άκρη του μυαλού σας―
Πάμε αλλού τώρα.
Το Ηράκλειο λοιπόν, σαν πλούσια πόλη , ηξερα καλα πως μια Παρασκευη βράδυ―μη πω κι ολα τα υπόλοιπα―εχει εικονες σαν αυτή
Σαν αυτη―φρεσκότατο λέμε―
σαν αυτη―εχει πολλους ηλίθιους ο κόσμος και ποτέ δεν κατέταξα τον εαυτό μου στις εξαιρέσεις―
Αντε και σαν αυτη
Θες και σαν αυτη των παραπηγμάτων ; Αντε, στο διάολο ας πάει, εχει κι απ΄ αυτές―αν μ επιαναν την ωρα που την τραβουσα θα μ εκαναν τουλούμι στο ξυλο και με το δικιο τους εδω που τα λεμε―
Η εικόνα όμως της ξυπόλητης σκιάς που κινείται σκυφτή γύρω απο τα τραπέζια την ώρα που τρώνε οι άλλοι
εκλιπαρώντας στην κυριολεξία για μια φέτα ψωμί, πίστευα πως ήταν αποκλειστικό πρόνόμοιο των μεγαλουπόλεων μια και ειλικρινά εγώ δεν την ειχα ξανασυναντήσει στον τόπο μου και θα κάνω καιρό να ξεχάσω αυτό το «φχαριστω μάμα, φχαριστώ μάμα, φχαριστώ μάμα» που επαναλάμβανε συνέχεια και ειδικά μετά που του βρήκα μια ναυλον σακκούλα για να βάλει μέσα τα αποφάγια του τραπεζιου μου
Δεν νομίζω οτι έχω να προσθέσω κάτι άλλο, ούτως ή άλλως οι εικόνες μιλάνε απο μόνες τους....
Θα κλείσω λοιπον με μια φράση που θυμαμαι την γιαγιά μου να μου λεει ανέκαθεν―η κοιλιά τ’ αθρώπου ειναι κάραβος κι όποιος της συνορίζεται ειναι γαιδαρος― και τα σχόλια δικά σας
ΥΓ
Και μη μου πειτε πως σας ψυχοπλάκωσα.....γκρρρρρρ
35 σχόλια:
Ουφ! μας ψυχοπλάκωσες ... αλλά πρέπει που και που ...έτσι για να μην ξεχνάμε!!
Φιλιά πολλά!
Και που είσαι ακόμα Ρίκη......
Αντί για τα σπαστά "εφχαριστώ μάμα"....θα ακούμε τέλεια ελληνικά πτυχιούχων παίδων και ενηλίκων....
Την καλημέρα μου!
Αν κάθε τόσο έχουμε στο μυαλό μας τη φτώχια και τη μιζέρια που βιώνουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, σίγουρα δεν θα ήταν σκέψη ψυχοπλακώματος, αγαπητή Ρίκη, αλλά τρόπος εκαθημερινής εκδήλωσης της αγάπης και φροντίδας. Γιατί σίγουρα οι περισσότεροι από μας προσφεύγουν στο τετριμμένο πια α..ρε αυτοί είναι όλοι τεμπέληδες. Δεν είναι όμως όλοι , υπάρχει κι ανημποριά και δυστυχία. Την κοιτάμε αλλά δεν τη βλέπουμε.Ωραία μας τα επισημαίνεις. Μια εικόνα χίλιες λέξεις και περισυλλογή.
Ρίκη μου από νωρίς το πρωί είμαι ψυχοπλακωμένος με τη μαφιόζικη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια ήρθες και συ τώρα και μ' αποτελείωσες.
Μήπως πρέπει να πάψουμε να έχουμε αισθήματα,να μη νιώθουμε βρε αδερφέ τον πόνο,τη φρίκη,τη θλίψη τίποτα!
Να γίνουμε όλοι τομάρια να πάει στο δ..... και η πατρίδα και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια,τα πάντα!
Νερένια ενημερωσα, μη μου πειτε πως σας ψυχοπλάκωσα.....
φιλια
ΛΕΩΝ
Αραγε τι διαφερουν τα δικά μας τα παιδια απο του υπόλοιπου κόσμου φιλε μου;
Matziris Kostas - δάσκαλος
Ομως οι περισσοτεροι απο εμας εθελοτουφλουμε και ενοχλουμεθα και μόνο στην υπενθυμιση μιας τετοιας πραγματικοτητας..
Ζει μου, καλε μου φίλε, ειναι να το χει η κεφαλή να κατεβάζει ψείρες, λεμε στο τόπο μου...
Συγκλονιστικό το post σας κ.Ματαλλιωτάκη.Ρεαλιστική αναπαράσταση της σύγχρονης πόλης (όχι μόνο του Ηρακλείου)
Αν μου επιτρέπεις Ρικη
Δεν έχω την όρεξη να σχολιάσω
Και μολονότι είμαι από τους τυλωμένους,
Τώρα είναι η ώρα που πεινάω
Το μεσημέρι πάντα πεινάω
Το βράδυ τρώω ελαφρά
Να χθές έφαγα μόνο ένα δροσερό καρπουζακι
Κι όταν έχω τις καλές μου
Κάνω και καμιά καλή πράξη
Όταν συναντώ κανένα
που απλώνει το χέρι του στο δρόμο
Παντα κάτι του δίνω
Μια και πρόλαβα να διαβάσω την ανάρτηση σου
τώρα που θα επιστρέψω σπίτι
Θα αφήσω τον πακιστανο να μου πλύνει το παρμπρζ
Και 8α του δώσω και ένα ευρο…
Καλά δεν είναι...
Καλη ορεξη...
Πως μπορούμε, λοιπόν, να κοιμώμαστε;;;;
Γειά σου, Ρίκη λεβέντισσα!!!!
Α ξέχασα
Καλά εσείς εκει στον χανδακα
Αφήνετε όλα αυτά τα αδέσποτα να κυκλοφορουν
ελεύθερα ανάμεσα στα τραπέζια
Μπογιας δεν υπάρχει να τα μαζέψει
Ντροπή σας
Το κοριτσάκι το παρατήρησες στην φωτογραφία, που τοχει πιάσει το ψυχολογικό του
Και είναι έτοιμο να λιμάρει τα νύχια του..
Από το άγχος
Δεν μας είπες
Εσύ τι πέταξες στον μούργο….
.....
Μας χρειάζεται !!!
το ψυχoπλάκωμα φίλη μου ...
Καθημερινές εικόνες & στα μαγαζιά,
τις πλατείες, τις παραλίες της Σάμου !!!
Πρόσφυγες απ' όλες τις άκρες της γης ...
Αχ αυτοί οι «καταραμένοι» …
σημάδια χαραγμένα ανεξίτηλα
στο σώμα και την ψυχή τους
απ’ το κνούτο της αδικίας
των θεών και των ανθρώπων.
οπού φτερούγες απελπισιάς απλώνουν
κι ελπίδας αβέβαιης ανοίγοντας πόρτα,
κρούοντας κλειδωμένες καρδιές
και σφραγισμένα μάτια και ώτα …
Ικέτες στο νησί μου προσπίπτοντες
σε ψεύτη πολιτισμού τη συμπόνια …
ανάμεσα σ' όλους αυτούς που ζητάνε μια φέτα ψωμί είναι δυστυχώς και οι επαγγελματίες του είδους και πώς να τους ξεχωρίσεις;
Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι που πεινάνε στην κυριολεξία..
ζητούν ψωμί και φαγητό..
δέν ζητούν χρήματα, εκεί είναι η διαφορά και μπορεί να καταλάβει κανείς την αυθεντικότητα του άλλου..
βέβαια επιβεβαιώνει την ποιότητα της κοινωνίας που ζούμε σήμερα..
κοινωνία πρόνοιας την ονομάζουν οι πολιτικοί μας..
να γελάω ή να κλαίω;
καλό μεσημέρι Ρίκη..
Εξω από την εκκλησία περιμένουν, άνθρωποι σκυφτοί να τους δώσουν ένα πλαστικό κουτί μιας χρήσης, με φαγητό..
Και φωνάζουν..
Και προσβάλουν την ανθρωπιά τους, αλλά δεν τους νοιάζει..
Αρκεί που έδωσαν ένα ζουμί με μια μπουκιά να πλέει..
Καθημερινή εικόνα,λιμάνι του Πειραιά..
Και όσες φορές περνώ ησυχάζω(;) και την δική μου συνείδηση..
Η δική μου γενιά που πείνασε και μετά ξέχασε.
Φχαριστώ Ρίκη.
Vita
Εν αρχή ην....η αλήθεια του χάους καλη μου....τιποτα αλλο
Ευχαριστω για το περασμα
Velvet2
Βελβετ μου ειλικρινά δεν κατάλαβα πραμα απ΄οσα μου εγραψες...
Το πράμα και τα λοιπά το συνηθιζω για να μη ξεχνω τη διάλεκτο του τόπου μου, που μ΄ αρέσειιιιιιιιιιιιι!!!
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ
Μα νομίζω στο εχω πει....πάσχω απο χρόνιες αυπνίες....
Side21
Αυτη τη φωνή, αυτα τα μάτια θα αργήσω πολυ να τα ξεχάσω....δεν λεω ποτέ αλλα πάντως πολυ
Απο κεινη τη στιγμη δεν μου κατεβαίνει μπουκια και για μια ακομα φορά φιλε μου δικαιώνομαι στην αρνητική μου άποψη για τους ανθρώπους που δεν κάθονται στο τραπέζι τους αν δεν υπάρχουν τουλάχιστον πέντε λογιών καλουδια πάνω τους
Εγω προσωπικά, και δεν ντρέπομαι να το πω, τρώγω άνετα και πεντε ημερων φαγητό, και μάλιστα το επιδιώκω
Ειναι ο μοναδικός τρόπος που μπορω να αντιδράσω απέναντι σε ολη αυτη την πεινα που υπαρχει γυρω μου
phlou...flis
Επαγγελματίες και να ζητουν μια φέτα ψωμί....
Ευρύνοος
Να κλαψεις Τρελε μου, να κλάψεις...και να βαλεις το χερι στη τσέπη...θα πεις εγω βρε Ρίκη
Εσυ βρε Τασο, εγω κι εσυ που δεν εχουμε μπορουμε να δώσουμε, γιατι ολοι μπορουμε να δώσουμε στον αλλο εστω να φαι αρκει να λιγοστέψουμε λιγο αυτο που τρώμε εμεις.....
Ναι, ναι....για σκεψου λιγο, αυτος ειναι ο πιο εφικτός τρόπος αντίδρασης και οχι τα τρελοχώρια, που οσο κι αν το θες, μαλλον δεν γινονται πραγματικοτητα
Γιαγιά Αντιγόνη
Κι εγω φχαριστώ τη τύχη που εκανε σαν θάλασσα που δεν ησυχάζει....
Σ αγαπώ γιαγιάκα μου!!!
Ρίκη, δέν θα σου πώ "μα εγώ βρε Ρίκη;"
θα σου πώ μόνο οτι ο καθένας μας, ότι μπορεί κάνει..
έχει, δέν έχει..
χαιρετώ σε :)
Ευρύνοος
Ναι Τρελε μου, το θυμαμαι καλά αυτο το ποστ σου που ηταν στην αρχη που σε γνωριζα....την ξερω τη ψυχούλα σου, κι οταν εγραφα εσυ κι εγω, εννοούσα γενικά ολους εμάς που δεν εχουμε
Γιατι μονο οποιος δεν εχει μπορει να καταλάβει
Φιλακια γλυκα
Οπως τα λες!
Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους!
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα Ρίκη μου
<>
Αυτό θα το κρατήσω,σοφή η γιαγιά σου!
Ομολογώ ότι με προβλημάτισε η ανάρτηση όχι γιατί δεν βλέπω γύρω μας αλλά ακριβώς γιατί ενώ βλέπω γύρω μου δεν έβλεπα γύρω μου. Και χρειάστηκε να να δω γύρω μου μέσα από τα δικά σου μάτια. Σε ευχαριστώ γι αυτό.
D.Angel
Φιλια Αγγέλα μου
rena
Να το κρατήσεις Ρενα μου, πιθανον να σου χρειαστει κάποτε....ολα τα λογια των παλιων ειναι σοφα...
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Αν καταλαβουμε πως ο ένας βλέπει μέσα απο τα μάτια του αλλου Χριστόφορε, πιθανον να αλλάξουν γύρω μας πολλα
Συγκλονιστική η γραφή σας!!!
Ανεστης Θ. Κετσετζιδης
Iσως επειδη πάντα βγαινει μέσα απο την ψυχη μου φιλε Ανέστη....
Σ ευχαριστω πάντως!
Τέλεια η ματιά σου !
habilis
Απλα αληθινη φίλε μου....
Σ ευχαριστω για το πέρασμα!
Δημοσίευση σχολίου