Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Ωραία κοιμωμένη







Συνέλαβα τον εαυτό μου να διαπραγματεύεται


το αντίτιμο της γεννήσεως του.

Αραπάκι νόθο που εβιάσθη

από την εξοικείωση ωρών

ζυμωμένων με προζύμι και μαγιά

ολικής αλέσεως φόβου.

Για το τι μέλλει γενέσθαι…

Αναζήτηση πορίσματος επί διαφανούς μεμβράνης

καθώς και επί φύλλου κλάδου ελαίας.

Ισχνότης εν μέσω κνησμού αοριστίας.

Καταπέλτης η ταπεινωμένη αποφασιστικότης

διεπεράστη από ανάλαφρο ηρωισμό

ισορροπισμού και προστάζοντας

τους «ζυγούς λύσατε» αποφάσισε ταξίδι υπερσιβηρικό

διακόπτοντας την αφυπνισμένη απραξία.

Η ύπουλη δυσκαμψία διατάραξε

της αποφάσεως την εγκυρότητα

προβάλλοντας μείζον θέμα:

«Ωραία κοιμωμένη μην ξυπνάs



αφού δε σου αρέσει το ταξίδι με τους υδρατμούς του τέρματος.

Σ’ αρέσει απλά να «ταξιδεύεις…»

Είπε.

Κι έτσι ρυθμίστηκε το θέμα.

Ύστερα κοίταξε το χώρο γύρω της.

Τα ράφια, τα χαλιά, τα ευτελή μπιμπλώ.

Την έκδοση «Φάουστ» του Γκαίτε…

Γέρασαν κι οι έννοιες μαζί της

σε τούτη την προβλήτα της αναμονής.

Να σ΄ αγαπήσω τότε.

Ναι!

Να σ΄ αγαπήσω εαυτέ μου.

Μα μ΄ εμποδίζει ο εγωισμός του φόβου

και το πυρίμαχο ασημένιο δαχτυλίδι

της ελπίδας μεσ΄ το δείκτη.

Ο φόβος κι η ελπίδα.

Τούτοι οι δυο ανέκαθεν υπήρξανε

οι πλέον άσπονδοι εχθροί μου





22 σχόλια:

Unknown είπε...

TΕΛΕΙΟ! Πραγματικά τα λόγια σου κρύβουν πάντα πολύ ένταση! Νομίζω πως όταν γράφεις όλο το μέσα σου επαναστατεί! Φοβερό!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Εχεις δίκιο Νατάσσα μου,πράγματι όταν γράφω όλο το μέσα μου επαναστατεί....

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

Κάνεις την επανάσταση
με τα γραφόμενα σου,
δεν ξέρω ,πες μας συμφωνεί
με τούτα η καρδιά σου;

Kυνισμός είπε...

ωραία η κοιμωμένη σου!
και το μαυρο φόντο ακόμα καλύτερο.....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Kυνισμέ
Το έξω χρώμα πάει πάντα ανάλογα με το μεσα χρώμα...
Δε ξέρω αν γίνομε κατανοητή...

Ευχαριστώ για το πέρασμα!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Συμφωνώ απόλυτα σύντεκνε Φάνη!

Το γραψιμο είναι εμένα το όπλο μου...

Ευχαριστώ για το πέρασμα

Maria Tzirita είπε...

Αρχίζω να πιστεύω πως πράγματι δεν αγαπάς τον εαυτό σου....
Καλημέρες και φιλιά! Πολλά!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μαρία μου....εσύ καλύτερα απο το καθένα, θα έπρεπε να ξέρεις πως το γράψιμο αντικατοπτρίζει βέβαια την , μια στιγμής, εσωτερική κατάσταση του γράφοντος, όχι ωστόσο απαραίτητα και την όλη....


Σε φιλώ γλυκια μου

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Φίλη μου,

είναι υπέροχο!!!

Μ' αρέσει πάρα πολύ η γραφή σου!!!

Ο τρόπος που σκέφτεσαι!..

Κι αυτή η σύλληψη του εαυτού σου να διαπραγματεύεται το αντίτιμο της γεννήσεώς του...

Με φιλιά πολλά!!!
και φιλιά στη λεβεντογέννα μας!!!

Ανώνυμος είπε...

Να σ΄ αγαπήσω εαυτέ μου.

Μα μ΄ εμποδίζει ο εγωισμός του φόβου

και το πυρίμαχο ασημένιο δαχτυλίδι

της ελπίδας μεσ΄ το δείκτη.

Ο φόβος κι η ελπίδα.

Τούτοι οι δυο ανέκαθεν υπήρξανε

οι πλέον άσπονδοι εχθροί μου



υπεροχο!!με εκανες και ριγησα!!!
φιλακια ρικη μου με τα υπεροχα ποιηματα σου

Unknown είπε...

παντα το αντιτιμο ειναι δυσαναλογο της υπαρξεως μας....
το μαυρο χρωμα δε το συμπαθω...μα εκφραζει το χρωμα του "υπνου"..ωραια κοιμωμενη...
παντως προτιμω την ωραια...και οχι την κοιμωμενη....

καλησπερα!!!

(σημερα μιλησα λιγακι παραπανω...δε τοσυνηθιζω...)

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Πυρφορα φίλη μου δεν πάς πίσω...το χει ο μαγικός τόπος μας φαίνεται να γεννά "κουζουλάδα"


Σε φιλώ καλή μου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μα ετσι ειναι ψυχούλα μου...εμένα σίγουρα πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας για να τον αγαπήσουν και οι άλλοι


Σε φιλώ και σ ευχαριστώ για το πέρασμα και τα καλά λογια που εχεις πάντα για μενα.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Σιωπήλέ,να το ξαναπω;
Θα το ξαναπώ:

Πρέπει να το πάρεις χούι -που λεμε εμείς στη Κρήτη, συνήθειο δηλαδή, να μιλάς λίγο παραπάνω....
Ειναι κρίμα να στεγνώνει αφάγωτο το μέλι που υπάρχει μέσα του...


ΥΓ Προς το παρόν εχω να σου δώσω μόνο τη κοιμωμένη...χα χα χα

akrat είπε...

ωραίο ωραίο εύγε

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

Συνέχισε να γράφεις...

Η "πένα" που κρατάς σου πάει!

(βροχερή μεν, αλλά...) Καλή εβδομάδα να έχεις.

Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
facebook.com/kostasvloutis
twiter.com/kostasvloutis

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μερσι φιλε Άκρατ!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Βροχερή η όχι,δεν ξέρω, ανάλογα με τα κέφια μου πάει νομίζω εγώ
Οπως και να χει πάντως, την πένα που κρατώ δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσω φίλε Κώστα...ακόμα και να θέλω...απο τότε που γεννήθηκα είναι προέκταση της Ρίκης
Αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου

Σ ευχαριστώ για πέρασμα!

annafrank είπε...

Εισαι υπέροχη!!Ολη σου η γραφή...
μου εβγαλλε ενταση..Εισαι πάρα πολυ εκπληκτική!!Μία πένα αριστη...Τι μου θύμησες τώρα..Πρίν λίγα χρόνια ειχαμε πάει Αγγλία με τον συζυγό μου στο μουσείο της Μαντάμ Τισσω,εκει ειδα την ωραία κοιμωμένη εκπληκτικά φτιαγμένη..νόμιζες οτι κοιμότανε..και
νόμιζες οτι ειναι εν ζωή καθώς ..η κοιλιτσα της εδειχνε οτι ανασαίνει και εκπνεει!!Τέλεια δουλειά ..Εκστασιάστηκα..Λοιπον το επομενο σου θέμα θα ηθελα να ειναι το μουσειο αυτό!!!Ψαξε βρές υλικό αλλά αξίζει!!Εχω πολλές φωτο βγάλλει εκει..με διάφορα σημαντικά αξιόλογα ατομα που αλλα ειναι εν ζωή αλλα εχουν φύγει!!Αλλα μιλάμε για τέλεια εργασία!!Φιλάκια πολλά !!καλο σου βράδυ!!

AlexMil είπε...

Τρέχεις πολύ γρήγορα, με γεμίζεις και με αδειάζεις από συναισθήματα, ελπίζω κάποια στιγμή αλλά την άλλη χάνομαι, ο φόβος και η ελπίδα σε σύγκρουση αλλά και συμμαχία.

και αυτό το τελευταίο το χειρότερο γιατί παράγει το πόνο και τη πίκρα

εξαιρετική ωε συνήθως, παλεύω με τις σκέψεις σου

καλό βράδυ

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καλο βράδυ και σε σένα Αλξ!

Και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...ως συνήθως

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ευχαριστω για το πρώτο σου πέρασμα απο το "σπιτάκι" μου Αννούλα.
Και για τα καλά σου λόγια επίσης.
Οσο για το θέμα της Μαντάμ Τισσω,γιατι δεν το φτιάχνεις εσυ καλή μου;
Δική σου ιδέα είναι...

Φιλάκια καλη μου!