Ο ευρών αμοιφθήσεται

Παγιδεύτηκα στην έλλειψη.
Τείχος σκληρό αδιαλείπτως έπεφτε
πάνω μου η άρνηση.
Σε τυχαία εκσπερμάτωση άνομων πόθων
γύρεψα λύτρωση.
Στο άναρχο φως για να με οδηγεί ανέκαθεν στόχευα…
Με εύσημα από τις γειτονιές του Αχέροντα,
που μόνιμος του κάτοικος εν τέλει παρέμεινα,
επικροτήθηκα.
Πως έγινε τούτο ποτέ δεν κατάλαβα
και συχνά στο χρησμό της Πυθίας
για το πώς και γιατί απευθύνθηκα.
Τον φταίχτη, που βεβαίως μπορεί
και να ήμουν εγώ, επεκήρυξα
και μεγάλη αμοιβή
σε όποιον τον βρει υποσχέθηκα.
Καταζητείται…
Καταζητείται…
Ο ευρών αμοιφθήσεται…
Καταζητείται…
Όμως μια στυγνή Μήδεια,
με φθόνο πολύ μέσα της
για την από φύση της ανικανότητα,
μια στυγνή Μήδεια που κατά βούληση κατατροπώνει
αλλοιώνοντας την των Σειρήνων αρμονία,
η Άτροπος , ως λέει ο Πλάτων,
ποτέ δεν συλλαμβάνεται.