Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Γλυκιά πνοή




Δε ξέρω πως, ούτε γιατί,
τόσο γλυκιά πνοή,
σα μουσική, αφήνει απόψε η ψυχή μου!
Δε ξέρω ποιας μοίρας χαΐδεμα
τη νύχτα αυτή εφώτισε τα μάτια.
Τάχα κανένα κάλεσμα η αγάπη σου μου στέλνει;
Μην είν' ο αγέρας έρωτας;
Μην είν΄ τ΄ άστρα η αγάπη;

4 σχόλια:

faraona είπε...

Ρίκη σ ευχαριστω πολυ για τα καλά λόγια!Ευχομαι η αυρα της αγάπης να σ αγγίζει πάντα.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Οχι μονο εμένα, όλο το κοσμο...
Ανθρωπος που δεν αγαπα και δεν αγαπιεται=νεκρός άνθρωπος

Maria Tzirita είπε...

Σ'ευχαριστώ που με το σχόλιό σου στο μπλογκ μου μου έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσω. Γράφεις μοναδικά, με ταξίδεψε σε άλλους, ρομαντικούς, χαμένους κόσμους η γραφή σου, σε ό,τι διάβασα εδώ. Ειλικρινά χαίρομαι πολύ γι αυτή μας την γνωριμία, που ελπίζω να εξελιχθεί σε ουσιαστική φιλία. Και πάλι σ'ευχαριστώ...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Γραφω αυτο που νιώθω πάντα Μαρια....και οταν κάτι που γραφω αγγίζει κάποιους ανθρώπους...αυτο σημαινει πως ειναι οι "ανθρώποι μου"
Ευελπιστώ κι εγώ σε μια ουσιαστικη φιλία πέραν των τυπικών που δεν εχω καμια απολύτως σχέση μαζι τους....

Να εισαι καλά κούκλα μου...