Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Oμφαλιος λωρος STOP



Μου το  έλεγε εδω και μηνες, αλλα εγω δεν την πιστευα.
Δεν ηθελα δηλαδη να την πιστεψω
«Μαμα, θα φυγω, θέλω να πάω να μεινω μονη μου. »
Και τελικα, μερικες μερες πριν, το έκανε.

Εκοψε τον ομφαλιο λωρο στα 24 της νοικιαζοντας ενα μικρό διαμερισμα δυο τρεις γειτονιες πιο κατω απο το σπιτι μας
Θα πεις δυο τρεις γειτονιες ειναι, σιγα το πραμα.
Για μενα  ομως που μεγάλωσα μαζί της, που 20 και χρονια τωρα δεν εκλεινα τα ματια μου αν δεν ακουγα τα βηματακια της στην σκάλα, ε, οσο να πεις τσουζει.

Και μου εκανε τοση εντυπωση χθες που με πηρα τηλ και μου ειπε «μαμα ζυμωνω, θα σου φερω αυριο απο το ψωμι μου να δοκιμασεις...» που μου ηρθε ν α βαλω τα κλάμματα
Ειναι και το αδειο κρεβατι απέναντι...
Δεν τα εβαλα τελικα, απλα κεφτομαι τωρα, πως μερικα χρονια πριν, το κτιριο αυτο που ειναι και το σπιτι μου εσφυζε απο παιδια.
Ενα το δικο μου, δυο της μιας μου αδελφης, τρια της αλλης, τωρα δεν εχει απομεινει κανενα
Αλλα παντρευτηκαν, κι αλλα εκοψαν τον ομφαλιο λωρο.....






72 σχόλια:

Margo είπε...

Αχ!!! Λέω ότι θα αργήσω να το ζήσω όμως ο καιρός περνά πολύ γρήγορα!!!

Ας είναι καλά και με τον τρόπο της θα είναι κοντά σου..
Καλό απόγευμα Ρίκη μου

Rena είπε...

Ναι πιστεύω ότι είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις όταν έρθει εκείνη η ώρα, από την άλλη όμως δεν είναι και υγιές;

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Οταν το έζησα..
κατάλαβα πόσο πόνο έδωσα σε κάποια..κάποτε..παλιά..
Φιλιά

55fm είπε...

Ρίκη μου, καλωσήρθες στην παρέα!
Σε νιώθω απόλυτα!
Μου έχει συμβεί,την αρχή έκανε η κόρη μου και μετά ο γιός μου!
Πέρασα πολύ δύσκολα,το σπίτι μου φαινόταν άδειο,φώτιζα κάθε βράδυ τα δωμάτιά τους για να μην είναι στα σκοτάδια κ.λ.π.
'Ομως αυτή είναι η φυσιολογική πορεία για τα παιδιά!Να πάρουν το δικό τους δρόμο και να σταθούν με τις δικές τους δυνάμεις!
Εμείς πάντα δίπλα με αγάπη να τα καμαρώνουμε!
Σε φιλώ και σε παίρνω μια αγκαλιά!
Είναι ιδιαίτερες στιγμές!

thumbelina είπε...

Λέω πως τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας, πως θα έχουν τη δική τους ζωή μεγαλώνοντας, και εμείς οι γονείς τα δικά μας ενδιαφέροντα -χωρίς αυτό να σημαίνει πως σταματα ποτέ η έννοια μας γι'αυτά-έτσι πρέπει, έτσι είναι το σωστό, μα μου λες τι θα κάνω σαν έρθει εκείνη η ώρα?καλά τα λόγια μα στη πράξη τι γίνεται?
αχ, σε καταλαβαίνω απόλυτα μα ο ομφάλιος λώρος πρέπει να κοπεί...για το καλό της...
φιλιά!!

έχεις τόσο μεγάλη κόρη?

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ax πικραμένη μου ρικη... το ζήσαμε όλες οι μάνες που μεγάλωσαν τα παιδιά μας αυτό.

Δεν θα σου πω κάτι για να σε παρηγορήσω, σκέψου μόνο αυτό!... Έζησες ποτέ μόνη σου; έκανες πράγματα μόνο για σένα; άκουσες τους τοίχους του σπιτιού σου να ... μιλάνε μόνο σε σένα; γιατί δεν το βλέπεις σαν ευκαιρία για μια καινούρια αρχή; μια αρχή δική σου! Γιατί δεν το..."απολαμβάνεις";
Δεν φεύγουν από κοντά μας τα παιδιά μας επειδή μετακόμισαν τρεις γειτονιές πιο κάτω!!!

Φιλί γλυκό μανούλα

Βάσσια είπε...

Ρίκη μου..το πέρασα πριν πέντε χρόνια.. (μη σου πω ακόμη κρυφά το σκέπτομαι):-)

Όμως άνοιξε τα φτερά της και της εύχομαι τις πιο ομαλές πτήσεις!!!

Κι εσύ, θα δεις εν καιρώ, πόσο περήφανη, ευλογημένη και ευτυχισμένη να νιώθεις μαθαίνοντας "τα νέα' της κόρης σου για τη νέα της ζωή.

Κι είναι και κοντά σου, εμάς μας χωρίζει θάλασσα.

Φιλιά :-)

zeidoron dtsoukas είπε...

Ρίκη μου να χαίρεσαι και να καμαρώνεις πρέπει που αποφάσισε μόνη της να κόψει τον ομφάλιο λώρο!
Μπράβο της,μια χαρά θα τα πάει.
Κι εσύ,όπως κι η γυναίκα μου και οι περισσότερες μάνες πρέπει να το πάρετε απόφαση πως τα παιδιά ωριμάζουν και τι πιο φυσικό από το να θέλουν ν' ανοίξουν τα φτερά τους.
Καλό βράδυ!

Velvet είπε...

Ελα τώρα...
Δεν πρέπει νασαι λυπημένη
Το κοριτσάκι σου τώρα πια μεγάλωσε
Άφησε την να πετάξει με τα δικά της φτερά
Κι εσυ...
Μήπως θαπρεπε να κοιτάξεις
και λίγο την Ρικη
Καληνύχτα...

kanivallos είπε...

Η αποστολή σου κατά το μεγαλύτερο και δυσκολότερο μέρος της τελείωσε.
Η ζωή ξεκινά τον γνωστό της κύκλο με άλλους πρωταγωνιστές.

Και κάτι για να ευθυμίσουμε:
"Να είσαι καλή με τα παιδιά σου, γιατί αυτά θα επιλέξουν τον οίκο ευγηρίας σου" :)))

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Margo
Αν περνά λεει......λες κι ητααν χθες μου φαινεται που το εσερνα απο το χεράκι....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

To ξερω Ρένα μου και γι αυτο κιολας δεν την εμποδισα καθολου
Ολα τα αλλα τα κρατησα για μενα και τα μοιραζομαι μαζι σας

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

ελιτσα
Ερχαεεται κάποια στιγμη που τον πονο που δώσαμε σ’ αυτη την «αλλη» τον καταλαβαινουμε κι εμεις
Οταν τον εχουμε παρει βεβαια....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

50fm

Φαντασου λοιπον εμενα που ειχα μονο αυτην πως μου φαινεται τώρα το σπίτι

Να ξερες ποσο καλο μου εκανε η αγκαλια σου!!!

Σ ευχαριστω πολυ!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Εμεις βρε thumbelina μου δηλαδη που δεν φευγαμε απο τα σπιτια μας τι παθαμε;

Πάθαμε τίποτα;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αχ Δεσποινα μου, οσο περναν οι μερες μου κοστιζει πιο πολυ
Τωρα βεβαια αυτη την εκδοχη που μου είπες δεν την ειχα σκεφτει
χα χα

efhbos είπε...

Μεγαλωσε...Κοιτα να το συνηθισεις...!!:)

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Σε καταλαβαινω απολυτα Βάσσια μου κι ελπιζω κι εσυ να με καταλαβαινεις
Πάντα ομως μας κακοφαινεται, ειτε χωριζει θαλασσα ειτε οχι

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Φιλε μου Ζει, ξερεις τι λεμε στο τοπο μας;
Η μανα πονα στη καρδια κι ο πατερας στην φτερνα...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μα την αφησα Βελβετ, δεν την ενοχλησα καθολου, αλλα δεν μπορω να μην ειμαι και λιγο λυπημενη
Απο μονο του βγαινει

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

kanivallos

Η αποστολη της μανας φιλε μου, δεν τελειωνει ποτε
Τουλαχιστον εγω ετσι εμαθα απο την μανα μου
Οπως και η δικη μου η κορη εμαθε απο μενα οτι η θεση της μανας δεν ειναι στο γηροκομειο αλλα στην πρωτη θεση της ζωης μας και του τραπεζιου μας....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Προσπαθω να το συνηθισω εφηβε, προσπαθω

Αλλα κι εσεις βρε παιδι μου, νομιζετε πως θα μεγαλωσετε με το να φυγετε απο το σπιτι σας
Αμανννννννννννν

Η τρελή είπε...

Το σύνδρομο της "άδειας φωλιάς".....! Σε λίγο που θα έχει περάσει η πρώτη κρυάδα, θάσαι περήφανη που τα κατάφερε!
Καλημέρες πολλές!

Καλυψώ είπε...

Καλημερα Ρικη

τα μικρα τα δικα μου
ειναι ακομα ..μικρα..
ευτυχως εχω ακομα χρονο..
αλλα με προβληματισες
μπρρρ..δεν θελω να το σκεφτομαι..
αναγκαιο μεν..αλλα..αλλα...
μανα ειναι μονο μια..

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Ρίκη,
Σε νιώθω, αλλά φαντάσου να συνέβαινε το αντίθετο να έμενε δηλαδή άθικτος ο ομφάλιος λώρος.
Πρέπει να είσαι περήφανη που έγινε την κατάλληλη ώρα. Και μη ξεχνάς το ψωμί που σου ζύμωσε. Θα είναι τόσο γλυκό γιατί βγήκε από τα χέρια των χεριών σου.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

b|a|s|n\i/a είπε...

και με εμάς έτσι δεν έγινε με τους δικούς μας ομφάλιους λώρους;
αν και ουσιαστικά δεν κόβεται ποτέ. και καμία απόσταση δεν είναι ικανή να κόψει ή να χωρίσει σχέσεις αληθινές ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς. ειδικά με την μητέρα. γιατί απλά η μητέρα νοιώθει το θαύμα της γέννησης.
να χαίρεσαι και να νοιώθεις υπερήφανη.
καλημέρα σου!

Μαίρη Τρακάδα είπε...

O oμφάλιος λώρος δεν κόβεται ποτέ Ρίκη μου... Απλά τώρα γίνεται ο απογαλακτισμός και παίρνει λίγο μέχρι να συνηθίσεις αλλιώς... Εκείνη δοκιμάζει νέες γεύσεις κι εσύ νιώθεις πως το μωρό σου δεν τρώει καλά μακριά από εσένα... Μη μου συννεφιάζεις! Άσε που το καμαρώνεις που πήρε τη ζωή της στα χέρια της...
Φιλί μεγάλο!!!

Υ.Γ. Το ψωμί καλό της βγήκε; :)

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Ρίκη!
Παρόλο που δεν έχω παιδί μπορώ να καταλάβω το "αίσθημα απώλειας". Θυμάμαι όταν παντρεύτηκα που αποχωρήστηκα την οικογένεια μου το κενό που ένιωθα. Νομίζω ότι αυτό που πονάει περισσότερο δεν είναι η απουσία αλλά η επίγνωση ότι ένας κύκλος έκλεισε ανεπιστρεπτί. Ο χρόνος θα αποφορτίσει το τωρα σου. Και το γεγονός ότι η κόρη σου είναι άξια και ικανή να σταθεί μόνη της να σε κάνει περήφανη.Άλλωστε ο δεσμός σας θα συνεχίσει να υπάρχει και μάλλον πιο ενισχυμένος.:)

Ανεράιδα είπε...

Σε λίγο που θα ξαναγεμίσει θα δεις εσύ!! Παιδί και ανήψια, 6 αν κατάλαβα στον αριθμό, επί δύο τουλάχιστον παιδιά το κάθενα, για βρες πόσα βγαίνουν!! Στο εύχομαι και γρήγορα!

Πέρα από την πλάκα σε νιώθω...ούτε να τη σκέφτομαι δε θέλω τη στιγμή αυτή...

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Για...σκεψου την! Εγω ετσι γλυτωσα την τρελλα τοτε που απο τρεις κορες που εχω εμεινα ολομοναχη, και μενα μια φιλη μου μου το ειχε πει τοτε αυτο στην προσπαθεια της να με κανει να νοιωσω καλυτερα. και...ενοιωσα!!! Για πρωτη φορα στη ζωη μου... θα μπορουσα να σκεφτομαι πρωτα εμενα, τις δικες μου αναγκες. θα κοιμομουν... θα ξυπναγα... θα εβγαινα... θα εμπαινα... οπου ηθελα, οτι ωρα ηθελα! χωρις να ανησηχει κανενας για μενα, χωρις να με ρωταει...
Για πρωτη φορα στη ζωη μου ενοιωσα ελευθερη!!! Ασχετα αν δεν κρατησε πολυ. Ηταν ομως υπεροχα!!!

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

Ετσι ΄ναι Ρίκη η ζωή
φεύγουν από κοντά μας
σαν πεταχτάρικα πουλιά
από την αγκαλιά μας.

εύχομαι τα καλύτερα
να ΄ναι ευτυχισμένη,
άσχετα με τη γειτονιά
το σπίτι που θα μένει.

D.Angel είπε...

Πέρασα για μια καλησπέρα στα γρήγορα και φεύγω!Φιλιά πολλά Ρίκη μου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Πάντα ημουν περήφανη για την κορη μου Τρελή μου, αλλα οσο να πεις αυτο το συνδρομο της αδειας φωλιας, ποναει

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Πάντα ημουν περήφανη για την κορη μου Τρελή μου, αλλα οσο να πεις αυτο το συνδρομο της αδειας φωλιας, ποναει

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

ΚΑΛΥΨΩ

Να το σκεφτεσαι καλη μου γιατι ξερεις ποσο γρηγορα περνα ο χρόνος;
Αμαν κι αυτος, πως βιαζεται ετσι;
Δεν εκανε να πηγαινει πιο σιγα;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μπρος γκρεμος και πισω ρέμα Χριστοφορε
Αλλα ειναι κι εκεινο το «να μη δινει ο Θεος στο παιδι οσα βαζει ο νους της μανας» που δεν μπορειτε να το νιωσετε εσεις οι αντρες οταν τα παιδια σας ειναι μακρια

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Βρε Βασιλη ολοι μου λενε να νιωθω περηφανη αλλα δεν καταλαβαινω το γιατι
Επειδη δηλαδη της καπνισε της κορης μου να παει να μεινει μονη της;
Τοσο οπισθοδρομικη ειμαι;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

ΟΧΙ ΕΓΩ) Η ΑΛΛΗ
Αυτο ακριβως καλη μου!
Νιωθω πως δεν τρωει καλα μακρια μου, πετυχες διανα
Αλλα θα περασει που θα παει, θα το ξεπερασω

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ανεραιδα μου, εμεις ειμαστε και κοντα, και που θα παει, θα ηθελα να ημουν απο μικα μπαντα οταν θα φυγουν τα δικα σου
Ασε που θα χεις και πιο μεγαλο προβλημα απο μενα εσυ
Σε ποιον θα κανεις ολες αυτες τις υπεροχες δημιουργιες που κανεις
χα χα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αν σκεφτω πως θα φερθω ετσι Δεσποινα οπως με συμβουλευεις, ξεριες τι θα γινει
Θα αρχισω να νιωθω και τυψεις
χα χα ασε ειμαι σκατοχαρακτηρας, αλλα ισως ειναι και νωρις ακομα για να το σκεφτω

Σε φιλω

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Χρωματιστή

Εχεις δικιο καλη μου
Ειναι ο κυκλος που κλεινει
Κι εχουν κλεισει πολλοί κυκλοι τωρα τγελευταια παναθεμα τους

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αχ Φανη μου, ετσι οπως το λες ειναι
Ετσι ακριβως

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αντι να κατσεις να μου συμπαρασταθεις Αγγελινι φευγεις ε

Εγω θα σε χορεψω
χα χα χα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Προσφέρομαι να αναποληρώσω εγώ το συναισθηματικό σου κενό!
Θα σου αλλάζω και της λάμπες, θα σου ζεσταίνω και το κρεβάτι ο ... θερμάστρος!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΝΑΩ ΝΑ ΠΩ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΑΣ Ν ΑΡΧΙΣΕΙ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:)))

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΤΕΛΕΙΑ.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΜΟΝΟ.

RedHat είπε...

γειά σου ρίκη......το πέρασα κι εγώ με την κόρη μου, και ετοιμάζομαι ( ψυχολογικά ) να το περάσω με τον γιό μου.Στην αρχή δεν μπορούσα να το χωνέψω, μετά σκέφτηκα οτι μεγαλώνουμε τα παιδιά για να φύγουν, για να ανοιξουν δικά τους φτερά, και το καθήκον μας ειναι να είμαστε δίπλα τους μόνο όμως αν μας το ζητήσουν.
Θυμήθηκα πως στη ηλικία της κόρης μου, ηθελα κι εγω να φύγω απο το σπίτι, να γίνω ανεξάρτητη .
Θα το συνηθίσεις.........

φιλιά και να εισαι πάντα καλά

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

τσου τσου τσου τσου τσου βρε Αακαρουλη θερμαστρουλη


Βρε δεν ξερεις πως καποια κενα δεν αναπληρωνονται

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

RedHat

Θα το συνηθισω λες ε

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Παντα ευπροσδεκτη η καλησπερα σου Σκρουτζακο μου!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Τα παιδιά είναι πουλιά Ρίκη μου.είναι πολύ υγιές να ανοίγουν τα φτερά τους και να παίρνουν την ζωή στα χέρια τους,και εμείς να ακουμπάμε το βλέμμα μας στην πτήση τους με αγάπη.

Ανώνυμος είπε...

Άνοιξε φτερά, κι αν μπορεί να πετάξει μόνη της ψηλά, να είσαι χαρούμενη!

Prisoned Soul είπε...

Κάποια στιγμή θα συνέβαινε κι αυτό... μεγαλώνουν τα παιδιά και φεύγουν. Και γω αυτό περιμένω να κάνω, να ορθοποδίσω τελειωνοντας το σχολείο και να φύγω... της μητέρας μου όσο κι αν της κακοφανεί, επειδή έχει ακόμα δύο μικρότερα παιδιά από μένα που θα μείνουν πίσω, κάποια στιγμή θα το ξεπεράσει... και συ αυτό πρέπει να κάνεις... να χαρείς που όσα έκανες τόσα χρόνια καρποφόρησαν!!!

Καλή εβδομάδα!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρικούλα, ποιο είναι το μαγαζί στο Ηράκλειο που πήγαινε ο Καββαδίας;

Dreameraki είπε...

Θα σου πω κάτι που είπα πριν χρόνια και ίσως επαληθεύεται ακόμη:Ο ρόλος του γονέα είναι να χτίζει γερά φτερά και ο ρόλος του παιδιού είναι να πετάει με τη βοήθεια αυτών.Ο ομφάλιος ποτέ δεν κόβεται.Μα ποτέ..θα το δεις.Σου το λέω με απόλυτη σιγουριά.Λείπω 7 χρόνια και βρίσκομαι εδώ και 7 χρόνια όχι λίγα τετράγωνα πιο κάτω,αλλά στην άλλη άκρη της Ελλάδας.Κι όμως ψήνομαι,μαθαίνω και πάντα μα πάντα η συμβουλή της μαμάς είναι το χάδι στη κούραση και στη λύπη.Με συγκίνησες πολύ.Καλό βράδυ

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Αχ το ξερω καλη μου, το ξερω
Δυστυχως ετσι ειναι η ζωη

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Tonia
Το ξερω Τονια μου και ειμαι περηφανη , χαρουμενη δεν ειμαι

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Prisoned Soul

Γιατι βρε παιδι μου να φυγεις κι εσυ
Σημερα οι γονεις δεν ειν αι σαν καποτε, δεν αφαιρουν την ελευθερια των παιδιων
Κάτσε κι εσυ εκει που σε κατσανε στο σπιτι σου, τη μανα σου δεν τη σκεφτεσαι

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ασκαρουλη εδω μιλαμε για ομφαλιο λωρο


Σου ρχομαιιιιιιιιιιιι

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Το ξερω πως το δεσιμο δεν σταματα, αντιθετα, αλλα ειναι πολλα αλλα βρε παιδι μου
Ειδικα οταν μενεις μονη σου...

Φιλια

Prisoned Soul είπε...

Επειδή τη σκέφτομαι θα φύγω!!! Πόσο ακόμα θα αντέξει με δουλειά και 4 παιδιά στο σπίτι!; βεβαια κάθε μέρα μου λέει "...αν δεν είχα κι εσένα..." αλλά εντάξει σιγά σιγα μεγαλώνουν και τα αδέρφια μου και δεν θα μ' έχει τόση ανάγκη... νομίζω...

Side21 είπε...

Βίοι παράλληλοι Ρίκη μου !!!
Τα πέρασα κι εγώ με την «Κόρη μου» ...
Τώρα συνήθισα, απλώς περιμένω τις γιορτές να γεμίσει πάλι το σπίτι μου !!!

Side21 είπε...

Και πιο πριν βέβαια με το «Γιόκα μου» !!!
Αλλά όπως και να το κάνουμε το φευγιό της θυγατέρας μας πονάει περισσότερο εμας τους χαζομπαμπάδες !!!

Υ.Γ.
Μην δίνεις σημασία στον Άσκαρ ...
δε τον ενδιαφέρει ο Καββαδίας ...
Απλώς ρωτάει γιατί εμπιστεύεται ...
το γούδτο του στους ουζομεζέδες !!!

leondokardos είπε...

Ρίκη έτσι πάντα γίνεται, τα παιδιά κάποια στιγμή φεύγουν απο κοντά μας. Το έζησα και εγώ με τη μοναχοκόρη κόρη μου. Και η ανεξαρτοποίησή της προστέθηκε στα άλλα μου βάσανα... Ας είναι καλά τα παιδιά μας Ρίκη, αυτό να ευχόμαστε.

Maria Tzirita είπε...

Εμενα η δικιά μου λέει πως δε θα μ'αφήσει ποτέ! Αλλά ίσως να είμαι εγώ αυτή που θα φύγει τελικά, αφού ονειρεύομαι σε λίγα χρόνια να πάω να ζήσω μόνιμα στο Τολό. Όπως και να γίνει είμαι σίγουρη ότι θα μου κακοφανεί όπως σου κακοφάνηκε... Αλλά στο τέλος όλα συνηθίζονται Ρίκη μου. Αρκεί να είναι καλά κι ευτυχισμένα τα παιδάκια μας, όπου κι αν είναι! Σε φιλώ!

drosostalitsa είπε...

Τι πιο όμορφο από το να βλέπεις την κορούλα σου να γίνετε ένας ολοκληρωμένος ανεξάρτητος άνθρωπος που έχει ευθύνες και κρατάει τώρα πια στα χέρια της τις αποφάσεις;
Να την καμαρώνεις Ρίκη μου!

Πολλά φιλάκια

erifili είπε...

Ρίκυ μου γιατί στενοχωριέσαι? Κάποια στιγμή έτσι έπρεπε να γίνει.Το πουλί πρέπει να πετάξει μακριά από την φωλιά του, να δοκιμάσει τα φτερά του, να δει τον κόσμο με τα δικά του μάτια.Κάποτε και εσύ το ίδιο δεν έκανες? Αρκεί να είναι γερή,υγιης και ευτυχισμένη.Φιλάκια

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Η Prisoned Soul

Πάντα θα ΄σ εχει ανάγκη η μανα σου, γι αυτο ασε τις δικαιολογιες και...σκέψου το παλι
Και με ολο το συγνωμη δηλαδη

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Side21

Αχ αυτα τα παιδια τι μας κανουν...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

leondokardos

Τελικα ολοι το εχουμε ζησει βρε Λεο μου;

Η νεα μοδα....

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Maria Tzirita

Ασε Μαρια μου να περάσει τα 20 η κορουλα σου και τα ξαναλεμε....
Οσο για σενα, ευχομαι να πραγματοποιησεις το ονειρο σου το συντομοτερο

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

drosostalitsa

Οταν θα κανεις παιδακια κι εσυ Δροσοσταλιτσα μου, τοτε τα ξαναλεμε...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δεν εχω πεσει και να πεθανω Εριφυλη μου, αλλα οσο να πεις....