Το σύμπαν που ονειρεύτηκα-Στην κόρη μου που εκλεισε πριν λιγες μέρες τα 25 της χρονια, και σε ολα τα παιδια του κόσμου.Τους το οφείλουμε-

Θα μοιραστω με το μαχαίρι  τ’ όνειρο παιδί μου
Εκείνο τ’ ονειρο που σου ’ χα υποσχεθεί  πως θα το προφυλάξω σαν τα μάτια μου.
Για σένα, που είσαι τα μάτια μου....
Το κράτησα εξάλλου αγκαλιά στην μέσα μπάντα του μυαλου,αιώνες τώρα,
για να στο παραδώσω σώο το μαχαίρι.
Δεν ξερω αν τα κατάφερα, μα ετσι με διέταξε
το κόκκινο, κι όχι το θαλασσι, αίμα της γενιάς μου
Και έπραξα άγια
Ποτέ του δεν με πρόδωσε αυτό.
Μ’ αυτό χτυπούσα, και στο τώρα, και στο χθες.
Κι ίσως κι αλλη ζωή αν ειχα, σίγουρα πάλι με κεινο θα χτυπούσα
Γιατι ,αν η αγάπη το επιβάλλει,
τοτε ναι, μπορω να επιβαλλομαι.
Μ’ αγώνες, κι αίμα εστω,
οφείλω να σου παραδώσω το σύμπαν που ονειρεύτηκα.