ΖΗΤΕΊΤΑΙ ΕΛΠΙΣ

Ψαχνοντας κάτι αποψε, βρήκα το παρακάτω κείμενο καταχωνιασμένο σε ενα εγγραφο στον υπολογιστή μου.

Οταν κοιταξα την ημερομηνία που το είχα γράψει τρόμαξα!

....1997

Λες κι εγραφα τότε για το σήμερα...

Ζητείται ελπίς! Στο άχραντο και επουράνιο σύμπαν
Στο γήινο τσόφλι
Στα τρία στρώματα της ατμόφαιρας
Ζητείται ελπίς!
Στα μάτια ενός πεκινουά ζητείται ελπίς
Σε συρφετό απο λέξεις και στοίβες βιβλίων ζητείται ελπίς

Σε πολέμους και ειρήνη
σε θανατο και γέννηση
Στο μειδίαμα ενός ψεύδους
και στην στρυφνότητα μιας αλήθειας
Στην χαραυγή του πρωινού και στο σκοτάδι,
στο πέσιμο ενός αστεριού
Ζητείται ελπίς!
Στο χαμόγελο κάποιου παιδιού
στην γνώση γέροντος σοφού
Στην εκπαίδευση σωμάτων ασφαλείας και στρατου
για εδάφη που «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων
απάντων τιμιότερων εστί η πατρίς, ζητείται ελπίς
Στην ιεράρχηση αρχών και αξιών
Στις χωματερές, στα γκέτα και στους καταυλισμούς,
σε σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, ζητείται ελπίς
Στην πίστη και στην απιστία,
στην μάθηση και στην άγνοια,
στην μνήμη μα και στην λήθη,
στο χθες και στο σήμερα,
στον έρωτα, τον μεγάλο απόντα, ή και παρόντα,
στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία,
στο τίποτα και στα πάντα του Σύμπαντος τούτου

ΖΗΤΕΊΤΑΙ ΕΛΠΙΣ