Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Ομφάλιος λώρος







Χωρίς υπερβολή, αν ειχα τις λέξεις που έχω γράψει στη ζωή μου-καθότι και το επάγγελμα βλέπετε- όχι σε ευρώ αλλά σε δίλεπτα, σήμερα θα ήμουν δισεκατομμυριούχος.

Θέλω όμως να πιστέψετε, το λέω μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, πως κάθε φορά που τελειώνω κάτι,οτιδήποτε,  έχω την αγωνία της πρωτάρας. Ένα πράγμα σαν τη μάνα ας πούμε που όταν αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος κι απλώνει το παιδί της τα φτερά του για να φύγει μακριά της, εκείνη παρακαλά από καρδιάς, να είναι κοντά του όλες οι δυνάμεις της φύσης για να το προστατεύσουν…
Επειδή λοιπόν αποκόπτεται εντός των ημερών ο ομφάλιος λώρος ανάμεσα σε μένα και το τελευταίο μου «παιδί», σας στέλνω μερικά σημάδια του για να το γνωρίσετε, κι αν χρειαστεί να το προστατεύσετε …κι η γνώμη σας είναι η προστασία του!


Αυτό λοιπόν είναι ένα μικρό, χαρακτηριστικό όμως, μέρος από το «πρόσωπο του παιδιού μου»:

......Αναστέναζε βέβαια αυτός, δεχόταν κι ανταπέδιδε με όμοιο, ίσως και περισσότερο, πάθος τα χάδια, την έσφιγγε στην αγκαλιά του με απόγνωση και λατρεία ιερού σκεύους αλλά…αλλά τίποτα πέραν τούτου.
Όπως χθες, όπως προχθές, όπως και κάθε άλλη φορά που ως τώρα υποτίθεται το «είχαν κάνει», το επίμαχο σημείο του κορμιού του δεν έλεγε να ζωντανέψει με τίποτα.
Στύση μηδέν….
Κι ήταν τελικά ζήτημα δευτερολέπτων η απόφαση της ολοκληρωτικής απελευθέρωσης που προηγήθηκε της σωματικής ικανοποίησης.
Τόσο που δεν κατάλαβε ούτε η ίδια πότε έγινε ότι έγινε .
Αισθάνθηκε μονάχα την ανάσα του που, λες για να συντονίσει τη δύναμη του, έβγαινε με φόρα από τα σπλάχνα των σπλάχνων του, ταυτόχρονα με το χέρι του που άνοιγε το συρτάρι του διπλανού κομοδίνου, και μετά….μετά άκουσε τη φωνή του που ψιθύριζε στο αυτί της βάζοντας στο δικό της το χέρι τώρα ένα τεράστιο, πλαστικό πούτσο:

« Δε γουστάρω άλλη υποκρισία Μαρίνα…όχι πια άλλη υποκρισία… πιάσε αυτό και χώσε το όσο πιο βαθιά μπορείς πίσω μου…μόνο έτσι μπορώ…»
                                                        ===========

Κι όμως, αργούσε πολύ ακόμα να ξημερώσει για να μπορεί να εξηγηθεί λογικά εκείνη η έντονη, φωτεινή αναλαμπή που έσπρωξε ξαφνικά τα σκοροφαγωμένα πατζούρια του διαμερίσματος της προπολεμικής πολυκατοικίας, τρύπωσε στο δωμάτιο που βρίσκονταν σε πλήρη συσκότιση, κι έπεσε πάνω στα δυο κορμιά που τη συγκεκριμένη στιγμή γίνονταν σάρκα μία με τόσο ανορθόδοξο τρόπο!



Το περίεργο όμως δεν σταμάτησε εκεί αφού, ταυτόχρονα με το ανεξήγητο φως, κάποιες εξίσου ανεξήγητες μουσικές νότες κατέκλυσαν το χώρο, και παρά τη προσωπική της κατάδυση στην ηδονή η Μαρίνα, όχι μόνο απέκλεισε εντελώς τη περίπτωση ψευδαίσθησης ή φαντασίωσης, αλλά αντίθετα, παίρνει όρκο πως και το φως είδε και τις νότες άκουσε.


Κι όταν λίγο αργότερα η ηδονή καταλάγιασε αφήνοντας περιθώρια στο μυαλό της να επεξεργαστεί το φαινόμενο, μη μπορώντας να του δώσει καμιά λογική εξήγηση, του έδωσε τη δική της δίχως να μπει στο κόπο να το ψάξει περισσότερο:


«Νότες, νότες και φως; Θαύμα! Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά παρά μόνο σαν θαύμα! Κοίτα λοιπόν που τίποτα δεν είναι «παρά φύση» όταν η ίδια η φύση ευλογεί με τ’ άγγιγμα της κάθε ένωση που λειτουργεί με αφετηρία το συναίσθημα…» ήταν η τελευταία σκέψη που έκανε λίγο πριν αγκαλιάσει σφιχτά τον άνθρωπο που βρίσκονταν δίπλα της για να παραδοθούν, αποκαμωμένοι κι οι δυο, στη λύτρωση του ύπνου για το υπόλοιπο της νύχτας που απέμενε......





33 σχόλια:

D.Angel είπε...

Πέρασα για μια καλησπέρα στα γρήγορα!
Φιλιά

Maria Tzirita είπε...

Συγκλονιστικό Ρίκη μου! Ανυπομονώ να σε "διαβάσω". Φιλιά καλή μου!

Yannis Petsas είπε...

Σπάνια ξαφνιάζομαι μ’ αυτά που διαβάζω. Δε σ’ έχω διαβάσει γενικότερα και θα ήταν λάθος μια γνώμη στο πόδι, από ένα απόσπασμα. Σε νόμιζα πολύ πιο συντηρητική όμως, με συγχωρείς.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καλημερούδια Αγγέλα!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Φιλιά κι απο μένα Μαρία!

Κι....ευχαριστώ!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Δυστυχώς Γιάννη, τα φαινόμενα τις περισσότερες φορές δυστυχώς απατούν....


Καλημέρα!

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

Ρίκη μου δεν σε ήξερα,
δεν σ΄ έχω καν διαβάσει,
κατάφερες, το γράψιμο,
να μας αιφνιδιάσει.

Για να κριθεί το έργο σου
πρέπει να το διαβάσω
και τώτε ίσως πιο σωστά
μια γνώμη θα εκφράσω.

Η πρώτη η εντύπωση
είναι πως δεν κωλώνεις,
έντονα συναισθήματα
του έρωτα δηλώνεις.

Με γράψιμο ελεύθερο
συναίσθημα γεμάτο
και "πίνεται" σαν το κρασί
στη κούπα άσπρο πάτο....

Sof είπε...

Λιγο διαφορετικο απο τα αλλα..το ομολογω..ομως, λιγο..
Εδω τα πραγματα τα εκφραζεις πιο ωμα θα ελεγα.
Ανυπομονω και ευχομαι καλη τυχη..

{ποτε θα κυκλοφορησει?}

Φιλια..

Katerina Kostaki Official είπε...

Ειλικρινά δεν έχω διαβάσει ακόμη κάποιο απο τα βιβλία σου και δεν μπορώ να μιλήσω για την προηγούμενη δουλειά σου.
Όμως γι αυτό το μικρό απόσπασμα , θα μπορούσα να πω οτι είναι γλαφυρό και σίγουρα τραβάει το ενδιαφέρον.
Προσωπικά δεν είμαι συντηρητική , όμως δεν θα μπορούσα ποτέ να σε φανταστώ να χρησιμοποιείς τόσο ωμές (και σοκαριστικές )εκφράσεις.
Βέβαια ο κάθε συγγραφέας γράφει όσα τον εκφράζουν...

Βάσσια είπε...

Ρίκη, δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο σου, οπότε άποψη ολοκληρωμένη δεν έχω.

Σαν πρώτη εντύπωση, ξαφνιάστηκα,
κι δεν γνωρίζω και τι ακριβώς πραγματεύεται το βιβλίο.

Οπότε εν αναμονή αναγνώσεως
:-)
Καλή επιτυχία

nikos είπε...

Πολύ απλά μια μεγάλη καλησπέρα!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Το απόσπασμα, αρκετά ενδιαφέρον.
καλησπέρα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αχ βρε Φάνη μου, πόσο μεγάλο πρέπει να ειναι το ευχαριστώ μου για τα καλά σου λόγια;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καστρινή, έχεις διαβάσει αλήθεια κάτι άλλο δικό μου;
Οντως πάντως αυτο ειναι όντως διαφορετικο.


Καλησπέρα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Βασσια

Δε καταλαβαινω το ξάφνιασμα γενικότερα
Δινω τόσο την εντύπωση της συντηρητικής;

Φιλια

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Κατερίνα
Δεν υπάρχουν ωμες και χυδαιες λέξεις

Υπάρχει μονο ωμός και χυδαίος τρόπος εκφρασης

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Καλησπέρα κι απο μενα

Νικο!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Τόνια

Ευχαριστω!

Yannis Petsas είπε...

Ίσως εμείς οι άλλοι να ‘μαστε οι συντηρητικοί. Έχεις δίκιο σ’ αυτό που λες για την έκφραση. Θα διαβαστεί όταν κυκλοφορήσει, αλλά κρυφά. Φανερά διαβάζεται μόνο ο ντε Σαντ.

Ανώνυμος είπε...

Yannis Petsas
Ειτε κρυφά ειτε φανερά διαβαστει πάντως, εγώ αυτο που θέλω να περάσω το πέρασα...εστω ακόμα και με ωμές λέξεις-αυτο που ειδες ειναι ενα μονο μικρο δείγμα-
Και ξέρεις γιατι θα το περάσω;
Γιατι ουτε ο τρόπος που τις εκφράζωούτε ο σκοπος μου δεν ειναι χυδαιος

Yannis Petsas είπε...

Στο εύχομαι και συμφωνώ απολύτως, δε διαφώνησα κάπου.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μα δεν ειπα οτι διαφώνησες Γιάννη, κουβέντα κάνουμε...
Και μάλιστα σ ευχαριστώ για τις υποδείξεις σου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ανωνυμος


;;;;;;

Ανώνυμος είπε...

Σοκαριστικά περιγραφικό.
Τουλάχιστον όσο μας έδωσε σαν πρώτη ιδέα.
Σου εύχομαι να έχει επιτυχία, κυρίως εμπορική αλλά και στις κριτικές.

Καληνύχτα Ρίκη.

Sof είπε...

Ρικη μου, σου ειπα και σε αλλο σχολιο για το Διλημμα, απο το βιβλιο σου, Αχ πως της αρεσει να μιλα.....
Φυσικα και εχω διαβασει βιβλια σου.
Φιλια..

akrat είπε...

καλησπέρα καλησπέρα
εύχομαι παντα νέες αναζητήσεις

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ωχ βρε Καστρινη μου, μάλλον θα ειχα "ξεφορτίσει" και δεν το κατάλαβα...
Αληθεια όμως, δεν μου ειπες τι δουλειά έχεις εσύ με το Διλημμα;;;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Οντως Χρωματιστή, το βιβλίο αγγίζει ένα θέμα ταμπου που δεν οι περισσότεροι αποφεύγουν να το ακουμπίσουν...
Ευχαριστώ για τις ευχές!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μερσι Ακρατ!

zeidoron dtsoukas είπε...

Εμείς οι Ελληνες είμαστε και λίγο σεμνότυφοι και συνηθίζουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας!Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο σου.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

zeidoron

Ε, δεν θα το έλεγα και τόσο-για τη σεμνοτυφία των Ελληνων εννοω-

Για τις ευχές ευχαριστω πολύ φίλε

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

disa

Φιλη-ε δεν πηρα κανενα μνμ σου, ουτε στο μπλογκ σου μπορω να μπω

Κατι κινεζικα βγαινουν

Για κανε το κοπο τα ξαναστειλεις σε παρακαλω

Yannis Petsas είπε...

H Disa είναι μηχάνημα, μπαίνει σ' όλα τα blogs. Και δεν απαντάει στα μηνύματα.