Συνδρομο down

Βεβαια, ας "λειπει απο το σπιτι μου κι ας ειναι στου αδελφου μου" λέει η παροιμια, αλλα ωστόσο πρωτη φορά ζω απο κοντά μια τέτοια περιπτωση, και με έχει τσουξει αρκετα. Πρόκειται για τη κόρη μιας φίλης μου η οποια, μέσα απο κάτι καινουργιες εξετάσεις,-αυχενικη διαφάνεια θαρρω λεγεται- ανακάλυψε οτι κυοφορει ενα παιδι με σύνδρομο down και ετοιμαζεται τώρα, στον πέμπτο μηνα πια, να το βγάλει. Κι αναρωτιέμαι τωρα εγώ: 1 Ποιος Θεός ειναι ρε γαμωτο που δημιουργει αυτά τα πλάσματα. Αντε τα χρωματοσώματα που δημιουργουν αυτά τα πλάσματα. 2 Εχουμε αλήθεια δικαιωμα να αφαιρέσουμε τη ζωή απο ένα πλάσμα, έστω και άρρωστο; 3. Εν τουτοις, εχουμε όμως και το δικαιωμα να προσφέρουμε τόσες δυσκολίες στον ίδιο τον εαυτο μας, ή ακόμα περισσότερο στα υπολοιπα παιδιά μας φορτώνοντας τα ένα τέτοιο βάρος για ολη την υπόλοιπη ζωή τους; Γιατι το θεμα με κάθε ειδους άρρωστο παιδι ειναι τι γίνεται μετά το θάνατο των γονιών τους, και μη μου πείτε οτι ένα άρρωστο παιδι δεν ειναι μια πραγματικοτητα που αλλαζει εντελως την ζωή μας;

Η φωτο ειναι παρμενη απο το ιντερνετ, αρα δημοσιευμένη, ειδεμη δεν θα την εβαζα ποτέ αυτόβουλα