Οι δύο οψεις

  

-Εξακολουθώ πεισματικά να μην αναρτώ χριστουγεννιάτικα ποστ.....μπλιαχ....-

Κατα  τις 12 χθες βράδυ, βγαινει η κόρη μου μέσα απ'  το δωματιο της και με διεσταλμένα απο τρόμο μάτια μου φωνάζει: Μαμά, σκοτώθηκε ένας φίλος μου......

Δυο παιδιά, 24  χρονών , που βρίσκονταν ως εκείνη τη στιγμη μαζί....ως τη στιγμη που διέταξε ο Αόρατος τον ένα , προχώρα ένα βήμα εσύ μπροστά....και πέσε στο λιμάνι του Πειραιά...

Αυτά έγιναν την Δευτέρα το βραδυ, όντως στο λιμάνι του Πειραιά και σήμερα το μεσημέρι η κηδεία στο Ηράκλειο

Πριν 11 χρόνια, ένα μωρό γεννήθηκε στο Βενιζέλειο Νοσοκομειο Ηρακλειου, απο μια δεκαεφτάχρονη που  για τους λόγους της δεν μπορούσε τελικά να το κρατήσει.

Ενα στενά οικογενειακό μου ζευγάρι υιοθέτησε το συγκεκριμένο μωρο το οποιο όχι μόνο γέμισε τη ζωή του ζευγαριού, αλλά απέκτησε και το ίδιο μια βασιλική στην κυριολεξία ζωή!

Τόσο υλικά όσο και συναισθηματικά !

Τι σχέση έχουν τώρα μεταξύ τους αυτές οι δυο ιστοριες θα σας πω αμέσως;

Αναρωτηθήκατε ποτέ, πόσες χιλιάδες παιδιά γεννιούνται την ίδια ωρα σ΄ ολοκληρο το κόσμο;

Γεννιούνται όμοια, με τις οδύνες της γέννας

Βγάζουν την πρώτη κραυγή της ζωής απ΄  το στοματάκι τους όμοια.

Τι ειναι λοιπον αυτό ρε γαμώτο, που κάνει δυο παιδιά, δυο ανθρώπους, ενώ γεννιούνται ταυτόχρονα να αποκτούν στην πορεία τόσο διαφορετικές τύχες;

Τι ειναι αυτο,  να πάρει και να σηκώσει, που διαφοροποιεί τόσο ζωη απο ζωη δίνοντας στη  μια τόση ευτυχία και στην άλλη τόση δυστυχία;

Τί ειναι αυτό που κάνει τη μια μάνα να κλαίει επειδή έχασε το παιδί της και την άλλη επειδή "κάηκαν οι κουραμπιέδες της;'

Ποτέ δεν κατάλαβα, και προπάντων δεν  δικαιολόγησα, τις δυο αυτές όψεις της ζωής

Τις τόσο ακραίες!!!

Που χωρίζουν χειρότερα απο συρματοπλεγμα....

Που πονάνε χειρότερα κι απ  τις χειρότερες ξυραφιές....

Ποιος καθορίζει τις τύχες μας ρε γαμώτο;;;;;;
Ποιος κάνει τις ανθρώπινες ζωές να διαφέρουν τόσο, όσο και η ζωή των δυο σκύλων που βλέπετε στην ανάρτηση;


Λυπάμαι αν, αποψε ειδικά,  δεν ειμαι  ευχάριση. Πιστέψε με,  δεν ειναι από έλλειψη αισιοδοξίας, ειναι απλά απο κατά μέτωπον αντιμετώπιση της πραγματικότητας
Δυστυχως, δεν ειναι όλοι οι άνθρωποι κακομαθημένοι της αγάπης....
Κι αν μη τι άλλο, αυτο πρέπει να το σεβόμαστε