ΣΙΧΑΜΕΝΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΣΙΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΝΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ! ΑΡΘΡΟ ΣΤΗ "ΑΥΓΗ" ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ- πολυδιαβασμένες μακάκες υπήρχαν, υπάρχουν και δύστυχώςς θα υπάρχουν πάντα.

Ο βίος και η πολιτεία του καθενός μας αποδεικνύουν τα αυτονόητα...το τι ακριβώς είμαστε δηλαδή .. κι εγώ δεν θα πω τίποτα, πλην μόνο το αυτονόητο:
Ο περι ου ο λόγος κύριος βιοπορίζεται από μια ΜΚΟ...για να το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι δεν έχετε παρά να γκουγκλάρετε το όνομα του.

Ε, λογικό είναι λοιπόν να υπερασπίζεται  μετά μανίας τα όσα υπερασπίζεται ...

ΡΙΚΗ

Τέτοια οπτική δεν την έχουν ούτε οι τούρκοι... Την βρίσκουν όμως τα στελέχη του Σύριζα και τα εκφράζουν μέσα από τα επίσημα έντυπα τους. Όπως την "Αυγή" που φιλοξενεί άλλο ένα ανθελληνικό παραλήρημα του τακτικού συνεργάτη της Νάσου Θεοδωρίδη, παλιό γνώριμο του "Στόχου", που ήταν και παραμένει σιχαμένος... Αυτή τη φορά στο στόχαστρο των μπάσταρδων του Τσαουσέσκου ο Ποντιακός Ελληνισμός... Μόνο για γερά νεύρα και να μην έχετε φάει πριν γιατί θα κάνετε εμετό!

Του Νάσου Θεοδωρίδη (από την ΑΥΓΗ, 20/05/12)

ΣΙΧΑΜΕΝΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΣΙΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΝΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ! ΑΡΘΡΟ ΣΤΗ "ΑΥΓΗ" ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΤΑΙΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΦΑΞΑΝΕ!
Τέτοια οπτική δεν την έχουν ούτε οι τούρκοι... Την βρίσκουν όμως τα στελέχη του Σύριζα και τα εκφράζουν μέσα από τα επίσημα έντυπα τους. Όπως την "Αυγή" που φιλοξενεί άλλο ένα ανθελληνικό παραλήρημα του τακτικού συνεργάτη της Νάσου Θεοδωρίδη, παλιό γνώριμο του "Στόχου", που ήταν και παραμένει σιχαμένος... Αυτή τη φορά στο στόχαστρο των μπάσταρδων του Τσαουσέσκου ο Ποντιακός Ελληνισμός... Μόνο για γερά νεύρα και να μην έχετε φάει πριν γιατί θα κάνετε εμετό!

Του Νάσου Θεοδωρίδη (από την ΑΥΓΗ, 20/05/12)

Οι επετειακές κραυγές που συνήθως ακούγονται και γράφονται κάθε άνοιξη για το ζήτημα της όντως απεχθούς και μαζικής εξόντωσης των Ποντίων επιτάσσουν μια ψύχραιμη προσέγγιση και αποτίμηση του ιστορικού αυτού ζητήματος. Δυστυχώς μέχρι σήμερα ουδείς ειδήμων ασχολήθηκε αντικειμενικά με την ιστορική ανάλυση της άλλης πλευράς της αλήθειας στο θέμα του ελληνισμού του Πόντου.

Η επιχειρηματολογία της εθνικιστικής μερίδας των Ποντίων, σε σχέση με αυτά που υπέφερε ο ποντιακός λαός από το 1915 έως το 1924, αναφέρεται πράγματι σε πολλές αλήθειες, ταυτόχρονα όμως δεν διστάζει να χρησιμοποιεί μισές αλήθειες, να αποκρύπτει άλλες αλήθειες και να διαδίδει πολλά ψεύδη.

Από κοινωνικής και πολιτικής σκοπιάς το πιο αναληθές κατασκεύασμα είναι η…

θεωρία του λεγόμενου επαναστατικού αγώνα προς «απελευθέρωση» του Πόντου από τον «τουρκικό ζυγό». Θεωρητικά ο όρος «απελευθέρωση» μπορεί να έχει αποδεκτό περιεχόμενο μόνο όταν αφορά σε μια σχετικά μεγάλη εδαφική περιοχή όπου η φίλια εθνική ομάδα αποτελεί την πληθυσμιακή πλειοψηφία.

Στην προκειμένη περίπτωση ο ελληνικός πληθυσμός των τριών νομών ή Βιλαετίων, του Πόντου αποτελούσε μια σημαντική, μια μικρή ή μια εντελώς ασήμαντη μειοψηφία. Τα επίσημα αυτά στατιστικά στοιχεία, που αφορούν στο έτος 1912, προέρχονται από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Σωτηριάδη. Συγκεκριμένα, στον νομό, δηλαδή στο Βιλαέτι της Τραπεζούντας οι Έλληνες ανέρχονταν μόνο στο 25,9% του συνολικού πληθυσμού, συγκεκριμένα οι Τούρκοι αριθμούσαν 957.866 άτομα ενώ οι Έλληνες ανέρχονταν μόνο σε 353.533.

Το πραγματικό αντάρτικο στον Πόντο άρχισε μόλις το 1916, όταν οι Ρώσοι κατέλαβαν την πόλη της Τραπεζούντας μεταφέροντας το ρωσοτουρκικό πολεμικό μέτωπο στην περιοχή εκείνη. Οργανωτής του ελληνικού αντάρτικου ήταν ο φανατικός «στρατηγός» Καραβαγγέλης, ο οποίος ήρθε στη Σαμψούντα το 1908 ως μητροπολίτης.

Μετά τη δημιουργία των ανταρτικών σωμάτων με χρήματα και πολεμοφόδια που πήρε ο μητροπολίτης από τους Ρώσους, τα εξαπέλυσε να προσβάλουν τον τουρκικό στρατό στα μετόπισθέν του, τη στιγμή κατά την οποίαν οι Τούρκοι πολεμούσαν τον ρωσικό στρατό στο μέτωπο της Τραπεζούντας.

Οι αντάρτες του Πόντου συντάχθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου με τα εχθρικά κατοχικά στρατεύματα της Ρωσίας, καταπολέμησαν τον στρατό του κράτους του οποίου ήταν υπήκοοι, καταπιέζοντας και σκοτώνοντας αλλόθρησκους συμπολίτες τους.

Οι ταλαίπωροι αντάρτες, το πλείστον τουρκόφωνοι και αναλφάβητοι, έπεσαν στην παγίδα του αιμοσταγούς αυτού παπά χωρίς να αναλογιστούν τις συνέπειες του λεγόμενου απελευθερωτικού αγώνα, δηλαδή δεν συνειδητοποίησαν καν το τι θα απογίνονταν αυτοί μετά το τέλος του πολέμου, όταν ο μεν παπάς θα εξαφανιζόταν για να σωθεί, όπως και έγινε, αυτοί όμως θα παρέμεναν.

Κάτω από την εγκληματική καθοδήγηση του Καραβαγγέλη οι χριστιανοί άρχισαν να πυκνώνουν τις τάξεις των ανταρτών χτυπώντας πισώπλατα τον τουρκικό στρατό και ληστεύοντας κυρίως τουρκικά χωριά, για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Λόγω των πράξεων αυτών ο τουρκικός στρατός άρχισε στην περιοχή της Μπάφρας το κυνήγι εναντίον των ανταρτών, που μετεξελίχθηκε βεβαίως σε μαζική εθνοκάθαρση, απολύτως κατακριτέα αλλά και διακριτή από μια «γενοκτονία», που θα προϋπέθετε «άμεσο δόλο εξόντωσης μέχρις ενός», πράγμα αναπόδεικτο.

Όμως στα ελληνικά ΜΜΕ γίνεται συνεχής αναφορά στα εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι εναντίον των Ελλήνων στον Πόντο παρασιωπώντας συστηματικά τις εγκληματικές πράξεις των Ελλήνων ανταρτών, τις οποίες παρουσιάζει κομπάζοντας σε μια μελέτη του ο εθνικιστής Πόντιος συγγραφέας Ανθεμίδης («Επαναστατική τρομοκρατία – Αντίποινα των Ελλήνων κατά του τουρκικού πληθυσμού»).

Συνεπώς είναι ανεπίτρεπτο να ζητούμε με θορυβώδη τρόπο από την Τουρκία να καταδικάσει τα δικά της εγκλήματα, χωρίς όμως να ζητάμε συγγνώμη για παρόμοια εγκλήματα που έκανε η «δική μας» πλευρά.

* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι δικηγόρος και μέλος της Π.Κ. του ΣΥΝ Αμπελοκήπων

ΠΗΓΗ

Κουρτοβικοειδὲς παραλήρημα!

Η Ιωάννα Κούρτοβικ είναι εμβληματική μορφή στο χώρο της αριστεράντζικης δικηγορίας.

Προστρέχει ακάματα, ίσως και αφιλοκερδώς ενίοτε, σε βοήθεια πάσης φύσεως αθώων αριστεροειδών που διώκονται για τις ιδέες τους.

Έγινε γνωστή κυρίως από τη Δίκη της 17Ν, όπου εκπροσωπούσε Κουφοντίνα-Σωτηροπούλου. Το όνομά της είναι πλέον συνώνυμο μιας ορισμένης μορφής δικηγορίας και ενός ορισμένου τύπου δικηγόρου, ειδικευόμενου στην υπεράσπιση παντοειδών αριστεριστών και κοινωνικών αγωνιστών, που διώκονται για τις ιδέες τους και μόνο.

Τα κουρτοβικοειδή ντικηγκόρια είναι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις.

Εγγενώς φλώροι (όπως άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία όσων πέρασαν το κατώφλι του κτιρίου της οδού Σόλωνος) διαπράττουν φαντασιακώ τω τρόπω τα αδικήματα που ποτέ δεν διέπραξαν και εγκολπώνονται την επανάσταση που ποτέ δεν τόλμησαν, μέσα από τους «πελάτες» τους.

Βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά διότι ένα κουρτοβικοειδές που σέβεται τον εαυτό του ποτέ δεν έχει «πελάτες», έχει μόνο «συντρόφους» ή έστω «φίλους», ανάλογα το βαθμό της αριστεροπληξίας του.

Τα κουρτοβικοειδή συχνάζουν σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια και γενικώς βαυκαλίζονται πως ακολουθούν έναν εναλλακτικό,αλτερνιάρικο τρόπο ζωής –σε αντίθεση με τη mainstream δικηγορίλα που συχνάζει Σκουφά ή Βαλαωρίτου.

Αποφεύγουν την κουστουμιά, φορούν συνήθως τζινάκι με σακάκι (μέγας διδάξας ο Λυκουρέντζος της δίκης Νάσιουτζικ) και κυριλέ αθλητικοειδές πατούμενο (μη μας πουν και γύφτους).

Αφήνουν γένια τριών ημερών (μπορεί και τεσσάρων, θα σας γελάσω και δεν το θέλω) και μαλλάκι από ημίμακρο έως και κοτσίδα (σε πιο σκληροπυρηνικές περιπτώσεις).

Η πληρωμή τους, όταν υπάρχει, γίνεται ενίοτε με τη μέθοδο του περιφερόμενου κράνους. Ορισμένοι είναι μπατίρηδες και περιμένουν πώς και πώς αυτά τα ψιλικά, άλλοι είναι σχετικώς βολεμένοι εκ του μπαμπά τους και έχουν την πολυτέλεια να διακονούν την ιδεολογία τους αμισθί.

Εν ευρεία εννοία, το κουρτοβικοειδές δεν αναφέρεται μόνο σε ντικηγκόρια αλλά και σε παντοειδείς αυτόκλητους εργολάβους υπερασπιστές κατατρεγμένων και κοινωνικών αγωνιστών.
“Πρέπει να ξηλωθεί απο πάνω εως κάτω το μαύρο τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα”

Η δικηγόρος Γιάννα Κούρτοβικ, μιλά στο Κόκκινο για τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με το αστυνομικό τμήμα Αγίου Παντελεήμονα μετά και τις τελευταίες ρατσιστικές επιθέσεις στην περιοχή και την επίθεση που δέχτηκε η ίδια απο ακροδεξιούς.

Εγώ προτείνω να ξηλώσουμε και την ΓΑΔΑ,μην πω και το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως ….τι λές φανταστική μου δικηγορέσα;; Καλή ιδέα;;

ΠΗΓΗ

ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΜΩΡΟ

Αναρωτιέμαι, αν δει κάποιος  ένα μωρό πιθηκάκι να προσπαθεί να αποφύγει το μπάνιο με κλάματα, θα εξακολουθεί άραγε να επιμένει ότι αυτός, ο άνθρωπος δηλαδή, είναι το μόνο περιώνυμο ον του σύμπαντος;

Δείτε τις απολαυστικές photo και σκεφτείτε το 

ΡΙΚΗ

Είναι μόλις δύο ετών, λέγεται Μπέρνι, είναι ορφανός και ζει σε ένα κέντρο φύλαξης ουρακοτάγκων στο Βόρνεο! Και στις φωτογραφίες που θα δεις παρακάτω θα καταλάβεις γιατί οι επιστήμονες λένε ότι οι ουρακοτάγκοι είναι τόσο κοντά στο ανθρώπινο γένος!
Ο μικρός Μπέρνι ετοιμάζεται να κάνει μπάνιο αλλά δεν το θέλει....καθόλου! Και αυτό γιατί οι ουρακοτάγκοι προτιμούν να πλένουν τον εαυτό τους και τα μωρά τους με σάλιο, ακριβώς όπως και οι γάτες. Θέλεις να δεις, λοιπόν, τι έγινε όταν μια από τις υπεύθυνες του κέντρου αποφάσισε να τον κάνει μπάνιο; ΡΙΚΗ

Ο μικρός Μπέρνι αρνείται να μπει στο νερό ενώ η υπεύθυνη προσπαθεί να τον καλοπιάσει...



Ο μικρός Μπέρνι αντιστέκεται με νύχια και με δόντια! Ή καλύτερα, με πόδια και με χέρια!



Τελικά η υπεύθυνη τα κατάφερε! Ο Μπέρνι έκανε το πρώτο του μπάνιο!



Και μετά από όλα αυτά, ο Μπέρνι πίνει η το γάλα του ακριβώς όπως και ένα μωρό!

ΠΗΓΗ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ: Αυτοκτόνησε γνωστός εφοπλιστής στην Αθήνα

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σενάριο ταινίας ή πλοκή απο ένα βιλίο-για να είμαι ειλικρινής αυτό το πράγμα μου ήρθε στο μυαλό κατευθείαν μόλις διάβασα τούτη την είδηση:

Να την κάνω βιβλίο.-

Δυστυχώς όμως ,προς το παρόν τουλάχιστον δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο...είναι απλώς ένα από τα σκληρά σενάρια της ζωής και που για μια ακόμα φορά  αποδεικνύουν:

1  Πως μόνο η ζωή μπορεί να γράψει τα σκληρότερα, τα πιο φρικιαστικά σεναρια, και πως:

2 Ποτέ το χρημα δεν έφερε την ευτυχία

ΡΙΚΗ

Ήταν ένας από τους πιο ένθερμους συλλέκτες έργων τέχνης, παλιός ιδιοκτήτης γκαλερί και γόνος ευκατάστατης εφοπλιστικής οικογένειας… Στα 55 του χρόνια, απογοητευμένος από τους ανθρώπους και έχοντας «χάσει» τους γονείς και τους ανθρώπους, έβαλε τέλος στη ζωή του καταστρέφοντας με ειδικό μηχάνημα όλα του χρήματα… Η τραγική ιστορία διαδραματίστηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου σ΄ ένα κλασσικό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθηνάς. Αποκαλύφθηκε στις αρχές της εβδομάδας όταν γείτονες του 55χρονου που είχαν μέρες να τον δουν ειδοποίησαν την Αστυνομία. Οι αστυνομικοί που μπήκαν στο νεοκλασικό κτίριο βρέθηκαν μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα. 

Ο 55χρονος, κείτονταν νεκρός μέσα σε μια λίμνη αίματος ενώ μέσα στο δωμάτιο ήταν σκισμένα σε λωρίδες χαρτονομίσματα αξίας –σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις - 500.000 ευρώ! Ήταν ότι είχε και δεν είχε ο γόνος της εφοπλιστικής οικογένειας…

Ο 55χρονος έβαλε τέλος στη ζωή του χρησιμοποιώντας ένα 22άρι πιστόλι με το οποίο αυτοπυροβολήθηκε. Σύμφωνα με την espresso, ήταν ξαπλωμένος μέσα σε μια λίμνη αίματος, ενώ μέσα στο διαμέρισμα ήταν διάσπαρτα εκατοντάδες κατεστραμμένα χαρτονομίσματα, τα οποία ο 55χρονος είχε κόψει σε λωρίδες λίγες μέρες ή λίγες ώρες πριν δώσει τέλος στη ζωή του.

Χαρτονομίσματα των 500, των 100, των 50 και των 20 ευρώ, αλλά και αμερικανικά δολάρια και λίρες Αγγλίας ήταν όλα κομμένα σε λωρίδες με ειδικό μηχάνημα και κατεστραμμένα, σε ένδειξη αποστροφής του για ότι έχει να κάνει με τα πλούτη και τη χλιδή…

Η είδηση του θανάτου έπεσε σαν βόμβα στα στέκια που σύχναζαν φίλοι και γνωστοί του. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα έβαζε και μάλιστα με τέτοιο τρόπο τέλος στη ζωή του… Άλλωστε δεν αντιμετώπιζε κανένα οικονομικό πρόβλημα, καθώς διέθετε μεγάλη ακίνητη περιουσία σε Αθήνα και σε νησί των βαρειών Σποράδων και εισέπραττε κάθε μήνα πολλές χιλιάδες ευρώ από ενοίκια… Όπως λένε αυτοί που τον γνώριζαν προφανώς ο 55χρονος βρισκόταν σε έντονη ψυχική φόρτιση, καθώς είχε απογοητευτεί από τους ανθρώπους… Συχνά έλεγε ότι τον είχαν εγκαταλείψει όλοι…
ΠΗΓΗ

Γιατί μάς κρύβουν το «αρσενικό Χαρέμι» τού Σουλεϊμάν; Του Σταύρου Πολυμέρη

Σουλεϊμάν και Οθωμανική Διοίκηση: Αρσενοκοίτες, κίναιδοι και παιδόφιλοι διοικούσαν επί αιώνες την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με το... «Οθωμανικό Δίκαιο». Τα ανώτατα αξιώματα καταλάμβαναν οι... «απόφοιτοι» του ΕΝΤΕΡΟΥΝ (το δεύτερο Χαρέμι τού Σουλτάνου) με... αγόρια και άντρες! Γιατί μάς κρύβουν το «αρσενικό Χαρέμι» τού Σουλεϊμάν; Έτσι θέλει την Ελλάδα ο Νεο-Οθωμανός Νταβούτογλου ;

Η Ελληνική Απάντηση στην Τούρκικη Προπαγάνδα και στον Νταβούτογλου που έρχεται στην Αθήνα, στις αρχές Οκτωβρίου: Ένα Κράτος GAY Pride ΟΛΗ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΑΣ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ... Σιγή Ιχθύος στο Σήριαλ του «Μεγαλοπρεπούς» Αρσενοκοίτη (και στα συνεργαζόμενα Κανάλια) για το «Αρσενικό Χαρέμι» Εντερούν: Όσο πιό «στενή» η σχέση κάποιου με το Σουλτάνο, τόσο «Υψηλότερο» το αξίωμα που ελάμβανε μετά την «αποφοίτησή» του. Με τη βοήθεια του αείμνηστου Νεοκλή Σαρρή, Νομικού, Πολιτικού Επιστήμονα, συγγραφέα και Τουρκολόγου, (ήταν Κωνσταντινουπολίτης, είχε αποφοιτήσει από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και είχε τέλεια γνώση της Τουρκικής. Γνώριζε τα Τουρκικά πράγματα...
όσο ελάχιστοι.) θα κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στην Οθωμανική πραγματικότητα, στο πραγματικό, ωμό περιβάλλον των Σουλτάνων και της Οθωμανικής Διοίκησης. Αυτό που μας κρύβουν επιμελώς, παρουσιάζοντας αντ’αυτής μία ρομαντική ερωτική ιστορία (του Σουλεϊμάν) σε ένα εξωραισμένο και εξιδανικευμένο περιβάλλον....

Στο Βιβλίο του Νεοκλή Σαρρή «Οσμανική Πραγματικότητα, Εκδόσεις Αρσενίδη, 1990, Τόμο Α’ (Το Δεσποτικό Κράτος) διαβάζουμε (σελ. 383):

«Το Δεύτερο τμήμα του χώρου των ανακτόρων του Τοπ-Καπί, μετά το Χαρέμι, που αφορά κατά βάση τον πατισάχ (Σουλτάνο), είναι το Εντερούν (Enderûn). Η λέξη, παρότι φαίνεται ως περσική, αντιστοιχεί προς την Ελληνική «ενδότερα». Εννοιολογικά σημαίνει άκριβώς ό,τι και το Χαρέμι. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα χώρο απαγορευμένο στους υπόλοιπους, όπου αντί για γυναίκες υπάρχουν άντρες. Με άλλα λόγια, είναι το χαρέμι των αγοριών του Σουλτάνου.»
«Όπως είδαμε πιό πάνω, τα ανθρώπινα αποκτήματα των Σουλτάνων (και γενικότερα των αξιωματούχων του κράτους, δεν ήταν μονάχα παλλακίδες, αλλά και άνδρες. Οι αρσενικοί γκουλεμά(gulema), χρησιμοποιούνταν κατ’ αυτό τον τρόπο ως υπηρέτες και ως ερωτικά αντικείμενα. Με αυτό περισσότερο από την φιλο-ομοφυλική ιδιότητα της Οσμανικής (Οθωμανικής) πραγματικότητας, θέλουμε να τονίσουμε τον αμφίφυλο χαρακτήρα της.»

«Υπάρχει μία εκπληκτική παραλληλία μεταξύ της οργάνωσης του Εντερούν και εκείνης του Χαρεμιού. Υπάρχει ακριβής αναλογία μεταξύ των αξιωματούχων /υπηρετών του Σουλτάνου σε αμφότερους τους χώρους, πχ δύο κουρείς: μία κομμώτρια στο Χαρέμι και ένα αγόρι κουρέας στο Εντερούν. Παρομοίως ο Σουλτάνος έχει δύο λουτρά (Hamam). To ένα από αυτά βρίσκεται στο Χαρέμι και είναι εκείνο που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης του Τοπ – Καπί.Το δεύτερο χαμάμ , ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΕΙ, βρισκόταν μέσα στο Εντερούν. Στο πρώτο τον έλουζαν κορίτσια, στο δεύτερο αγόρια! Επιπροσθέτως το Χαρέμι φύλαγαν νέγροι ευνούχοι, ενώ το Εντερούν λευκοί ευνούχοι.»

Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής, στη σελ 384: «Ο Σουλτάνος διαμοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στα δύο τμήματα των ανακτόρων. Στο Χαρέμι περιστοιχιζόταν από γυναίκες, στο Εντερούν από τους «γκουλεμά»..... που σε πιστή μετάφραση γίνονται «ίτς ογλάνια» (iç = εσωτερικό, oğlan = αγόρι) εξ ού και «τσογλάνι», ο αριθμός των οποίων ξεπερνούσε τους χίλιους. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, το στενό περιβάλλον του Σουλτάνου σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν αποτελείτο από προσφάτως (και βίαια) εξισλαμισμένα άτομα. Γιατί όπως οι τζαριγέ (παλλακίδες) ήταν προιόντα αρπαγής και αιχμαλωσίας, έτσι και οι αρσενικοί γκουλεμά προέρχονταν από το ντεβσιρμέ (παιδομάζωμα).

«...ήταν ανθρωπίνως αδύνατον ο Σουλτάνος να ανταποκριθεί στην ερωτική προσφορά ....Οι αυξημένες ερωτικές του ανάγκες αντιμετωπίζονταν φαρμακευτικά....ο αρχι-φαρμακοποιός των ανακτόρων παρασκεύαζε ειδικό τονωτικό παρασκεύασμα, το αποκαλούμενο ματζούνι (macun). (σελ. 380)
Να σημειώσουμε εδώ ότι λόγω της παρατεταμένης αγαμίας και εγκλεισμού στα χαρέμια, οι τρόφιμοι συχνά δημιουργούσαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ τους καθώς και με τους ευνούχους. Το φαινόμενο αυτό περιγράφει ο Ν. Σαρρής στις σελίδες 380-382.

«Οι Σουλτάνοι επέλεγαν τις συντρόφισσές τους από τις παλλακίδες που τους δώριζαν πολλές φορές οι γονείς τους. Για παράδειγμα, ο Μπαγιαζήντ Β’ το 182 μεταξύ διαφόρων δώρων που προσέφερ στο γιό του Σεχνισάχ ήταν και 5 αγόρια, 5 παλλακίδες και 4 γεράκια για τα κυνήγια του. Στον άλλο του γιό Αχμεντ έστειλε 10 αγόρια και 10 παλλακίδες... οι ερωτικές σχέσεις των Σουλτάνων διαμοιράζονταν ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια». (Σελ. 377)

Συνεχίζει ο Ν.Σαρρής στη σελ. 384: «Το Εντερούν ήταν παράλληλα μία σχολή πολιτικής και διοίκησης. Την εισαγωγή στο Εντερούν ακολουθούσε μία διαδικασία επιλογής από ευάριθμους εφήβουςπου κρίνονταν ανάλογα με τα σωματικά και τα πνευματικά τους προσόντα. Γι αυτό λειτουργούσαν και άλλα ανάκτορα με τροφίμους Ίτς Ογλάν («εσώκλειστα αγόρια»).....Ο σουλτάνος κάθε 2 ή 3 χρόνια επισκέπτονταν το Γαλατά Σαράι, και επέλεγε 12 ιτς ογλάν που μεταφέρονταν ατα ανάκτορα....Το εγκύκλιο πρόγραμμα σπουδών περιείχε διάφορες πειθαρχίες γνώσεων, όπως μουσική και θρησκευτικά, καλλιγραφία, ιππασία και ξυλογύπτική.....Στο Εντερούν καταβαλλόταν προσπάθεια για τέλεια εκμάθηση του πρωτοκόλλου και της εθιμοτυπίας. Ειδικότερα το ίδρυμα αυτό αποτέλεσε την κοιτίδα της καλλιέργειας των Οσμανών ιθυνόντων. Με την είσοδό τους .... στο Εντερουν ο καθένας αποκτούσε τον παιδαγωγό του, προερχόμενο από τους πρεσβύτερους. Έτσι άρχιζε η εκπαίδευση που στηριζόταν κι αυτή , όπως των παλλακίδων στο χαρέμι, σε μία συντεχνιακή σχέση δασκάλου-μαθητευόμενου. Όποιος επιτύγχανε στο πρώτο στάδιο και μάθαινε ανάγνωση και γραφή, θρησκευτικές κλπ. γνώσεις, προαγόταν στην επόμενη κατηγορία. Η τελευταία τάξη ήταν των χάς, που την αποτελούσαν σαράντα Αγάδες, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα και το στενότερο περιβάλλον του Σουλτάνου. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για Υπηρέτες του Σουλτάνου (με όλη τη σημασία της λέξης) και οι οποίοι έφεραν τίτλους όπως π.χ. οι ακόλουθοι:»

(Σημειωτέον ότι καθένας από τους αγάδες είχε πολυπληθή ακολουθία ή βοηθούς)

«Σαρίκμπαση: ο φροντιστής των σαρικιών του Σουλτάνου...
Τουφεκτσίμπαση: αρχιτυφεκιοφόρος, φύλαγε τα όπλα κυνηγιού του Σουλτάνου....(Ειχε 30 βοηθούς, διαφόρων ειδικοτήτων).....
Καχβετζίμπαση: αρχικαφεψός, φρόντιζε τα σερβίτσια, κλπ. και τον Καφέ του Σουλτάνου. (Είχε 5 νεαρούς βοηθούς «ονομαστούς για την ομορφιά και την ευγενική τους παρουσία».).......
Μπερμπέρμπασι: αρχικουρέας και ταυτόχρονα αρχιλουτροκόμος. Κάθε φορά που τον κούρευαν ή ξύριζαν το Σουλτάνο φύλαγε σε ένα ασημένιο συρτάρι τις τρίχες από τα γένια ή τα μαλλιά, αφού τα έπλενε σε χρυσή λεκάνη με ανθόνερο. Κάθε χρόνο τις τρίχες παρέδιδε στον επικεφαλής των προσκυνητών (χατζήδων)που αναχωρούσαν για τη Μέκκα, για να τα θάψει σε χώρο παρακείμενο του τάφου του Προφήτη!
Ρικιαμπντάρ Αγά: ακόλουθος του Σουλτάνου στην προσευχή της Παρασκευής και στα ΜπαΪράμια....
Τιρνακτσί: νυχοκόπτης....
Τσουχαντάρ Αγά: ακόλουθος, επικεφαλής ανάλογου αποσπάσματος....
Σιλαχτάρ Αγά: Το σημαντικότερο άτομο στην Ιεραρχία του Εντερούν. Ο αντίστοιχος τίτλος έιναι «Πρωτοσπαθάριος». Βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό οτυ Σουλτάνου. Ήταν το άτομο που μεσολαβούσε ανάμεσα στο Σουλτάνο και τον σαντρατζάμη, δηλαδή ήταν ο σύνδεσμος των Ανακτόρων με την Κυβέρνηση. Ακόμη δοκίμαζε το φαγητό του Σουλτάνου και καθόριζε τα δύπ χρυσά κουτάλια με τα οποία έτρωγε ο Σουλτάνος. (δεν αναφέρεται η χρήση πηρουνιών...)»
Σημειωτέον ότι οι Σιλαχτάρ Αγάδες αναλάμβαναν τις υψηλότερες θέσεις : διοικητές μεγάλων επαρχιών, ή υπουργοί / βεζίρηδες.
Να σημειώσουμε το εξής: Σε μία από τις γνωστές φράσεις του προς την εδώ Τουρκική Διοίκηση της εποχής του, ο μεγάλος Στρατηγός Καραϊσκάκης είχε πεί την ιστορική φράση: «..... την πίστιν σας και τον Μωχαμέτην σας, να ......τον Σουλτάνον σας, να ...... και τον Βεζύρην σας, ........ και τον Εβραίον Σιλαχτάρ Μπόδα την «π......άνα». Εδώ, φαίνεται ότι ο Στρατηγός γνώριζε καλά την Οθωμανική Πραγματικότητα και αναγνώριζε τον Εβραίο Σιλαχτάρ Μπόδα ως απόφοιτο του Εντερούν. Συνεπώς δεν τον αποκάλεσε με τον Οθωμανικό τίτλο του Αγά (που σημαίνει Άρχοντας) αλλά με την πραγματική του ιδιότητα ως έγκλειστο του Εντερούν, δηλαδή, (αρσενική) «π.....άνα». Τίποτα δεν του ξέφευγε του Καραϊσκάκη......Άλλη μιά ιστορική απόδειξη ότι σήμερα κοιμόμαστε βαθιά σαν λαός.....Και ποιό ήταν το επίπεδο των ανθρώπων που μας χάρισαν την Ελευθερία, την οποία φαίνεται δεν είμαστε άξιοι να διατηρήσουμε!

Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής στη σελ. 387: «Οι αγάδες του Εντερούν εισέρχονταν σ’ αυτό περίπου δέκα, δώδεκα ή και δεκατεσσάρων χρόνων και παρέμεναν μέχρι τα τριάντα, προαγόμενοι από τη μία κατηγορία στην άλλη, κατόπιν δοκιμασιών....Η αποφοίτησή τους από το Εντερούν, σήμαινε την ανάληψη επίζηλων διοικητικών θέσεων εκτός του Σαραγιού. Αυτές οι θέσεις κλιμακώνονταν ανάλογα με το αξίωμα που είχαν στο Εντερούν. Π.χ. Ο διοικητής της Βούδας, είχε χρηματίσει αρχικουρέας-λουτροκόμος του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή. Τα υψηλότερα αξιώματα αναλάμβαναν οι Σιλαχτάρ Αγάδες, λόγω του στενού συνδέσμου που δημιουργόταν με το Σουλτάνο. Εξέρχονταν ως διοικητές μεγάλων Επαρχιών όπως η Αίγυπτος, ή αναλάμβαναν Βεζύρηδες / Υπουργοί, ή γίνονταν αρχηγοί του Ναυτικού.»

Συνεχίζει ο Ν. Σαρρής: «Οι παρατηρήσεις μας αυτές όχι μονάχα βεβαιώνουν το δουλικό χαρακτήρα της οσμανικής πραγματικότητας, αλλά και κάτι περισσότερο: ότι και οι εξουσιάζοντες ασκούσαν την εξουσία τους σαν υπηρέτες του συστήματος που τους ήθελε δούλους. Αν προσέξει κανείς, οι ανώτατοι αξιωματούχοικαταλάμβαναν υψηλές θέσεις αφού υπηρετούσαν στην κυριολεξία το Σουλτάνο. Εκείνος που τον «ξεσκόνιζε», δηλαδή που συνέλλεγε τις τρίχες του, όταν κουρευόταν, ή εκείνος που του φορούσε τα υποδήματα ή τα ενδύματα πίστευε πως αυτή του η πράξη αποτελούσε μία σπουδαία πολιτική επένδυση και πως μ’αυτήν μπορούσε να ελπίζει ότι μία μέρα θα γίνει ανώτατος διοικητής μιάς περιφέρειας της χώρας ή Βεζύρης.»
Σε αυτό το μοντέλο διοίκησης δεν μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το σημερινό πολιτικό σύστημα με την οσφυοκαμψία του: σήμερα «κύπτει» στη Τρόικα και αύριο στο νέο Σουλτάνο. Η Ελλάδα του Μεγαλέξανδρου και του Καραισκάκη, να καταλήξει ξανά έτσι; Προφανώς, ο Νεο-Οθωμανός Νταβούτογλου, έχει παρόμοιες βλέψεις για την Ελλάδα, αφού μας δήλωσε ότι «η ανεξαρτησία της Ελλάδας είναι προσωρινή».
Εμείς, αυτό θέλουμε για την Ελλάδα μας;
Και αν τελικά μας προσαρτήσουν ξανά στην Νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Κυβέρνηση, η Βουλή, και το πολιτικό σύστημα που σμίλεψε την δύστυχη μοίρα αυτής της χώρας πού θα ενταχθεί; Στο «Αυτοκρατορικό Ντιβάνι»; Οι πολιτικοί «άνδρες» που ορίζουν τις τύχες μας, μήπως και αυτοί καταλήξουν «τρόφιμοι» στο Εντερούν, το άλλο, «το κρυφό» χαρέμι του Νέου Σουλτάνου;
Φαίνεται ότι μόνο αυτό τους έχει μείνει, που δεν έχουν εκχωρήσει (ακόμα) στους Τούρκους, (και όχι μόνο)....ΠΗΓΗ

ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ. ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΣΒΑΙΤΣΕΡ:ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Στον αιώνα που πέρασε, στον εικοστό αιώνα όπου θριαμβευτής βγήκε ο ανθρώπινος εγκέφαλος για να κατακτήσει  σιγά αλλά σταθερά το Σύμπαν, με αποτέλεσμα ούτε κατά πόντο να μην απομείνει θέση για την καρδιά και τις λειτουργίες της, δυο σύγχρονοι άνδρες πήραν απάνω τους ολάκερο τον ανθρώπινο πόνο που άντεχε να σηκώσει η δική τους η ύπαρξη:

Μαχάτμα Γκάντι ο ένας, ή «Παράκλητος» όπως αποκαλέστηκε!

Αλβέρτος Σβάιτσερ ο δεύτερος ή «Αγία Βιβλική Μορφή» όπως επίσης αποκαλέστηκε!

Και οι δυο μαζί χύνουν βάλσαμο και σκορπίζουν φως λυτρωτικό με την παρουσία τους σε μια εποχή που δονείται από το πυρηνικό άγχος και καταδυναστεύεται από τον αλαλαγμό της αδικίας συμπεριφορά τους απέναντι στην ανθρώπινη υπόσταση έμεινε παροιμιώδης και η αυτοθυσία τους έναυσμα που επιτρέπει να αφυπνίζεται η οικουμενική συνείδηση για όλους εκείνους που εξακολουθούν πεισματικά να επιμένουν σε ένα διαφορετικό αύριο..

Μαχάτμα Γκάντι:Η Αγία Βιβλική Μορφή

Είναι το μικρότερο παιδί του Κάμπα Γκάντι που είχε παντρευτεί τέσσερις φορές και είχε αποκτήσει πολλά παιδιά. Ένα από αυτά ήταν και ο μικρός Μαχάντας που αργότερα επονομάσθηκε  Μαχάτμα. Ο Μαχάτμα ήταν  σωματικά κοντός, ισχνός, με πεταμένα αυτιά και πάντοτε φορούσε ένα σκούφο στο κεφάλι κι ήταν ντυμένος με μια χλαμύδα από ύφασμα βαμβακερό. Από τον πατέρα του που ήταν πρωθυπουργός σε διάφορα μικρά κρατίδια της Ινδίας αλλά και από την μητέρα του η οποία είχε μια τέλεια θρησκευτική μόρφωση, ο Γκάντι απέκτησε μια ευλογημένη κληρονομικότητα που τον βοήθησε σε πολύ νεαρή ηλικία να διαμορφώσει γενική άποψη των πραγμάτων και πάνω απ΄ όλα για την πολιτική κατάσταση της χώρας του της Ινδίας που ήταν  κάτω από την Αγγλική κατοχή. «Είμαστε ένας αδύναμος λαός γιατί τρώμε μόνο χορταρικά ενώ οι Εγγλέζοι που μας κυβερνούν τρώνε κρέας συχνά»συνειδητοποίησε κι αποφάσισε να τολμήσει και να αναθεωρήσει αιώνων ινδικό τρόπο ζωής .Μερικά χρόνια αργότερα βρίσκεται στην Αγγλία  για να σπουδάσει νομικά δεν εξασκεί όμως για πολύ καιρό ετούτο το γεμάτο, όπως χαρακτήρισε, μηχανογραφίες επάγγελμα και αποφασίζει να τάξει τον εαυτό του στο πλευρό των χιλιάδων καταπιεσμένων συνανθρώπων που από την  κατοχή της γηραιάς Αλβιόνας. Κι εκεί αρχίζει ο μεγάλος επικός αγώνας του Γκάντι. Η εξέγερση μιας συνείδησης ενάντια στην δύναμη του Κράτους που για μοναδικό όπλο είχε την βία. Και η εξέγερση αυτή βάσταξε από το 1893 έως και το 1914,είκοσι δηλαδή ολόκληρα χρόνια .Ξύπνησε από την νάρκη το Ινδικό Κογκρέσο του Νατάλ, σχημάτισε μια οργάνωση ινδικής αγωγής, εξέδωσε εφημερίδα για να υποστηρίξει το παράνομο των διωγμών και για να μπορέσει να εξασφαλίσει στους συμπατριώτες του μια ζωή  όχι αφόρητη και ατιμωτική, μοιράζεται μεταξύ τους όλες τις σκληρές δοκιμασίες και τις εξαγοράζει με τον νόμο της μη –συνεργασίας που επιβάλλει και που τον αντιπροσωπεύει η ινδική λέξη Σατσαγκράχα. Ο Τολστόι που διάβασε την «Ινδική Γνώμη»ενθουσιάστηκε με τη Μή- συνεργασία των Ινδών και  στις 7 Σεπτεμβρίου του 1910 γράφει προς τον Γκάντι ενθαρρύνοντας του την κίνηση που του  είχε εξηγήσει τι σημαίνει: «Μη αντίσταση σημαίνει νόμος της αγάπης. Είναι πράγματι ο πόθος της ένωσης όλων των ανθρωπίνων ψυχών. Είναι ο υπέρτατος νόμος που κήρυξε ο Χριστός στην γη πριν δύο χιλιάδες χρόνια»

Έτσι σκεφτόταν ο Γκάντι και τα πρώτα χρόνια της παραμονής του στην Αφρική δημιουργεί μια αγροτική αποικία. Μαζεύει όλους τους Ινδούς και τους βάζει να ορκιστούν στον ιερό όρκο της φτώχειας κι εκεί ο μαρτυρικός αυτός λαός επί χρόνια καταφέρνει και αντιστέκεται στην κυβέρνηση. Κατά την διάρκεια του πολέμου του Μπόερς ο Γκάντι ιδρύει ένα Ινδικό Ερυθρό Σταυρό όπου μέσα δούλεψε ο ίδιος με αυταπάρνηση. Στην χολέρα που ξέσπασε στο Γιοχάνεσμπουργκ το 1904 οργάνωσε νοσοκομείο. ’Όταν το 1906  επαναστάτησαν οι ιθαγενείς του Νατάλ έλαβε μέρος και επαινέθηκε φανερά, όμως παρ΄ όλες αυτές τις ανθρωπιστικές υπηρεσίες των Ινδιών η ξενόφοβη λύσσα των Άγγλων δεν έπαψε. Αμέσως μετά τον πόλεμο του Νατάλ ο Μαχάτμα καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα, ξυλοκοπήθηκε μέχρι αίματος και γνώρισε αφάνταστους πόνους και ταπεινώσεις.

Ο Γκάντι πιστεύει με φλογερό ζήλο στην θρησκεία του λαού του, τον Ινδουισμό εν τούτοις όμως η πίστη του δεν είναι μισαλλόδοξη .Ελέγχει την θρησκεία του με την συνείδηση και την λογική  του και παραδέχεται πως όλες οι θρησκείες είναι  δρόμοι διαφορετικοί που συγκλίνουν προς τον ίδιο σκοπό Ο Θεός, πιστεύει, ενσαρκώνεται κάτω από διαφορετικές μορφές και τονίζει τα λόγια του Κρίσνα που  αντιπροσωπεύει για τους Ινδούς το υπέρτατο Όν: «Όταν η θρησκεία ξεπέφτει σε παρακμή τότε ξαναφανερώνομαι για να προστατέψω το καλό. Και για να  εδραιώσω το Νόμο της Αγάπης ξαναγεννιέμαι ακόμα και πάντοτε»

Στις επάλξεις της πρώτης γραμμής παραμένει έως και το 1934 οπότε αποσύρεται πλέον και από την ενεργό πολιτική και κάνει μια ζωή εντελώς ασκητική ζώντας σε μια καλύβα. Όμως και από εκεί επηρεάζει όσο κανένας άλλος την τύχη της χώρας του αφού στην ουσία αυτός παραμένει ο μεγάλος κι αναντικατάστατος ηγέτης της. Το 1942 αποκρούει τις προτάσεις της κυβέρνησης Τσώρτιλ και παρακαλεί για μια ακόμα φορά τους Άγγλους να εγκαταλείψουν τις Ινδίες κάτι που έχει ως συνέπεια μια ακόμα φυλάκιση του. Τότε αρχίζει η επική νηστεία του που την παρατείνει επί τρεις ολόκληρες εβδομάδες έως ότου επιτύχει την απελευθέρωση των ηγετών του Ινδικού Κογκρέσου, η ζωή του όμως ειδικά μετά τις τελευταίες αυτές κακουχίες έχει ήδη φθάσει στο τέρμα της .Χάρις στο μακροχρόνιο και γεμάτο θυσίες αγώνα του οι Ινδίες ήταν επιτέλους ελεύθερες αλλά με τρόπο απογοητευτικό για τον ίδιο. Ελεύθερες αλλά όχι ενωμένες κι εκείνος αφιέρωσε και τις τελευταίες στιγμές της ζωής του για να επιτύχει την φιλική διαβίωση μεταξύ των δύο χωρών. Ο θάνατος του Γκάντι που τον βρήκε στο Νέο Δελχί στις 30 Γενάρη του 1948 σε μια ακόμα νηστεία  προσπαθώντας να εξιλεώσει ξανά τις αμαρτίες του λαού του, χαρακτηρίστηκε από τους μεγαλύτερους πολιτικούς ηγέτες του καιρού του σαν «πλήγμα της ανθρωπότητας» και ο τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας δήλωσε πως  «ο Γκάντι δεν ήταν Εθνικιστής αλλά ήταν ουσιαστικά ένας μεγάλος ανθρωπιστής!»

Το πένθος για τον θάνατο του Γκάντι υπήρξε πανανθρώπινο και συμμετείχε σ΄ αυτό ακόμα και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών που μόλις πληροφορήθηκε την είδηση κατέβασε μεσίστιες και τις 57 σημαίες του.

 ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΣΒΑΙΤΣΕΡ :Ο  Λευκός Μάγος

Φτωχόπαιδο από την Αλσατία ο Αλβέρτος, γιος παπά, κατόρθωσε με την ευφυΐα που τον κατείχε να σπουδάσει Θεολογία, Φιλοσοφία ενώ παράλληλα ασχολείτο με πάθος και με την μουσική. Σε ηλικία μόλις τριάντα χρονών είχε ήδη επιτύχει σαν επιστήμονας παγκόσμια αναγνώριση όμως τότε ακριβώς είναι που συλλαμβάνοντας το βαθύτερο νόημα της ζωής, θυσιάζει τα ήδη κεκτημένα του προς  χάριν ακριβώς αυτού του νοήματος και γράφεται ξανά στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσει ιατρική .Γίνεται γιατρός μόνο για να μπορέσει να βοηθήσει τους μαύρους της Αφρικής. Πηγαίνει με την γυναίκα του σε μια εντελώς λησμονημένη γωνιά της γης, στο Λαμπαρενέ όπου και εκεί αποφασίζει να ζήσει πλέον αγκαλιά με τους κροκόδειλους τα θηρία και τους πρώην ανθρωποφάγους, τους φρενοβλαβείς και τους λεπρούς. Αυτούς θέλει να σώσει γιατί τους θεωρεί αδελφούς του «Είμαι ο πρωτοπόρος αδελφός τους»διακηρύσσει σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη και προσθέτει: «Έχω γράψει πολλά βιβλία για την θρησκεία και ήρθα εδώ στην Αφρική για να τα εφαρμόσω»

Η οικουμένη τρίβει τα μάτια της από έκπληξη και σιγά-σιγά το Λαμπαρενέ γίνεται τόπος προσκυνήματος. Εκεί στην Ισημερινή Αφρική ο γιατρός Σβαϊτσερ ημερεύει τη ζούγκλα. Κηρύττει τον σεβασμό προς κάθε πλάσμα, πλάθει χαραχτήρες από παραστρατημένες ψυχές γιατί ξέρει καλά πως σε κάθε γωνιά της ανθρώπινης ψυχής υπάρχει ο σπόρος του καλού.

Δουλεύει από τα ξημερώματα Χειρουργεί, νοσηλεύει, κτίζει. Επιβλέπει τα πάντα και το βράδυ γράφει βιβλία και ταυτόχρονα προσεύχεται με τις φούγκες του Μπαχ μπροστά από το αγαπημένο του αρμόνιο.

Εξήντα ολόκληρα χρόνια έζησε στην Μαύρη Αφρική ο Αλβέρτος Σβαιτσερ πολεμώντας την δυσεντερία,τα τραχώματα,τη λέπρα. Και κατόρθωσε ο «λευκός μάγος», όπως τον αποκαλούσαν ,να εμψυχώνει τους ανθρώπους που είχε γύρω του μεταλαμπαδεύοντας τους το ιδανικό: «Υπηρετείται τους πάντες» Έτσι έπεσε στο Λαμπερενέ ο μεσότοιχος που χωρίζει τις ανθρώπινες ψυχές και ο αντίλαλος του ακούστηκε σαν ευλογημένη ιαχή σε ολόκληρο τον κόσμο

Αυτός ήταν ο δεύτερος μεγάλος Απόστολος της Αγάπης που έζησε στον αιώνα  που πέρασε και που αποσπάστηκε από το σάρκινο περίβλημα του το Σεπτέμβρη του 1965.Το υγρό χώμα της Αφρικής μνημονεύει το πέρασμα του από την γή και η ανθρωπότητα ολάκερη του απότησε σεβασμό που ανήκει σε Άγιο!

Ἀπεχώρησε καί ἡ Nestle ἀπό τίς διαφημίσεις τοῦ Σουλεϊμάν!

«Ου δύνασαι δυσίν κυρίοις δουλεύειν… ου δύνασαι Θεόν δουλεύειν - στη προκειμένη πατρίδα- και Μαμμωνά...»

ΡΙΚΗ


Ἕνας ἕνας οἱ διαφημιζόμενοι στήν τουρκική σειρά τοῦ τουρκοκάναλου ἀποχωροῦν.

Εὑρισκόμαστε στήν εὐχάριστη θέσι νά σᾶς ἀνακοινώσουμε ὅ,τι, κατόπιν ὀχλήσεων (ἔστειλε e-mail στήν ἑταιρεία) τοῦ φίλου τοῦ ἰστολογίου μας Νικολάου, ἡ ἑταιρεία Nestle Hellas SA διά τῶν ὑπευθύνων της, ἀπήντησε ὅτι ἔχουν προβεῖ σέ διακοπή τῶν διαφημιστικῶν μηνυμάτων τοῦ τηλεοπτικοῦ προγράμματος «Σουλεϊμάν ὁ μεγαλοπρεπής».

Ἡ Nestle Hellas SA, μετενόησε καί ἐπέστρεψε στήν ὁδό τῆς ἀληθείας. Γιά νά δοῦμε, τώρα πού μειώνονται τά ἔσοδα τοῦ σταθμοῦ, πῶς θά ἀντιδράσῃ ὁ τουρκολάγνος Κυριακοῦ; Αὐτό εἶναι τό ἀδύνατό τους σημεῖο. Τό χρῆμα.

Συμπέρασμα: Μέ τό νά ξορκίζουμε τό κακό καί νά γκρινιάζουμε ἤ νά περιμένουμε τούς ἄλλους νά βγάλουν τό φίδι ἀπό τήν τρύπα, δέν γίνεται τίποτα. Ὅλοι μαζί πρέπει νά ἀλλάξουμε νοοτροπία, νά σηκώσουμε τά μανίκια καί νά πράττουμε τό σωστό γιά τό καλό τῆς πατρίδος.

Ὅπου καί ὅποτε ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα, νά προσπαθοῦμε νά κάνουμε αὐτό πού πρέπει. Νά μήν ἀναβάλουμε γιά αὔριο, αὐτό πού μπορεῖ νά κάνουμε σήμερα. Ἀρκετό χρόνο ἔχουμε χάσει.Ὁ καθένας μόνος του καί ὅταν θά ἔρθῃ ἡ ὥρα, ὅλοι μαζί.

Ἄς σταματήσουμε νά βλέπουμε ὁ ἔνας τόν ἄλλον σάν ἀντιπάλους. Ἄς πάψουμε νά χωρίζουμε τούς Ἕλληνες σέ δεξιούς, ἀριστερούς καί κεντρώους. Δέν ὑπάρχουν τέτοιοι. Εἴμαστε ὅλοι Ἕλληνες πατριῶτες.

Ἄς σκεφτόμαστε πρῶτα τό καλό τῆς πατρίδος καί μετά ὅλα θά ἔρθουν ὅπως τά θέλουμε.Θά πάψουμε νά εἴμαστε οἱ ουραγοί τῆς Εὐρώπης καί ὄχι μόνο. Θά πάρουμε τήν θέσι πού μᾶς ἀξίζει στό παγκόσμιο στερέωμα.
ΠΗΓΗ

Διάλογοι μεγάλων πολιτικών ανδρών! Βαγγέλης σε Προκόπη: «Αντί να γλείφεις τον Χατζηνικολάου, γλείψε εμένα»

Νέα ήθη  και  έθιμα στο Ελληνικό κοινοβούλιο!!! 
Η μπας κι ίδιο @@@@@@@@@λο ήταν πάντα απλά δεν το μάθαινε ο κόσμος επειδή δεν είχε ίντερνετ;
ΡΙΚΗ

Ένα… συγκλονιστικό τετ-α-τετ εκτυλίχθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη διάρκεια ψήφισης της άρσης ασυλίας της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη, όταν ο πρόεδρος της Βουλής, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, συνάντησε τον Προκόπη Παυλόπουλο και του «παραπονέθηκε» που βγήκε στο ραδιόφωνο του κ. Νίκου Χατζηνικολάου.

Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι ο διάλογος έχει δύο «βερσιόν». Η κατά Παυλόπουλο μαρτυρία είναι η πιο «ελαφριά», κατά αρκετούς όμως βουλευτές, που ήταν παρόντες, «ακούστηκαν απίστευτα “γαλλικά” από τον κ. Μεϊμαράκη»

Η εκδοχή, σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο, έχει ως εξής:

Μειμαράκης: Γιατί ρε Προκόπη πήγες το πρωί στον Χατζηνικολάου και τον έγλειφες;

Παυλόπουλος: Που το κατάλαβες ρε Βαγγέλη;

Μεϊμαράκης: Μου το είπαν. Εσύ δεν έλεγες για το εκρηκτικό του χαρακτήρα μου;

Παυλόπουλος: Αυτό κατάλαβες;

Μειμαράκης: Να ξέρεις ότι όποιος γλείφει τον Χατζηνικολάου είναι απέναντί μου.

Παυλόπουλος: Εγώ δεν γλείφω τον Χατζηνικολάου, άρα δεν με αφορά.

Όμως, αρκετοί βουλευτές που ήταν παρόντες στην στιχομυθία, έλεγαν ότι ο πρόεδρος της Βουλής χρησιμοποίησε και ορισμένα «γαλλικά», λέγοντας, μεταξύ άλλων: «Από το να γλείφεις τον π...... του Χατζηνικολάου, γλείψε τον δικό μου! Είναι πιο ωραίος»!
ΠΗΓΗ

Συνέντευξη στον Βαξεβάνη: "Εγώ είμαι ο Γέρων Παστίτσιος"!!! (Ο Βαξεβάνης νομίζει πως ο δημοσιογράφος είναι δικηγόρος και υποβολέας...)

Δεν υπήρξα ποτέ μου θρησκευόμενο άτομο, τουλάχιστον με την στενή έννοια κάποιων φανατισμένων ένθεν και ένθεν...προτιμώ να αφήνω τον καθένα να ανακαλύπει μόνος του τον Θεό που υπάρχει μέσα του, γιατί το  μόνο σίγουρο είναι ότι ένας Θεός και ένας διάβολος υπάρχει στον καθένα μας.

Από εκεί όμως ως εκεί, το να διακωμωδώ δηλαδή την πίστη του άλλου, με την βοήθεια της οποίας πιθανόν να έχει ξεπεράσει δυσκολίες και δυσκολίες, έχει διαφορά όσο η μέρα από την νύχτα.

Και τι θες να μας πεις τώρα ρε καλόπαιδο, πως έκανες πλακούλα;  Δεν είχες κάποια άλλη δουλειά να κάνεις εκείνη την ώρα όπως π.χ να προμηθευτείς μερικά προφυλακτικά και να πας να.....;;;;;;

Αναρωτιέμαι όμως βρε αριστερούληδες, γιατί αλήθεια το μάτι σας βλέπει πάντα μόνο απο τη μια πλευρά;

ΡΙΚΗ 

Συνέντευξη στον κατηγορούμενο για βλασφημία και εξύβριση Γιώργο Λοΐζο παίρνει το "κουτί της Πανδώρας" του Κώστα Βαξεβάνη.
Για την ακρίβεια αυτό το πράγμα δεν είναι συνέντευξη αλλά...παρουσίαση - προώθηση. Ο Βαξεβάνης όχι μόνο συμφωνεί σε όλα (και το δείχνει) με τον "παστίτσιο" αλλά πολλές φορές φεύγει μπροστά από αυτόν κι εκείνος απλά ακολουθεί.

Κάπου θυμίζει τα τελεμάρκετινκ με τους "δημοσιογράφους" που παθαίνουν πλάκα με το "σούπερ-προϊόν"!

Πέρα από αυτό ο τυπάκος φαίνεται ότι έχει χεστεί και σαν καλός αριστερούλης - ψευτοεπαναστάτης, το παίζει θύμα διώξεων και αποποιείται τα όσα έλεγε. Ο μάγκας-τσαμπουκάς έχει δώσει τη θέση του σε ένα δαρμένο παιδάκι...

Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει:

Σε κάποιο σημείο πετάει το εξής σχετικά με τις προφητείες: "Μιλάει για επεκτατικούς πολέμους". Προφανώς εννοεί την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης την οποία προβλέπουν...
Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε τι είναι...

Που έχει δίκιο:

Μιλάει πολύ σωστά για την εκμετάλλευση από πολλούς του γέροντα Παϊσίου καθώς και για την διασπορά ψευδών προφητειών και θαυμάτων. Μιλάει επίσης για θρησκευτικές παρωπίδες και για καναπεδάκηδες που περιμένουν να σωθεί η χώρα από κάποιο θαύμα χωρίς οι ίδιοι να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι...


Οι κατηγορίες που τον βαρύνουν όμως (και πρέπει να τονιστεί αυτό) δεν αφορούν στην ουσία των λεγομένων του, ούτε στο τι πιστεύει. Αφορούν στον τρόπο. Ούτε εγώ είμαι χριστιανός και πιστεύω στο "Συν Αθηνά και χείρα κίνει". Αν δεν κάνεις κάτι εσύ, δεν γίνεται κανένα θαύμα, αν δεν βγάλεις εσύ το φίδι από την τρύπα, δεν βγαίνει μόνο του. Το θέμα όμως είναι κι ο τρόπος που λες κάτι.


Το να γελοιοποιείς έναν νεκρό δεν προσφέρει κάτι στα επιχειρήματα σου. Δείχνει μόνο το πόσο κομπλεξικός και μικρόψυχος είσαι...


Αλήθεια κύριε Βαξεβάνη και κύριε Λοΐζο, πότε θα πείτε δημόσια την άποψη σας για το ισλάμ και τον....Μωάμεθ; Ή εκεί δεν σας παίρνει;;;
ΥΓ. Για την τον εβραϊσμό, δεν μπαίνω καν στον κόπο να ρωτήσω...

ΠΗΓΗ

Η γραφίδα του Χέμινγουεη απέναντι σε εκείνη της κας Ρεπούση...

Κυρία Ρεπούση πες αλεύρι... ο Χέμινγουέι  σε γυρεύει...

Ρίκη

 “Στην προκυμαία της Σμύρνης”. ΄ Η Μικρασιατική Καταστροφή όπως την έζησε και την κατέγραψε ο μεγάλος Νομπελίστας.


«Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.» (Από τη συλλογή διηγημάτων του με το γενικό τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).


Με τα παραπάνω λόγια κάποιος ήρωας του Χεμινγουέι, αξιωματούχος πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυροβολημένου στη Σμύρνη, περιγράφει τη μεγάλη καταστροφή. Το απόσπασμα είναι από το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ο αμερικανός συγγραφέας το 1925, μόλις 26 χρονών τότε, και με το οποίο άρχισε να αποκτά παγκόσμια φήμη. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων του «Στην εποχή μας» (In Our Times), όπου το πρώτο του διήγημα, ουσιαστικά ο πρόλογος του βιβλίου, έχει τον τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης».


Όσο κι αν μιλάμε για διήγημα, ο συγγραφέας δεν γράφει από απλή φαντασία. Μόλις πριν τρία χρόνια ως πολεμικός ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας “Toronto Star” ο Χεμινγουέι είχε βρεθεί ως αυτόπτης μάρτυς στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράψει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto”.


Ως ανταποκριτής αυτής της εφημερίδας είχε ταξιδέψει από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλα μέρη της Τουρκίας στέλνοντας κατά την πορεία του τα άρθρα του στην καναδική εφημερίδα.


Στην έκδοση της 20ής Οκτωβρίου 1922 γράφει:


«Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά… Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία».


Τα λόγια αυτά δεν είναι γραμμένα από κάποιον που πρώτη φορά αντικρίζει τη φρίκη του πολέμου. Ο νεαρός Χεμινγουέι είχε ζητήσει να καταταγεί ως εθελοντής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγω της κακής όρασής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει εθελοντής νοσοκόμος, να τραυματιστεί σοβαρά δυο φορές στην Αυστρία και τελικά να αποσυρθεί αφού τιμήθηκε με το βραβείο ανδρείας. Κι αυτά πριν να βρεθεί στην Τουρκία ως πολεμικός ανταποκριτής της Toronto Star, μόλις 23 χρονών.

Μέσα από το λογοτεχνικό του ταλέντο, που φανερώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια, ο συγγραφέας δίνει συγκλονιστικές περιγραφές μιας περιόδου που έχει σημαδέψει την ψυχή του Νεοέλληνα, μ’ όλο που κοντεύει να περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε.


Σ’ ένα από τα κείμενα αυτά, στο οποίο αναφερθήκαμε ήδη, «Στην προκυμαία της Σμύρνης», που θεωρείται αριστούργημα γραφής και διδάσκεται, καθώς είδαμε στο Ιντερνέτ, στους φοιτητές αγγλικής φιλολογίας σε πολλά πανεπιστήμια, γράφει:


«Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμβουμε, να μη βοηθήσουμε… Το πλοίο μας είχε τόση δύναμη που θα μπορούσαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρνη και να σταματήσουμε το μακελειό,αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τίποτα… Το παράξενο ήταν, είπε [ο υποτιθέμενος αξιωματούχος του αμερικάνικου πολεμικού που διηγείται την ιστορία], πώς ούρλιαζαν κάθε νύχτα τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν αυτή την ώρα. Ήμασταν στο λιμάνι κι αυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τους προβολείς και κι αυτές τότε σταματούσαν. …».


Ο Χεμινγουέι ως πολεμικός ανταποκριτής είναι πιο σαφής. Ξέρει ότι 1.250.000 Έλληνες διώχτηκαν από τα σπίτια τους με την ανταλλαγή των πληθυσμών: «Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη».


Σε μια άλλη ανταπόκρισή του στη «Σταρ» γράφει:

«Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ» από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται…. Ψιχάλιζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωποθάλασσας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. .. Δε μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροιμία: «Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο». (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922)


«Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού ήταν μια θλιβερή υπόθεση, αλλά δε χρειάζεται να κατηγορούμε γι’ αυτό τον απλό Έλληνα φαντάρο. Ακόμα και όταν γινόταν εκκενώσεις περιοχών οι Έλληνες δρούσαν ως πραγματικοί στρατιώτες. Ο Κεμάλ θα είχε μεγάλο πρόβλημα αν ήταν να τους αντιμετωπίσει στη Θράκη. Ο λοχαγός Wittal του Ινδικού Ιππικού, που βρισκόταν στην Ανατόλια ως παρατηρητής κατά τη διάρκεια του πολέμου των Ελλήνων με τον Κεμάλ, μου είπε: «Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν μαχητές πρώτης κατηγορίας. Οι αξιωματικοί τους ήταν άριστοι…. Θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει την Άγκυρα και να τελειώσουν τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί». Κατά τον Χεμινγουέι η προδοσία αυτή πήγασε και από τους συμμάχους, αλλά και από τον βασιλιά Κωνσταντίνο που αντικατέστησε τους έμπειρους –αλλά βενιζελικούς- αξιωματικούς, με δικούς του «που ποτέ δεν είχαν ακούσει τον κρότο της μάχης».


Και τελειώνει με μια πρόταση που δεν θα την έγραφε ποτέ ένας απλός δημοσιογράφος, αν δεν είχε μέσα του το ταλέντο του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα: «Όλη μέρα περνούν δίπλα μου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο της Θράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς [ανθρωπιστικές] οργανώσεις να τους ανακουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστάσουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμικες κουβέρτες και κουνούπια όλη τη νύχτα. Είναι οι τελευταίοι από αυτό που ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).


Μπορεί ο συγγραφέας να ήταν σκληραγωγημένος και από τη φύση του (πλην των άλλων ήταν και μποξέρ) ή από τη ζωή του ως πολεμικός ανταποκριτής, αλλά δε μπορεί αν μη συγκινηθεί με τόσο πόνο. Χρόνια αργότερα, αφού είχε καλύψει δημοσιογραφικά και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία, μιλώντας μέσα από το στόμα ενός ήρωά του γράφει:
«Δε θέλω να κοιμηθώ γιατί έχω τη προαίσθηση ότι αν κλείσω τα μάτια μου στο σκοτάδι και αφεθώ στον εαυτό μου, η ψυχή μου θα βγει από το σώμα».

Σε ένα από τελευταία του άρθρα από την Τουρκία στην Τορόντο Σταρ γράφει:
«Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά: «Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!».


Σημείωση: Το άρθρο αυτό στηρίχτηκε κυρίως στα βιβλία του Hemingway «Dateline: Toronto”, 1985, “In Our Times”, 1925 και «On the Quai at Smyrna”, 1995. Είναι μια μικρή συμβολή στο θέμα του τι ακριβώς συνέβη στην προκυμαία της Σμύρνης.


Οι πιο συντηρητικές πηγές μιλούν για χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, Έλληνες και Αρμένιους, είτε από την πυρκαγιά, είτε από εκτελέσεις. Βλέπε: http://en.wikipedia.org/wiki/GreatFire of Smyrna “The number of casualties from the fire and accompanying massacres is not precisely known, with estimates of up to 100,000 Greeks and Armenians killed. U.S. historian Norman Naimark gives a figure of 10,000-15,000 dead, while historian Richard Clogg gives a figure of 30,000. Larger estimates include that of John Freely at 50,000 and Rudolf Rummel at 100,000″.


Σχόλιο: Ποιο είναι προτιμητέο; Να αποσιωπούμε τις ωμότητες των άλλων λαών εις βάρος του δικού μας για να μην καλλιεργούμε εχθροπάθεια εναντίον τους στις επόμενες γενιές ή να καταγράφουμε και να διδάσκουμε τα γεγονότα όπως έγιναν, ώστε να γνωρίζουν οι νεότεροι την Ιστορία, ανεξάρτητα από τα όποια αισθήματα προκληθούν εις βάρος των άλλων;


Η απάντηση βρίσκεται στην υπέρτατη αναγκαιότητα της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας με όλους ανεξαιρέτως, πράγμα το οποίο προϋποθέτει καλή γνώση και σωστή διδασκαλία της Ιστορίας, ώστε μέσω αυτής να διδάσκονται οι νεότερες γενιές όχι πώς θα εκδικηθούν ή θα εξοντώσουν τους άλλους αλλά πώς δεν θα επιτρέψουν να επαναληφθούν τα σφάλματα του παρελθόντος. Αυτό επιτυγχάνεται με τη στενότερη επαφή και γνωριμία μεταξύ των απλών πολιτών και με την κοινή προσέγγιση στο λεπτό αυτό θέμα και την αμοιβαία εφαρμογή των προταγμάτων του εκ μέρους των πολιτικών.

ΠΗΓΗ

Οἱ ἀνιστόρητοι καὶ ἡ Θεσσαλονίκη.

by Φιλονόη

Share on facebookShare on printShare on favoritesShare on googleMore Sharing Services

Αὐτὴ ἡ ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ πιά…
Ἐμμονὴ ἔχει γίνει σὲ κάποιους…
Καὶ δὲν χάνουν εὐκαιρία συχνὰ πυκνὰ νὰ μᾶς ὑποδεικνύουν τὶς προθέσεις τους καὶ τὶς βλέψεις τους!

Ὁ τσίπι-τσίπι Τσίπρας φυσικὰ πρωτεργάτης!
Ἐκτὸς κι ἐὰν πράγματι ἐπιθυμῇ μίαν Θεσσαλονίκη κέντρον ἑνὸς ἄλλου κράτους, οὐδόλως φυσικὰ Ἑλληνικοῦ, μὲ γνώμονα τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν συμφερόντων τῶν ἀφεντικῶν του. Αὐτὸ δὲν τὸ λέει ξεκάθαρα….
Ἴσως γιατὶ δὲν τολμᾶ…
Ἴσως γιατὶ δὲν ξέρει…
Ἤ, ἴσως γιατὶ ξέρει ἀλλὰ δὲν θέλει νὰ μᾶς …ἀνησυχήσῃ!

Σὲ κάθε περίπτωσιν παίζουν ἄσχημα παιχνίδια!
Ἰδίως ἐὰν θυμηθοῦμε πὼς ἡ δημιουργία τῆς ΦΕΝΤΕΡΑΣΙΟΝ συνέπεσε, «ὅλως τυχαίως» μὲ τὰ γεγονότα ποὺ ἤθελαν τὴν Μακεδονία ὤς ἀνεξάρτητον κράτος.

Θά τά καταφέρουν;
Νὰ σᾶς πῶ…
Τώρα πιά, ἀκόμη κι ἐὰν καταφέρουν τὸ ὁ,τιδήποτε, δὲν ἔχει καμμίαν σημασία.
Σημασία ἔχει πὼς ὅλα θὰ γίνουν ὅπως πρέπει κι ἀπὸ τὴν ἀρχή!
Φιλονόη.

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ»

Κωνσταντίνος Χολέβας –Πολιτικός Επιστήμων



Με δυσάρεστη έκπληξη άκουσα τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα να παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη μία δική του άποψη περί της Ιστορίας. Αντί να τονίσει την ελληνικότητα της πόλης και της Μακεδονίας, που εορτάζουν τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή τους, αναφέρθηκε τιμητικά στη Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Φεντερασιόν, η οποία έδρασε στις αρχές του 20ού αιώνα. Το πρόβλημα είναι ότι Ομοσπονδία αυτή υποστήριζε με κάθε τρόπο και με το έντυπό της, το ΑΒΑΝΤΙ, τη δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονίας στο πλαίσιο μιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας των Βαλκανίων.
Δηλαδή ο κ. Τσίπρας τίμησε μία οργάνωση, η οποία αγωνίσθηκε για να μην ενταχθεί η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία στον ελληνικό κορμό, αλλά εργάσθηκε σαν πρόδρομος του σκοπιανού αλυτρωτισμού. Μάλιστα στη Φεντερασιόν ανήκαν και επιφανή στελέχη της αριστερής πτέρυγας των Βουλγάρων κομιταζήδων, όπως ο Βλαχόφ, που έδρασε κατά των ελληνικών συμφερόντων.
Καλό θα ήταν να μας εξηγήσει ο κ. Τσίπρας αν ο έπαινός του για τη Φεντερασιόν αποδεικνύει την άγνοιά του στα ιστορικά θέματα ή μήπως εγκρίνει τον αγώνα της κατά της ελληνικότητος της Μακεδονίας. Το πρόβλημα, όμως, είναι ευρύτερο. Και άλλα στελέχη της «ανανεωτικής Αριστεράς» έχουν κατά καιρούς εκφράσει ανιστόρητες και προσβλητικές απόψεις για την ιστορία της Θεσσαλονίκης. Ο Δήμαρχος της πόλης τιμά τον Κεμάλ Ατατούρκ και θέλει να ονομάσει ένα δρόμο με το όνομα του Τούρκου ηγέτη. Ελπίζω οι χιλιάδες Μικρασιατών, Κωνσταντινουπολιτών και Ποντίων που ζουν στην πόλη να τού άλλαξαν τη γνώμη. Καλό θα ήταν πάντως να διαβάσει και τις πρόσφατες αποκαλύψεις της τουρκικής εφημερίδας ΡΑΝΤΙΚΑΛ, η οποία περιγράφει πώς ο Κεμάλ απολάμβανε το 1922 την φωτιά που έκαιγε την ελληνική συνοικία της Σμύρνης.
Εξ άλλου δεν είναι βέβαιο ότι το σημερινό τουρκικό Προξενείο στην οδό Αγίου Δημητρίου είναι το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ. Η αδελφή του, όταν ζούσε, είχε έλθει στη Βόρειο Ελλάδα και υπέδειξε ένα χωριό του Λαγκαδά ως γενέτειρα δική της και του αδελφού της.
Τιμή στη Θεσσαλονίκη σημαίνει να αναδείξουμε τη διαχρονική ελληνική ιστορία της και τα ορθόδοξα χριστιανικά μνημεία της. Αυτή η ελληνορθοδοξη παράδοση των κατοίκων τούς έκανε φιλόξενους ώστε να συγκατοικήσουν ειρηνικά με ανθρώπους άλλων θρησκειών.
Κυριακάτικη Δημοκρατία

ΠΗΓΗhttp://filonoi.gr/oi-anistorhtoi-kai-h-thessalonikh/

ΟΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΒΟΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ

Το πρόβλημα γνωστό που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, ειδικά μέσα σ’αυτό το όλο κλίμα ανέχειας και φτώχειας που υπάρχει με πρωτόγνωρο τρόπο τώρα.

Οι λαθρομετανάστες. Τι κάνουμε και τι πρέπει να γίνει?

Καταρχήν τα δεδομένα. Οι λαθρομετανάστες είναι άνθρωποι φτωχοί, όχι απαραίτητα στα επίπεδα της Αιθιοπίας και της Ουγκάντας σε καιρό λιμού, που προσπαθούν να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους. Δεν είναι ούτε κακοί ούτε καλοί. Είναι απλά άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι.

Οι ιδιαιτερότητες. Δεν έχουν άδεια παραμονής και εργασίας, δεν έχουν ελεγχθεί για
λοιμώδη νοσήματα, δεν γνωρίζουμε τίποτα για το ποινικό τους μητρώο, δεν μπορούν να βρεθούν αν έχουν παραβατική συμπεριφορά, επειδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν κι έτσι γνωρίζουν πως τελούν σε ειδικό καθεστώς ατιμωρησίας.

Οι ….επικίνδυνες ιδιαιτερότητες. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν προέρχονται από Ευρωπαϊκές χώρες με κοινά σημεία πολιτισμού και κουλτούρας, αλλά από χώρες έντονα μουσουλμανικές, όπου επικρατεί ο νόμος της Σαρίας και συνθήκες κανονικής ζούγκλας, όπου επιβιώνουν μόνο τα ένστικτα και κάθε άλλη συμπεριφορά αποτελεί παράξενη πολυτέλεια. Άλλη μία ιδιαιτερότητα είναι πως αυτοί βρίσκονται εδώ δίχως τη γυναίκα ή την οικογένεια τους και τους φίλους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει υποστηρικτικός κοινωνικός ιστός, αλλά και ταυτόχρονα να οδηγούνται πιο εύκολα σε παραβατικές συμπεριφορές αφού δεν θα υπάρχει το στίγμα και η κατακραυγή από τους τριγύρω.

Αριθμοί? Περίπου 1,500,000 σε μια χώρα 10,000,000.

Κι ορισμένοι άλλοι αριθμοί. Το 35% του Ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας και η Πολιτεία με τους πόρους που διαθέτει μπορεί να υποστηρίξει μερικώς μόνο ένα μικρό κλάσμα από αυτούς. Ταυτόχρονα το ποσό που χρειάζεται για τις επιχειρήσεις των διωκτικών αρχών που αφορούν λαθρομετανάστες (φύλαξη συνόρων, επαναπατρισμός, ληστείες, εγκλήματα), το ποσό για την περίθαλψη ορισμένων από αυτών και το ποσό που χάνεται από εισφορές επειδή πολλοί….Νεοελληναράδες τους προσλαμβάνουν δίχως ασφάλιση για ένα κομμάτι ψωμί, το ποσό αυτό φτάνει συνολικά τα 7 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ.

Τι γίνεται στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες? Απλά επικρατεί η λογική και ο ανθρωπισμός. Στην Νορβηγία για παράδειγμα και στην Σουηδία, η συντριπτική πλειοψηφία των λαθρομεταναστών οδηγούνται στην χώρα τους και μόνο ένα μικρό ποσοστό που έχουν ιδιαίτερους λόγους ασύλου και δεν ξεπερνούν τις μερικές εκατοντάδες, μένουν στην χώρα και δέχονται τη βοήθεια του Κράτους ώστε να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία.

Τι συμβαίνει εδώ? Εδώ δυστυχώς ευδοκιμούν εκτός από την παραδοσιακή χλωρίδα και πανίδα του τόπου, δύο συγκεκριμένα αυγά: Το αυγό του φιδιού και το αυγό του βοδιού.

Το αυγό του φιδιού

Άνθρωποι γραφικοί μέχρι μερικά χρόνια πριν, με σημαίνοντα μέλη όχι ιδιαίτερης ευφυΐας, με ιδέες μεγαλείου για τον εαυτό τους που όμως η μέχρι τώρα ιστορία τους δεν μπορεί να δικαιολογήσει, αλλά με μία σωστή σκέψη που αποφάσισαν να βάλουν σε πράξη. Ποια σκέψη? Απλά να πουν το αυτονόητο. Δηλαδή πως δεν επιτρέπεται σε μια χώρα να φοβάσαι να περπατήσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας μέρα μεσημέρι, πως δεν επιτρέπεται να αναγκάζεσαι να ζεις με τις επιταγές και τα θέλω ανθρώπων που δεν είναι πολίτες της χώρας σου, πως δεν επιτρέπεται να μην υπάρχει ασφάλεια γιατί απλά τότε δεν υπάρχει ελευθερία. Κι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν επειδή η Πολιτεία αφήνει ανεξέλεγκτα 1,500,000 μουσουλμάνους φτωχούς λαθρομετανάστες να κάνουν ότι θέλουν. Μουσουλμάνους που πιστεύουν στο νόμο της Σαρίας που τους δίνει το δικαίωμα να πιστεύουν πως οι ίδιοι είναι καλύτεροι από τους άπιστους και το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να τους ανέχονται. Νόμους της Σαρίας που λένε πως οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορούν μόνες στο δρόμο, δεν μπορούν να φοράνε ρούχα που δείχνουν έστω και κάποιο κομμάτι σάρκας, νόμοι που τους δίνουν το δικαίωμα να βιάζουν (τυπικό παράδειγμα αυτό της μικρής κοπελίτσας στη Πάρο) επειδή οι συμπεριφορές αυτές δείχνουν πως οι παραπάνω γυναίκες είναι απλές κοινές ιερόδουλες, νόμους που λένε πως αν κάποιος βλασφημήσει, βρίσει το Μωάμεθ ή σκίσει ένα Κοράνι, επιτρέπεται να τον σκοτώσουν επιτόπου δίχως καμιά συνέπεια για τους ίδιους. Κι επειδή στις χώρες από τις οποίες προέρχονται επικρατεί ο νόμος του δυνατού, αν πεινάσουν που σίγουρα θα πεινάσουν με την κατάσταση που επικρατεί τώρα, εμφανίζουν μικρή ανοχή στο να σκοτώσουν ένα ανήμπορο γέροντα για τα πενιχρά λεφτά μιας σύνταξης, αφού και αν τους πιάσουν, η μοίρα τους και η ζωή τους στη φυλακή τα 10 χρόνια που θα περάσουν μέσα θα είναι πολύ καλύτερη από την φτωχογειτονιά της πατρίδας τους.

Έτσι δεν είναι τυχαίο που το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται και θα συνεχίζει να αναπαράγεται μέρα με την ημέρα.

Το αυγό του βοδιού.

Σε σχέση με το παραπάνω αυγό, αυτό το αυγό είναι πολύ πιο επικίνδυνο και κάνει σαφώς μεγαλύτερο κακό.

Γεννήθηκε και ανδρώθηκε από θεωρητικούς του δερμάτινου καναπέ δια χειρός Βαράγκη που ένιωθαν να κοχλάζει μέσα τους ένας Τσε Γκεβάρα κι ένας Φιντέλ Κάστρο, ενώ από έξω τους δυσκολεύονταν να κουμπώσουν από την υπερμεγέθη μπάκα το πουκάμισο. Η πρώτη τους επανάσταση ξεκίνησε στα μακρινά Βόρεια Προάστια και η πρώτη επαναστατική πράξη ήταν όταν προσέλαβαν Φιλιππινέζα για οικιακή βοηθό και όχι κάποιο Έλληνα με επικριτική ματιά και έλλειψη ευγνωμοσύνης. Χρησιμοποιούν εύκολα εκφράσεις του τύπου «της Γης οι κολασμένοι», «ανθρωπισμός και προλεταριάτο», «πολυπολιτισμικότητα και ανεκτικότητα στις πολιτισμικές ανησυχίες». Κατεβαίνουν στο κέντρο με την Cayenne για καφέ σε γνωστά στέκια στο Κολωνάκι και χαίρονται για τις εξωτικές μελαψές φυσιογνωμίες που αντικρίζουν, μια και τους θυμίζουν ταξίδια τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Δεν καταλαβαίνουν τίποτε από τα αυτονόητα επειδή δεν χρειάστηκε ποτέ να περπατήσουν μόνοι τους και δεν έπεσαν ποτέ θύματα έστω και απλής ληστείας, επειδή δεν είναι εύκολοι στόχοι και προστατεύονται κατάλληλα.

Τι υποστηρίζουν? Δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες. Υπάρχουν μόνο μετανάστες. Πρέπει να δοθούν σε όλους χαρτιά νομιμότητας και το δικαίωμα να φέρουν οι νόμιμοι πια μετανάστες όλους τους συγγενείς πρώτου βαθμού εδώ νόμιμα και να πάρουν και αυτοί την άδεια παραμονής και την ελληνική ιθαγένεια. Να μπορούν ψηφίζουν και να εκλέγονται. Να έχουν δωρεάν περίθαλψη, δωρεάν παιδεία και ένα βασικό επίδομα μέχρι να ορθοποδήσουν. Να κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε οι ίδιοι να είναι όπως επιθυμούν.

Και μπαίνουν εύλογα οι ερωτήσεις:

Μα για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχουν χρήματα και χρήματα δεν υπάρχουν!

Απάντηση? Αδιάφορο.

Μα αν γίνει αυτό τότε δεν θα είναι 1,500,000 αλλά θα γίνουν 12,000,000!

Απάντηση? Και λοιπόν?

Μα αν γίνει αυτό, τότε θα μπορούν σε μια δημοκρατία να κάνουν ότι θέλουν, όπως για παράδειγμα να επιβάλουν τους μουσουλμανικούς κανόνες της χώρας τους!

Απάντηση? Θα πρέπει να πάψει ο μικρόψυχος Έλληνας να ζει στο στενό χώρο της απαρχαιωμένης κουλτούρας του και να μάθει να ζει σε ένα πολιπολιτισμικό περιβάλλον.

Μα τότε θα μπορούν να αναγκάζουν μικρά κοριτσάκια 12 χρονών να παντρεύονται παρά τη θέλησή τους, θα αναγκάζονται οι γυναίκες να φοράνε μπούργκα, θα μπορεί κάποιος να χάσει τη ζωή του αν θεωρηθεί πως βλασφήμησε.

Απάντηση? Αυτά είναι φτηνές κινδυνολογίες και άκρατος φασισμός-ρατσισμός απέναντι σε φτωχούς καταπιεσμένους ανθρώπους, όλους αυτούς της Γης τους κολασμένους που ζητάνε τη βοήθεια μας.

Έτσι με όλα αυτά δεν έχει κανένα νόημα να ρωτήσεις κάτι άλλο. Γιατί ακόμη κι αν τους αποδείξεις το λάθος και την ηλιθιότητά τους, απλά θα σε κατακεραυνώσουνε και θα πουν τελικά πως είσαι ένα ρατσιστικό και φασιστικό υποκείμενο γεμάτο εθνικισμό που δεν μπορεί να φερθεί ανθρώπινα σε αθώους κατατρεγμένους ανθρώπους….

Και τότε θα αναρωτηθεί κανείς: «Είναι δυνατόν τα παραπάνω να συμβαίνουν στη χώρα μου, είναι δυνατόν να συμβαίνουν σε μια δημοκρατία της Ευρώπης το 2012, είναι δυνατόν να συμβαίνουν στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία?»

Και η μόνη απάντηση που θα πάρει είναι πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν στη Ελλάδα του σήμερα, επειδή είναι το μόνο μέρος πάνω στη Γη που κυριαρχεί στην πιο ωμή, καθαρή και αμόλυντη μορφή, η Δικτατορία των ηλιθίων…ΠΗΓΗ

Κοτάξτε πως μας κοιτάζουν οι ξένοι γελοιογράφοι

Η σάτιρα υπάρχει για να καυτηριάζει τα κακώς κείμενα, κι αλίμονο αν δεν υπήρχε, ότι προσφέρει γέλιο καλοδεχούμενο πάντα!
Όταν όμως η σάτιρα αφορά την κατάντια μιας ολόκληρης χώρας και κακώς κείμενα που ποσώς δεν ευθύνεσαι εσύ, τότε αυτόματα νιώθεις στο στόμα σου μια αλλιώτικη γεύση.
Κάτι σαν ας πούμε να μασάς σοκολάτα με ξύδι...
ΡΙΚΗ

ΠΗΓΗ

Τι μου έμαθαν 2,5 χρόνια κρίσης

(Μιλάει ένα κορίτσι 33 χρονών, μετά από 2 απολύσεις, μια παραίτηση, κάποια θαύματα, άπειρα βιογραφικά, πολλά interview και ένα μίνι start - up)

Υποθέτω - τι υποθέτω, σίγουρη είμαι - πως αν κάνεις μια ειλικρινή έρευνα στο διαδίκτυο θα βρεις πάμπολλα κείμενα απείρως αξιολογότερα από αυτό διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Είναι εισαγωγή ενοχική το γνωρίζω αυτό, αλλά ακουμπά στο γεγονός πως πάντα μα πάντα απεχθανόμουν τα αποφθέγματα και τις διδαχές. Νομίζω πως μπορούν να τα κάνουν μονάχα οι πολύ σπουδαίοι ή ο Ουμπέρτο Έκο.

Με την επίφαση λοιπόν αυτή - πως και καλά γλίτωσα την αυταρέσκεια - θα μοιραστώ την εμπειρία μου και θα σου πω τι έμαθα αυτά τα 2,5 χρόνια κρίσης και ενίοτε ανεργίας. Σκέφτομαι πως ίσως σε βοηθήσουν,

1. Είμαστε όλες οι επανειλημμένες, παταγώδεις, ίσως και λίγο ντροπιαστικές αποτυχίες μας. Σε καμία απο αυτές δεν έχουμε ξυπνήσει την επόμενη μέρα οι ίδιοι. Γίναμε άλλοι, γίναμε λίγοι, χωθήκαμε την ματαιότητα. Είσαι εκείνος που σηκώθηκε πάλι πάνω. Ή εκείνος που έβαλε την ταφόπλακα. Εσύ αποφασίζεις.

2. Ο μόνος τρόπος για να νικήσεις την ανεργία, είναι να εργάζεσαι συνέχεια. Σήκω το πρωί και κάνε οτιδήποτε. Βοήθα την μάνα σου να μαγειρέψει, φτιάξε τον κήπο, βοήθησε ένα φίλο που προσπαθεί, κάνε τα ψώνια στη γιαγιά, κάνε συνολάκια στο διαδίκτυο, φτιάξε κουλουράκια, επαναλαμβάνω, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Βοήθησε τον εαυτό σου να βρει σκοπό, να νιώσει υπερήφανος. Ακόμα και αν δεν ξέρεις πως θα πληρώσεις το ενοίκιο τον επόμενο μήνα. Μην ηττηθείς, κανείς δεν αγοράζει τον νικημένο. Στο λέω τόσο σκληρά.

3. Το μεγαλύτερο καρκίνωμα της Ελληνικής κοινωνίας, είναι μια τεράστια διπολική μάνα, που σε βυζαίνει μέχρι την βαθιά ενηλικίωση και μετά σε βαράει αηδιασμένη που δεν είσαι κουλ ανεξάρτητο Δανεζάκι.

4. Δεν είσαι μοναδικός, απίθανος, ανεπανάληπτος. Θα στο πω καλύτερα - είμαστε ένα κακκαδάκι στο τεράστιο πρόσωπο του σύμπαντος. Όμως είσαι τώρα, είσαι εδώ, νέος, κρίση - ξεκρίση. Αποφάσισε τι θα κάνεις με το κακκαδάκι σου.

5. Επειδή δεν είσαι μοναδικός, απίθανος, ανεπανάληπτος, κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα. Κανένας αφεντικός, γκόμενος, μάνα, πατέρας, ξαδέλφι, φίλος. Σταμάτα να απαιτείς πράγματα γιατί έτσι. Σκέψου τι δίνεις, και αν το δίνεις φτηνά, μάλλον δεν είναι τόσο καλό. Αν όχι, πάλι δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από εσένα.

6. Μεγαλώσαμε σε μια κουλτούρα που μας μπαμπάκιασε το μυαλό με αστείρευτες ιστορίες αγάπης όπου τελείωναν όταν το ζευγάρι έσμιγε τελικά, σε πλήρη συντονία. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το μετά. Μάθαμε να κυνηγάμε λυσσαλέα το σμίξιμο της τέλειας συντονίας και είμαστε εντελώς ανέντοιμοι για την σκληρή δουλειά του μετέπειτα ασυντόνιστου. Η σκληρή δουλειά της αγάπης είναι η μόνη που σε βγάζει από το βούρκο. Είναι αυτή που σε φωτίζει μυστικά, σε στιγμές, εκεί που δεν το περιμένεις :)

7. Οι φίλοι, είναι η μεγαλύτερη σου περιουσία, το στίγμα των στιγμών. Κάνε φίλους που είναι καλύτεροι από σένα σε κάτι, που κοιτάζουν διαφορετικά, αλλά που γελάτε στα ίδια αστεία. Να τους δίνεις, να μην το σκέφτεσαι, να τους φροντίζεις, πολλές φορές και μυστικά για να μην το καταλαβαίνουν.

8. Μην κάνεις πράγματα για τσάμπα ή για πολύ μα πολύ λίγα λεφτά που απαιτούν τις ιδέες σου, την μόρφωση σου την πνευματικότητα σου και δεν σε εμπνέουν καν. Είναι άτιμες και ανθρωπορουφήχτρες. Είναι πιο τίμια η όποια χειρωνακτική δουλειά που σου δίνει σχεδόν τα ίδια λεφτά ( όχι βέβαια τίτλο) η οποία σου αφήνει το μυαλό να το χειριστείς για πάρτη σου, για να κάνει τα δικά του.

9. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορείς να καταφέρεις. Αλήθεια. Η ζωή σε ξεπερνάει κάθε μέρα και στο αποδεικνύει περιπαιχτικά, συντονίσου στο λίκνισμα της και θα δεις πόσο δίκιο έχω.

10. Ο χρόνος είναι μια εφεύρεση εξαιρετικά αστεία. Στην ουσία δεν υπάρχει. Μην τον φοβάσαι, βούτα και κολύμπα.

11. Είσαι πολύ όμορφος. Κανένας άσχημος δεν θα διάβαζε το κείμενο αυτό.

Καλή τύχη

ΠΗΓΗ