Οπως όλοι ξέρουμε, την βραδια της 25ης Δεκεμβρίου έχουμε τη μεγαλυτερη νυχτα του χρόνου αφού απο την επομένη η μέρα αρχίζει σιγα σιγά να μεγαλώνει κατά δευτερόλεπτα.
Με λίγα και απλά λόγια την 25η Δεκεμβρίου ξεκινα ο αιώνιος θρίαμβος του φωτός απέναντι στο σκοτάδι και οι άνθρωποι απο καταβολής κόσμου χαίρονταν και πανηγύριζαν γι’ αυτο.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όλοι λίγο ως πολύ γνωρίζουμε πως η 25η Δεκεμβρίου υιοθετήθηκε σαν ημέρα επετείου της γέννησης του Χριστου , τον 4ο αιώνα από τον Πάπα Ιούλιο.
 |
| ―Η γέννηση του Διόνυσου― |
Γιατι επιλέχθηκε ; Μα γιατι έπρεπε να επιλέξουν την μέρα που ειχε την μεγαλύτερη επιρροή στα πλήθη κι αυτη δεν ήταν αλλη απο την συγκεκριμένη μέρα―25η Δεκεμβρίου― που γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου.
Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο
Ήλιος αναγεννιέται και παίρνει νέα δύναμη.
Αν πάμε και πιο πίσω, θα δουμε ακόμα πολλές αλλες παρόμοιες δοξασίες, ―Μίθρας κτλ―αλλα το θέμα μας, όχι, δεν ειναι εκεί.
Το θέμα μας δεν είναι αν την ελπίδα του κόσμου την βαφτίσαμε
Χριστουγεννα, Ηλιούγεννα, Μιθρούγεννα, ή ότι αλλο τέλος πάντων.
Το θεμα μας θαρρώ ειναι, πως οι εμεις οι άμοιροι οι άνθρωποι, 2010 χρόνια τώρα―και ειμαι και ελαστικη, αφηνω εξω ολα τα προηγουμενα―αναζητούμε την ελπίδα, πάμε για το 2011, κι ακόμα δεν την βρήκαμε...ακόμα δεν ηρθε.
Αντιθετα θα ελεγα, διαρκώς μακραίνει απο διπλα μας όλο και περισσότερο...
Θα δεήσει άραγε να ερθει ποτέ;
