Στη φωτο η κ. Νικοπούλου με το χερι σπασμένο απο επίθεση που δεν απέφυγε τελικα απο σκληροπυρηνικούς Τουρκόφουνους κατοίκους του Μ. Δερείου
Κι όμως, όσο κι αν κάποιοι φτηνοί κουλτουριάρηδες πολιτικάντηδες και μη, σαν την κυρία Δραγώνα πχ, προσπαθούν να αλλοιώσουν το νόημα των εθνικών μας εορτών -και από περήφανο και νικηφόρο να το μετατρέψουν σε βδελυρό και ρατσιστικό-και της εθνικής μας συνείδησης, σύμφωνα με τα προσωπικά τους συμφέροντα, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι-και το καλό είναι πως πρόκειται για νέους ανθρώπους- σαν την νεαρή δασκάλα Χαρά Νικοπούλου που αντί να απολαμβάνουν ότι η θεση τους, τους επιτρέπει να απολαμβάνουν στο Κολωνάκι- ο πατέρας της κ. Νικοπούλου είναι πρωην πρόεδρος του Αρείου Πάγου-βρίσκονται αντιμέτωποι με πιέσεις του Τούρκικου Προξενείου και των εγκαθέτων του, με ξυλοδαρμό και απειλές ακόμα και για την ζωή τους, με προσπάθειες περιθωριοποίησης και κατασυκοφάντησης, γιατί απλά προσπάθησαν να αποφείξουν τα αυτονόητα.
Και τα αυτοονόητα που προσπάθησε η κ. Νικοπούλου να αποδείξει είναι πως οι πομάκοι του Μ. Δερείου , ενός ακριτικού χωριού της Θράκης στο οποίο εκούσια ζήτησε να διοριστεί, είναι ΕΛΛΗΝΕΣ και όχι ΤΟΥΡΚΟΙ
Δεν θα κουράσω με λεπτομέρειες, εξάλλου είναι τόσο εύκολο για τον καθένα να μάθει τι ακριβώς έχει κάνει η νεαρή αυτή γυναίκα, που δεν εχουν νοημα τα δικά μου τα λογια
Θα σκάσω όμως αν δεν πω, πως η Χαρά Νικοπούλου, σαν μια άλλη κυρά της Ρω, ήταν αυτή που σήκωσε για πρώτη φορά μετά από 31 ολόκληρα χρόνια την σημαία της παρέλασης στο Μεγάλο Δέρειο βάζοντας τα Πομακόπουλα να παρελάσουν, και το ευχαριστώ;
Το ευχαριστώ ήταν πως ενώ από τη μια μεριά βραβεύονταν από το Υπουργείο Παιδείας για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στην γνώση», από την άλλη η κ. Δραγώνα της έλεγε πως δεν είναι καλή εκπαιδευτικός και την προειδοποιούσε-απειλούσε να μαζευτεί και να μην διανοηθεί να ντύσει τους Πομάκους μαθητές με ελληνικές παραδοσιακές στολές την 25η Μαρτίου!» γιατί θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να επισπεύσει την μετάθεση της από τον Έβρο!
-Δείτε τα, δείτε τα-
ΥΓ Κι εκεί λοιπόν που με πιάνει ο φόβος και σκέφτομαι πως δεν θα αργήσει η ώρα που θα βρεθούμε όλοι να οδηγούμαστε σαν πρόβατα στην σφαγή, εκεί πάλι ανασαίνω αφού βλέπω γύρω μου να υπάρχουν γυναίκες σαν την Χαρά Νικοπούλου
Γιατί όσο και αν θελουν να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους, η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΓΕΝΝΑ ΚΟΛΟΚΩΤΡΩΝΗΔΕΣ, ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΕΣ ΤΗΣ ΡΩ
