Πρόσκληση

Ξέρω πως ειναι αδύνατον, όμως εγω σας προσκαλώ γιατι εστω και νοερά  θέλω  την αγάπη σας κοντά μου

ΥΓ Βοηθηστε, εχω τρακ....και μη πείτε αει απο κει, γιατί  εγω εχω....καθε φορά εχω

Ο Ασκαρ με « εγδυσε»........

Ωχ  ωχ παιδια, ειχα αντιγραψει λαθος συνδεσμο η ασχετη
Περαστε παλι

Καλά καλά ακομα δεν ειχα προλάβει να τελειωσω τον απολογισμο μου με τα προηγουμενα λαθη, και τσουπ το επομενο  
http://askardamikti.blogspot.com/2010/05/blog-post_26.html 
αφεθηκα να με « γδυσει » ο Ασκαρ



Τωρα να σας πω οτι μετανιωσα ή οτι ντρεπομαι;
Θα το πω ψεματα
Αντιθετα θα πω, πως παρότι ερασιτεχνικη,   ειναι μια απο τις πιο καινοτομικες συνεντευξεις που εχω δει ολα τα χρονια της πορειας μου σαν δημοσιογραφος
Ευχαριστω Ασκαρουλη!

Μου ειπαν χθες......

......μεγαλωσες, σταματα πια να κανεις αλλα λαθη......σοβαρέψου.....
Κι εγω στο γινατι ολων αυτων υποσχεθηκα στον εαυτο μου να κανω οσο το δυνατον μπορω, ακομα περισσοτερα λαθη.....
Το οφειλω στη Ρικη

Η ΝΕΑ ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ

Στη φωτο η κ. Νικοπούλου με το χερι σπασμένο απο επίθεση που δεν απέφυγε τελικα απο σκληροπυρηνικούς Τουρκόφουνους κατοίκους του Μ. Δερείου

Κι όμως, όσο κι αν κάποιοι φτηνοί κουλτουριάρηδες πολιτικάντηδες και μη, σαν την κυρία Δραγώνα πχ, προσπαθούν να αλλοιώσουν το νόημα των εθνικών μας εορτών -και από περήφανο και νικηφόρο να το μετατρέψουν σε βδελυρό και ρατσιστικό-και της εθνικής μας συνείδησης, σύμφωνα με τα προσωπικά τους συμφέροντα, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι-και το καλό είναι πως πρόκειται για νέους ανθρώπους- σαν την νεαρή δασκάλα Χαρά Νικοπούλου που αντί να απολαμβάνουν ότι η θεση τους, τους επιτρέπει να απολαμβάνουν στο Κολωνάκι- ο πατέρας της κ. Νικοπούλου είναι πρωην πρόεδρος του Αρείου Πάγου-βρίσκονται αντιμέτωποι με πιέσεις του Τούρκικου Προξενείου και των εγκαθέτων του, με ξυλοδαρμό και απειλές ακόμα και για την ζωή τους, με προσπάθειες περιθωριοποίησης και κατασυκοφάντησης, γιατί απλά προσπάθησαν να αποφείξουν τα αυτονόητα.


Και τα αυτοονόητα που προσπάθησε η κ. Νικοπούλου να αποδείξει είναι πως οι πομάκοι του Μ. Δερείου , ενός ακριτικού χωριού της Θράκης στο οποίο εκούσια ζήτησε να διοριστεί, είναι ΕΛΛΗΝΕΣ και όχι ΤΟΥΡΚΟΙ

Δεν θα κουράσω με λεπτομέρειες, εξάλλου είναι τόσο εύκολο για τον καθένα να μάθει τι ακριβώς έχει κάνει η νεαρή αυτή γυναίκα, που δεν εχουν νοημα τα δικά μου τα λογια

Θα σκάσω όμως αν δεν πω, πως η Χαρά Νικοπούλου, σαν μια άλλη κυρά της Ρω, ήταν αυτή που σήκωσε για πρώτη φορά μετά από 31 ολόκληρα χρόνια την σημαία της παρέλασης στο Μεγάλο Δέρειο βάζοντας τα Πομακόπουλα να παρελάσουν, και το ευχαριστώ;

Το ευχαριστώ ήταν πως ενώ από τη μια μεριά βραβεύονταν από το Υπουργείο Παιδείας για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στην γνώση», από την άλλη η κ. Δραγώνα της έλεγε πως δεν είναι καλή εκπαιδευτικός και την προειδοποιούσε-απειλούσε να μαζευτεί και να μην διανοηθεί να ντύσει τους Πομάκους μαθητές με ελληνικές παραδοσιακές στολές την 25η Μαρτίου!» γιατί θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να επισπεύσει την μετάθεση της  από τον Έβρο!

-Δείτε τα, δείτε τα-







ΥΓ Κι εκεί λοιπόν που με πιάνει ο φόβος και σκέφτομαι πως δεν θα αργήσει η ώρα που θα βρεθούμε όλοι να οδηγούμαστε σαν πρόβατα στην σφαγή, εκεί πάλι ανασαίνω αφού βλέπω γύρω μου να υπάρχουν γυναίκες σαν την Χαρά Νικοπούλου


Γιατί όσο και αν θελουν να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους, η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΓΕΝΝΑ ΚΟΛΟΚΩΤΡΩΝΗΔΕΣ, ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΕΣ ΤΗΣ ΡΩ

ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!

Πέρα και πάνω από κάθε υπερβολή, τα συναισθήματα μου για τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι μέσα εδώ, είναι έτσι όπως ακριβώς τα χαρακτηρίζει ο τίτλος τους πόστ:


ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ ΟΛΟΥΣ!!!!

Σας αγαπώ όλους μαζί και τον καθένα χωριστά, γιατί .ολοι μαζί και ο καθένας σας χωριστά, αποτελείται για μένα την συγκεντρωμένη ΨΥΧΗ που θα ήθελα όσο τίποτα να έχω συναντήσει στην ζωή μου, αλλά…..αλλά ΄ίσως και να μην την έχω συναντήσει ποτέ…..







ΥΓ Και μην ρωτήσετε προς τι η έξαρση τέτοιων ενθουσιωδών συναισθημάτων πρωί πρωί….Τοξότης γαρ…και για μένα τον Τοξότη ο ενθουσιασμός δεν έχει ώρα μέρα και τόπο

Η αγαπη θα σε βρει όπου κι αν εισαι.....

Η αληθεια πως οταν έκανα την ανάρτηση για το βιβλίο μου, ήλπιζα βέβαια , και ευχόμουν φυσικά, οτι θα έβρισκα κάποιους αναγνώστες.







Ποτέ όμως, μα ποτέ, ειλικρινά δεν περίμενα οτι θα εβρισκα τόση αγάπη








http://lolaparea.blogspot.com/2010/05/blog-post_09.html

Ασχετως αποτελέσματος λοιπόν, οφείλω  να ευχαριστήσω ―ειναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω―δημόσια την Όλγα, ή οποία, γνωρίζοντας με μόνο μέσα απο τα βιβλία μου, πρόσφερθηκε να κάνει τόσα πολλά για μένα:
Να με φιλοξενήσει σπίτι της, να συγκεντρώσει φίλους μπλόγκερς , και γενικά να φορτωθεί όλα τα βάρη που συνεπάγονται μιας  παρουσίασης του βιβλίου μου στην Αθήνα.
Λέω ξανά, δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά, αν και φυσικά πολυ θα το ήθελα, είτε έτσι είτε αλλιως πάντως εγω, σ’ ευχαριστω πολυ Όλγα!
Σ ευχαριστω που για μια ακόμα φορά μου απέδειξες πως
η αγαπη θα σε βρει όπου κι αν εισαι.....―φτάνει φυσικά να εχεις τις κεραίες σου υψωμένες για να την οσφρηνθεις―
Αλλα , μιλαμε, για την αγάπη εκείνη που στηρίζεται σε έργα και πραξεις, κι όχι  στα λογια
Γιατι δυστυχώς η αγάπη με τα λόγια δεν ’φελα.....



ΥΓ Επι τη ευκαιρία, εσεις τι γνωμη εχετε για την πρόταση της Όλγας;
Να το τολμήσω;

Το παιδομαζωμα

Τα θυμαστε φυσικά τα περίφημα παιδομαζώματα της κυριας , της οποιας , αλιμονο μου, φέρω και το ονομα της―που να ταν μαυρη κι αραχνη η  ωρα και να κόβονταν καλυτερα  το χέρι εκεινου που με βάφτιζε ετσι, να του επεφτα κατω και να αναβάλλονταν η βάφτιση μπας και την γλίτωνα―
Δεν θα αναφέρω καθόλου το πως γιατι και διότι, για ευλογους λόγους, ετυχε ομως να υποπέσουν στην αντιληψη μου στοιχεία και αποδείξεις, οχι ενδειξεις, για το πόσο υψηλά υστάμενα, σήμερα,  πρόσωπα ήταν αναμεμειγμένα στις υποθέσεις των τότε  παδομαζωμάτων, ―γιατι ασφαλώς η Φρειδερίκη δεν μαζευε τα παιδιά μόνη της―που αν αναφέρω έστω και ένα θα φρικάρετε


Άτομα που όπως χαρακτηριστικά είπαν, κυνηγουσαν το τάλληρο τότε με τη σφεντόνα, και σήμερα βρίσκονται στην ολοπάνω μεριά της κλιμακας  όπου μπορείτε να φανταστειτε
Απο πολιτική μέχρι.............

Ξέρω  φυσικά οτι ΄είμαι απο τους τελευταιους τροχούς της αμάξης, κι αν κάνω εστω και το παραμικρό θα με βγάλουν τρελη, αλλά εγω θα το σκεφτώ.......
Γιατι απο τρελους εχει ανάγκη ο κόσμος μας, οχι απο λογικους

Επαγγελμα χτιστης

Ειχα καιρό πολυ να το κάνω―να αναρτήσω ποίηση―δεν ξερω πως και γιατι μου βγήκε τελικα....ή μάλλον μπορεί και να ξέρω.....
Εσείς ξέρετε;

Είναι αλήθεια οτι δεν ανήκει σε κατηγορίες περιωπής η δουλειά μου.
Επάγγελμα  χτίστης....μπρρρρρ, πιάστ’  τ’ αυγό και κούρεφτο δηλαδή
Απλώς κάτι γίνεται με τα ένσημα
Βαρέωςε αννθυγιεινά!
Αλλά πάλι, πως να σηκώσεις το ασήκωτο ρε μάγκα μου;
Γεμίζεις κακοήθεις όγκους τελικα.






Βέβαια πριν τους όγκους αποκτάς μπράτσα και πλάτες.
Φουσκώνει τα ποντίκια η ταπεινωμένη ανάγκη σαν σαμπρέλα,
μπουκάρεις στο γιαπί και αγνοείς τη σκόνη.
Με λάσπη παλαμίζεις την ελπίδα
και ξεκινάς να καλουπώνεις το ευειδές του μάστορα
σε σχέδια πάνω και πέρα της δικής σου διάθεσης.


Όμως , πολύ λάσπη ρε παιδί μου
Μ’ επνιξε την ώρα που εχτιζα, στις πλαγιές του μισοφέγγαρου,
το αχανές του κόσμου, βαρέθηκα,
και σταμάτησα να σηκώνα τα ασήκωτα

Βυζαντινη Αυτοκρατορία.....ωρα μηδεν......

Δεν εχει μηδενισει ακομα βεβαια, αλλά μηπως ειναι η ωρα της;
Μηπως ειναι καιρός να σταματήσουμε να βαυκαλίζουμε τους εαυτους μας, και προπάντων τα παιδιά μας, με το περιβόητο ψέμα που μεγαλώσαμε εμεις;
Ποιο ψέμα;
Το μεγαλειο της Β. Α.
Μα ελεος, για ποιο μεγαλειο μιλάμε;

Του πλούτου;
Αν ειναι ετσι, οκ, σηκώνω τα χερια.... γιατι αν μιλάμε για οτιδήποτε άλλο, θα τρελαθω....
Μη με ρωτησετε τι, δε θα μπω στο κοπο να σας πω, οποιος θελει ας ψαξει να το βρει μονος του οπως ψαχνω κι εγω μια ζωη να βρω οτι με ενδιαφερει, να αποκτησω τη δικη μου, προσωπικη άποψη....
Αλλά ΕΛΕΟΣ....αν ονομάζουμε μεγαλειο τους Ρωμαίους που μετονομασθηκαν σε Ελληνες, τους  βανδαλους που προσπάθησαν με τη βια να επιβαλλουν τον χριστιανισμό γιατι ετσι επεβαλλε το ρευμα της εποχης―Αλαρυχος πχ―τότε λυπαμαι αλλα εγω δεν θελω να ειμαι Ελληνιδα
Ουτε απόγονος του Μεγα Κωνσταντινου, και γενικά ολων των δυναστειών που με δολοπλοκιες και αιματοχυσίες προσπαθούσαν να κρατησουν τους τιτλους του Αυτοκράτορα και οχι μόνο....
―για μπειτε λιγο στα ενδοτερα της μεγαλης αυτοκρατοριας , κι αν βγειτε σωοι, βαλτε μου χαλκά―
Α οχι, οχι, εγω επιλέγω να ειμαι απόγονος ενος Ιουλιανου Παραβατη.....
Εγω επιλέγω να ειμαι απόγονος εκεινων που ειπαν
―"Ούτε γαρ άρχειν, ούτε άρχεσθαι θέλω" - Ηρόδοτος―
κι αν οχι για κανενα αλλο λογο, γιατι ετσι ρε παιδι μου, γιατι γουσταρω να γλιτώσω απο την Πορφυρα......γενικώς....
Τερμα, οχι αλλα παραμυθια.....