ΤΟ ΔΙΚΙΟ

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΔΙΚΟ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ  ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΚΟΡΚΟΝΕΑ
ΘΥΜΑ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΤΑ ΤΟΣΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ.....

-Για σκεφτείτε το-

-Ξέρω ότι η παρουσα ανάρτηση,  θα με φέρει εχθρικά αντιμέτωπη με πολλούς, και ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων γι΄ αυτό, τι να κάνω όμως αφου μ΄ αρέσει να βλέπω και να λέω πάντα τα πράγματα με το ονομα τους.
Να λέω την άποψη μου χωρίς το  καταρεμένο εκείνο φόβο που σ΄ αναγκάζει να κρύβεσαι πίσω απο το δάχτυλο σου σαν λαδοπόντικας -

ΔΙΑ ΧΕΙΡΌΣ ΖΩΗΣ

«Εάν επιλάθωμαί σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου κολληθείη η γλωσσά μου τω λαρύγγι μου, εάν μη σου μνησθώ.»

-Ψαλμός Δαυίδ-

Αιμάτωσε η φλέβα της καρδιάς

κόκκινο της φωτιάς εκτοξεύοντας

για να πυροδοτήσει τις πινελιές του πίνακα

που της ερήμωσης το παζλ συνέθεταν μπροστά του.

Είκοσι χρόνια πίσω μετανάστευσε!

Στα χέρια του δυναμικά κρατούσε ακόμα

των όρκων τη τιμή, και την «τιμή»

Καθώς σε τράπεζα αγάπης, άτοκη τότε,

και δίχως λήξη προθεσμιακή,

κατατεθώταν το αντίκρισμα της

Είκοσι χρόνια πριν κι ο χρόνος ο φθοροποιός

φορούσε τα καλά του

Της καταστροφικής διαστρέβλωσης,

που θα επακολουθούσε,

το σκληρό φώς, ούτε καν εξεχώριζε

σε ώρες ορθρινές ζωής κοινής, που σηματοδοτούσε

Σήμερα….την δύναμη του έχασε ο όρκος!

Tώρα…σκεπασμένα όλα με πολικό ψύχος!

Ώρες γυμνές, σαν μαριονέτες ξεφτισμένες και πολυπαιγμένες,

σε θέατρο του παραλόγου,

την μνήμη και την λήθη αφυπνίζουν

στο χώρο του εφικτού και του ανέφικτου διασκορπώντας την.

Τον πίνακα, που μέσα εις την δαιδαλώδη σύνθεση του

αντικατοπτρίζονταν είδωλα από δυο ζωές, κοίταξε

Και στην αφρούρητη του μοναξιά

κάποια θεσπέσια χρώματα που τον κοσμούσαν

-κίτρινα, κόκκινα, μαβιά-

τον κέντρισαν να ψάξει για υπογραφή ζωγράφου.

Έψαξε και την βρήκε.

Σε μια γωνιά, στο πλαίσιο της ψυχής του

με κεφαλαία γράμματα φαινόταν ο υπογράφων καθαρά

«ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΠΟΙΗΘΗ»

Η ώρα της στέψης! Να ζήσεις Ζωή μου!

-Θα παρακαλούσα, όποιος θέλει να έχει πιο εμπεριστατωμένη  άποψη επί του θέματος,  να κάνει το κόπο να ρίξει πρώτα μια ματιά στη προηγούμενη ανάρτηση, της οποίας συνέχεια είναι η παρούσα.-


Αφού λοιπον φίλοι μου φάγαμε και ήπιαμε το μεσημέρι, ήρθε η ώρα της ετοιμασίας της νύφης-Λυπαμαι αλλά πιο προσωπικές φώτο δεν έχω να σας δείξω καθοτι στο δωμάτιο βρίσκονταν μόνο οι λευτερες και σε εμάς τις ποπαιδιωμένες, ειχαν απαγορέψει την είσοδο.-

Αλλά δε πειράζει, κι αυτη με τα παπουτσάκια που ετοιμαζεται να γράψει τα ονόματα των απάντρευτων πάνω μια χαρά ειναι

Μετά μια στροφούλα όλο νάζι για να φτιάξουμε τη ζώνη του νυφικού

για μια φωτογραφία με τη μαμά και την αδελφη

και τη γιαγιά

Δεν προλαβαίνουμε για άλλες όμως, ήρθε η στιγμή της τελικής εξόδου

 

ένα ζεστό φιλι απο το δακρυσμένο μπαμπα και φύγαμε για την εκκλησία

Ε , κρίμα ειναι, περιμένει κι ο γαμπρός, μην τον στήσουμε άλλο

Κι οχι μόνο αυτό, μη πει και καμιά κουβέντα η πεθερά ή η κουνιάδα...

Εξαλλου η  ώρα της στέψης έφτασε

Δεν ειναι πανέμορφοι κι οι δυο;

Δεν ειναι πολυ ταιριαστό ζευγάρι;

Μη πείτε όχι σας εφαγα....

Και για να μη ξεχνιομαστε, ρίξτε το κατι τις σας κι εσείς στο δίσκο των δώρων που κρατά η κόρη μου

Σε κοτζαμάν γλέντι θα σας πάμε όπου αδελφή και ξαδέλφη θα δώσουν  ρεσιτάλ χορού, ομορφιάς και τσαχπινιάς, θα σταματήσουν όμως θένε δε θένε οι τσούπρες  γιατί:

Επιασε η νύφη στο χορό

και κάμετε τση τόπο

σα περιστέρα φαίνεται

στα μάθια των αθρώπω..

Και τώρα, η ώρα της τούρτας

της  κοινής τους ευχής

κι ενός χορού αιώνιας υπόσχεσης για μοίρασμα και αμοιβαιότητα χαράς, λύπης και υποχρεώσεων......

Αχ μωρέ Ζωή μου! Λες κι ήταν χθες που σε σήκωνα αγκαλιά για να σε πάω να σου κάνουν τα εμβόλια

Λες κι ήταν χθες που ενώ σε κράταγα απο το χέρι χανόσουν μπρος απο τα μάτια μου-α μα μου 'χες βγάλει και τη ψυχή...χα χα.-

Λες κι ήταν χθες που όταν καθυστερούσες στο σχολειο δεν πήγαινες αν δε σε πήγαινε η Ρίκη...

Λες κι ήταν χθες...λες και δε πέρασε ούτε μια μέρα απο τα 29 χρόνια πριν που γεννήθηκες καμάρι μου μέχρι τη στιγμή αυτη που σου εύχομαι:

Να ζήσεις Ζωή μου κι η ζωή σου ολάκερη να πλημμυρίζει ζωή....ακριβώς σαν και το όνομα σου!

Κάθε ευτυχία σε σένα και στο σύντροφο που επέλεξες.

Να ζήσεις Ζωή μου!

Να ζήσεις καμάρι μου!