Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Μύθος 2






Δεν είναι σημερινή σκέψη, ούτε καν χθεσινή…




Από τότε που άρχισα να γράφω, ούτε που θυμάμαι πόσα χρόνια δηλαδή, γυροφέρνει στο μυαλό μου….κι είναι και πολλά αυτά τα χρόνια πανάθεμα τα, δε θέλω τώρα ν’ αρχίσω να τα μετρώ….
Απλά τώρα τελευταία, μετά την είσοδο μου εδώ και την συναναστροφή μας, άρχισε να αναζωπυρώνετε μέσα μου κι απόψε θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας.



Τι έλεγα λοιπόν; Α ναι
Έλεγα πως από τότε που ξεκίνησα να γράφω, κάτι που εγινε πολύ νωρίς- στα δέκα πήρα το πρώτο μου σχολικό βραβείο, στα δώδεκα άρχισα τη συγγραφή του πρώτου μου μυθιστορήματος-που δεν ολοκληρώθηκε ποτε- στα δεκατέσσερα είχα ήδη τελειώσει τη πρώτη ποιητική συλλογή μου- που μήτε ξέρω που βρίσκετε σήμερα, και στα δεκαοκτώ είχα πάρει τη θέση της "ερωτικής επιστολογραφίας" στη παρέα μου…
Μετά διένυσα μια δημιουργική ανάπαυλα, χαχαχα, γράφοντας απλώς ότι μου κατέβαινε κι όποια στιγμή μου κατέβαινε, σε χαρτοπετσέτες που λιγο μετά τις πετούσα, μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα πάλι κι έκτοτε δεν σταμάτησα ούτε ένα δευτερόλεπτο.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως, και σ΄ όλες τις αμέτρητες λέξεις που έχω γράψει- γιατί δεν ξέρω αν το ξέρετε, αλλά κι η δουλειά μου με το γράψιμο έχει να κάνει, άρα δεν γράφω μονάχα από χόμπι αλλά κι εξ ανάγκης, μια μεγάλη ανάγκη επικρατούσε μέσα μου:
Αυτό που γράφω να αρέσει.
Έτσι στην αρχή κοίταζα το δάσκαλο στο μάτια την ώρα που διάβαζε την έκθεση μου περιμένοντας με αγωνια το μπράβο του…
Μετά τη μαμά μου και τις αδελφές μου που τις ανάγκαζα θένε δεν θένε  ν’ ακούνε τις μπούρδες που τους διάβαζα…
Μετά τις φίλες μου, να δω αν βρήκαν ανταπόκριση στο αίσθημα οι ερωτικές επιστολές μου…
Μετά…μετά….μετά το καθένα τέλος πάντων που θα μπορούσε να μου πει έστω και μια μικρή θετική λεξούλα για εκείνο που έγραψα, ή σκόπευα να γράψω…
Και όχι, πιστέψτε με, δεν έχει να κάνει στο ελάχιστο η ανασφάλεια στο συγκεκριμένο …με δεδομένο ότι όλοι δεν είναι δυνατόν να αρέσουν σε όλους, ξέρω πλέον καλά τις δυνατότητες μου…
Ποτέ όμως δεν μπόρεσα να καταλάβω εκείνο το περίφημο:
«Γράφω για μένα…»
Κι όχι μόνο δεν μπόρεσα να το καταλάβω, αλλά αντίθετα, το θεωρώ υποκρισία και μύθο.
Μέγα μύθοοοοοοοο λέμε!
Τι θα πει γράφω για μένα;;;;
Γράφω σημαίνει βέβαια «είμαι μόνος μου αλλά εμπεριέχω μέσα μου ολάκερο τον κόσμο….» ή , τουλάχιστον για μένα αυτό σημαίνει…
Γράφω σημαίνει πως αυτό που βγαίνει από μέσα μου αγγίζει τον άλλο…
δονεί τις κεραίες του….ταρακουνά το είναι του….
Διαφορετικά δεν έχει και νόημα ύπαρξης….όπως ακριβώς δεν έχουν και νόημα ύπαρξης τα κοσμήματα, όσα όμορφα κι αν είναι, αν δεν ακουμπήσουν και δεν αναδειχθούν πάνω σε μια ανθρώπινη σάρκα…
Γι΄ αυτό λοιπόν, δεν ξέρω τι κάνετε εσεις, εμένα πάντως το δικό σας το μπράβο και η δική σας η αγάπη, μου είναι απαραίτητα.





25 σχόλια:

D.Angel είπε...

Πιστεύω πως για όλους έτσι είναι αλλά δεν το παραδέχονται!Φιλιά πολλά και καλό βράδυ
Να σαι καλά

Katerina Kostaki Official είπε...

Σου εύχομαι ολόψυχα να είσαι πάντα δυνατή, γεμάτη έμπνευση και ευαισθησίες , που αγγίζουν τις ανθρώπινες ψυχές, και η αγάπη του κόσμου πάντα να αγγαλιάζει την ψυχή σου !

Η φίλη σου

Κατερίνα Κωστάκη
http://endlesslifejourney.blogspot.com

Kυνισμός είπε...

Λιγοι ΄΄μεγάλοι'' συγγραφείς,ποιητές,ως και εφευρέτες πήρανε τα μπράβο ....στον χρόνο που θέλανε.[αργότερα πάντα το ΄΄μεγάλος΄΄ φάνηκε]
''Το ΓΡΆΦΩ για μένα''αποτελούσε και θα αποτελει πάντα μια μορφή έμπνευσης και αρχής.
Δεν γίνεται αλλιώς!
Καλησπέρα.

b|a|s|n\i/a είπε...

η γραφή, η ομιλία, η επικοινωνία εκφράσεις μοιάζουν να είναι. των σκέψεων, των εικόνων, των ήχων του μυαλού. φυσικά και όποια έκφρασή μας σκοπό έχει να αγγίζει και να αγγιζόμαστε από.
διαφορετικά θα ήμασταν ο καθένας σε ένα δωμάτιο κλεισμένοι και θα κάναμε παρέα με μας και μόνο.
πολύ καλό σου βράδυ!

Unknown είπε...

Κι όμως εγώ γράφω πάνω απ΄όλα για μένα! Γράφω γιατι με κάνει να νιώθω ελεύθερη, ευτυχισμένη ! Δεν είναι εγωιστικό αυτό... Δεν είναι οτι δε θέλω να αρεσω στους άλλους οτι δε θέλω να τους αγγίξει αυτό που θα διαβάσουν. Αλλά πως θα το νιώσουν εκείνοι αν πρώτα δεν το έχω νιώσει εγω? πως?

Unknown είπε...

απλα γραψε κυρια μου...
εκφρασου...
ταξιδεψε εσυ...ταξιδεψε και μας...

καλημερα ταξιδιαρικη!!

akrat είπε...

καλημέρα
κατ αρχήν από το ένα βιβλίο που διάβασα γράφεις ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ...
τώρα είναι παλαιά ιστορία... το γιατί και πως γράφει κανείς...
έπεσα σε άσχημη ημέρα σήμερα και δεν έχω καλή διάθεση να γράψω...
ας το αφήσω για άλλη φορά
καλή σου ημέρα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Έχεις δίκιο φίλη!!!

Δε γράφουμε για ΄μας. Γιατί όταν γράφουμε πάμπολλες φορές πονάμε πολύ...
Από ΄μένα ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ!!!

Με φιλιά πολλά!

ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ είπε...

Πιστεύω το γράψιμο έρχεται να καλύψει κατ΄αρχήν μια προσωπική ανάγκη, την ανάγκη του γράφοντος να εκφραστεί. Στην συνέχεια η ανάγκη αυτή μεγαλώνει και γίνεται επιθυμία να μοιραστώ με κάποιον αυτά που γράφω και πάει λέγοντας....

Πρώτη φορά στο χώρο σου,
επίσκεψη στη Κρήτη
και έχω μέρες να τον δω
το γέρο Ψηλορείτη.

Να είσαι πάντα καλά.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

D.Angel

Οποιος δε παραδέχετε την αλήθεια κακό της κεφαλής του κάνει

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Κι εγώ τα ίδια εύχομαι για σένα φίλη μου Κατερίνα Κωστάκη

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Kυνισμός
Δε μιλώ για τέτοιου ειδους μπράβο, αλλά για αυτό ακριβώς που λες.
Για την ενθάρυνση θα αποτελει πάντα μια μορφή έμπνευσης και αρχής.
Καλησπέρα!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

b|a|s|n\i/a

Ακριβώς αυτό:

Θα ήμασταν ο καθένας σε ένα δωμάτιο κλεισμένοι και θα κάναμε παρέα με μας και μόνο.

Πολύ καλησπέρα σου

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Σιωπηλέ

Να μιλάς συχνότερα...

Στάζει μέλι το στόμα σου!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Οκ φίλε μου Ακρατ

Θα τα πουμε όταν εχεις κέφι

Φιλιά

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Πυρφόρα φίλη μου πολλά φιλιά κι απο μένα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

"Πρώτη φορά στο χώρο σου,
επίσκεψη στη Κρήτη
και έχω μέρες να τον δω
το γέρο Ψηλορείτη."

Πολύ καλό!

Ευχαριστώ για το πέρασμα πατριώτη!
Και είμαστε και κοντοχωριανοί απ' οτι ειδα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Νατασσα μου, διάβασε λιγο πιο προσεχτικά αυτο το κειμενο μου.
Αυτό ακριβως εννοώ!

Εκείνος που γράφει ειναι μονος του-πα να πει γράφει για τον εαυτό του- αλλά εμπεριέχει μέσα του όλο το κόσμο...-πα να πει γράφει ΚΑΙ για όλο το κόσμο....

Velvet είπε...

"Γραφω για μενα…"

Όταν αυτό που γράφουμε
το φυλάμε στο προσωπικό μας ημερολόγιο

Οταν το δημοσιοποιούμε
Τότε δυστυχώς γράφουμε
για τους άλλους

Πότε θα αποφασίσεις να βρεις το χρώμα
που σου ταιριάζει...?

Μίκρυνε λίγο το ύψος της εικόνας στην κεφαλιδα
αν θέλεις

Καληνύχτα Ρικη
Απο τον Ψηλορείτη...

Unknown είπε...

Απάντησα απλώς στο οτι το "γράφω για μένα " δεν είναι μύθος...
Είναι πραγματικότητα!

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Χα χα χα χα

παίζω με τα χρώματα καλέ μου φίλε , ακόμα δε το κατάλαβες;
Πως λένε, δε με χωρά η γης, εμένα δε με χωράν τα χρώματα...χα χα

Καλημέρα Βελβετ
απο;
Από;;;;

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Το " γραφω για μένα' Νατάσσα μου ειναι αυτονόητο....αλίμονο κι αν δεν γράφαμε για εμάς, τότε θα γράφαμε πως; Κατα παραγγελια;
-Τώρα θα μου πεις, δε γίνετε κι αυτό; Γίνετε-

Το γράφω μόνο για μένα όμως ειναι το απαράδεκτο

Unknown είπε...

Σ'αυτό συμφωνώ απόλυτα! Φυσικά και το γράφω μόνο γι αμένα είναι απαράδεκτο! Απλώς γράφουμε ΠΡΩΤΑ για μας! Φιλάκια καλή μου!

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Το γράψιμο είναι μια δική μας φουσκοθαλασσιά που βρίσκει μια χαραμάδα της ανάγκης μας και φτάνει ορμητικά και εκφράζεται! Τώρα όταν μοιάζει να συναντά και άλλα ρυάκια σκέψης...συνοδοιπόροι σε παρόμοιο μοναπάτι γίνονται...μέσα από τη σύμπνοια του ανέμου!
Μακάρι να είμαστε ελεύθεροι να γράφουμε για μας...μια φυσική εκτόνωση όπως το λέω εγώ...ένα ξέσπασμα ψυχής...
Καλησπέρα Ρίκη.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Αν και κόρη μου στην ηλικία, διακρίνω μια σοφία στα λόγια σου, δυσανάλογη με την ηλικία σου!
Γι' αυτο δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου

Καλησπέρα κι απο μένα Νατάσσα!